27
ชายในความทรงจำ
โดย ฮาร์โมนิก้า
เช้าวันจันทร์แอชลี่ย์ตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นจนน่าประหลาดใจ
แปลกที่เธอหลับๆ ตื่นๆ มาตลอดกระทั่งฝันร้ายและแบรดเข้ามาปลุกเธอขึ้น หลังจากนั้นเธอผล็อย
หลับไปอีกด้วยความเพลีย แต่ก็หลับอย่างกระสับกระส่าย
ในสำนึกอันเลือนลางเธอรู้สึกราวกับฝันไป เห็นตัวเองกำลังวิ่งหนี และรู้สึกหวาดกลัว ภาพต่างๆ ผ่าน
เข้ามาในห้วงความทรงจำแต่เธอกลับมองเห็นได้ไม่ชัดเจน ในฝันนั้นเต็มไปด้วยเงา และภาพหม่นมัว
ของผู้คน หญิงสาวรู้สึกถึงความหวาดกลัว ติดตามด้วยความอ้างว้างอย่างเหลือแสน ราวกับใครพราก
บางสิ่งจากเธอไปอย่างโหดร้าย
ในฝันเธอสะอื้นไห้ รู้สึกถึงความโดดเดี่ยวและหนาวเหน็บ ทว่าในชั่วขณะที่ร่างกายถูกบีบคั้นด้วยความ
เยียบเย็นหวั่นกลัวจนสั่นชาถึงกระดูก ฉับพลันก็รู้สึกถึงไออบอุ่นที่เข้ามาโอบล้อมไว้ พลังงานอบอุ่นนั้น
ค่อยๆ ขับไล่ความเหน็บหนาวไปจากร่างกายที่เย็นเยียบ พร้อมสร้างความอุ่นสะท้านให้กับหัวใจที่มืดมน
ให้สว่างขึ้นอย่างช้าๆ เธอรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มปนสากระคายสัมผัสอยู่บนใบหน้า ดวงตาและเรียวแก้มถึง
ซอกคอ ในความสะลึมสะลือหญิงสาวมองเห็นภาพชายหนุ่มร่างสูงไหล่กว้าง ผมสีดำหยักศกดกหนา
ใบหน้าคมเข้มและดวงตาสีน้ำเงินราวกับท้องทะเลลึก ความอาวรณ์ในดวงตาคู่นั้นท่วมท้นหัวใจหญิงสาว
อย่างรวดเร็ว เธอเปล่งเสียงเรียกออกมาเบาๆ ทว่าสรรพสิ่งรอบตัวราวกับนิ่งสนิทลงฉับพลัน ก่อนที่ไออุ่น
จะค่อยกลับคืนสู่ตัวเธออีกครั้ง เป็นความอบอุ่นปลอดภัยและมั่นคง หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลาย เธอยิ้มทั้งที่
หลับ ความสบายใจทำให้เธอหลับลึกยาวกระทั่งแสงแดดยาวเช้าส่องเข้ามาไล้เลียผิวหน้า
แอชลี่ย์ลืมตาขึ้นเห็นแม็กซ์นอนจ้องหน้าอยู่ เธอยิ้มให้มันพร้อมกับยื่นมือไปลูบศีรษะ
“ขอบใจมากนะแม็กซ์ เมื่อคืนเธอมานอนทับฉันไว้ใช่มั้ย คงรู้สินะว่าฉันฝันร้าย ขอบใจมาก”
แม็กซ์เอียงคอมอง ก่อนจะเลียมือเธอเบาๆ พร้อมกับกระโดดลุกขึ้น มองหน้าและมองประตู
“อยากออกไปเดินเล่นแล้วสิ คอยเดี๋ยวนะ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
หญิงสาวเปลี่ยนชุดแล้วพาแม็กซ์ออกมาเดินเล่นในวินยาร์ดอย่างสบายใจขึ้นมาก เธอเหลือบดูนาฬิกา
เห็นว่าเพิ่งเจ็ดโมงเช้า แต่ก็มีคนงานในไร่ออกมาทำงานกันแล้ว คนที่นี่ทำงานกันเป็นกะ คนทำงานรอบ
เจ็ดโมงเช้าก็จะเลิกงานตอนสี่โมงเย็น หากเข้างานแปดโมงก็เลิกห้าโมง และหากเข้าเก้าโมงก็เลิก
หกโมงเย็น
แม็กซ์ร่าเริงวิ่งเล่นดมโน่นนี่และสำรวจคนงานซึ่งพบเห็นประปรายตลอดทางราวกับเป็นเจ้านายใหญ่ที่
ออกมาตรวจตราลูกน้อง เธอยิ้มให้กับความช่างสำรวจของมัน กระทั่งเกือบแปดโมงเช้าทั้งคู่ก็กลับมาบ้าน
เธอขึ้นไปชั้นบนอาบน้ำแต่งตัวใหม่เพื่อลงมารับประทานมื้อเช้าซึ่งมาเรียจัดเตรียมไว้แล้ว
