คุณแอบชอบผู้ชายมานานที่สุดแค่ไหน?

ฉันเคยชอบผู้ชายคนหนึ่งมา 6 ปีตอนนี้ฉันอยู่ม.6แล้ว ฉันเริ่มชอบเขาตั้งแต่เขาเรียนตอนม.1 มันเป็นรักแรกของฉันก็ว่าได้  ตอนนั้นฉันเป็นคนซื่อบื้อ ไม่ค่อยรุ้เรื่องเท่าไรวันเปิดเทอมวันแรกฉันยังเอ๋อๆอยู่ มีการเข้าแถวกันปกติมีการคุยและประชาสัมพันธ์ให้นักเรียนชั้นต่างๆไปพบกับที่ปรึกษาและบอกว่าให้ไปตามสถานที่ทำความสะอาด ซึ่งตอนที่ฉันเข้าแถวฉันก็ไม่ได้ฟังมองคนนั้นคนนี้ไปทั่ว ระหว่างนั้นก็มีเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่เคยเรียนที่เดียวกันตอนอยู่ประถมเธอนั้นสวยมาก เธอก็เล่นอยู่กับผู้ชายอีกห้องหนึ่ง แล้วพากเพื่อนๆของเธอก็กระซิบกันว่าคนนั้นน่ารักนะ แล้วเธอก็ถามเขาว่าเธอชื่ออะไรแล้วเขาก็หันมาตอบ ซึ่งฉันก็กำลังมองไปพอดีตอนนั้นไม่รู้ทำไมฉันถึงหน้าร้อนผ่าวฉันก็เลยพูดไปว่าไม่เห็นน่ารักเลย แล้วเขาก็หันมามองแล้วหันกลับไป พออาจารย์สั่งให้ไปพบครูที่ปรึกษา ตอนนั้นฉันกับเพื่อนสนิทไม่ได้รู้เรื่องอะไรเพราะไม่ได้ฟัง พอเขาให้แยกฉันก็เดินเอ๋อๆไปไหนไม่ถุก ผู้ชายคนนั้นเลยตรงเข้ามาหาฉันกับเพื่อนผู้หญิงของเขาฉันรู้สึกแปลกๆยืนแข็งทื่อ แล้วเขาก็ถามฉันว่าไปด้วยกันไหม ฉันได้แต่นิ่งไม่รู้ว่าตอนนั้นเป็นอะไรไป แล้วเพื่อนสนิทฉันก็ตอบกลับไปว่าไม่เป็นรัยแล้วเขาเดินไป อีกสักพักพวกเราก็เดินไปตรงสวนแห่งหนึ่งในโรงเรียนแล้วไปเจออาจารย์คอยยืนอยู่กลับเพื่อนห้องเดียวกับฉัน ฉันรีบวิ่งไปทันทีระหว่างที่วิ่งนั้นฉันก็สะดุดไปอยู่ที่ผู้ชายคนนั้นซึ่งเขาอยู่อีกแถวถัดไปในสวนซึ่งมีอาจารย์อยู่เช่นกัน ฉันก็โดนอาจารย์ดุนิดหน่อยแต่ฉันก็อ้างว่าไปเข้าห้องน้ำมา หลังจากนั้นฉันก็คอยแอบมองเขาตลอดเวลาที่เข้าแถว เขาค่อนข้างสูงซึ่งฉันเป็นคนเตี้ยมากเลยไม่ค่อยได้มองเขาเท่าไร ฉันอยู่แถวหน้าประมาณคนที่3 เขานี่นับจากหลังสุดคนที่ 2 จะมีก็แต่ตอนที่ให้หลังเคารพธงชาติฉันถึงได้มองเขาอยู่ไกลๆ ต่อมาเรื่อยๆ และบางครั้งฉันก็รู้สึกว่าเขารู้ว่าฉันแอบมองเขาอยู่  ตอนนั้นfacebookกำลังเป็นที่นิยม ฉันก็เริ่มเล่นเฟส ฉันก็เห็นเฟสเขาเหมือนกันเลยไปแอดเป็นเพื่อน เขาก็รับแอดฉัน ฉันดีใจเต้นไปเต้นมาอยู่บนที่นอนเพราะฉันคิดว่าเป็นทางเดียวที่ฉันจะมีโอกาสคุยกับเขา จากนั้นฉันก็คอยส่องเฟสเขาเรื่อยๆ จนมีวันหนึ่งฉันรวบรวมความกล้าเข้าไปทักเขาแล้วเขาก็ตอบกลับมาเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าตอนนั้นฉันจะถามเขาไปว่าจำฉันได้ไหม เขาก็ตอบว่า ใครอ่ะ ฉันก็ผิดหวังนะแต่ก็ฉันไม่ได้รู้สึกแย่อะไรมากมายก็คนในโรงเรียนตั้งเยอะ จากนั้นฉันคอยแอบมองเขาไปเรื่อยๆอย่างห่างๆแล้วก็ปิดเทอมก็ไม่มีรัยเกิดขึ้น ขึ้น ม.2  ช่วงวันที่มีกีฬาสีฉันก็เดินเม้ามอยกับเพื่อนปกติจนมาเห็นภาพที่ฉันไม่ควรเห็นเลย ฉันเจอเขากับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นพี่อยู่ ม.5 ตอนนั้นมันเป็นภาพที่ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากฉันคิดว่าฉันจะเป็นแฟนคนแรกของเขาซะอีก แต่ก็นะ พี่เขาทั้งสวยทั้งเรียนเก่ง ขาวอีกด้วย ซึ่งทั้งดำและเตี้ยมากตอนนั้นฉันผิดหวังมาก ฉันลบเฟสเขาออกจากการเป็นเพื่อนแต่ฉันก็ไม่เห็นโพสต์อะไรที่มันน่าจะเกี่ยวกับฉันเลย ตอนนั้นฉันคงคาดหวังมากไปเพราะฉันคิดว่าเขาน่าจะมาส่องฉันบ้าง ถึงแม้ว่าฉันจะลบเขาออกเป็นเพื่อนแต่ฉันก็ยังคงเข้าไปส่อง มีบ้างทีเห็นเขาทะเลาะกับพี่คนนั้น ฉันอยากเข้าไปทักเขาและคอยปลอบเขา แต่ฉันคิดว่ามันเป็นการฉวยโอกาสมากเกินไปฉันก็สมัครเฟสใหม่แล้วก็แอดเขา แล้วถ้าฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเขาฉันก็ลบเขาเป็นเพื่อนอีกฉันทำแบบนี้อยู่หลายครั้งแต่เขาก็ไม่เคยที่จะไม่รับแอดฉันเลย^^ ฉันก็ดีใจนะ ฉันเคยคิดที่จะเลิกชอบเขานะ แต่ฉันก็จะคอยมองหาเขาตลอดเลยถ้าเวลาไหนที่โรงเรียนมีการประชุมฉันจะชอบมากเพราะฉันจะมีโอกาสได้ใกล้เขามากขึ้นเพราะเพื่อนฉันจะเรียกให้ไปอยู่ข้างหลัง แล้วจากนั้นฉันก็ทำทุกอย่างเหมือนปกติ ขึ้น ม.4 ฉันก็ได้ข่าวจากเพื่อนของฉันที่อยู่ห้องเดียวกันกับเขาได้บอกว่า เขานั่นเลิกกับแฟนแล้ว แล้วได้มาระบายกับเพื่อนของฉันบางครั้งก็ว่าพี่คนนั้นว่าหลายใจ ไม่ต้องแปลกใจนะค่ะว่าเพื่อนคนนั้นถึงได้มาบอกเรื่องของเขาเพราะฉันมักถามเรื่องของเขาจากเพื่อนคนนี้บ่อยๆ และฉันก็รู้มาแล้วบ้างจากการส่องเฟสเขา แร้วถึงช่วงปีใหม่ฉันก็ไปแอดเฟสเขาเป็นเพื่อนแล้วบอกความรู้สึกนั้นที่ฉันมีให้เขารู้ ตอนนั้นฉันตื่นเต้นมากแต่คำตอบของเขาคือ ขอบคุณนะแล้วก็บอกต่อว่าเขายังไม่พร้อมจะมีใคร  ฉันคิดว่านั่นน่าจะเป็นคำปฏิเสธแร้วพอผ่านมาสักอาทิตย์ ฉันก็เห็นพี่คนนั้นโพสต์ถึงเขาแบบหวานแวว น่ารักๆ มันทำให้ฉันรู้สึกโมโหมากแต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้  นอกจากนั้นพอหลังปีใหม่ฉันก็ไม่คิดจะมองเขาอีกเลย เดินเชิดด้วย มั่นไปอี๊กกกกกก ดีออก555>< แต่เหมือนฉันก็ทำได้แค่ช่วงแรกๆแล้วหลังจากนั้นฉันก็ทำเหมือนเดิมนี่แหละคือฉันไม่ยอมตัดใจให้มันขาดสักที พอขึ้นม.5 ฉันก็ไปเห็นโพสต์เขา ช่วงนี้โพสต์เขาเหมือนมีความรัก ลืมบอกไปค่ะตอนที่ขึ้นม.5เขาได้เลิกกับพี่คนนั้นไปแล้ว ตอนนั้นทำให้ฉันอยากรู้มากขึ้นและมันเป็นช่วงที่ฉันเขาไปทักเขาในเฟสบ่อยๆ และฉันก็สรุปเอาเองว่าน่าจะเป็นฉัน (หลงตัวเองไปอีกตู) ฉันเลยตัดสินใจว่าฉันจะบอกรักเขาอีกครั้งแต่คราวนี้ฉันจะบอกเขาตรงๆต่อหน้าเลย โดยใช้โอกาสวันวาเลนไทน์ เชื่อว่าคนส่วนใหญ่น่าจะเคยดูภาพยนต์เรื่องหนึ่งที่เกี่ยวกับความรักแนววัยรุ่นที่เป็นที่นิยมในตอนนั้น