สวัสดีครับ ความรักของผมที่จะเล่าต่อไปนี้มันค่อนข้างที่จะแปลก ๆ หน่อยนะครับ
เป็นความรักแบบ ช-ช
เรื่องมันเริ่มเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว ผมได้เข้าไปเล่นเวปแชทเวปนึง แล้วเจอน้องคนนี้ เราอายุห่างกัน 5 ปี (ตอนนั้นเค้า16 ผม 21)
เราคุยกันพักนึงจึงแอดเฟสคุยกัน
คุยกันมาเรื่อย ๆ จนเป็นเดือน ๆ โดยที่ เราไม่เคยเห็นหน้าเค้าแม้แต่ครั้งเดียว! เค้าไม่เคยลงรูปในเฟสให้เราดูเลย
เราเองก็เคยถามนะ เคยขอเค้า ว่าเราอยากเห็นหน้าเค้า และทุกครั้งที่เราขอ มันจะมีสถานการณ์บางอย่างเกิดขึ้นมา คือ คุย ๆ อยู่กลายเป็นว่า พี่เค้ามาคุยกับเรา มาด่าเรา แล้วบังคับให้เราเลิกคุยกัน เป็นแบบนี้จนเค้าหายไปช่วงนึง
ตอนนั้นยอมรับว่าเรารักเค้าไปแล้ว จากที่เคยคุยกันทุกวัน กลายเป็นเค้าหายไปเลย...
จนผ่านไปเกือบ 2 เดือน เค้าก็กลับมาอีก แล้วเราก็เริ่มคุยกันเหมือนเดิม
บางครั้งเราก็คุยกันว่าถ้าอยู่ด้วยกัน เค้าบอกว่าจะเลี้ยงหมา 1 ตัว พันธุ์บลูเทอเรีย เค้าบอกว่า เพราะเราเป็นภูมิแพ้ ก็เลยอยากเลี้ยงหมาที่ขนสั้น
ดูสิ น่ารักมั้ยล่ะ ?
ทุกอย่างมันโคตรดี เวลาที่เราคุยกัน ตอนนั้นเราโคตรมีความสุขเลย
แต่สุดท้ายทุกอย่างพังทลาย ด้วยเหตุผลเดิม ๆ คือ เค้า(อ้างว่า) พี่เค้าไม่ให้คุยกัน เพราะไม่อยากให้น้องตัวเองเป็นเกย์
ตอนนั้นมันเหมือนกราฟความสุขพุ่งขึ้น ๆ แล้วดิ่งลงแบบหาจุดสิ้นสุดไม่เจอ
และสุดท้ายเค้าก็หายไปเหมือนเดิม
จนกระทั่งเวลาผ่านไป เราก็ยังรักเค้า ยังพร่ำเพ้อหาเค้าตลอด จากสัปดาห์เป็นเดือน จากเดือนเป็นปี
จนเรามีแฟนใหม่ มันทำให้เราลืมเค้าไปได้ประมาณนึง
ความรักครั้งใหม่มันเกิดจากความรักจริง ๆ เราไม่ได้คบกับคนนี้เพื่อลืมเค้า แต่เราก็ยังมีเค้าคนนั้นอยู่ในส่วนลึก ๆ ของใจ
เราลดความรู้สึกที่เรามีต่อเค้า เพื่อไม่ให้แฟนเรารู้สึกไม่ดี
หลาย ๆ อย่างผ่านไปด้วยดี เราคบกับคนใหม่ได้ประมาณ 1 ปี เค้าก็กลับมาอีก!
