ขออนุญาตพิมพ์ในเชิงบ่นนะค่ะ ไม่ชอบมากๆเลยที่เป็นอยู่ตอนนี้
คือแชตคุยกันแล้วแฟนพิมพ์มาว่า "เตงเค้านอนนะ เหนื่อย"
เราก็เลยตอบไปว่า "อาหะ หยุดงานวันไหนค่อยทักมาก็ได้นะ ค่อยมีเวลาคุย ขี้เกียจรอคุยด้วยละ เดียวหาคนอื่นคุยเอา"
แฟนเลยตอบมาว่า "ดีเนาะ" แล้วก็แยกกันไป..
คือรู้ว่าพิมพ์ไปยังงั้นมันก็ไม่ดี เขาก็ทำงานมาเหนื่อยๆอยากจะพัก แต่เราก็เหนื่อยอยากพักเหมือนกันแต่รอเขาเลิกงานเพื่อจะได้คุยกันได้ถามสาระทุกข์สุขดิบกัน แค่นิดเดียวก็ยังดี แต่หลายครั้งแล้วที่เรารอเขา พอเขาเลิกงานก็บอกเราทันทีว่าเลิกงานละนะ กลับบ้านก่อนนะ ถึงบ้านแล้วนะ อาบน้ำก่อนนะ กินข้าวก่อนนะ นอนละนะ ฝันดีครับ บอกทุกวันซ้ำๆทุกวันๆโดยที่เราไม่ได้พูดอะไรเลยนอกจากค่ะ ขับรถดีๆนะ พอเราเล่าอะไรให้ฟังช่วงหลังอาบน้ำกินข้าว เขาก็จะตอบแค่ครับ อ่อครับ ละก็บอกเค้าง่วงอะขอนอนก่อนนะ เราก็ได้แค่ ค่ะ ...
คือต้องเป็นยังงี้ไปนานแค่ไหนหรอ หลายครั้งเราก็งอลเราก็อ่านไม่ตอบ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ไม่ได้ง้อ เราเอาแต่ใจอยู่แล้ว เข้าใจว่าเหนื่อย เลยเหนื่อยที่จะง้อด้วย เลยปล่อยเราทิ้งไว้ สักพักเราก็หายเองกลับไปคุยด้วยเอง เคยบอกแฟนว่าขอโทษที่เอาแต่ใจที่ทำไปแค่อยากเรียกร้องความสนใจ รู้ว่ามันมากไป เธอก็เหนื่อยกับงานมากพอแล้ว ไหนจะปัญหาเรื่องเงิน เรื่องที่บ้านจิปาถะ ไม่ได้อยากสร้างปัญหาให้เธอเหนื่อยเพิ่มเลย พยามเอาใจช่วยค่อยเป็นห่วงอยู่ห่างๆแต่หลายครั้งมันก็น้อยใจ พูดจาประชดประชันเอาดื้อๆ เพราะเราไม่เข้าใจอายุเราแค่นี้20ต้นๆทำไมต้องมาทนอะไรแบบนี้เรายังเจอใครได้อีกเยอะ ยังมีคนพร้อมดูแลเรามากมาย พ่อแม่ก็เลี้ยงมาอย่างดี เพื่อให้เรามาเสียใจกับความรักที่ไม่มีความสุขเนี้ยหรอ ถ้าเธอดูแลเอาใจใส่ฉันไม่ได้แล้วเธอจะหวังให้ฉันทำอยู่ฝ่ายเดียวเลยหรอ ดูแลไม่ได้ก็อย่ายื้อกันไว้สิ.....