แอชลี่ย์เหลือบมองแม่บ้านสาวสวยที่ไม่เคยเป็นมิตรกับเธอผู้นั้นอย่างครุ่นคิด เหตุใดมาเรียจึงชิงชังเธอนัก
หากมาเรียไม่ได้หลงรักแบรด แม้ประวัติของแอชลี่ย์เองที่ได้ยินจากใครต่อใครจะร้ายกาจ แต่หากเธอไม่ได้
ไปทำอะไรที่ขัดผลประโยชน์มาเรียโดยตรง หรือเคยทะเลาะกันรุนแรง เหตุใดหญิงสาวผู้นี้จึงไม่คิดจะให้
อภัยหรือญาติดีกับเธอนะ
หรือเธอจะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างมาเรียและแบรดผิดไป มันมีอะไรนอกเหนือจากความเป็นเพื่อนเก่า
วัยเด็กและสัมพันธภาพระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างที่เธอมองไม่เห็นนะ
ที่สำคัญ มาเรียทำอะไรในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอไม่อยู่ที่บ้านพักส่วนตัวในวินยาร์ด แต่ไปอยู่ในเมือง
และเธอทำอะไรที่ในเมือง ทำไมเมื่อคืนวันเสาร์มาเรียจึงต้องโทรตามด็อทตี้ ให้ไปช่วยดูแลลูกสาวแทน
ทั้งที่เป็นเวลาย่ำค่ำดึกดื่น เพราะอะไรมาเรียจึงไม่อยู่บ้านดูแลมิเรียมเอง จะว่าเธอออกเดทกับหนุ่ม เลย
จ้างเบบี้ซิตเตอร์มาดูแลแทน ก็ไม่น่าจะต้องถึงขนาดบอกว่ากว่าจะกลับก็เช้า เธอไว้ใจเบบี้ซิตเตอร์ขนาด
ให้ดูแลลูกสาวจนถึงเช้าเลยงั้นหรือ ดูจะมีความลึกลับมากมายเกี่ยวกับหญิงสาวผู้นี้ที่เธอไม่เข้าใจ และ
ไม่กล้าถามใคร บางทีเธออาจจะลองถามด็อทตี้ดู ด็อทตี้ดูจะสนิทสนมกับมาเรียมากที่สุด เธออาจรู้อะไร
และพอบอกอะไรแอชลี่ย์ได้บ้าง
รักในรอยฝัน บทที่ 27 ชายในความทรงจำ
ชายในความทรงจำ
โดย ฮาร์โมนิก้า
เช้าวันจันทร์แอชลี่ย์ตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่นจนน่าประหลาดใจ
แปลกที่เธอหลับๆ ตื่นๆ มาตลอดกระทั่งฝันร้ายและแบรดเข้ามาปลุกเธอขึ้น หลังจากนั้นเธอผล็อย
หลับไปอีกด้วยความเพลีย แต่ก็หลับอย่างกระสับกระส่าย
ในสำนึกอันเลือนลางเธอรู้สึกราวกับฝันไป เห็นตัวเองกำลังวิ่งหนี และรู้สึกหวาดกลัว ภาพต่างๆ ผ่าน
เข้ามาในห้วงความทรงจำแต่เธอกลับมองเห็นได้ไม่ชัดเจน ในฝันนั้นเต็มไปด้วยเงา และภาพหม่นมัว
ของผู้คน หญิงสาวรู้สึกถึงความหวาดกลัว ติดตามด้วยความอ้างว้างอย่างเหลือแสน ราวกับใครพราก
บางสิ่งจากเธอไปอย่างโหดร้าย
ในฝันเธอสะอื้นไห้ รู้สึกถึงความโดดเดี่ยวและหนาวเหน็บ ทว่าในชั่วขณะที่ร่างกายถูกบีบคั้นด้วยความ
เยียบเย็นหวั่นกลัวจนสั่นชาถึงกระดูก ฉับพลันก็รู้สึกถึงไออบอุ่นที่เข้ามาโอบล้อมไว้ พลังงานอบอุ่นนั้น
ค่อยๆ ขับไล่ความเหน็บหนาวไปจากร่างกายที่เย็นเยียบ พร้อมสร้างความอุ่นสะท้านให้กับหัวใจที่มืดมน
ให้สว่างขึ้นอย่างช้าๆ เธอรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มปนสากระคายสัมผัสอยู่บนใบหน้า ดวงตาและเรียวแก้มถึง
ซอกคอ ในความสะลึมสะลือหญิงสาวมองเห็นภาพชายหนุ่มร่างสูงไหล่กว้าง ผมสีดำหยักศกดกหนา
ใบหน้าคมเข้มและดวงตาสีน้ำเงินราวกับท้องทะเลลึก ความอาวรณ์ในดวงตาคู่นั้นท่วมท้นหัวใจหญิงสาว