แต่ตอนนั้นเรามีแฟนแล้ว เราก็คุยกับเค้าแบบเปิดใจ ว่าทำไมเค้าถึงต้องปิดบังตัวตนเค้ากับเราขนาดนั้น
เค้าก็บอกว่า เค้ากลัวจะมีคนรู้ว่าเค้าเป็นเกย์ กลัวที่บ้านรู้ เพราะตอนนั้นเราต้องการความชัดเจนจากเค้า ซึ่งเค้าให้ไม่ได้ เค้าจึงทิ้งเราไป
เราก็โอเคนะ เพราะนาทีนั้นเราแคร์แฟนเรามากกว่า แต่ก็บอกกับเค้าไปว่า "เราโอเคที่จะคุยกับเค้าในฐานะเพื่อน,พี่ หรือถ้าเค้ามีปัญหาอะไรมาปรึกษาเราได้เสมอ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราก็ต้องแคร์ใจแฟนเรา ถ้าแฟนเราไม่โอเคที่เรากลับมาคุยกัน เราก็จะไม่คุย"
และครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราคุยกับเค้า
เรากับแฟนคบกันไปได้เกือบ 3 ปี แล้วก็ต้องเลิกกันเมื่อประมาณต้นเดือนกันยายนที่ผ่านมา
ช่วงนั้นเราก็เฮิร์ตแหละแต่โชคดีได้กำลังใจดี จนผ่านมาเกือบเดือน เค้าก็กลับมา !!
เค้ากลับมาบอกว่า "สู้ ๆ นะ" ซึ่งคำสั้น ๆ แค่นี้ ดึงเรากลับไปจุดที่เคยเป็น จุดเดิมซึ่งเราไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เรามีต่อเค้า มันถาโถมกลับมาจนเราเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
หลังจากนั้นเราก็คุยกันอีก บอกตรง ๆ เราโคตรดีใจ โคตรมีความสุข
เค้าก็ระบายกับเรา ว่าเค้าไม่มีความสุขกับชีวิต กับครอบครัว กับสิ่งที่เป็นอยู่ กับการโดนบีบบังคับ โน่นนี่นั่น
คุยกันได้วันนึง เราก็ขอให้เค้าสัญญาว่าเค้าจะไม่หายไปอีก เค้าก็สัญญานะ แต่แลกสัญญากับเรา ว่า เราต้องเปิดใจให้คนที่เข้ามา
ตอนนี้เรารู้ แล้วก็ชัดเจนในความรู้สึกตัวเองแล้ว ว่าไม่ว่ายังไงระหว่างเรากับเค้าก็คงไปต่อตามที่ต้องการไม่ได้
และเราไม่แคร์แล้วว่าเค้าจะหน้าตาเป็นยังไง หรือจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ เราขอแค่ให้เค้าอยู่ยังอยู่ตรงนี้ ยังอยู่ข้าง ๆ เรา
ขอแค่เราแชทไปแล้วเค้าอ่าน ถึงจะไม่ตอบ ขอแค่อ่านแค่รับรู้ก็พอ ไม่เป็นไร
จนเมื่อวาน เรากับเค้าก็คุยกันปกติอยู่ดี ๆ อยู่ ๆ บทสนทนาของเค้ากลายเป็นพี่ชายเค้าพิมพ์มาคุยกับเราซะงั้น
ซึ่งตอนนั้นเราก็แบบ......เออออ เนอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เรารู้ว่าเค้าสร้างสถานการณ์ขึ้นมา จริง ๆ พี่ชายเค้าไม่เคยมาคุยกับเราหรอก แต่ทุกครั้งที่ผ่านมามันคือเค้านั้นแหละ แต่เราก็คุยตามน้ำไป เหมือนเดิม เหตุผลเดิม คือ เค้าไม่อยากให้น้องเป็นเกย์ บลา ๆๆ
เรายังขอร้อง ยังอ้อนวอนให้เค้าอยู่ต่อ เพราะเราทำใจให้อะไร ๆ มันจบแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ
เรารักเค้านะ รักมากโดยที่ไม่แคร์เลยว่า จริง ๆ แล้วเค้าจะพิการ แขน ขา หรือตาบอด เราก็ไม่แคร์
