รัก 8 ปี ที่จะไม่ลืม...ไปจนตาย

สวัสดีค่ะ จขกท. เคยตั้งกระทู้ขึ้นมาสักพักแล้ว กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ 3 คือ จขกท. เคยมีแฟนคนแรก เราคบกันมาจะเข้าปีที่ 9 แล้วอยู่ๆเรา 2 คนก็แยกย้ายกันไปฝึกงานqคนละที่ หลังจากนั้นเมื่อเราไปไหนมาไหนโดยไม่มีแฟน คนก็คิดว่าเราโสด ก็มีคนแวะเวียนเข้ามาจีบ มาคุยด้วย และ จขกท. ก็ไม่หนักแน่นพอ แค่ตอนนั้นคิดว่าตัวเองอยากสนุกเหมือนคนอื่นก่อนจะเรียนจบ แต่แล้วทุกอย่างมันก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เราแบ่งใจไปให้คนอื่น และให้คนพวกนั้นเข้ามาในชีวิตเรา จนคนพวกนั้นไปยุ่งวุ่นวายกับแฟนเรา แต่สิ่งที่เราเกลียดที่สุดคือการเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับแฟนเรา มีปัญหากันจนคนพวกนั้นเข้าถึงเนื้อถึงตัวแฟนเรา มีปัญหาทะเลาะจนแฟนเรามีเลือดออก เราเหลียดและโกรธมันมาก เรากลัวมันจะกลับมาทำร้ายเราและก็แฟนเราอีก มันก็ไม่หยุดที่จะคุยกับเรา ตามมาอยู่ดี เรากลัวเราก็เลยพูดดีกับเค้าอีกรอบ แต่โดยปกติเราจะพูดดีกับทุกคน แต่มันก็ไม่เลิกยุ่งกับแฟนเรา โทรไปด่า แฮกเฟสเราเข้าไปคุยกับแฟนเราบ้าง ตอนนั้นเราไม่มีความเป็นตัวเอง คนที่คุยด้วยมองไม่ออกเลยว่าตอนนั้นคุยกับเราจริงๆอยู่รึป่าว จนเราบอกแฟนเราบล็อคเราเอง บล็อคมันไปด้วย เพื่อตัดปัญหา และแล้ววันสุดท้ายของการเป็นแฟนกันก็มาถึง แฟนเรามาหาเรา แต่ไอ้คนนั้นก็โทรมา แฟนเรานั่งเล่นเกมส์อยู่ เราเลยบอกแฟนเราเงียบเพราะกลัวมันรู้ว่าแฟนเรามาหา แล้วมันจะตามมาทำร้ายพวกเราอีก แต่น้ำเสียงของเราคือเราตะคอกออกไป เค้าได้ยินเราคุยกับคนนั้นหมด จนเค้าทนไม่ไหว ก่อนเค้าจะกลับ เค้าเลยบอกเราว่า เค้ามาดูเราเฉยๆว่ามันจะดูแลเราดีมั้ย แล้วเค้าก็ขอกอดเราพร้อมกับน้ำตา ปกติจะไม่เห็นน้ำตาของเค้าถ้าเรื่องนั้นไม่หนักสำหรับเค้าจริงๆ แล้วเค้าก็ขอเลิกกับเรา วันนั้นเหมือนมันสุดแล้วจริงๆ เราไม่คิดว่าเค้าจะพูดจริง เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.1 คบกันมาตั้งแต่ ม.3 เค้ามหาลัยเดียวกัน แต่คนละเอก พวกเราจะมีกันแค่ 2 คนมาตลอด หลังจากวันนั้นเราก็ไม่รู้เลยว่าเค้าเป็นยังไง เพราะเค้าบล็อคเราทุกช่องทาง มีแต่คนบอกว่าเค้าเศร้ามาก เหมือนจะเป็นบ้า ด้วยความที่เราโสด คนพวกนั้นก็เข้ามาจริงจัง และด้วยความที่เราไม่เคยโสด ต่อมาเราก็ได้คบกับคนอื่นไปจริงๆ เหมือนจะสุขนะ แต่ลึกๆทุกข์มาก เราไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เข้ามาจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเรา เค้ามาเอาคืนในสิ่งที่เราทำกับแฟนเรา ชีวิตเรายังกะลงเหว ช่วงนั้นเราเป็นทุกข์มาก มีปัญหาทุกเรื่อง ทั้งเรื่องส่วนตัว เรื่องงานโปรเจกจบหายเพราะฮาร์ดดิสพัง เรื่องครอบครัว โทรศัพท์ก็ตกน้ำเอาไปซ่อมยังไม่ได้คืนเท่าทุกวันนี้ มันเข้ามาแบบเราไม่ได้ตั้งตัว สุดๆเลยชีวิตตอนนั้น แต่คนก็มองเราอยู่เราคิดแค่ว่าเราจะทุกข์ไม่ได้ แต่ช่วงนั้นเราก็ผ่านมันมาได้ เรากลับมาอยู่บ้านอ่านหนังสือสอบ และตอนนั้นเรากับคนที่คบกับใหม่ก็เลิกกัน เราเข้ากันกับเค้าไม่ได้ เราทุกข์หนักมาก จนเรา 2 คนขอเลิกกัน แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่โทรหาแฟนเรานะ ก็โทรไปหาบ้างกลัวเค้าเหงา