คนที่เคยทิ้งกันไป....แล้ววันนี้เค้ากลับมา (ความผูกพันธ์มันซื้อความรักไม่ได้)

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนนน

กระทู้ในวันนี้เราแค่อยากมาเล่าประสบการณ์ความรักของเรา ที่เราจะไม่มีวันลืมมันเลย

เมื่อประมาณแปดปีที่เเล้ว เรามีโอกาสได้รู้จักกับผชคนนึง ในตอนนั้นเราทั้งสองก็ยังเด็กมากก คงไม่รู้จักความรักอย่างลึกซึ้ง ผชคนนั้นเค้าเป็นฝ่ายมารู้สึกดีกับเราก่อนแล้ว ด้วยความที่เรามีโอกาสได้ร่วมงานกัน ทำให้เราได้สนิทกันในระดับนึงง  แล้วเราก็เริ่มรู้สึกดีกับเค้าด้วยค่ะ และในสมัยนั้นก็อาศัยการคุยกันผ่านจดหมายหรือไม่ก็ต่อหน้าาา แต่ไม่ได้พูดคยไรกันมากเท่าไหร่เพราะต่างฝ่ายต่างอายค่ะ แล้วพอมาถึงวันนึงวันที่พี่เค้าก็จบจากรรและย้ายออกไป เราแทบจะไม่ร่ำลาอะไรกันเลย มีเพียงกระดาษใบเดียวในเฟรนชิพที่เขียนไม่จบ แต่เราก็ได้ฉีกทิ้งไปแล้ว จำไม่ได้ว่าเพราะอะไรนะคะ ตอนนั้นหลังจากที่พี่เค้าจบออกไป เราก็รู้สึกเหวงๆนะคะ ก็เฝ้ารอวันที่พี่เค้ากลับเยี่ยม รร แต่ไม่เคยได้เจอเลยค่ะ เจอแต่เพื่อนๆของเค้า ไม่มีช่องทางการติดต่อใดๆเลยในสมัยนั้น ไม่รู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหนเรียนที่ไหน ตลอด2ปีเต็มที่เราไม่ทราบข่าววของพี่เค้าเลยยย.......

....แต่เราวันนึงวันที่เราต้องไปร่วมงานที่รรของพี่เค้า เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่เค้าเรียนอยู่ที่นั่น วินาทีที่เราได้เจอพี่เค้าเราอึ้งค่ะตอนนั้น และคิดว่าพี่เค้าคงจำเราไม่ได้แน่นอนน เรากำลังจะเดินเข้าไปทักนะคะ แต่พอดีอาจารย์มาเรียกกลับไปสะก่อน ว้าาาอดเลยยย5555  แต่พอมาถึงวันที่เป็นงานรรของเราพี่เค้าก็กลับมาเจอกันค่ะ มันบังเอิญมากๆ เราแสดงอยู่บนเวทีพี่เค้าก็เดินมาดูหน้าเวที ตอนนั้นเราไม่แน่ใจว่าพี่เค้าจำเราได้ไหมแต่เราก็แอบตัวสั่นเล็กๆค่ะ แล้วพอเราแสดงเสร็จเราออกมาเดินเล่น พี่เค้าเดินมาบอกว่าครูเรียกอ่ะ ให้เข้าไปถ่ายรูปกับครู (แต่จริงๆไม่ใช่ค่ะพี่เค้าอ้างชื่อครูเพราะจะขอเราถ่ายรูปด้วยค่ะ) จากนั้นวันเวลาก็ผ่านไปประมาณปีนึง
ด้วยปัจจัยหลายๆอย่างทำให้มีเหตุให้เราได้เข้าไปเรียนที่เดียวกันกับพี่เค้า (เราแอบดีใจนิดๆ) แต่แล้วโชคชะตาก็ไม่นำพาอีกค่ะ พอเราย้ายเข้า พี่เค้าย้ายออกค่ะ 5555กำจริงๆนะเนี้ย แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ไม่ได้ชอบแล้วคะตอนนั้น เราเฉยๆๆ แค่อยากเจอเฉยๆๆ

.....พอเราเรียนที่นั่นไปได้สักพัก ตามจริงรรเราสองคนก็เป็นเครือข่ายเดียวๆกันนะ แต่เราไม่เคยเจอกันเลย และเมื่อ3ปีที่เเล้ว เรามีโอกาสไปงานรรของพี่เค้าเราเห็นว่าวันนั้นพี่เค้าโดนแฟนบอกเลิกมั้งคะ เค้าร้องไห้หนักมาก เรานั่งอยู่ตรงสแตน พี่เค้าเดินร้องไห้มาแล้วเดินผ่านเราไป เค้าคงไม่เห็นเราคะ พองานเลิกเราก็อยู่รอจะเจอคะแต่รถมารับสะก่อนเลยพลาดอีกแล้วววววงืออออ  แล้วพอมาเมื่อประมาณ2ปีที่เเล้ว เราทั้งคู่อยู่มอปลายแล้วคะ มันมีเหตุนำพาให้เจอะเจอกัน แต่ครั้งนี้เป็นการกลับมาเจอกันที่จะไม่มีวันลืมคะ