แล้วก็รู้แหละ ว่าเค้าคงไม่ได้รู้สึกแบบที่เรารู้สึก แต่ไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมเรายังยื้อต่อ ทั้งที่ทุกอย่างมันชัดเจนว่าเค้าไม่ได้อยากจะคุยกับเรา
เค้าบอกว่า เค้ารู้ว่าเรารักเค้ามาก แต่เรากับเค้าไม่สามารถคบกันได้ เค้าไม่อยากให้เราจมอยู่กับเค้า อยากให้เราเจอคนดี ๆ อยากให้เราเปิดใจ
อย่างที่บอก เราไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งที่เรามองเกมออกว่ามันจะเป็นยังไง จะจบยังไง สุดท้ายแล้วเราจะเจ็บนะ เรากลับยอมรับความเจ็บ ขอเพียงแค่ให้เค้ายังอยู่ตรงนี้ ขอเพียงแค่ได้มองเห็นจุดเขียว ๆ ตรงชื่อเค้าใน facebook เราก็โอเคแล้ว ทำไมเราถึงเอาใจไปผูกกับเค้าขนาดนี้ ทั้งที่มันก็ชัดเจนว่าเค้าไม่อยากคุยกับเราแล้ว
ตอนเลิกกับแฟนคนล่าสุด เค้ามีคนอื่น เรารู้ว่าเราต้องเจ็บปุ๊บ เราตัดเลย และจากวันนั้นยังไม่เสียน้ำตาซักหยดให้เค้า แต่กับคนนี้ รู้ทั้งรู้ว่าเจ็บแน่นอน แต่ยอม แค่เค้าบอกว่าเค้าอาจจะต้องไป แค่คิดว่าเราอาจจะไม่ได้คุยกับเค้า น้ำตาเราก็ซึมมาแล้ว เราไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ รู้ว่าเดี๋ยวจะต้องมีสถานการณ์อะไรเกิดขึ้น ที่เค้าจะเอามาเป็นข้ออ้างที่จะไปจากเรา แต่เราก็ยังหลอกตัวเอง ยังรักเค้าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย.... เกลียดใจตัวเอง
จริง ๆ อยากลงรูปที่เราแชทกับเค้า ประกอบด้วย แต่ยังกังวลกับอะไรหลาย ๆ อย่าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ กลัวแฟนเก่ามาอ่าน เพราะนางชอบสิงพันทิป กลัวนางสะใจ 5555 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ หรือถ้านางมาอ่านก็อยากจะบอกว่า ชีวิตเราตอนนี้โคตรโอเค
ขอโทษด้วยนะครับถ้าพิมพ์งง ๆ หรือวนไปวนมา อ่านแล้วไม่เข้าใจ
ความรักแปลก ๆ ของผม
เป็นความรักแบบ ช-ช
เรื่องมันเริ่มเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว ผมได้เข้าไปเล่นเวปแชทเวปนึง แล้วเจอน้องคนนี้ เราอายุห่างกัน 5 ปี (ตอนนั้นเค้า16 ผม 21)
เราคุยกันพักนึงจึงแอดเฟสคุยกัน
คุยกันมาเรื่อย ๆ จนเป็นเดือน ๆ โดยที่ เราไม่เคยเห็นหน้าเค้าแม้แต่ครั้งเดียว! เค้าไม่เคยลงรูปในเฟสให้เราดูเลย
เราเองก็เคยถามนะ เคยขอเค้า ว่าเราอยากเห็นหน้าเค้า และทุกครั้งที่เราขอ มันจะมีสถานการณ์บางอย่างเกิดขึ้นมา คือ คุย ๆ อยู่กลายเป็นว่า พี่เค้ามาคุยกับเรา มาด่าเรา แล้วบังคับให้เราเลิกคุยกัน เป็นแบบนี้จนเค้าหายไปช่วงนึง
ตอนนั้นยอมรับว่าเรารักเค้าไปแล้ว จากที่เคยคุยกันทุกวัน กลายเป็นเค้าหายไปเลย...