เราก็แอบๆถามตลอดว่ามีแฟนใหม่ยัง เป็นยังไงบ้าง เค้าก็บอกว่ามีคนคุยเยอะ ก็เลยลองถามไปอีกคำถามว่า มีโอกาสจะกลับมาคบกันอีกมั้ย เค้าบอกว่าสำหรับเรา 8-9 ปี เพียงพอแล้ว เราก็สะอึ้ก แต่ก็นะ เราทำผิด เราใจไม่แข็งพอ จนมันไม่น่าให้อภัย ถ้าจะกลับมามันก็คงแก้วที่แตกไปแล้วถึงจะเอามาต่อกันมันก็ยังมีรอยร้าว พ่อแม่พี่น้องเราก็เป็นเพื่อนในเฟสเค้านะ นอกจากเราที่โดนบล็อค เวลามีอะไรเค้าก็จะเอามาบอกเราบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยบอกเพราะกลัวเราเสียใจ เราเหงาก็เลยหาคนคุยและได้คบกับอีกคน คนนี้ก็อายุเป็นเพื่อนกัน แต่เค้าทำงานแล้ว แต่เราไม่เคยเจอกันค่ะ จนเค้าขอมาบ้านเรา เรา เค้า พ่อ แม่ คนที่บ้านเรา เจอเค้าครั้งแรกพร้อมกันหมดเลยค่ะ นานๆเค้าจะมาที แต่เราก็ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน 2 คน ไม่เตะเนื้อต้องตัวกัน เรื่องของคนนี้ทีแรกก็ว่าจะไปได้สวย เพราะมันโอเครทุกอย่าง สุดท้ายก็ไม่รอดอยู่ดีค่ะ ซึ่ง จขกท. ได้เล่าเรื่องความรักกับผู้ชายคนนี้ในกระทู้ก่อนไว้แล้วค่ะ คนนี้สอนให้เราเข้มแข็งค่ะ จนพอเราเลิกกันกับเค้า เราก็ดันเข้มแข็งกับเค้าซะงั้น ไม่คุยกับเค้าเท่าทุกวันนี้ค่ะ อ้าวเป็นไงล่ะทีนี้ชีวิต โสดสิค่ะถามได้ ฮ่าๆ ก็มีคนมาปลอบ ให้กำลังใจเสมอมา จนเท่าทุกวันนี้แหละ และเราก็บอกตัวเองว่าจะไม่ขอคบใครจนกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองได้ วันเวลาผ่านมา เราก็ต้องอ่านหนังสือสอบ เครียดเรื่องนั้นนี้เข้ามาเยอะแยะ แต่ก็ไม่เคยทิ้งหนังสือ จนมาถึงวันสอบ เรากลัวมาก เราไม่อยากสอบแล้ว เราตกใจ คืนนั้นเรานอนไม่หลับทั้งคืน สนามแรกสนามใหญ่ของเราด้วย เราตื่นเต้น เช้ามาเราก้มกราบไหว้พ่อแม่ ขอพร น้ำตาเราตก เรากลัวทำให้พ่อแม่ผิดหวัง แต่ทุกคนไปให่กำลังใจเราถึงที่เราเลย เราคิดว่าเราทำเต็มที่ นับข้อถูกผิด ก็หวังแต่ว่าจะมีชื่อห้อยไปกับเค้า แต่ไม่เป็นอย่างทีคิดค่ะ พลาดจนได้ แต่แฟนเราเค้าติด แต่เค้าก็เก่งจริงๆยอมรับ เราโง่ค่ะ ปกติจะมีเค้าช่วยเหลือตลอด พอเลิกกันเราเลยต้องยืนด้วยขาตัวเองค่ะ แต่โง่แล้วไม่มีคนถามไง ต้องคิดเองเลยโง่ซ้ำซาก กับกรรมที่ตัวเองก่อ มันตามมาเอาคืนค่ะ ทำบุญทำทานเพื่อชดใช้กรรม เข้าวัดฟังธรรม อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ก็ยังชดใช้ไม่หมด เราคิดถึงเค้ามากค่ะ แล้ววันนึ่ง เค้าก็โทรหาเรา เราแบบร้องไห้อยู่ เสียใจที่ตัวเองทุ่มเทไปหมดตักทำไมมันไม่เป็นผล เค้าก็โทรมาให้กำลังใจเรา แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรมาก มีแต่ร้องอย่างเดียว คือไม่รู้หรอกว่าเค้าโทรมาเพราะอะไร หรือเพราะใครบังคับมารึป่าว ถามเค้าก็บอกว่าไม่มี ตอนนั้นเรายิ่งคิดถึง เรารู้เลยว่ากรรมมันตามมาเอาคืนเรา แล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เค้าจะได้ทำงาน เพื่อนเราทักมาบอก ชีวิตเรายังกะลงเหว ไม่เหลือแล้ว ไม่เหลือใคร มืดแปดด้าน ก็เลยอย่างรู้ค่ะ ว่าจะทำยังไงให้ชดใช้กรรมที่เราก่อหมด ต้องทำวิธีไหน แล้วเราจะใช้ชีวิตต่อยังไงให้ลืมเค้าได้ เราทุกข์ใจมาก เรื่องนี้เราจะไม่โทษใคร มันเกิดจากตัวเราเอง เกิดจากใจเราที่ไม่หนักแน่นพอ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " เลือกเส้นทางชีวิตผิด คิดจนตัวตาย "