**edit
ตามนั้นเลยค่ะ คือเราไม่ค่อยชอบให้ใครมายุ่งกับของส่วนตัวอ่ะค่ะ แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรก เราพยายามบอกแม่หลายครั้งแล้วว่าเราไม่ชอบ พูดประมาณว่านี่ของของหนูนะ ห้องของหนูนะ เดี๋ยวหนูทำเองค่ะ แต่แม่เราก็ดูไม่ฟังเราเลย คือต่อหน้าก็ฟังนะคะ แต่พอเราไม่อยู่ก็แอบมาทำ เราไม่ชอบเลย
อย่างเมื่อไม่นานมานี้คือตอนจัดห้องค่ะ แม่เราเห็นว่าห้องเราเริ่มรกแล้วเลยบอกให้จัด แต่ช่วงนั้นเราไม่มีเวลาจริงๆเลยบอกแม่ว่าเดี๋ยวหนูมาจัดนะ แม่ก็อือๆ ซึ่งแม่เราก็รู้ว่าอีกไม่กี่วันจะวันหยุดแล้ว เราว่างแน่ๆ แต่พอเราออกไปข้างนอก กลับมา ของในห้องย้ายตำแหน่งค่ะ!
อีกเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้เหมือนกันคือเรากับแม่ต้องไปค้างต่างจังหวัดหนึ่งคืน แต่เรามีเรียนตอนเช้า เลยตกลงกันว่าเดี๋ยวเราจัดกระเป๋าแล้วทิ้งไว้บ้าน เดี๋ยวแม่เราจะขับรถตามไปแล้วก็เลยไปเลย เราก็จัดๆนะคะ ตอนเช้าก็ไม่เห็นพูดอะไร แต่พอถึงที่พักเท่านั้นแหละ ของในกระเป๋าถูกค้นค่ะ! ชัดๆเลยว่าค้นเพราะของถูกรื้อแล้วบางอย่างหายไป (ถุงของใช้ค่ะ) แม่เราก็เอามาวางบนโต๊ะให้แล้วบอกว่าแม่ย้ายไปกระเป๋าแม่เพราะกระเป๋าเรามันดูล้นๆ เรารู้เลยอ่ะว่าตอนนั้นชักสีหน้าเลย แต่ดีที่เราหันหลังอยู่แม่เลยไม่เห็น ไม่แสดงความไม่พอใจด้วยวิธีนั้น คือเราจะไม่อะไรเลยถ้ามาบอกเราก่อน ตอนเช้าก็มีเวลาไม่ใช่ไม่มี บอกเราว่ากระเป๋าดูล้นๆนะ ย้ายของมากระเป๋าแม่บ้างไหม เราก็จะหยิบให้เลย หรือไม่งั้นก็โอเคบอกให้แม่ย้ายเองเลย
คืออย่างที่บอกว่ามันไม่ใช่ครั้งแรก แล้วทุกครั้งเราก็บอกประมาณว่าไม่ต้อง อย่าทำ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเหมือนเดิม แล้วเราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะแม่ยุ่งไปแล้ว อย่างจัดของงี้ คือแม่จัดไปแล้ว ถึงที่แล้ว เราจะทำอะไรได้นอกจากบอกแม่ว่าอย่าทำอีก
คือเราพูดดูไม่จริงจังเหรอ? เราก็ไม่ได้พูดแบบนิ่มๆหรือหัวเราะไปด้วยเลยนะ ติดจะเสียงแข็งด้วยซ้ำเพราะหงุดหงิด
แล้วเราก็มีน้องคนนึง แม่ก็ทำแบบเดียวกัน แต่น้องหวงมากกว่าเรา และแรงกว่า น้องบอกแม่ประมาณว่าอย่ามายุ่ง! แล้วแม่ก็ไม่ไปยุ่งกับของๆน้องอีก คือเราต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอแม่ถึงจะฟัง?
ปล. เราไม่ได้อยากให้แม่ไม่ยุ่งกับของๆเราเลยนะคะ เราแค่อยากให้บอกเราบ้างว่าเนี่ย แม่ทำงี้ๆไปนะ หรือตอนเรากลับบ้านก็บอกเลยก็ได้ ไม่ใช่ให้เรารู้เองอ่ะค่ะ
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่บ่อยค่ะ นานๆที ปกติจะเราจะอยู่ด้วยหรือบอกแม่ไว้ว่าเราโอเคที่แม่จะย้ายหรือจัดแจงอะไรกับของๆเรา + เราโกรธแล้วหายเร็วค่ะ ตอนนี้ก็หายแล้ว แต่พอมีเรื่องแบบนี้อีกก็หงุดหงิดอีก มาถามเพราะอยากหาวิธีให้เข้าใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่อยากหงุดหงิดแม่บ่อยๆค่ะ
ปล.2 ตอนนี้ก็รักกันดีนะคะ ^^
ต้องทำยังไงให้แม่เลิกยุ่งกับของส่วนตัวเหรอคะ?