จนผ่านไปเกือบ 2 เดือน เค้าก็กลับมาอีก แล้วเราก็เริ่มคุยกันเหมือนเดิม
บางครั้งเราก็คุยกันว่าถ้าอยู่ด้วยกัน เค้าบอกว่าจะเลี้ยงหมา 1 ตัว พันธุ์บลูเทอเรีย เค้าบอกว่า เพราะเราเป็นภูมิแพ้ ก็เลยอยากเลี้ยงหมาที่ขนสั้น
ดูสิ น่ารักมั้ยล่ะ ?
ทุกอย่างมันโคตรดี เวลาที่เราคุยกัน ตอนนั้นเราโคตรมีความสุขเลย
แต่สุดท้ายทุกอย่างพังทลาย ด้วยเหตุผลเดิม ๆ คือ เค้า(อ้างว่า) พี่เค้าไม่ให้คุยกัน เพราะไม่อยากให้น้องตัวเองเป็นเกย์
ตอนนั้นมันเหมือนกราฟความสุขพุ่งขึ้น ๆ แล้วดิ่งลงแบบหาจุดสิ้นสุดไม่เจอ
และสุดท้ายเค้าก็หายไปเหมือนเดิม
จนกระทั่งเวลาผ่านไป เราก็ยังรักเค้า ยังพร่ำเพ้อหาเค้าตลอด จากสัปดาห์เป็นเดือน จากเดือนเป็นปี
จนเรามีแฟนใหม่ มันทำให้เราลืมเค้าไปได้ประมาณนึง
ความรักครั้งใหม่มันเกิดจากความรักจริง ๆ เราไม่ได้คบกับคนนี้เพื่อลืมเค้า แต่เราก็ยังมีเค้าคนนั้นอยู่ในส่วนลึก ๆ ของใจ
เราลดความรู้สึกที่เรามีต่อเค้า เพื่อไม่ให้แฟนเรารู้สึกไม่ดี
หลาย ๆ อย่างผ่านไปด้วยดี เราคบกับคนใหม่ได้ประมาณ 1 ปี เค้าก็กลับมาอีก!
แต่ตอนนั้นเรามีแฟนแล้ว เราก็คุยกับเค้าแบบเปิดใจ ว่าทำไมเค้าถึงต้องปิดบังตัวตนเค้ากับเราขนาดนั้น
เค้าก็บอกว่า เค้ากลัวจะมีคนรู้ว่าเค้าเป็นเกย์ กลัวที่บ้านรู้ เพราะตอนนั้นเราต้องการความชัดเจนจากเค้า ซึ่งเค้าให้ไม่ได้ เค้าจึงทิ้งเราไป
เราก็โอเคนะ เพราะนาทีนั้นเราแคร์แฟนเรามากกว่า แต่ก็บอกกับเค้าไปว่า "เราโอเคที่จะคุยกับเค้าในฐานะเพื่อน,พี่ หรือถ้าเค้ามีปัญหาอะไรมาปรึกษาเราได้เสมอ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราก็ต้องแคร์ใจแฟนเรา ถ้าแฟนเราไม่โอเคที่เรากลับมาคุยกัน เราก็จะไม่คุย"
และครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราคุยกับเค้า
เรากับแฟนคบกันไปได้เกือบ 3 ปี แล้วก็ต้องเลิกกันเมื่อประมาณต้นเดือนกันยายนที่ผ่านมา
ช่วงนั้นเราก็เฮิร์ตแหละแต่โชคดีได้กำลังใจดี จนผ่านมาเกือบเดือน เค้าก็กลับมา !!