ฉันเลยเอาเรื่องที่ฉันจะบอกรักเขาไปให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยช่วยฉัน แต่มันมีเพื่อนในกลุ่มหลุดปากพูดว่าเขามีแฟนแล้วไม่ใช่อ่อ เพื่อนอีกคนเลยบอกว่าจะมีได้งัยล่ะ ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรเพราะฉันตื่นเต้นมากรู้สึกปวดท้องเหมือนคนหมดแรงเลย แล้วฉันก็ไปรอที่สวนนั่นอีกครั้งที่เจอเขาตอนม.1 ฉันได้สารภาพเขาทุกอย่าง ฉันตื้นตันมากพูดไปร้องไป แต่คำตอบที่ได้คือขอบคุณนะ และตอนนั้นฉันอยากกอดเขามากแต่ฉันก็ไม่กล้าพอ เห้อ! แต่ฉันก็ได้ให้ดอกไม้เขาไป แล้วเขาก็ยิ้มพร้อมกลับรับดอกไม้นั้นไปแล้วแยกย้ายกันไปเรียนต่อ ฉันเจอเขาก็ได้แต่หลบหน้า และฉันก็เจอเขาอีกตอนเขาเดินไปกินข้าว ซึ่งทางที่ไปโรงอาหารมันต้องผ่านอาคารดนตรี ฉันเรียนอาคารนั้นพอดีเลยเห็นเขาแล้วฉันก็ส่งยิ้มให้เขา แต่เขากลับเฉยๆแล้วก็หันไปทางอื่น ฉันก็มองหาดอกไม้แต่มันก็ไม่มีฉันคิดว่ามันน่าจะอยู่ในกระเป๋า แต่ฉันก็ไปสะดุดที่ดอกไม้ของเพื่อนเขาซึ่งเหน็บไว้ตรงตูดเพื่อนเขา อร๊ายยยยย><นั่นมันดอกไม้ฉันนิ มันทำให้ฉันเสียใจมาก ฉันเลยคิดว่าฉันจะไม่ยุ่งกับเขาอีกแต่ฉันไม่รู้สึกเสียใจที่วันนั้นฉันได้บอกความรู้สึกและให้ดอกไม้เขาไปแต่ฉันเสียใจที่เขาไม่รักษามันไว้แต่กลับให้เพื่อนเขาถือแทน ดอกไม้นั่นมันคือความรู้สึกทั้งหมดของฉันเลยนะ แล้วตอนนั้นฉันก็ไปส่องเขาในเฟสและในไอจี ฉันเห็นในเฟสที่เขาโพสต์ประมาณว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ชัดเจน ไม่เคยขึ้นสถานะกับเขาไม่เคยโพสต์ฝันดีเขาเลย แล้วฉันก็ไปส่องในไอจี สิ่งที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันเสียน้ำตาอีกแล้ว ฉันไปส่องในไอจีมีสองรูปในไอจีซึ่งเป็นภาพวาดของผู้หญิงคนหนึ่งมันเป็นรูปที่วาดก่อนหน้าวันวาเลนไทน์ เขาวาดเองแน่ๆเพราะฉันรู้ว่าเขาเป็นคนวาดรูปเหมือน เก่งมาก แล้วภาพวาดนั่นมันคือรุ่นน้องม.3 น้องคนนี้น่ารักมาก บ้านรวย เรียนเก่ง ขาว แต่ลักษณะจะอวบๆส่วนสูงกำลังดี ฉันเห็นอย่างนั้น ก็รุ้สึกน้อยใจว่าทำไมฉันถึงไม่สวยบ้างนะ ถ้าฉันดูดีขึ้นเขาจะหันมามองฉันบ้างไหม? หลังจากนั้นไม่กี่วันเขาก็เลิกกับรุ่นน้องนั้นไป แต่ฉันอยากบอกว่าฉันไม่เคยเลิกรักเขาได้เลย เพราะต้องเห็นหน้าตอนอยู่โรงเรียนทุกวัน หรือเพราะฉันรักเขามากกันแน่! ช่วงเวลาที่ฉันบอกรักเขามันมีทั้งความสุขและน้ำตา ตอนนี้ฉันก็อยู่ม.6 ฉันยังคงรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมแต่ฉันจะไม่คอยตามเขาแต่ฉันจะทำสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ ฉันจะต้องเปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ให้ดีกว่า และฉันจะรอคอยเวลาจนจบม. 6 ถ้าสิงที่ฉันพยายามมันทำให้เขาไม่หันหลังกลับมามองฉัน ฉันก็จะปล่อย ………………