   วันนั้นเราไปซ้อมดนตรีก้บเพื่อนๆ แล้วพอดีเพื่อนเราก็ชวนเพื่อนสนิทของพี่เค้าไปด้วย เเล้วเค้าก็เลยมากับเพื่อนสนิทของเค้า เราไม่รู้มาก่อนว่าจะเจอ พอเปิดประตูออกมาเจอ เหมือนเค้าจำเราไม่ได้หรือไม่เห็นนี่แหล่ะคะ พอซ้อมเสร็จพี่เค้าลืมปิคไว้ เพื่อนเราเลยเก็บไว้ แล้วเราก็เอามาเก็บไว้คะ แล้วพี่เค้าต้องมาเล่นดนตรีที่งานรรเราอ่ะคะ เค้ามาซ้อมดนตรีร่วมวงกับพวกเพื่อนเราคะ ทำให้เราได้คุยกันแล้ววววตอนนี้ เราแอดไลน์พี่เค้าไปคะ เราเจอกันบ่อยและถี่มากช่วงนั้น เพราะงานคะ แล้วจู่ๆวันนึงพี่เค้าก็ทักเรามา เฮ้ยยยยมีวันนี้สักที แต่มันเป็นช่วงที่พี่เค้ายังรักและลืมแฟนเก่าคนนั้นไม่ได้ค่ะ และด้วยความที่กลุ่มเพื่อนพี่เค้าสนิทกับเพื่อนๆเรา ทำให้พวกเราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย  เเล้วเราเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกดีเมื่อหลายๆๆปีก่อนมันเริ่มจะกลับมาวนเวียนอยู่ในใจอีกครั้ง จากนั้นเราก็คุยไลน์กับพี่เค้ามาตลอด แบบไม่มีฐานะนะไรนะ ถามสารทุกข์สุขดิบไปปกติ แต่พอมาวันนึงเราเริ่มกลับมารู้สึกกับพี่เค้าอีกครั้งนึงแบบจริงๆ แล้วพอวันงานรรพี่เค้าขึ้นร้อง เราเห็นฉากนั้นเต็มๆ คือฉากที่แฟนเก่าพี่เค้าเอากระดาษทิชชู่ยื่นไปเช็ดเหงื่อให้ อื้ออหืออตอนนั้นปวดร้าววค่ะพูดเลยย เราก็ไม่ไรแดนซ์ต่อคะ555555 พอตอนงานเลิกพวกเรากับกลุ่มเพื่อนพี่เค้าจะไปเลี้ยงฉลองกันนน แต่ตัวพี่เค้าหายไป เราไปตามมเห็นเค้านั่งกินข้าวอยู่แฟนเก่าเค้า จึ้กไปอี้กก แต่เราวันนึงพี่เค้าก็รู้ว่าเราชอบพี่เค้าค่ะะ แต่เรายังคุยปกตินะคะ เพราะถือว่าเราไม่ได้ทำผิดไรเพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใคร พูดง่ายๆคะคุยกันจนพี่เค้าลืมแฟนเก่าได้ แล้ววันนึงงพี่เค้าก็มาสารภาพว่าพี่เค้าก็ชอบเราเหมือนกัน ตอนนั้นเราก็ดีใจนะ ในใจคิดว่าคงต้องสมหวังแล้วครั้งนี้ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชีวิตแฮปปี้มากคะ ทุกอย่างดีไปหมด จากนั้นไม่นานนเป็นวันปัจฉิมนิเทศ พี่เค้าหายไปเลยตามจริงก่อนหน้านั้นประมาณอาทิตย์นึงทุกอย่างมันดูซาๆๆๆลง เเต่เราก็มองโลกในเเง่บวก ว่าคงไม่มีไร พอวันนั้นปัจฉิมตอนกลางคืนในขณะที่เรานั่งตั้งใจทำของขวัญให้พี่เค้า พี่เค้าก็ขึ้นสถานะว่ารักกับอีกคนอยู่...ซึ่งงงงช็อคสิคะ ยิ่งกว่าคำว่าโดนเทโดนนกเลยคะ่ตอนนั้น สตั้นไปนานมากกก แล้วก็พยายามติดต่อ โทร ไลน์ไปก็ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น เราร้องไห้หนักมากก ไปไม่เป็นเรย แล้วพอประมาณตอนดึกๆดึกมาก พี่เค้าก็รับสายแล้วตอบด้วยถ้อยคำห้วนๆ"ว่ามีอะไร" เราก็ถามนู่นนี่นั่นไป เค้าบอกเพื่อนเฉยๆไม่มีไร ถ้าไม่มีไรแล้วแค่นี้นะ โอ้โหหเรารู้เรยว่าพังแน่ๆทุกอย่างพังแน่ๆค่ะ จากนั้นเค้าหายไปเลยจนมาตอบเอาอีกวันนึง เเล้วคือตอนนั้นเราต้องสอบคะ ไม่มีแรงอ่านหนังสือเลย ทุกคนเพื่อนช็อคหมดคะ สุดท้ายเค้าก็มาบอกเราว่าอย่ามายุงกับคนอย่างพี่เลย พี่ขอโทษ นู่นนี่นั่นบลาๆๆๆๆๆ อ่ะเราก็เฉยไม่ยุ่งคะ จนเราไป ตปท เค้ายังจะสร้างแอคเค้าตามทักเรามาอีกค่ะ เราตอนนั้นแบบเอือมสุดๆแล้ววว พอเรากลับมาไทยเจอเค้ากลับมาเล่นคอนเสริตทที่รร เราแบบไม่คุยเลย ทักเพื่อนเค้าทุกคนยกเว้นเค้า หน้าก็ไม่มอง ก่อนหน้านั้นที่เราอยู่ ตปท เค้าบอกว่าเค้าไม่มีแฟนเค้าไม่ได้คบกับคนนั้น เพื่อนคนนั้นเข้ามาช่วยเค้ากันแฟนเก่าเค้าค่ะ งงไปอีกกก ทั้งที่กลับมาเราเปิดดูในเฟสคือเค้าลงภาพคู่สวีทแล้วคะ คบกันแล้วทุกอย่างมันชัดเจน ขอกลับมาที่คอนเสริต เราแบบอึดอัดมากอย่างจะเดินเข้าไปชกที่หน้าหนักๆๆ ความรู้สึกตอนนั้นมันทั้งโกรธทั้งเดือดมากๆๆๆ คือเราคุยกันมาเกือบปีอ่ะ แต่รู้จักกักนมา6-7ปี