เค้ากลับมาบอกว่า "สู้ ๆ นะ" ซึ่งคำสั้น ๆ แค่นี้ ดึงเรากลับไปจุดที่เคยเป็น จุดเดิมซึ่งเราไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เรามีต่อเค้า มันถาโถมกลับมาจนเราเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
หลังจากนั้นเราก็คุยกันอีก บอกตรง ๆ เราโคตรดีใจ โคตรมีความสุข
เค้าก็ระบายกับเรา ว่าเค้าไม่มีความสุขกับชีวิต กับครอบครัว กับสิ่งที่เป็นอยู่ กับการโดนบีบบังคับ โน่นนี่นั่น
คุยกันได้วันนึง เราก็ขอให้เค้าสัญญาว่าเค้าจะไม่หายไปอีก เค้าก็สัญญานะ แต่แลกสัญญากับเรา ว่า เราต้องเปิดใจให้คนที่เข้ามา
ตอนนี้เรารู้ แล้วก็ชัดเจนในความรู้สึกตัวเองแล้ว ว่าไม่ว่ายังไงระหว่างเรากับเค้าก็คงไปต่อตามที่ต้องการไม่ได้
และเราไม่แคร์แล้วว่าเค้าจะหน้าตาเป็นยังไง หรือจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ เราขอแค่ให้เค้าอยู่ยังอยู่ตรงนี้ ยังอยู่ข้าง ๆ เรา
ขอแค่เราแชทไปแล้วเค้าอ่าน ถึงจะไม่ตอบ ขอแค่อ่านแค่รับรู้ก็พอ ไม่เป็นไร
จนเมื่อวาน เรากับเค้าก็คุยกันปกติอยู่ดี ๆ อยู่ ๆ บทสนทนาของเค้ากลายเป็นพี่ชายเค้าพิมพ์มาคุยกับเราซะงั้น
ซึ่งตอนนั้นเราก็แบบ......เออออ เนอะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เหมือนเดิม เหตุผลเดิม คือ เค้าไม่อยากให้น้องเป็นเกย์ บลา ๆๆ
เรายังขอร้อง ยังอ้อนวอนให้เค้าอยู่ต่อ เพราะเราทำใจให้อะไร ๆ มันจบแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ
เรารักเค้านะ รักมากโดยที่ไม่แคร์เลยว่า จริง ๆ แล้วเค้าจะพิการ แขน ขา หรือตาบอด เราก็ไม่แคร์
แล้วก็รู้แหละ ว่าเค้าคงไม่ได้รู้สึกแบบที่เรารู้สึก แต่ไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมเรายังยื้อต่อ ทั้งที่ทุกอย่างมันชัดเจนว่าเค้าไม่ได้อยากจะคุยกับเรา
เค้าบอกว่า เค้ารู้ว่าเรารักเค้ามาก แต่เรากับเค้าไม่สามารถคบกันได้ เค้าไม่อยากให้เราจมอยู่กับเค้า อยากให้เราเจอคนดี ๆ อยากให้เราเปิดใจ
อย่างที่บอก เราไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งที่เรามองเกมออกว่ามันจะเป็นยังไง จะจบยังไง สุดท้ายแล้วเราจะเจ็บนะ เรากลับยอมรับความเจ็บ ขอเพียงแค่ให้เค้ายังอยู่ตรงนี้ ขอเพียงแค่ได้มองเห็นจุดเขียว ๆ ตรงชื่อเค้าใน facebook เราก็โอเคแล้ว ทำไมเราถึงเอาใจไปผูกกับเค้าขนาดนี้ ทั้งที่มันก็ชัดเจนว่าเค้าไม่อยากคุยกับเราแล้ว
ตอนเลิกกับแฟนคนล่าสุด เค้ามีคนอื่น เรารู้ว่าเราต้องเจ็บปุ๊บ เราตัดเลย และจากวันนั้นยังไม่เสียน้ำตาซักหยดให้เค้า แต่กับคนนี้ รู้ทั้งรู้ว่าเจ็บแน่นอน แต่ยอม แค่เค้าบอกว่าเค้าอาจจะต้องไป แค่คิดว่าเราอาจจะไม่ได้คุยกับเค้า น้ำตาเราก็ซึมมาแล้ว เราไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ แต่เราก็ยังหลอกตัวเอง ยังรักเค้าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย.... เกลียดใจตัวเอง
จริง ๆ อยากลงรูปที่เราแชทกับเค้า ประกอบด้วย แต่ยังกังวลกับอะไรหลาย ๆ อย่าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ขอโทษด้วยนะครับถ้าพิมพ์งง ๆ หรือวนไปวนมา อ่านแล้วไม่เข้าใจ