ตามหัวข้อเลยคับ
ผมชื่อเวย์นะคับ อยู่ ม.4 ผมแอบรักเพื่อนอยู่คนนึง เป็นผู้ชายด้วยกัน (สมมุติว่าชื่อ เอ) เอหน้าตาเค้าก็ธรรมดาล่ะคับ ไม่มีอะไรโดดเด่น ผมรู้จักเอตั้งแต่ มอ.1คับ ตอนแรกๆก็คุยกันปกติดีแต่มาพักหลังๆผมรู้สึกว่าเอเค้าเป็นผู้ชายที่อบอุ่น ผมอยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี ผมไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร จะถามใครก็ไม่กล้า จนมาถึง ม.3 ผมแน่ใจแล้วว่าความรู้สึกนี่แหละมันคือความรัก เพราะผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน (ผมแอบไปถามเพื่อนคนมาว่ามันคืออะไรกับความรู้สึกนี้) ผมเลยตัดสินใจอาศัยช่วงปิดเทอมบอกเอไปเลยคับว่าผมชอบเค้า(อาศัยช่วงเวลาปิดเทอมเพราะอย่างน้อยก็ไม่เจอหน้าเอ จะได้มีเวลาทำใจ )แต่คำตอบที่ผมได้คือ... เอตอบผมมาแค่นี้ แล้วผมก็ไม่ได้ติดต่อเออีกเลยในช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมมา เอเค้าก็ทำตัวกับผมปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมอึดอัดมากไม่รู้เหมือนกันว่าเอคิดยังไงกับผม จนจบ ม.3 ผมกับเอดันเลือกที่จะเรียนต่อในสถาบันเดิม ลึกๆผมก็แอบดีใจนะที่อย่างน้อยผมก็ได้เจอหน้าเค้า (แอบโรคจิตเบาๆ55) จนตอนนี้ผมก็อยู่ ม.4แล้วคับ เราอยู่กันคนละห้อง แต่เพราะว่าความอึดอัดของผมมันมาเกินไปจนทนไม่ไหวผมเลย ให้เพื่อนทักเอไปว่า รู้สึกยังไงกับผม เอเค้าตอบมาว่า เค้าไม่ด่าผมว่า@#&%@-&#=-@ก็ดีแค่ไหนแล้ว ผมช๊อคมาก ความคิดในหัวมันตีกันไปหมด ผมรอเอมา4ปี สรุป เอเค้าไม่ชอบผม แถมมีทีท่าว่าจะหนีออกห่างด้วย วันนั้นทั้งวันผมจมอยู่กับความคิดของตัวเอง มันมืดไปหมด อยากร้องไห้นะคับ แต่มันทำไม่ได้ ผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมอ่อนแอ จากวันนั้นถึงวันนี้ความรู้สึกของผมที่มีต่อ เอ ยังไม่เปลี่ยนไปเลยผมเจ็บ เจ็บจนรู้สึกว่าผมควรพอ แต่ผมก็ยังรักเออยู่ดี
ผมจึงอยากถามเพื่อนๆว่า
-ผมควรจะตัดใจจากเอยังไงดี
-หรือว่าผมจะรักเอแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ปล.ผมพิมผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคับ
ปล.เนื้อเรื่องอาจจะดูงงๆ ก็ขออภัยด้วยนะคับเพราะนี่เป็นกระทู้แรกของผม
อยากเลิกชอบเพื่อนทำยังไงดีคับ
ผมชื่อเวย์นะคับ อยู่ ม.4 ผมแอบรักเพื่อนอยู่คนนึง เป็นผู้ชายด้วยกัน (สมมุติว่าชื่อ เอ) เอหน้าตาเค้าก็ธรรมดาล่ะคับ ไม่มีอะไรโดดเด่น ผมรู้จักเอตั้งแต่ มอ.1คับ ตอนแรกๆก็คุยกันปกติดีแต่มาพักหลังๆผมรู้สึกว่าเอเค้าเป็นผู้ชายที่อบอุ่น ผมอยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี ผมไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร จะถามใครก็ไม่กล้า จนมาถึง ม.3 ผมแน่ใจแล้วว่าความรู้สึกนี่แหละมันคือความรัก เพราะผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน (ผมแอบไปถามเพื่อนคนมาว่ามันคืออะไรกับความรู้สึกนี้) ผมเลยตัดสินใจอาศัยช่วงปิดเทอมบอกเอไปเลยคับว่าผมชอบเค้า(อาศัยช่วงเวลาปิดเทอมเพราะอย่างน้อยก็ไม่เจอหน้าเอ จะได้มีเวลาทำใจ )แต่คำตอบที่ผมได้คือ... เอตอบผมมาแค่นี้ แล้วผมก็ไม่ได้ติดต่อเออีกเลยในช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมมา เอเค้าก็ทำตัวกับผมปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมอึดอัดมากไม่รู้เหมือนกันว่าเอคิดยังไงกับผม จนจบ ม.3 ผมกับเอดันเลือกที่จะเรียนต่อในสถาบันเดิม ลึกๆผมก็แอบดีใจนะที่อย่างน้อยผมก็ได้เจอหน้าเค้า (แอบโรคจิตเบาๆ55) จนตอนนี้ผมก็อยู่ ม.4แล้วคับ เราอยู่กันคนละห้อง แต่เพราะว่าความอึดอัดของผมมันมาเกินไปจนทนไม่ไหวผมเลย ให้เพื่อนทักเอไปว่า รู้สึกยังไงกับผม เอเค้าตอบมาว่า เค้าไม่ด่าผมว่า@#&%@-&#=-@ก็ดีแค่ไหนแล้ว ผมช๊อคมาก ความคิดในหัวมันตีกันไปหมด ผมรอเอมา4ปี สรุป เอเค้าไม่ชอบผม แถมมีทีท่าว่าจะหนีออกห่างด้วย วันนั้นทั้งวันผมจมอยู่กับความคิดของตัวเอง มันมืดไปหมด อยากร้องไห้นะคับ แต่มันทำไม่ได้ ผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมอ่อนแอ จากวันนั้นถึงวันนี้ความรู้สึกของผมที่มีต่อ เอ ยังไม่เปลี่ยนไปเลยผมเจ็บ เจ็บจนรู้สึกว่าผมควรพอ แต่ผมก็ยังรักเออยู่ดี
ผมจึงอยากถามเพื่อนๆว่า
-ผมควรจะตัดใจจากเอยังไงดี
-หรือว่าผมจะรักเอแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ปล.ผมพิมผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคับ
ปล.เนื้อเรื่องอาจจะดูงงๆ ก็ขออภัยด้วยนะคับเพราะนี่เป็นกระทู้แรกของผม