เราเเอบรักเพื่อนคนหนึ่ง เราไม่รู้ว่าเราควรจะบอกเขาดีไหม???

สวัสดีค่ะ คือเราสับสนมากตอนนี้  เราเเอบรักเพื่อนคนหนึ่ง เขาเป้นเพื่อนผู้ชายที่เราสนิทที่สุดล่ะ เเต่เขาอยู่คนล่ะห้องกับเรา ถามว่า "เรารู้จักเขาได้ไงนั้นเหรอ"  เราอยู่จักกันตอนเริ่มเข้า ม.1 บ้านเรากับเขาอยู่ไม่ไกลกัน  เรากับเขาอยู่รถรับส่งคันเดียวกัน ตอนเช้าก้ไปโรงเรียนด้วยกันตอนกลับก้กลับด้วยกัน จึงทำให้เราสนิทกัน เขาเป้นคนชอบเล่นกีฬา บ้างครั้งหลังเลิกเรียนเราก้ไปนั่งรอเขาเล่นกีฬา บ้างครั้งก้ไปเล่นกับเขา ตอนนั้นเราก้เเค่ปลื้มเขาน่ะ เเต่เราไปเที่ยวด้วยกันไปโรงเรียนก้ด้วยกัน กลับบ้านก้ด้วยกัน  --จึงทำให้เราสับสนว่าเราเเอบรักเขาอยู่ใช่ไหม  ...เเต่พอเริ่ม ม.เรากับเขาต้องย้ายรถรับส่งกัน เราเลยไม่ได้อยู่คันเดียวกัน เเต่ตอนนั้นเขาก้ยังไม่รู้หรอกว่าเราชอบเขา ไปโรงเรียนเราก้ยังเจอกันยังคุยกันก้ยังสนิทกันเหมือนเดิม. เขามีไรก้บอกเราปรึกษาเรา    เเต่ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มเราสงสัยว่าเราชอบเขา เพื่อนก้เลยมาถามจนเราบอกความจริงกับเพื่อนไปว่าเราชอบเขา. **เเต่ไม่นานเขามาบอกเราปรึกษาเราว่าเขาเเอบชอบน้องคนหนึ่ง เราไม่รู้ทำไง เราเสียใจมากก้ได้เเต่เพ้ออยู่คนเดียว. จนวันที่เขาได้คบกับน้องคนนั้น ตอนนั้นเราทำได้เเค่ยินดีกับเขา  เเล้วเราก้พยายามตัดใจ  เเต่ตอนที่เขาคบกับน้องนั้น เขาก้คุยกับเราปรึกษาเราตลอดจนทำให้เราตัดใจจากเขาไม่ได้สักที  จนครบ2เดือน เขากับน้องคนนั้นก้เลิกกันตอนนั้นเราไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี เเต่เขาก้มาระบายมาพูดให้เราฟัง เราก้เลยคุยกับเรามาเรื่อยๆ. จนเพื่อนเรารู้ทั้งห้อง ร่วมไปถึงเพื่อนห้องข้างๆ จึงทำให้เพื่อนเราเเซวเรา จนทำให้เขารู้. จนม.3 เราเจอกันเเต่กับทำให้เราไม่กล้าสบตาไม่กล้าคุยกับเขา เเต่ในเฟสในไลน์เราก้ยังคุยกันทุกวันเหมือนเดิม เเค่พอเจอตัวจริงเเล้วทำตัวไม่ถูก. จนทำให้เขายิ่งรู้ความลับเรา เเต่เขาก้ไม่เปลี่ยนไปจากเดิม เจอกันเขายังทักเราเเต่เเค่เราไม่กล้าสบตาเขา จนงานกีฬาสีโรงเรียน เรากับเขาอยู่เดียวกันตลอดตั้งเเต่ ม.1-ม.3 ได้เวลาเข้าสีเมื่อไรคือเวลาที่เราไม่อยากไป เราจะโดนเพื่อนเเกล้งให้นั่งข้างกัน ตรงกัน ตลอดจนทำตัวไม่ถูกได้เเต่นั่งนิ่งๆ ไม่กล้าสบสายตา เราจึงซื้อของขวัญไปให้เขา เป้นนาฬิกาสีที่เขาชอบ เขาชอบสีเขียวเราเลยซื้อนาฬิกาสีเขียวดำให้เขา เเต่เราฝากเพื่อนไปให้เขา เพราะเราไม่กล้า 55. เขิน++    เขาบอกเพื่อนเขาว่าเราอ่ะชอบเขา. จนวันเเข่งกีฬาสีตอนเเรกเราได้นั่งเเถวเดียวกันเเต่คนล่ะข้างกัน  จนโดนจัดเเถวใหม่เราได้นั่งที่เดิมเเต่เขาถูกตัดเเถวไปนั่งล่าง.หลังพักเที่ยงก้เลยได้นั่งเเบบใหม่เเต่เรานั่งที่เดิม เเต่อยู่เขาก้เดินมานั่งข้างๆเรา  (เขินไปอีก)  55. *****จนมาถึงวันเกิดเราเขามาเซอร์ไพร์สวันเกิดเรากลางโรงอาหาร โอ้ยย!! เขินดิ ดีใจด้วย ไม่คิดว่าเขาจะจำได้ มาพร้อมเค้กคิตตี้ที่เราชอบ --ตั้ลล้ากก  จนถึงวันนี้เราก้ยังคุยกัน จนเพื่อนเราบอกว่ารู้สึกเหมือนเขาจะชอบเราด้วย  เขาถามตลอด บอกเป้นห่วง บอกคิดถึงเรา  บ้างครั้งเขาก้ยังบ่นเราเลย บ่นเราบ่อยกว่าเเม่เราสะอีกน่ะบ้างครั้ง. จนเราไม่รู้ว่าเขารู้สึกไงกับเรา หรือเเค่มาให้ความหวังเพื่อนคนนี้  ===เวลาก้เหลืออีกนิดเดียว ยังเหลือเทอมเดียวก้จะจบ ม.3. ล่ะ เราไม่รู้ว่าเราจะบอกเขาไปดีไหม เเต่เรากลัวว่าถ้าบอกไปเเล้วมันไม่เป้นอย่างที่คิดอะดิ.   กลัวว่าเพื่อนคนนี้จะเปลี่ยนไป  

ปล.เราควรทำอย่างไรร ดี ????