ขอพื้นที่ระบ่ายหน่อยครับ แอบชอบเค้าและตกหลุมรักเค้าอย่างแรงเลยครับ
เข้าเรื่องกันเลย ผมอายุ27ปี เค้าอายุ32 ปี เรา2คนทำงานในออฟฟิตที่เดียวกัน เค้า
Production ส่วนผมgraphic design เค้าสูงประมาณ174 ส่วนผม 180 ห่างกันนิดเดียว และตำแหน่งหน้าทีทำให้เรา2คนได้นั่งอยู่ใกล้กัน โต๊ะผมกะโต๊ะเค้าห่างกันวาเดียวครับและแน่นอนเราสามรถเห็นและได้ยินทุกอย่างของกันและกัน แต่เรา2คนไม่ค่อยได้พูดคุยกันเลยนอกจากเรื่องงาน(ผมเป็นผู้ชายขี้อายนิดๆ)ส่วนมากผมจะถามเค้าเรื่องงานซะมากกว่า น้อยครั้งเขาก็จะถามผมกลับ. ผมทำงานร่วมกับเค้ามาได้3ปีเศษแล้วครับ เจอกันทุกวันเห็นกันทุกวันและผมชอบสวัสดีพี่ๆทุกคนในออฟฟิตเป็นปกติรวมถึงเค้าคนนั้นด้วยTT ไม่รู้ว่าการสวัสดี เค้าจะมองว่าเราเป็นเด็กหรือเปล่า(ที่จริงเราก็เด็กTT)แต่ผมสวัสดีเพราะผมเคารพพี่ๆทุกคน. เค้าเป็นคนชอบคุยชอบเม้าท์ด้วยครับชอบพูดให้คนอื่น55นินทาคนอื่น แต่เรื่องตัวเองไม่เคยพูดเลย55(ทุกออฟฟิตต้องเจอคนแบบนี้ครับ ฮิฮิ) (แต่ผมก็รักเค้านะ)เพราะบางทีเขาก็พูดคุยกะเพื่อนสนิทเค้าโดยที่เค้าไม่รู้ในเรื่องที่กำลังพูดคุยได้แต่ถามกับสงสัย55(ผมแอบฟังอยู่น๊าา)(เค้าดูเหมือนเด็กเลย^^) และอย่างผมชอบมองเค้าบ่อยมาก จนบางครั้งต้องหลบสายตากันทั้งคู่ แต่ผมไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอย่างไร ส่วนผมอะคิด55ภาพของเค้าลอยเต็มหน้าคอมเลยครับ555 imagine" และอีกอย่างผมก็รู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่ เพราะผมเห็นเค้าคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้พูดเสียงเบามากๆๆๆๆ คุยวันเว้นวัน วันละครั้ง คำที่ผมได้ยินบ่อยๆ "ทำรัยอาา" ....TTไม่รู้รึไงคนข้างๆหึงอยู่(เสียงสูง55)และบางครั้งเค้าก็เดินออกไปคุยข้างนอก. ก่อนหน้านี้ประมาณ1ปี เขาเคยสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายด้วยผมเห็น(ชอบสังเกตผู้หญิงตรงนิ้วนาง) และจากนั้นมาก็ไม่เคยเห็นเค้าสวมอีกเลยจนวันนี้ก็ไม่เห็นแต่ที่เห็นคือคุยโทรศัพ วันหนึ่งครึ่งเดียวไม่บ่อย คุยกันไม่ถึงหนึ่งนาที(ผมสังเกตทุกวันเพราะนั่งใกล้กัน) ผมภาวนากับตัวเองให้เขาไม่ได้อยู่ด้วยกันอาศัยอยู่ด้วยกันก็พอ หมายถึง"คนที่เขากำลังคุยอยู่" ถึงเป็นเช่นนั้นก็ไม่เป็นไร ภาวนาให้เขายังไม่มีน้องก่อนละกันTTผมรอได้ นานแค่ไหนก็จะรอ ผมสามารถรอจนกว่าเค้าจะเลิกกัน(ไม่ได้เเซ่งน๊า) (หวังเล็กๆ) ผมไม่รู้จริงๆว่าจะทำอย่างไรเขาถึงจะรัก