คือเรามีคน คนนึงที่เรารู้สึกประทับใจอย่างบอกไม่ถูก
...โดยที่เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
และแม้เวลาจะผ่านมานานมากกว่า 4 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังแล่นอยู่ในความคิดเรา
คือไม่ได้คิดถึงตลอด แต่เรื่อยๆ
คืออยากพบ อยากพูดคุยด้วยอีกสักครั้ง
อยากรู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอย่างไร ทำอะไรอยู่ที่ไหน สบายดีไหม
ไม่ได้มีเจตนาใดๆ ค่ะ
วันนี้เราเลยลองตั้งกระทู้ตามหาดู เผื่อเขาจะผ่านมาได้อ่าน
และจำเรื่องราวของเราได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราอาศัยอยู่ กทม. แต่พ่อแม่เราอยู่โคราช
เมื่อ 4 ปีก่อน พ่อเราไม่สบายจนต้องแอทมิทนอนโรงบาล
หลังจากรู้ข่าวจากแม่ พอเลิกงานวันนั้นเราก็รีบนั่งรถทัวร์กลับโคราชทันที
พอถึงโคราชก็ดึกมากแล้ว ก็เลยเดินไปตรงที่ๆมีแท็กซี่จอดอยู่หลายคัน
พี่ๆ แท็กซี่เขาก็เรียกหาว่าถึงคิวใครแล้ว
ใช่แล้ว คือถึงคิวอีตาพระเอกของเราเนี่ยแหล่ะค่ะ (ต่อไปนี้ขอเรียก T นะคะ)
คือคุณเธอมัวแต่คุยโทรศัพท์ไง สงสัยจะคุยกับแฟนมั้ง เชอะ 555
พอรู้ว่าคนที่จะไปส่งเราคือคนๆนี้ เรามีความรู้สึกแปลกๆ
รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนคนขับแท็กซี่เลย อายุยังไม่น่าถึง 30
ดูเหมือนเป็นคนที่จบอย่างต่ำ ป.ตรี และที่สำคัญไม่สนใจเรียก ผดส. เอาซะเล้ยยย
มันไม่เหมือนคนขับแท็กซี่มืออาชีฟอ่ะ
เราก็ขึ้นไปนั่งบนรถปกติ แล้วบอกว่า "ไปโรงบาล....ค่ะ"
T ก็ขับออกไป ตอนนั่งไปเราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะห่วงแต่อาการของพ่อ
อยู่ๆ T ก็ชวนคุย "ไปทำอะไรที่ ร.พ." "ดึกๆ ขนาดนี้เขาไม่ให้เข้าเยียมแล้วไม่ใช่หรอ"
แล้วเราก็คุยๆ เรื่องของครอบครัวเราให้ฟัง
แล้วเราก็ถาม T ว่า "ขับแท็กซี่เป็นงานอดิเรกหรอคะ"
คือตอนนั้น T ท่าทางอึ้งและงงมากว่าเรารู้ได้ยังไง
แต่เราก็ไม้ได้บอกออกไปนะว่าทำไมถึงรู้ บอกแค่ว่า
"ก็ไม่เหมือนคนขับแท็กซี่ประจำหรอกกก" แล้วก็อมยิ้ม
ปล่อยให้งงต่อไป 5555
แล้วเราก็บอกว่า "อย่างนี้ก็เหนื่อยแย่เลยสิ กลางวันทำงานประจำ
กลางคืนต้องมาขับแท็กซี่อีก"
แล้ว T ก็บอกว่าแอบงีบในเวลางานเอา
เพราะทำงานอยู่ในห้องไม่มีใครเห็น5555 ร้ายยยยย
แล้วรถก็มาถึงที่หมาย เราจ่ายตังแล้วก็ก้าวลงจากรถ
T รับเงินแล้วบอกว่า "โชคดีครับ"
มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ และเราก็จำหน้า T ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
แต่เรายังจำความอบอุ่นในน้ำเสียงของคำว่า โชคดี ได้ดี
และที่สำคัญ ชอบท่าทางตอนโดนรู้ทันว่าไม่ใช่แท็กซี่มืออาชีพอ่ะ
น่าแกล้งดี อิอิ
...ถ้าคุณได้อ่านกระทู้นี้เราก็หวังว่าคุณจะหลังไมล์มาหาเราหน่อยนะคะ
คุณแท็กซี่มือสมัครเล่น
...