ตามนั้นเลยค่ะ คือเราไม่ค่อยชอบให้ใครมายุ่งกับของส่วนตัวอ่ะค่ะ แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรก เราพยายามบอกแม่หลายครั้งแล้วว่าเราไม่ชอบ พูดประมาณว่านี่ของของหนูนะ ห้องของหนูนะ เดี๋ยวหนูทำเองค่ะ แต่แม่เราก็ดูไม่ฟังเราเลย คือต่อหน้าก็ฟังนะคะ แต่พอเราไม่อยู่ก็แอบมาทำ เราไม่ชอบเลย
อย่างเมื่อไม่นานมานี้คือตอนจัดห้องค่ะ แม่เราเห็นว่าห้องเราเริ่มรกแล้วเลยบอกให้จัด แต่ช่วงนั้นเราไม่มีเวลาจริงๆเลยบอกแม่ว่าเดี๋ยวหนูมาจัดนะ แม่ก็อือๆ ซึ่งแม่เราก็รู้ว่าอีกไม่กี่วันจะวันหยุดแล้ว เราว่างแน่ๆ แต่พอเราออกไปข้างนอก กลับมา ของในห้องย้ายตำแหน่งค่ะ!
อีกเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้เหมือนกันคือเรากับแม่ต้องไปค้างต่างจังหวัดหนึ่งคืน แต่เรามีเรียนตอนเช้า เลยตกลงกันว่าเดี๋ยวเราจัดกระเป๋าแล้วทิ้งไว้บ้าน เดี๋ยวแม่เราจะขับรถตามไปแล้วก็เลยไปเลย เราก็จัดๆนะคะ ตอนเช้าก็ไม่เห็นพูดอะไร แต่พอถึงที่พักเท่านั้นแหละ ของในกระเป๋าถูกค้นค่ะ! ชัดๆเลยว่าค้นเพราะของถูกรื้อแล้วบางอย่างหายไป (ถุงของใช้ค่ะ) แม่เราก็เอามาวางบนโต๊ะให้แล้วบอกว่าแม่ย้ายไปกระเป๋าแม่เพราะกระเป๋าเรามันดูล้นๆ เรารู้เลยอ่ะว่าตอนนั้นชักสีหน้าเลย แต่ดีที่เราหันหลังอยู่แม่เลยไม่เห็น ไม่แสดงความไม่พอใจด้วยวิธีนั้น คือเราจะไม่อะไรเลยถ้ามาบอกเราก่อน ตอนเช้าก็มีเวลาไม่ใช่ไม่มี บอกเราว่ากระเป๋าดูล้นๆนะ ย้ายของมากระเป๋าแม่บ้างไหม เราก็จะหยิบให้เลย หรือไม่งั้นก็โอเคบอกให้แม่ย้ายเองเลย
คืออย่างที่บอกว่ามันไม่ใช่ครั้งแรก แล้วทุกครั้งเราก็บอกประมาณว่าไม่ต้อง อย่าทำ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเหมือนเดิม แล้วเราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะแม่ยุ่งไปแล้ว อย่างจัดของงี้ คือแม่จัดไปแล้ว ถึงที่แล้ว เราจะทำอะไรได้นอกจากบอกแม่ว่าอย่าทำอีก
คือเราพูดดูไม่จริงจังเหรอ? เราก็ไม่ได้พูดแบบนิ่มๆหรือหัวเราะไปด้วยเลยนะ ติดจะเสียงแข็งด้วยซ้ำเพราะหงุดหงิด
แล้วเราก็มีน้องคนนึง แม่ก็ทำแบบเดียวกัน แต่น้องหวงมากกว่าเรา และแรงกว่า น้องบอกแม่ประมาณว่าอย่ามายุ่ง! แล้วแม่ก็ไม่ไปยุ่งกับของๆน้องอีก คือเราต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอแม่ถึงจะฟัง?
ปล. เราไม่ได้อยากให้แม่ไม่ยุ่งกับของๆเราเลยนะคะ เราแค่อยากให้บอกเราบ้างว่าเนี่ย แม่ทำงี้ๆไปนะ หรือตอนเรากลับบ้านก็บอกเลยก็ได้ ไม่ใช่ให้เรารู้เองอ่ะค่ะ
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่บ่อยค่ะ นานๆที ปกติจะเราจะอยู่ด้วยหรือบอกแม่ไว้ว่าเราโอเคที่แม่จะย้ายหรือจัดแจงอะไรกับของๆเรา + เราโกรธแล้วหายเร็วค่ะ ตอนนี้ก็หายแล้ว แต่พอมีเรื่องแบบนี้อีกก็หงุดหงิดอีก มาถามเพราะอยากหาวิธีให้เข้าใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่อยากหงุดหงิดแม่บ่อยๆค่ะ
ปล.2 ตอนนี้ก็รักกันดีนะคะ ^^