จะทำอย่างไรเขาถึงจะสนใจ มันท้อ แต่ทุกครั้งก็ให้กำลังใจตัวเองมาตลอดว่า เพราะเราอายุน้อย เพราะเราอ่อนหัด เพราะเรามันเกิดช้า ถ้าผมเลือกเกิดได้ผมจะเกิดก่อนเค้าเลย ผมรู้ว่าเค้าชอบรุ่นพี่เหมือนกัน เพราะจากที่ศึกษาตามกระทู้ซะส่วนใหญ่ผู้หญิงชอบคนอายุมากกว่าTT มันเจ็บนะพิมพ์ไปคิดไป be strong be strong..everything it will get better..TT(ในขณะที่ผมพิมพ์อยู่ตอนนี้เค้าก็นั่งเขียนงานอยู่ข้างๆ(ผมแอบมองนิดๆ เขาน่ารักมากเลยยยยTT)) ***ย้อนกลับไปเมื่อปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยสนใจเค้าเลยสักนิด ผมไม่เคยมอง ผมไม่เคยชอบ ผมไม่ชอบที่เค้าชอบเม้าท์ด้วย บอกว่าเกลียดเลยก็ได้TT และผมก็หลายครั้งทำให้เค้าไม่ปลื้มด้วย เพราะผมชอบทำงานผิดบ่อยTT(ภาวะผู้นำผมหายไปหมดแล้วTTฮือๆๆ โดน ผ.จ.ก ด่าบ่อยเค้ารู้ดี(เค้าเป็นน้อง ผ.จ.ก) เค้าได้ยิน แต่ผมก็ได้ปรับปรุ่งตัวเองมาเรื่อยๆจนกระทั่งวันสงกรานต์ปี2015 ชอทนี้ทำผมอึ้งและไม่มีวันลืมได้เลย ผมนั่งทำงานอยู่ดีๆเขาก็มาที่ผมพร้อมกับแป้งในอุ้งมือและก็ปะแป้งที่แก้มของผม บอกได้เลยตอนนั้นผมfreeze ครับทุกส่วนในร่างกายหยุดการทำงานไปเลยครับค้างเลยทั้งตาทั้งมือทุกอย่างstopหมดครับ มีแต่ลมหายใจที่ค่อยๆแรงขึ้นหัวใจก็เต้นแรงขึ้น บอกได้เลยเลยไม่เคยมีหญิงมาปะแป้งต่อหน้าแบบนี้มาก่อน มีก็แต่แอบปะครับ และเค้าก็บอกผมด้วยว่า กลับบ้านสงกรานต์แล้วกลับมาด้วยนะอย่ากลับแล้วกลับเลย5555 หลังจากวันนั้นเป็นตนมาภาพของเขาลอยอยู่ในความคิดผมเต็มไปหมดเลยบอกได้เลยว่า ที่เคยไม่ชอบเค้าเกลียดเค้าทุกอย่างหายจากสมองผมไปหมดแล้วครับ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อก่อนเกลียดมากแต่ตอนนี้รักมากครับ เฮอ...งงกับความคิดตัวเองจริงๆ และทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปครับ จากที่ไม่ชอบฟังเค้าเม้าท์ตอนนี้กลับอยากฟังทุกวัน อยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้าเค้า อยาก take careเค้า จำได้ว่าเมื่อเดือนที่ผ่านมาเค้าเป็นหวัด เค้าไออยู่ตลอดเวลาเลย ผมนั่งอยู่ข้างๆผมรู้สึกไม่ดีเลย จนผมต้องคิดแผนทำไงดีเราจะช่วยเค้าได้ ในขณะที่นั่งทำงานผมก็เข้ากูเกิ้ลค้นหาวิธีแก้ไอ และผมก็เจอกับวิธี1 ช่วยลดบรรเทาอาการไอด้วยน้ำผึ้งกับมะนาว5555 พอดีในโต๊ะทำงานผมมีน้ำผึ้งแบบซองอยู่เยอะเลยแต่ไม่มีมะนาวTT