ขอคำปรึกษาครับ ปัจจุบันผมรู้สึกว่าผมมีปัญหากับแฟนผมบ่อยมากขึ้น แล้วส่วนใหญ่ก็เป็นอะไรที่เกี่ยวกับการดื่มครับ ไม่ว่าจะเป็น
1. อยู่กับเพื่อนจนติดลมไม่คุยกับแฟน
2. เมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องวนไปวนมา
3. วันอาทิตย์เช้ามาก็แฮงค์ นัดกันไปเที่ยวก็กลายเป็นนอนเล่นกันแทน
4. สมองเบลอขึ้นเวลาพูดทำให้ไม่โฟกัส สมาธิสั้น
5. กินถึงเช้า 8-9 โมงโดยคิดว่าเป็นเรื่องที่ธรรมดา
6. ทำตัวบ้าพลังชอบทำอะไรแบบคนป่าเล่นอะไรเสี่ยงๆ ไม่ยอมใครเวลาเมา ซึ่งปกติผมเป็นคนรักสนุกแต่ผมก็ยอมคนเพราะผมไม่ชอบมีเรื่อกับใคร
7. ประหยัดมาทั้งเดือน เมาใช้เยอะทุกที
ขออนุญาติเล่าเรื่องส่วนตัวนะครับ
ผม อายุจะ 23 แล้ว แฟนผมแก่กว่าผม 3 ปี ปัจจุบันผมทำงานโรงงานซึ่งธุรกิจส่วนตัวของที่บ้าน จันทร์ถึงเสาร์ 08.00-17.00 ที่บ้านผมค่อนข้างมีฐานะครับ ผมเป็นนักเรียนนอก ผมอยู่อเมริกาตั้งแต่เด็ก มี Green Card กลับมาก็เข้ามหาลัยเรียนคณะ วิศวะ ซึ่งปี 1 เองเป็นที่ที่ผมเจอแฟนผม พอคบกันได้เกือบปีผมก็ไปแลกเปลี่ยนที่อังกฤษ สองปี ปัจจุบันทำงานมาแล้วปีกว่าๆ
ผมกับแฟนผมคบกันมาแล้วสี่ปี ผมรักแฟนผมมาก ผมเป็นคนที่ชอบดื่มมาก ดื่มได้ทุกอย่าง ทุกเวลา ได้ทุกวัน ผมดื่มตั้งแต่ผมอายุ 16-17 ตอนอยู่อเมริกา ผมชอบไปขโมยเหล้าจากซุปเปอร์มาเก็ตต่างๆแล้วก็ไป House party บ้านเพื่อนตอนเด็กๆสารเสพติดอย่างอื่นผมเอาหมดแต่เลิกหมดแล้วครับ พอผมโตขึ้นมาผมก็กินไปเรื่อยๆจนเป็นเรื่องธรรมดาตั้งแต่ก่อนเจอแฟน ช่วงที่ผมไปอยู่อังกฤษ อากาศหนาว เบียร์ก็อร่อย ผมก็กินทุกวันกับเพื่อนๆจนมากขึ้นเรื่อยๆเนื่องจากอายุก็ถึงหาซื้อได้ทุกที่ทุกแห่ง ผมไม่เคยคิดเลยว่านิสัยการดื่มของผมมันจะไปกระทบกับแฟนผม เพราะผมก็กินมาแต่ไหนแต่ไร แล้วเราก็ไปเที่ยวดื่มกัน แต่ปกติแฟนผมจะไม่ค่อยดื่มครับ ช่วงที่ผมอยู่เมืองนอกเราเริ่มทะเลาะกันเนื่องจากว่าผมก็เมาๆ แล้วก็ชอบโทรหาแฟน ในใจผมก็คิดว่าก็คิดถึงนี้หว่า แต่คุยกันทะเลาะกันแทบทุกวัน จนผมเปลี่ยนวิธีการเป็นของผมแล้วเราก็คุยกันดีขึ้น ผมคิดว่าผมกินเยอะนะครับ แบบไม่ธรรมดา เพราะเพื่อนๆบอกผมขอแข็ง ผมกินเบียร์ได้เกือบทั้งลังขวดใหญ่คืนนึง ผมสามารถ กินเหล้าเพียวๆ 3/4 ขวดกลม กรอกปากทีเดียวหมด คือมันก็บ้าๆบอๆสนุกดีครับ แล้วก็ทำติดต่อกันได้ทุกวันแฮงค์ก็กินไม่แฮงค์ก็กิน กินเหล้าตอนอยู่เมืองนอกกินคืนนึงก็หลายพันบางคืนเครื่องติดมากก็เป็นหมื่นๆ
ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมรักเค้ามากแล้วก็ยอมเค้าทุกอย่าง ผมคิดว่าผมจะอยู่กับผญคนนี้ไปชั่วชีวิตผม แต่ผมรู้สึกว่าทำไมมันชอบมีปัญหาอะไรก็ไม่รู้ตลอดเลย จนแฟนผมเขาเบื่อกับการขอโทษของผม บางทีผมยังไม่รู้เลยว่าผมทำอะไรผิด แต่ผมก็ยอมไปเพราะผมก็รักเขาผมไม่อยากมีอะไรอยู่แล้ว ผมไม่เคยปล่อยให้เราไม่พอใจกันมากกว่า 3 วันเลย พ่อแม่ผมกับเค้าก็เจอกันบ่อยมากคือเราสนิทกันมากครับ ผมตั้งใจทำงานทุกวันนี้เพราะผมอยากแต่งงานกับเค้า ผมอยากมีบ้านให้เราได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่สามารถจินตนาการชีวิตผมที่ไม่มีเค้าได้เลย แฟนผมเป็นคนที่ร่าเริงยิ้มแย้มมากเวลาที่เรามีความสุขเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เวลาที่เรามีปัญหากันเค้าจะเงียบมากครับ ผมขอโทษง้อเค้า ขับรถไปหาบ่อยมากจนผมก็หมดมุขแล้วเหมือนกันแล้วเค้าก็เบื่อกับการขอโทษของผมแล้ว ผมเคยคิดว่าผมอายุยังน้อย กินๆไปเหอะเดี้ยวก็เลิก ผมเคยคิดว่าลูกผู้ชายแมนๆต้องกินเหล้าแข็งๆ ต้องกินกับลูกน้องต้องคุมคนให้ได้
แต่พอมาตอนนี้ผมรู้สึกว่าพฤติกรรมของผมมันเห็นแก่ตัว มันไม่เกี่ยวว่าผมรักเค้าแค่ไหน มันไม่เกี่ยวว่าผมยอมเค้าแค่ไหน แต่สิ่งที่สำคัญคือมันไม่โอเคเลยสิ่งที่ผมทำ ใช่ครับคนอื่นเค้าก็ทำ ทำหนักกว่าผมอีก ผมไม่เคยว่าด่าแฟนผมเลย กราบเท้าด้วยซ้ำ ผมอึดอัดแล้วเสียใจมาก ผมตั้งใจว่าผมจะเลิกดื่มเหล้าแล้วหันมาทำอะไรอย่างอื่นแทน ผมไม่อยากเสียผู้หญิงที่ผมรักไป ผมอยากเลิกใช้ชีวิตที่ไม่กลัวตาย มันทำให้ผมเห็นเลยว่าผมไม่รับผิดชอบคนที่ผมรักเลย ผมไม่เป็นอันทำงานเลย ผมเสียใจมากผมไม่รู้หรอกว่ามันจะยากขนาดไหน ผมก็ไม่เคยลองเลิก แต่ตอนนี้ผมจะตั้งใจทำให้มันดีที่สุดเพื่ออนาคตของผมและคนในชีวิตผม
ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะผมอยากระบายสิ่งที่ผมมีอยู่ ทำเป็นกระทู้เพื่อเตือนสติตัวเองว่าวันนี้ผมเสียใจแล้วมุ่งมั่นเรื่องนี้มากขนาดไหน ผมอยากจะเป็นคนที่ดีที่สุดที่ผมจะเป็นได้ ผมไม่อยากเสียคนที่ผมรักไป
ผมอยากถามพี่ๆกันว่า ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหมครับ ไม่ว่าจะเกี่ยวกับตัวเองโดยตรงหรือว่าคนในชีวิต ? ไม่ว่าจะเป็นผู้ถูกกระทำ หรือ ผู้กระทำ ? มีคำแนะนำอะไรให้ผมไหมครับ ?