ตามหา...ความประทับใจแรกพบเมื่อ 4ปีก่อน กับแท็กซี่โคราช
...โดยที่เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
และแม้เวลาจะผ่านมานานมากกว่า 4 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังแล่นอยู่ในความคิดเรา
คือไม่ได้คิดถึงตลอด แต่เรื่อยๆ
คืออยากพบ อยากพูดคุยด้วยอีกสักครั้ง
อยากรู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอย่างไร ทำอะไรอยู่ที่ไหน สบายดีไหม
ไม่ได้มีเจตนาใดๆ ค่ะ
วันนี้เราเลยลองตั้งกระทู้ตามหาดู เผื่อเขาจะผ่านมาได้อ่าน
และจำเรื่องราวของเราได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราอาศัยอยู่ กทม. แต่พ่อแม่เราอยู่โคราช
เมื่อ 4 ปีก่อน พ่อเราไม่สบายจนต้องแอทมิทนอนโรงบาล
หลังจากรู้ข่าวจากแม่ พอเลิกงานวันนั้นเราก็รีบนั่งรถทัวร์กลับโคราชทันที
พอถึงโคราชก็ดึกมากแล้ว ก็เลยเดินไปตรงที่ๆมีแท็กซี่จอดอยู่หลายคัน
พี่ๆ แท็กซี่เขาก็เรียกหาว่าถึงคิวใครแล้ว
ใช่แล้ว คือถึงคิวอีตาพระเอกของเราเนี่ยแหล่ะค่ะ (ต่อไปนี้ขอเรียก T นะคะ)
คือคุณเธอมัวแต่คุยโทรศัพท์ไง สงสัยจะคุยกับแฟนมั้ง เชอะ 555
พอรู้ว่าคนที่จะไปส่งเราคือคนๆนี้ เรามีความรู้สึกแปลกๆ
รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนคนขับแท็กซี่เลย อายุยังไม่น่าถึง 30
ดูเหมือนเป็นคนที่จบอย่างต่ำ ป.ตรี และที่สำคัญไม่สนใจเรียก ผดส. เอาซะเล้ยยย
มันไม่เหมือนคนขับแท็กซี่มืออาชีฟอ่ะ
เราก็ขึ้นไปนั่งบนรถปกติ แล้วบอกว่า "ไปโรงบาล....ค่ะ"
T ก็ขับออกไป ตอนนั่งไปเราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะห่วงแต่อาการของพ่อ
อยู่ๆ T ก็ชวนคุย "ไปทำอะไรที่ ร.พ." "ดึกๆ ขนาดนี้เขาไม่ให้เข้าเยียมแล้วไม่ใช่หรอ"
แล้วเราก็คุยๆ เรื่องของครอบครัวเราให้ฟัง
แล้วเราก็ถาม T ว่า "ขับแท็กซี่เป็นงานอดิเรกหรอคะ"
คือตอนนั้น T ท่าทางอึ้งและงงมากว่าเรารู้ได้ยังไง
แต่เราก็ไม้ได้บอกออกไปนะว่าทำไมถึงรู้ บอกแค่ว่า
"ก็ไม่เหมือนคนขับแท็กซี่ประจำหรอกกก" แล้วก็อมยิ้ม
ปล่อยให้งงต่อไป 5555
แล้วเราก็บอกว่า "อย่างนี้ก็เหนื่อยแย่เลยสิ กลางวันทำงานประจำ
กลางคืนต้องมาขับแท็กซี่อีก"
แล้ว T ก็บอกว่าแอบงีบในเวลางานเอา
เพราะทำงานอยู่ในห้องไม่มีใครเห็น5555 ร้ายยยยย
แล้วรถก็มาถึงที่หมาย เราจ่ายตังแล้วก็ก้าวลงจากรถ
T รับเงินแล้วบอกว่า "โชคดีครับ"
มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ และเราก็จำหน้า T ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
แต่เรายังจำความอบอุ่นในน้ำเสียงของคำว่า โชคดี ได้ดี
และที่สำคัญ ชอบท่าทางตอนโดนรู้ทันว่าไม่ใช่แท็กซี่มืออาชีพอ่ะ
น่าแกล้งดี อิอิ
...ถ้าคุณได้อ่านกระทู้นี้เราก็หวังว่าคุณจะหลังไมล์มาหาเราหน่อยนะคะ
คุณแท็กซี่มือสมัครเล่น