สมุดเล่มนั้นมันสำคัญมากก เขียนรละลาย เขียนความลับ ความรู้สึก เหมือนมันเป็นที่เก็บความรู้สึกอีกที่นึง แต่เพื่อนถือวิสาสะเอาสมุดบันทึกไป
เรารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เราค้นกระเป๋าตัวเอง แล้วไม่เจอ เราหาไม่เจอ เลยไปดูอีกห้องนึง(ห้องที่เราเอากระเป๋าวางไว้ก่อนหน้านี้) เราเห็นเพื่อนกลุ่มนึง มุงดูอะไรอยู่ เราเดินเข้าไป เพื่อนมัน ก็โยนสมุดไปให้อีกคน (ส่งต่อๆแบบไม่ให้เราได้คืน) เเล้วพวกมันก็พยายาม อ่านข้างใน นั้นกัน พร้อมส่งต่อไปอย่างรวดเร็ว ตอนนั้นหัวร้อนมาก อารมณ์เสีย มือไม้สั่นไปหมดเลย กว่าจะได้คืน เราก็เดินกลับห้องเรียนของตัวเอง ตอนนั้นอารมณ์เสียมาก ของรักของหวงเราอะยิ่งเป็นสมุดบันทึกอีก โอ็ยย ตอนนั้น อารมณ์ชั่ววูปเราฉีกหน้าที่เขียนอะไร ต่อมิอะไรออก เหลือแต่สมุดเปล่าบางๆ เราเอาเศษกระดาษทิ้งขยะ แล้วรีบลงไป
......ต่อจากนั้นเรานึกได้ เรากลับไปยังห้องเรียนเรา เพื่อกลับไปเอาเศษกระดาษไปทิ้งที่อื่น
ผ่านห้องนั้น...(ห้องที่พวกมันเอาสมุดบันทึกไปแอบอ่าน) เราหยุดรอ พวกมันยืนออกันอยู่ เราชะเง้อมองว่ามีใครพูดถึง อะไรในสมุดบ้าง แล้วเราเดินไปที่ห้องเรียน พวกมันคนนึงก็เดินเข้ามา
แล้วบอกว่า "มีปัญหามากหรอ ไม่พอใจอะไรก็บอก ในนั้นมันมีอะไรนักหนาถึงต้องมองขวางด้วย (มองขวางตอนใหนวะ)"
ตอนนั้นเราพูดอะไรไม่ออกทั้งอารมณ์ เสียความรู้สึก และก็อะไรมากมาย ทำให้เราพูดอะไรไม่ออก พวกมันอยู่กันเยอะ มันก็ด่ายาวเลย
"แค่เอาไปอ่านแค่นี้ไม่ได้หรอ มีความลับไรนักหนาอะ ต้องหวงขนาดนั้นเลยหรอ จดลิขสิทธิ์ยังอะ ถึงอ่านไม่ได้อะ บราๆๆๆ"
เสียความรู้สึก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก รู้สึกมีอะไรหนักอึ้งเต็มหัว รู้สึกไม่ยุติธรรมเลย ไม่รู้จะระบายให้ใคร เพื่อนในห้องกับเพื่อนสนิท ก็บอกให้ไปคุยกับมันให้รู้เรื่อง ไปขอโทษมันซะ คือเราผิดฝ่ายเดียวหรอ ?? อยากระเบิด ก็ระเบิดไม่ออก
ต้องการที่ระบายแค่นี้แหละ
เพื่อน(ร่วมชั้น) เอาสมุดบันทึกเราไปอ่าน เราแค่ใส่อารมณ์ มันผิดด้วยหรอ?????
เรารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เราค้นกระเป๋าตัวเอง แล้วไม่เจอ เราหาไม่เจอ เลยไปดูอีกห้องนึง(ห้องที่เราเอากระเป๋าวางไว้ก่อนหน้านี้) เราเห็นเพื่อนกลุ่มนึง มุงดูอะไรอยู่ เราเดินเข้าไป เพื่อนมัน ก็โยนสมุดไปให้อีกคน (ส่งต่อๆแบบไม่ให้เราได้คืน) เเล้วพวกมันก็พยายาม อ่านข้างใน นั้นกัน พร้อมส่งต่อไปอย่างรวดเร็ว ตอนนั้นหัวร้อนมาก อารมณ์เสีย มือไม้สั่นไปหมดเลย กว่าจะได้คืน เราก็เดินกลับห้องเรียนของตัวเอง ตอนนั้นอารมณ์เสียมาก ของรักของหวงเราอะยิ่งเป็นสมุดบันทึกอีก โอ็ยย ตอนนั้น อารมณ์ชั่ววูปเราฉีกหน้าที่เขียนอะไร ต่อมิอะไรออก เหลือแต่สมุดเปล่าบางๆ เราเอาเศษกระดาษทิ้งขยะ แล้วรีบลงไป
......ต่อจากนั้นเรานึกได้ เรากลับไปยังห้องเรียนเรา เพื่อกลับไปเอาเศษกระดาษไปทิ้งที่อื่น
ผ่านห้องนั้น...(ห้องที่พวกมันเอาสมุดบันทึกไปแอบอ่าน) เราหยุดรอ พวกมันยืนออกันอยู่ เราชะเง้อมองว่ามีใครพูดถึง อะไรในสมุดบ้าง แล้วเราเดินไปที่ห้องเรียน พวกมันคนนึงก็เดินเข้ามา
แล้วบอกว่า "มีปัญหามากหรอ ไม่พอใจอะไรก็บอก ในนั้นมันมีอะไรนักหนาถึงต้องมองขวางด้วย (มองขวางตอนใหนวะ)"
ตอนนั้นเราพูดอะไรไม่ออกทั้งอารมณ์ เสียความรู้สึก และก็อะไรมากมาย ทำให้เราพูดอะไรไม่ออก พวกมันอยู่กันเยอะ มันก็ด่ายาวเลย
"แค่เอาไปอ่านแค่นี้ไม่ได้หรอ มีความลับไรนักหนาอะ ต้องหวงขนาดนั้นเลยหรอ จดลิขสิทธิ์ยังอะ ถึงอ่านไม่ได้อะ บราๆๆๆ"
เสียความรู้สึก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก รู้สึกมีอะไรหนักอึ้งเต็มหัว รู้สึกไม่ยุติธรรมเลย ไม่รู้จะระบายให้ใคร เพื่อนในห้องกับเพื่อนสนิท ก็บอกให้ไปคุยกับมันให้รู้เรื่อง ไปขอโทษมันซะ คือเราผิดฝ่ายเดียวหรอ ?? อยากระเบิด ก็ระเบิดไม่ออก
ต้องการที่ระบายแค่นี้แหละ