ผมคิดแผนไว้ถึงเวลาพักเที่ยงผมจะไปซื้อมะนาวข้างนอก ตอนนั้นไม่หิวข้าวเลยครับกลัวไม่ได้มะนาว555 และในที่สุดผมก็ได้มะนาวมา และช่วงเวลางานเริ่มตอนบ่ายทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน555โคตรมีความสุขเลยผมยื่นมะนาวกับน้ำผึ้งให้เค้าแล้วเค้าก็มองมาที่ผมแล้วพูดว่า แต้งกิ้วววน๊า ^______^ เป็นครั้งแรกที่ผมได้ช่วยเค้า โดยที่ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยช่วยเค้าสักนิดเลย รู้ไหมว่าแค่รอยยิ้มเค้าก็ทำให้ผมมีความสุขเเล้วมีกำลังใจในการทำงานแล้ว วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดเลย ถึงแม้เค้าจะไม่คิดยังไงกับเรา แต่ผมก็ได้ช่วยคนที่ผมแอบรักให้เค้ารู้สึกดีขึ้น ***และอีกวันหนึ่งเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ฝนตกเพราะช่วงนี้หน้าฝน ตอนที่เรานั่งรถกลับ(เรานั่งรถคันเดียวกัน)และอาศัยอยู่ไม่ไกลกันนัก วันนั้นฝนตกแรงมากผมเห็นเค้าลงจากรถแล้วไม่มีรมและฝนก็ตกหนักมากTTผมคิดในใจว่าทำไมวันนี้กูไม่เอารมมาวาาาาา!!! ผมคิดต่างๆนาๆหาวิธีที่จะช่วย ผมทำอะไรไม่ได้จริงๆ ผมเห็นเค้าเดินเข้าไปในศาลาริมทาง ตรงนั้นมีตลาดนัดวันศุกร์ด้วยครับ หลังจากที่รถส่งเค้าลงแล้วคิวต่อไปก็เป็นผม(ลืมบอกไปว่าเค้าต้องเดินไปในซอยอีกไกลด้วย) พอถึงจังหวะที่ผมลงจากรถผมก็ปิ้งไอเดียขึ้นมา(ฝนยังคงตกอยู่แรงมาก) ผมรีบวิ้งไปที่บ้านพร้อมกับยิบเอารมพร้อมกับขับมอไซด์ไปที่ศาลา (ศาลาห่างจากบ้านผม2กิโลเมตร ผมรีบเร่งเครื่องไปโดยไม่คิดชีวิต ในขณะนั้นฝนก็ยังตกแรงอยู่ ขับไปจนถึงศาลา โอ้วพระเจ้าฝน
หยุดตอนนั้นผมเปียกหมดเลย ผมมองไปในศาลาเห็นเค้ากำลังเดินไปในตลาดเพื่อซื้อกับข้าว เพราะฝนหยุดตกแล้ว ผมนี่โคตรเซ็งเลย แต่ไม่ยอมแพ้ครับ ยังหวังลมๆแล้งๆนั่งรอเค้าด้านหน้าตลาดเพราะว่าเค้าต้องเดินข้ามไปอีกฝั่ง ผมนั่งรอโดยที่ฝนหยุดตกแล้วพร้อมกับรมในมือ ในเมื่อเรามาแล้วเราต้องให้เค้าเห็นว่าเราเป็นห่วงเค้า ผมนั่งรอไปจน30นาทีกว่าเค้าก็เดินออกมาพอดี^^แล้วผมก็เรียกเค้า.... ครั้งแรกทำเป็นไม่ได้ยินผมก็เรียกอีก...555แล้วเขาก็มองมาทีผมพร้อมกับตกใจ อ้าว!! มาทำอะไรตรงนี้...ผมก็ตอบไปว่า...ก่อนหน้านี้ผมเห็นพี่ไม่มีรมและฝนก็ตกแรงด้วยผมเลยเอารมมาให้ครับ พี่จะใช้มันไหม (ตอนนั้นฝนหยุดตกไปแล้วแต่ยังด้านอยู่5555) แล้วเค้าก็ตอบว่า... อ๋อ...