.....เวลาผ่านไปหนึ่งปี.....

เค้ากลับมาเจอกันที่รร อยู่ดีเค้ามาเรียกเราออกไปคุย เราก็ไปคุยตอนนั้นเราเย็นลงแล้ว ไม่โกรธ ไม่คิด ไม่รู้สึกอะไรใดๆทั้งสิ้น เค้าบอกพี่อยากขอโทษ แต่เราด่ากลับแบบเยอะมากระบายความรู้สึกทุกอย่างๆในใจคะ เค้าบอกเค้ารู้แล้วว่าเรารู้สึกยังไง เวรกรรมมันตามทันพี่เเล้ว เค้าเลิกกับแฟนเเล้วเพราะแฟนเค้าไปแอบคบซ้อนค่ะ เค้าก็ขอโทษเรา เค้าบอกเค้าไม่เคยลืมเราเลย เค้ารู้สึกผิดมาตลอดด แต่เค้าเน้อะก็ยังเลือกคนนั้นไม่เลือกเรา แล้วเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าสองคนไปคุยกันตอนไหน เค้าบอกมันเป็นความผูกพันเพราะเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน เเล้วเราหล่ะไม่ผูกพันกว่าหรอ จากนั้นก็ผ่านไปประมาณครึ่งปี เค้ามาไลค์รูปเรา จากที่ไม่เคย ทักเฟสเรามานู่นนี่นี่น ทำนองว่าขอโอกาสอีกครั้งได้ไหม พี่ผิดไปแล้วพี่ได้บทเรียนแล้ว ทำนองว่าถ้าเรายังรู้สึกกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ตอนนั้นเราแบบกัดฟันใจแข็งมากคะ ปฏิเสธคะ เพราะเราเจ็บมามากกว่าจะทำใจได้มันนานน เราโกรธที่พอเวลาเค้าไม่เหลือใครเค้าก็กลับมาหาเราถึงแม้ครั้งนี้เค้าจะรู้สึกกับเราจริงๆแล้วก็ตามเหอะ เค้าพยายามตื้อทุกอย่าง ทำดีทุกอย่าง แต่เราอยากจะบอกพี่ว่า "มันสายเกินไปแล้วจริงๆ" เราไม่อยากเสียน้ำตาอีกเจ็บช้ำพอแล้วว ขอให้เราได้เหลือความรู้สึกดีๆที่มีต่อพี่ชายคนนึงไว้ก็พอแล้วคะจากนี้......


จบแล้วค่ะ เรื่องราวมันแลดูน้ำเน่าเหมือนนิยายไปหน่อยนะคะ แต่มันคือเรื่องจริง เราแค่อยากระบาย ไม่รู้ว่าจะมีใครเจอแบบเราไหม

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค้าาา ใครที่กำลังเจอปัญหาความรักก็ขอให้สู้ๆ พอมันผ่านไปแล้วชีวิตเราจะสบายใจมากๆนะ