พระพุทธรูปจริงๆเเล้วสำคัญหรือไม่ครับ

เป็นข้อสงสัยของผมเองนะครับอยากให้ผู้รู้มาช่วยตอบ ก็คือเวลาที่มีคนมาลบหลู่พระพุทธรูปหรือทำการไม่เคารพอาทิ. ตัดเศียรพระพุทธรูปไปเป็นของตกเเต่งบ้าน หรือ ทำลายพระพุทธรูปเเล้วมีการต่อว่าต่อขานกัน มักจะมีคนกล่าวอ้างเสมอว่านั้นก็เเค่ก้อนปูน ก้อนซีเมนต์ ไม่จำเป็นที่ชาวพุทธจะต้องมาเดือดร้อน
ปกป้องหรือห้ามปรามคนที่มาลบหลู่ดูหมิ่นเลย เพราะ ศาสนาพุทธสอนให้ยึดหมั่นในหลักธรรมมากกว่า
ผมเลยมีความคิดเเย้งอยู่นิดๆว่า ที่เค้าพูดเเบบนั้นถูกหรือไม่ จริงอยู่มันถูกสำหรับนักปฏิบัติที่ก้าวพ้นสมมติ คือ ใจมีความปล่อยวางไม่ยึดมั่นถือมั่นในระดับ
พอใช้ได้เเล้วถึงจะพูดเเบบนั้น เเต่สำหรับคนธรรมดาๆที่พึ่งเริ่มปฏิบัติหรือที่เเค่นับถือเฉยๆ ตัวผมเองมองว่าพระพุทธรูปยังเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวเเละเป็นตัวเเทนขององค์ศาสดาได้อยู่คล้ายกับว่าเป็นกำลังใจ เเต่ก็ต้องควบคู่กับการศึกษาหลักคำสอนด้วย จนก้าวพ้นสิ่งสมมติเหล่านี้

เเล้วความเข้าใจที่ถูกต้องคือเเบบไหนครับ คำพูดที่พูดกันนั้นพูดเท่ๆเฉยๆ หรือ มันถูกอยู่เเล้ว