อย่างรวดเร็ว เธอเปล่งเสียงเรียกออกมาเบาๆ ทว่าสรรพสิ่งรอบตัวราวกับนิ่งสนิทลงฉับพลัน ก่อนที่ไออุ่น
จะค่อยกลับคืนสู่ตัวเธออีกครั้ง เป็นความอบอุ่นปลอดภัยและมั่นคง หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลาย เธอยิ้มทั้งที่
หลับ ความสบายใจทำให้เธอหลับลึกยาวกระทั่งแสงแดดยาวเช้าส่องเข้ามาไล้เลียผิวหน้า
แอชลี่ย์ลืมตาขึ้นเห็นแม็กซ์นอนจ้องหน้าอยู่ เธอยิ้มให้มันพร้อมกับยื่นมือไปลูบศีรษะ
“ขอบใจมากนะแม็กซ์ เมื่อคืนเธอมานอนทับฉันไว้ใช่มั้ย คงรู้สินะว่าฉันฝันร้าย ขอบใจมาก”
แม็กซ์เอียงคอมอง ก่อนจะเลียมือเธอเบาๆ พร้อมกับกระโดดลุกขึ้น มองหน้าและมองประตู
“อยากออกไปเดินเล่นแล้วสิ คอยเดี๋ยวนะ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
หญิงสาวเปลี่ยนชุดแล้วพาแม็กซ์ออกมาเดินเล่นในวินยาร์ดอย่างสบายใจขึ้นมาก เธอเหลือบดูนาฬิกา
เห็นว่าเพิ่งเจ็ดโมงเช้า แต่ก็มีคนงานในไร่ออกมาทำงานกันแล้ว คนที่นี่ทำงานกันเป็นกะ คนทำงานรอบ
เจ็ดโมงเช้าก็จะเลิกงานตอนสี่โมงเย็น หากเข้างานแปดโมงก็เลิกห้าโมง และหากเข้าเก้าโมงก็เลิก
หกโมงเย็น
แม็กซ์ร่าเริงวิ่งเล่นดมโน่นนี่และสำรวจคนงานซึ่งพบเห็นประปรายตลอดทางราวกับเป็นเจ้านายใหญ่ที่
ออกมาตรวจตราลูกน้อง เธอยิ้มให้กับความช่างสำรวจของมัน กระทั่งเกือบแปดโมงเช้าทั้งคู่ก็กลับมาบ้าน
เธอขึ้นไปชั้นบนอาบน้ำแต่งตัวใหม่เพื่อลงมารับประทานมื้อเช้าซึ่งมาเรียจัดเตรียมไว้แล้ว
แอชลี่ย์เหลือบมองแม่บ้านสาวสวยที่ไม่เคยเป็นมิตรกับเธอผู้นั้นอย่างครุ่นคิด เหตุใดมาเรียจึงชิงชังเธอนัก
หากมาเรียไม่ได้หลงรักแบรด แม้ประวัติของแอชลี่ย์เองที่ได้ยินจากใครต่อใครจะร้ายกาจ แต่หากเธอไม่ได้
ไปทำอะไรที่ขัดผลประโยชน์มาเรียโดยตรง หรือเคยทะเลาะกันรุนแรง เหตุใดหญิงสาวผู้นี้จึงไม่คิดจะให้
อภัยหรือญาติดีกับเธอนะ
หรือเธอจะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างมาเรียและแบรดผิดไป มันมีอะไรนอกเหนือจากความเป็นเพื่อนเก่า
วัยเด็กและสัมพันธภาพระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างที่เธอมองไม่เห็นนะ
ที่สำคัญ มาเรียทำอะไรในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอไม่อยู่ที่บ้านพักส่วนตัวในวินยาร์ด แต่ไปอยู่ในเมือง
และเธอทำอะไรที่ในเมือง ทำไมเมื่อคืนวันเสาร์มาเรียจึงต้องโทรตามด็อทตี้ ให้ไปช่วยดูแลลูกสาวแทน
ทั้งที่เป็นเวลาย่ำค่ำดึกดื่น เพราะอะไรมาเรียจึงไม่อยู่บ้านดูแลมิเรียมเอง จะว่าเธอออกเดทกับหนุ่ม เลย
จ้างเบบี้ซิตเตอร์มาดูแลแทน ก็ไม่น่าจะต้องถึงขนาดบอกว่ากว่าจะกลับก็เช้า เธอไว้ใจเบบี้ซิตเตอร์ขนาด
ให้ดูแลลูกสาวจนถึงเช้าเลยงั้นหรือ ดูจะมีความลึกลับมากมายเกี่ยวกับหญิงสาวผู้นี้ที่เธอไม่เข้าใจ และ
ไม่กล้าถามใคร บางทีเธออาจจะลองถามด็อทตี้ดู ด็อทตี้ดูจะสนิทสนมกับมาเรียมากที่สุด เธออาจรู้อะไร
และพอบอกอะไรแอชลี่ย์ได้บ้าง