แต่สุดท้ายรักมันก็ทำให้คนตาบอดอยู่ดีค่ะ ก็ไปจากเขาไม่ได้ ด้วยคุยกันว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากอยู่อยากมีเวลาให้เรา แต่เขาเลือกไม่ได้ไม่ขยันงานก็ไม่มีเงิน เขาจำเป็น เราก็เข้าใจแต่ด้วยความคิดเดิมๆมันก็ชอบย้อนแยงให้เราเสียใจเวลาเป็นงี้อีกเลยทะเลาะกันเรื่องเดิมๆบ่อยๆ
เราก็แค่อยากให้เรามีเวลาดีๆให้กันบ้างเหมือนแต่ก่อน เราเชื่อนะว่าคนเป็นแฟนกันถ้าจะคบกันให้นานอย่างน้อยถึงชีวิตคุณจะวุ่ยวายมาทั้งวันยังไงก่อนนอนเราได้คุยกันสักนิดแบ่งปัน แบ่งเบาเรื่องราวให้กัน แค่นี้ก็ยังดี
ทุกข์ก็หารสอง สุขก็คูณสอง แค่นี้ไม่ได้หรอคนรักกัน
ทำไมเหมือนเราคบกันไปวันๆเลย หรือเราดูเด็กง่องแง่งเกินไปหรอ บอกเราหน่อยสิ
เราเสียใจนะ กับการแค่แบ่งเวลาเล็กๆน้อยๆให้กันยังไม่ได้
พูดถึงเรื่องไม่มีเวลาให้กัน ไม่มีเรื่องนอกใจแน่ๆค่ะ แฟนเราเขาเป็นคนจิงจัง ค่อนข้างหัวแข็งด้วย
สรุปคือ เราไม่ค่อยมีเวลาให้กัน อยู่ใกล้กันแต่แทบไม่ได้เจอกัน แทบไม่ค่อยได้คุยกัน ความเห็นก็ต่างกันเกือบทุกเรื่อง อารมณ์ร้อนทั้งคู่ มีปัญหาร้อยแปดเยอะมากซะจนเล่าไม่หมดไม่รู้จะเล่าจากตรงไหน คุยปรับกันก็หลายครั้งแต่ก็ดีขึ้นเพียงเล็กน้อย คิดจะเลิกก็หลายครั้งเพราะไม่รู้จะอดทนได้นานแค่ไหน ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ สับสนไปหมดแล้ว ขนานพิมพ์อยู่นี้ยังไม่รู้เลยว่ารู้เรื่องไหม
ขอโทษทุกคนที่กดเข้ามาอ่านนะค่ะไม่รู้จะมาดราม่าอะไรงี่เง่านักหนา ขอบคุณที่รับฟังค่ะ.
อยากระบายเรื่องแฟนค่ะ รู้สึกเสียใจ
คือแชตคุยกันแล้วแฟนพิมพ์มาว่า "เตงเค้านอนนะ เหนื่อย"
เราก็เลยตอบไปว่า "อาหะ หยุดงานวันไหนค่อยทักมาก็ได้นะ ค่อยมีเวลาคุย ขี้เกียจรอคุยด้วยละ เดียวหาคนอื่นคุยเอา"
แฟนเลยตอบมาว่า "ดีเนาะ" แล้วก็แยกกันไป..
คือรู้ว่าพิมพ์ไปยังงั้นมันก็ไม่ดี เขาก็ทำงานมาเหนื่อยๆอยากจะพัก แต่เราก็เหนื่อยอยากพักเหมือนกันแต่รอเขาเลิกงานเพื่อจะได้คุยกันได้ถามสาระทุกข์สุขดิบกัน แค่นิดเดียวก็ยังดี แต่หลายครั้งแล้วที่เรารอเขา พอเขาเลิกงานก็บอกเราทันทีว่าเลิกงานละนะ กลับบ้านก่อนนะ ถึงบ้านแล้วนะ อาบน้ำก่อนนะ กินข้าวก่อนนะ นอนละนะ ฝันดีครับ บอกทุกวันซ้ำๆทุกวันๆโดยที่เราไม่ได้พูดอะไรเลยนอกจากค่ะ ขับรถดีๆนะ พอเราเล่าอะไรให้ฟังช่วงหลังอาบน้ำกินข้าว เขาก็จะตอบแค่ครับ อ่อครับ ละก็บอกเค้าง่วงอะขอนอนก่อนนะ เราก็ได้แค่ ค่ะ ...