ไม่ต้องก็ได้เค้ายืนหลบอยู่ในศาลา(ครั้งแรกที่พี่เค้าพูดเค้ากับผม555) พูดพร้อมเอามือตีไหล่ผมเบาๆ ฝนตกขับรถระวังด้วยยยย ^^ และเราสองคนก็ได้บอกลากันไปในที่สุดและผมก็ถือรมกลับ55555 แต่ก็คิดในใจอย่างน้อยเขาก็ได้รู้ว่าเราเป็นห่วง^^ โคตรมีความสุขเลย ขับรถไปยิ้มไป ^___^ ถึงว่าแม้บางครั้งคำว่าแพ้ก็ไม่ได้ทำให้เราเสียใจเสมอแต่มันทำให้เรายิ้มได้แล้วยอมรับมัน
และสุดท้ายผมอยากจะรู้ว่าผมจะสามารถเป็นตัวเลือกหรือที่ปรึกษาให้เค้าได้ไหม ผมรักเค้าจริงๆ ผมรอได้ นานแค่ไหนก็จะรอ (จะแอบรักเธอจนกว่าเธอจะมองเห็นมัน)
27-32 แอบชอบรุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกันครับ อายุห่างกัน5ปี เขาจะมีใจให้เราไหม?
เข้าเรื่องกันเลย ผมอายุ27ปี เค้าอายุ32 ปี เรา2คนทำงานในออฟฟิตที่เดียวกัน เค้า
Production ส่วนผมgraphic design เค้าสูงประมาณ174 ส่วนผม 180 ห่างกันนิดเดียว และตำแหน่งหน้าทีทำให้เรา2คนได้นั่งอยู่ใกล้กัน โต๊ะผมกะโต๊ะเค้าห่างกันวาเดียวครับและแน่นอนเราสามรถเห็นและได้ยินทุกอย่างของกันและกัน แต่เรา2คนไม่ค่อยได้พูดคุยกันเลยนอกจากเรื่องงาน(ผมเป็นผู้ชายขี้อายนิดๆ)ส่วนมากผมจะถามเค้าเรื่องงานซะมากกว่า น้อยครั้งเขาก็จะถามผมกลับ. ผมทำงานร่วมกับเค้ามาได้3ปีเศษแล้วครับ เจอกันทุกวันเห็นกันทุกวันและผมชอบสวัสดีพี่ๆทุกคนในออฟฟิตเป็นปกติรวมถึงเค้าคนนั้นด้วยTT ไม่รู้ว่าการสวัสดี เค้าจะมองว่าเราเป็นเด็กหรือเปล่า(ที่จริงเราก็เด็กTT)แต่ผมสวัสดีเพราะผมเคารพพี่ๆทุกคน. เค้าเป็นคนชอบคุยชอบเม้าท์ด้วยครับชอบพูดให้คนอื่น55นินทาคนอื่น แต่เรื่องตัวเองไม่เคยพูดเลย55(ทุกออฟฟิตต้องเจอคนแบบนี้ครับ ฮิฮิ) (แต่ผมก็รักเค้านะ)เพราะบางทีเขาก็พูดคุยกะเพื่อนสนิทเค้าโดยที่เค้าไม่รู้ในเรื่องที่กำลังพูดคุยได้แต่ถามกับสงสัย55(ผมแอบฟังอยู่น๊าา)(เค้าดูเหมือนเด็กเลย^^) และอย่างผมชอบมองเค้าบ่อยมาก จนบางครั้งต้องหลบสายตากันทั้งคู่ แต่ผมไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอย่างไร ส่วนผมอะคิด55ภาพของเค้าลอยเต็มหน้าคอมเลยครับ555 imagine" และอีกอย่างผมก็รู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่ เพราะผมเห็นเค้าคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้พูดเสียงเบามากๆๆๆๆ คุยวันเว้นวัน วันละครั้ง คำที่ผมได้ยินบ่อยๆ "ทำรัยอาา" ....TTไม่รู้รึไงคนข้างๆหึงอยู่(เสียงสูง55)และบางครั้งเค้าก็เดินออกไปคุยข้างนอก. ก่อนหน้านี้ประมาณ1ปี เขาเคยสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายด้วยผมเห็น(ชอบสังเกตผู้หญิงตรงนิ้วนาง) และจากนั้นมาก็ไม่เคยเห็นเค้าสวมอีกเลยจนวันนี้ก็ไม่เห็นแต่ที่เห็นคือคุยโทรศัพ วันหนึ่งครึ่งเดียวไม่บ่อย คุยกันไม่ถึงหนึ่งนาที(ผมสังเกตทุกวันเพราะนั่งใกล้กัน) ผมภาวนากับตัวเองให้เขาไม่ได้อยู่ด้วยกันอาศัยอยู่ด้วยกันก็พอ หมายถึง"คนที่เขากำลังคุยอยู่" ถึงเป็นเช่นนั้นก็ไม่เป็นไร ภาวนาให้เขายังไม่มีน้องก่อนละกันTTผมรอได้ นานแค่ไหนก็จะรอ ผมสามารถรอจนกว่าเค้าจะเลิกกัน(ไม่ได้เเซ่งน๊า) (หวังเล็กๆ) ผมไม่รู้จริงๆว่าจะทำอย่างไรเขาถึงจะรัก จะทำอย่างไรเขาถึงจะสนใจ มันท้อ แต่ทุกครั้งก็ให้กำลังใจตัวเองมาตลอดว่า เพราะเราอายุน้อย เพราะเราอ่อนหัด เพราะเรามันเกิดช้า ถ้าผมเลือกเกิดได้ผมจะเกิดก่อนเค้าเลย ผมรู้ว่าเค้าชอบรุ่นพี่เหมือนกัน เพราะจากที่ศึกษาตามกระทู้ซะส่วนใหญ่ผู้หญิงชอบคนอายุมากกว่าTT มันเจ็บนะพิมพ์ไปคิดไป be strong be strong..everything it will get better..TT(ในขณะที่ผมพิมพ์อยู่ตอนนี้เค้าก็นั่งเขียนงานอยู่ข้างๆ(ผมแอบมองนิดๆ เขาน่ารักมากเลยยยยTT)) ***ย้อนกลับไปเมื่อปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยสนใจเค้าเลยสักนิด ผมไม่เคยมอง ผมไม่เคยชอบ ผมไม่ชอบที่เค้าชอบเม้าท์ด้วย บอกว่าเกลียดเลยก็ได้TT และผมก็หลายครั้งทำให้เค้าไม่ปลื้มด้วย เพราะผมชอบทำงานผิดบ่อยTT(ภาวะผู้นำผมหายไปหมดแล้วTTฮือๆๆ โดน ผ.จ.ก ด่าบ่อยเค้ารู้ดี(เค้าเป็นน้อง ผ.จ.ก) เค้าได้ยิน แต่ผมก็ได้ปรับปรุ่งตัวเองมาเรื่อยๆจนกระทั่งวันสงกรานต์ปี2015 ชอทนี้ทำผมอึ้งและไม่มีวันลืมได้เลย ผมนั่งทำงานอยู่ดีๆเขาก็มาที่ผมพร้อมกับแป้งในอุ้งมือและก็ปะแป้งที่แก้มของผม บอกได้เลยตอนนั้นผมfreeze ครับทุกส่วนในร่างกายหยุดการทำงานไปเลยครับค้างเลยทั้งตาทั้งมือทุกอย่างstopหมดครับ มีแต่ลมหายใจที่ค่อยๆแรงขึ้นหัวใจก็เต้นแรงขึ้น บอกได้เลยเลยไม่เคยมีหญิงมาปะแป้งต่อหน้าแบบนี้มาก่อน มีก็แต่แอบปะครับ และเค้าก็บอกผมด้วยว่า กลับบ้านสงกรานต์แล้วกลับมาด้วยนะอย่ากลับแล้วกลับเลย5555 หลังจากวันนั้นเป็นตนมาภาพของเขาลอยอยู่ในความคิดผมเต็มไปหมดเลยบอกได้เลยว่า ที่เคยไม่ชอบเค้าเกลียดเค้าทุกอย่างหายจากสมองผมไปหมดแล้วครับ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อก่อนเกลียดมากแต่ตอนนี้รักมากครับ เฮอ...