(กระทู้ระบาย) แค่อยากเล่า

ทำไมเราต้องรู้สึกแย่ ทั้งที่คนที่ทำให้เราแย่ดูมีความสุขขนาดนั้น
เขามีความสุขที่เราต้องหวาดกลัว หลบหลีกขนาดนั้นเลยซินะ
เขาคงมีความสุขที่ เราต้องอยู่คนเดียว กลัวคนอื่น กลัวเขาจะรู้ว่าอยู่ที่ไหน
เขาคงมีความสุขในการไล่ต้อนให้เราจนมุม ไปมีที่ไป ไม่มีใคร
เขาคงมีความสุข ที่เราต้องร้องไห้เพราะเจ็บใจ ที่เราพูดอะไรไปก็ไม่มีใครเชื่อ และในเมื่อไม่มีใครเชื่อ แล้วใครจะมาช่วยเราล่ะ ก็คนดีของสังคมนี่นะ
ทุกวันนี้ กลัวคนอื่นจะรู้ว่าเราทำอะไรที่ไหน เพราะถ้าคนอื่นรู้ เขาก็ต้องรู้ ไม่มีความสุขเลย เครียดปรึกษาใครไม่ได้ เก็บๆๆๆๆๆ เก็บไว้นานๆ ก็ร้องไห้ จะทำอย่างไงดีนะ จึงจะเข้มแข็ง นึกไม่ออกจริงๆ