คือต้องเป็นยังงี้ไปนานแค่ไหนหรอ หลายครั้งเราก็งอลเราก็อ่านไม่ตอบ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ไม่ได้ง้อ เราเอาแต่ใจอยู่แล้ว เข้าใจว่าเหนื่อย เลยเหนื่อยที่จะง้อด้วย เลยปล่อยเราทิ้งไว้ สักพักเราก็หายเองกลับไปคุยด้วยเอง เคยบอกแฟนว่าขอโทษที่เอาแต่ใจที่ทำไปแค่อยากเรียกร้องความสนใจ รู้ว่ามันมากไป เธอก็เหนื่อยกับงานมากพอแล้ว ไหนจะปัญหาเรื่องเงิน เรื่องที่บ้านจิปาถะ ไม่ได้อยากสร้างปัญหาให้เธอเหนื่อยเพิ่มเลย พยามเอาใจช่วยค่อยเป็นห่วงอยู่ห่างๆแต่หลายครั้งมันก็น้อยใจ พูดจาประชดประชันเอาดื้อๆ เพราะเราไม่เข้าใจอายุเราแค่นี้20ต้นๆทำไมต้องมาทนอะไรแบบนี้เรายังเจอใครได้อีกเยอะ ยังมีคนพร้อมดูแลเรามากมาย พ่อแม่ก็เลี้ยงมาอย่างดี เพื่อให้เรามาเสียใจกับความรักที่ไม่มีความสุขเนี้ยหรอ ถ้าเธอดูแลเอาใจใส่ฉันไม่ได้แล้วเธอจะหวังให้ฉันทำอยู่ฝ่ายเดียวเลยหรอ ดูแลไม่ได้ก็อย่ายื้อกันไว้สิ.....
แต่สุดท้ายรักมันก็ทำให้คนตาบอดอยู่ดีค่ะ ก็ไปจากเขาไม่ได้ ด้วยคุยกันว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากอยู่อยากมีเวลาให้เรา แต่เขาเลือกไม่ได้ไม่ขยันงานก็ไม่มีเงิน เขาจำเป็น เราก็เข้าใจแต่ด้วยความคิดเดิมๆมันก็ชอบย้อนแยงให้เราเสียใจเวลาเป็นงี้อีกเลยทะเลาะกันเรื่องเดิมๆบ่อยๆ
เราก็แค่อยากให้เรามีเวลาดีๆให้กันบ้างเหมือนแต่ก่อน เราเชื่อนะว่าคนเป็นแฟนกันถ้าจะคบกันให้นานอย่างน้อยถึงชีวิตคุณจะวุ่ยวายมาทั้งวันยังไงก่อนนอนเราได้คุยกันสักนิดแบ่งปัน แบ่งเบาเรื่องราวให้กัน แค่นี้ก็ยังดี
ทุกข์ก็หารสอง สุขก็คูณสอง แค่นี้ไม่ได้หรอคนรักกัน
ทำไมเหมือนเราคบกันไปวันๆเลย หรือเราดูเด็กง่องแง่งเกินไปหรอ บอกเราหน่อยสิ
เราเสียใจนะ กับการแค่แบ่งเวลาเล็กๆน้อยๆให้กันยังไม่ได้
พูดถึงเรื่องไม่มีเวลาให้กัน ไม่มีเรื่องนอกใจแน่ๆค่ะ แฟนเราเขาเป็นคนจิงจัง ค่อนข้างหัวแข็งด้วย
สรุปคือ เราไม่ค่อยมีเวลาให้กัน อยู่ใกล้กันแต่แทบไม่ได้เจอกัน แทบไม่ค่อยได้คุยกัน ความเห็นก็ต่างกันเกือบทุกเรื่อง อารมณ์ร้อนทั้งคู่ มีปัญหาร้อยแปดเยอะมากซะจนเล่าไม่หมดไม่รู้จะเล่าจากตรงไหน คุยปรับกันก็หลายครั้งแต่ก็ดีขึ้นเพียงเล็กน้อย คิดจะเลิกก็หลายครั้งเพราะไม่รู้จะอดทนได้นานแค่ไหน ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ สับสนไปหมดแล้ว ขนานพิมพ์อยู่นี้ยังไม่รู้เลยว่ารู้เรื่องไหม
ขอโทษทุกคนที่กดเข้ามาอ่านนะค่ะไม่รู้จะมาดราม่าอะไรงี่เง่านักหนา ขอบคุณที่รับฟังค่ะ.