งงกับความคิดตัวเองจริงๆ และทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปครับ จากที่ไม่ชอบฟังเค้าเม้าท์ตอนนี้กลับอยากฟังทุกวัน อยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้าเค้า อยาก take careเค้า จำได้ว่าเมื่อเดือนที่ผ่านมาเค้าเป็นหวัด เค้าไออยู่ตลอดเวลาเลย ผมนั่งอยู่ข้างๆผมรู้สึกไม่ดีเลย จนผมต้องคิดแผนทำไงดีเราจะช่วยเค้าได้ ในขณะที่นั่งทำงานผมก็เข้ากูเกิ้ลค้นหาวิธีแก้ไอ และผมก็เจอกับวิธี1 ช่วยลดบรรเทาอาการไอด้วยน้ำผึ้งกับมะนาว5555 พอดีในโต๊ะทำงานผมมีน้ำผึ้งแบบซองอยู่เยอะเลยแต่ไม่มีมะนาวTT ผมคิดแผนไว้ถึงเวลาพักเที่ยงผมจะไปซื้อมะนาวข้างนอก ตอนนั้นไม่หิวข้าวเลยครับกลัวไม่ได้มะนาว555 และในที่สุดผมก็ได้มะนาวมา และช่วงเวลางานเริ่มตอนบ่ายทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน555โคตรมีความสุขเลยผมยื่นมะนาวกับน้ำผึ้งให้เค้าแล้วเค้าก็มองมาที่ผมแล้วพูดว่า แต้งกิ้วววน๊า ^______^ เป็นครั้งแรกที่ผมได้ช่วยเค้า โดยที่ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยช่วยเค้าสักนิดเลย รู้ไหมว่าแค่รอยยิ้มเค้าก็ทำให้ผมมีความสุขเเล้วมีกำลังใจในการทำงานแล้ว วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดเลย ถึงแม้เค้าจะไม่คิดยังไงกับเรา แต่ผมก็ได้ช่วยคนที่ผมแอบรักให้เค้ารู้สึกดีขึ้น ***และอีกวันหนึ่งเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ฝนตกเพราะช่วงนี้หน้าฝน ตอนที่เรานั่งรถกลับ(เรานั่งรถคันเดียวกัน)และอาศัยอยู่ไม่ไกลกันนัก วันนั้นฝนตกแรงมากผมเห็นเค้าลงจากรถแล้วไม่มีรมและฝนก็ตกหนักมากTTผมคิดในใจว่าทำไมวันนี้กูไม่เอารมมาวาาาาา!!! ผมคิดต่างๆนาๆหาวิธีที่จะช่วย ผมทำอะไรไม่ได้จริงๆ ผมเห็นเค้าเดินเข้าไปในศาลาริมทาง ตรงนั้นมีตลาดนัดวันศุกร์ด้วยครับ หลังจากที่รถส่งเค้าลงแล้วคิวต่อไปก็เป็นผม(ลืมบอกไปว่าเค้าต้องเดินไปในซอยอีกไกลด้วย) พอถึงจังหวะที่ผมลงจากรถผมก็ปิ้งไอเดียขึ้นมา(ฝนยังคงตกอยู่แรงมาก) ผมรีบวิ้งไปที่บ้านพร้อมกับยิบเอารมพร้อมกับขับมอไซด์ไปที่ศาลา (ศาลาห่างจากบ้านผม2กิโลเมตร ผมรีบเร่งเครื่องไปโดยไม่คิดชีวิต ในขณะนั้นฝนก็ยังตกแรงอยู่ ขับไปจนถึงศาลา โอ้วพระเจ้าฝน
และสุดท้ายผมอยากจะรู้ว่าผมจะสามารถเป็นตัวเลือกหรือที่ปรึกษาให้เค้าได้ไหม ผมรักเค้าจริงๆ ผมรอได้ นานแค่ไหนก็จะรอ (จะแอบรักเธอจนกว่าเธอจะมองเห็นมัน)