ขอขอบคุณพื้นที่ของ Pantip ที่อนุญาติให้ผมแชร์ ครับ
เมื่อเหล้าจะทำลายชีวิตคู่....
1. อยู่กับเพื่อนจนติดลมไม่คุยกับแฟน
2. เมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องวนไปวนมา
3. วันอาทิตย์เช้ามาก็แฮงค์ นัดกันไปเที่ยวก็กลายเป็นนอนเล่นกันแทน
4. สมองเบลอขึ้นเวลาพูดทำให้ไม่โฟกัส สมาธิสั้น
5. กินถึงเช้า 8-9 โมงโดยคิดว่าเป็นเรื่องที่ธรรมดา
6. ทำตัวบ้าพลังชอบทำอะไรแบบคนป่าเล่นอะไรเสี่ยงๆ ไม่ยอมใครเวลาเมา ซึ่งปกติผมเป็นคนรักสนุกแต่ผมก็ยอมคนเพราะผมไม่ชอบมีเรื่อกับใคร
7. ประหยัดมาทั้งเดือน เมาใช้เยอะทุกที
ขออนุญาติเล่าเรื่องส่วนตัวนะครับ
ผม อายุจะ 23 แล้ว แฟนผมแก่กว่าผม 3 ปี ปัจจุบันผมทำงานโรงงานซึ่งธุรกิจส่วนตัวของที่บ้าน จันทร์ถึงเสาร์ 08.00-17.00 ที่บ้านผมค่อนข้างมีฐานะครับ ผมเป็นนักเรียนนอก ผมอยู่อเมริกาตั้งแต่เด็ก มี Green Card กลับมาก็เข้ามหาลัยเรียนคณะ วิศวะ ซึ่งปี 1 เองเป็นที่ที่ผมเจอแฟนผม พอคบกันได้เกือบปีผมก็ไปแลกเปลี่ยนที่อังกฤษ สองปี ปัจจุบันทำงานมาแล้วปีกว่าๆ
ผมกับแฟนผมคบกันมาแล้วสี่ปี ผมรักแฟนผมมาก ผมเป็นคนที่ชอบดื่มมาก ดื่มได้ทุกอย่าง ทุกเวลา ได้ทุกวัน ผมดื่มตั้งแต่ผมอายุ 16-17 ตอนอยู่อเมริกา ผมชอบไปขโมยเหล้าจากซุปเปอร์มาเก็ตต่างๆแล้วก็ไป House party บ้านเพื่อนตอนเด็กๆสารเสพติดอย่างอื่นผมเอาหมดแต่เลิกหมดแล้วครับ พอผมโตขึ้นมาผมก็กินไปเรื่อยๆจนเป็นเรื่องธรรมดาตั้งแต่ก่อนเจอแฟน ช่วงที่ผมไปอยู่อังกฤษ อากาศหนาว เบียร์ก็อร่อย ผมก็กินทุกวันกับเพื่อนๆจนมากขึ้นเรื่อยๆเนื่องจากอายุก็ถึงหาซื้อได้ทุกที่ทุกแห่ง ผมไม่เคยคิดเลยว่านิสัยการดื่มของผมมันจะไปกระทบกับแฟนผม เพราะผมก็กินมาแต่ไหนแต่ไร แล้วเราก็ไปเที่ยวดื่มกัน แต่ปกติแฟนผมจะไม่ค่อยดื่มครับ ช่วงที่ผมอยู่เมืองนอกเราเริ่มทะเลาะกันเนื่องจากว่าผมก็เมาๆ แล้วก็ชอบโทรหาแฟน ในใจผมก็คิดว่าก็คิดถึงนี้หว่า แต่คุยกันทะเลาะกันแทบทุกวัน จนผมเปลี่ยนวิธีการเป็นของผมแล้วเราก็คุยกันดีขึ้น ผมคิดว่าผมกินเยอะนะครับ แบบไม่ธรรมดา เพราะเพื่อนๆบอกผมขอแข็ง ผมกินเบียร์ได้เกือบทั้งลังขวดใหญ่คืนนึง ผมสามารถ กินเหล้าเพียวๆ 3/4 ขวดกลม กรอกปากทีเดียวหมด คือมันก็บ้าๆบอๆสนุกดีครับ แล้วก็ทำติดต่อกันได้ทุกวันแฮงค์ก็กินไม่แฮงค์ก็กิน กินเหล้าตอนอยู่เมืองนอกกินคืนนึงก็หลายพันบางคืนเครื่องติดมากก็เป็นหมื่นๆ
ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมรักเค้ามากแล้วก็ยอมเค้าทุกอย่าง ผมคิดว่าผมจะอยู่กับผญคนนี้ไปชั่วชีวิตผม แต่ผมรู้สึกว่าทำไมมันชอบมีปัญหาอะไรก็ไม่รู้ตลอดเลย จนแฟนผมเขาเบื่อกับการขอโทษของผม บางทีผมยังไม่รู้เลยว่าผมทำอะไรผิด แต่ผมก็ยอมไปเพราะผมก็รักเขาผมไม่อยากมีอะไรอยู่แล้ว ผมไม่เคยปล่อยให้เราไม่พอใจกันมากกว่า 3 วันเลย พ่อแม่ผมกับเค้าก็เจอกันบ่อยมากคือเราสนิทกันมากครับ ผมตั้งใจทำงานทุกวันนี้เพราะผมอยากแต่งงานกับเค้า ผมอยากมีบ้านให้เราได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่สามารถจินตนาการชีวิตผมที่ไม่มีเค้าได้เลย แฟนผมเป็นคนที่ร่าเริงยิ้มแย้มมากเวลาที่เรามีความสุขเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เวลาที่เรามีปัญหากันเค้าจะเงียบมากครับ ผมขอโทษง้อเค้า ขับรถไปหาบ่อยมากจนผมก็หมดมุขแล้วเหมือนกันแล้วเค้าก็เบื่อกับการขอโทษของผมแล้ว ผมเคยคิดว่าผมอายุยังน้อย กินๆไปเหอะเดี้ยวก็เลิก ผมเคยคิดว่าลูกผู้ชายแมนๆต้องกินเหล้าแข็งๆ ต้องกินกับลูกน้องต้องคุมคนให้ได้
แต่พอมาตอนนี้ผมรู้สึกว่าพฤติกรรมของผมมันเห็นแก่ตัว มันไม่เกี่ยวว่าผมรักเค้าแค่ไหน มันไม่เกี่ยวว่าผมยอมเค้าแค่ไหน แต่สิ่งที่สำคัญคือมันไม่โอเคเลยสิ่งที่ผมทำ ใช่ครับคนอื่นเค้าก็ทำ ทำหนักกว่าผมอีก ผมไม่เคยว่าด่าแฟนผมเลย กราบเท้าด้วยซ้ำ ผมอึดอัดแล้วเสียใจมาก ผมตั้งใจว่าผมจะเลิกดื่มเหล้าแล้วหันมาทำอะไรอย่างอื่นแทน ผมไม่อยากเสียผู้หญิงที่ผมรักไป ผมอยากเลิกใช้ชีวิตที่ไม่กลัวตาย มันทำให้ผมเห็นเลยว่าผมไม่รับผิดชอบคนที่ผมรักเลย ผมไม่เป็นอันทำงานเลย ผมเสียใจมากผมไม่รู้หรอกว่ามันจะยากขนาดไหน ผมก็ไม่เคยลองเลิก แต่ตอนนี้ผมจะตั้งใจทำให้มันดีที่สุดเพื่ออนาคตของผมและคนในชีวิตผม
ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะผมอยากระบายสิ่งที่ผมมีอยู่ ทำเป็นกระทู้เพื่อเตือนสติตัวเองว่าวันนี้ผมเสียใจแล้วมุ่งมั่นเรื่องนี้มากขนาดไหน ผมอยากจะเป็นคนที่ดีที่สุดที่ผมจะเป็นได้ ผมไม่อยากเสียคนที่ผมรักไป
ผมอยากถามพี่ๆกันว่า ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหมครับ ไม่ว่าจะเกี่ยวกับตัวเองโดยตรงหรือว่าคนในชีวิต ? ไม่ว่าจะเป็นผู้ถูกกระทำ หรือ ผู้กระทำ ? มีคำแนะนำอะไรให้ผมไหมครับ ?
ขอขอบคุณพื้นที่ของ Pantip ที่อนุญาติให้ผมแชร์ ครับ