๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙
ประเทศไทย
"น้ำตานองแผ่นดิน"
เราเป็นคนธรรมดาที่มีอายุ 29 ปี และจำได้ว่าตั้งแต่เล็กจนโต เราเกิดมาในสมัยรัชกาลที่ ๙
และแน่นอนสิ่งนี้คือสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
ตอนเด็กถ้ายังจำความได้ เราว่าเพื่อนๆสมัยที่เรียนรุ่นเดียวกับเรา ต้องเคยเรียนเรื่องราชวงศ์ต่างๆ
ราชวงศ์จักรีเรื่องอาณาจักรไทย กรุงศรีฯ กรุงรัตนโกสินทร์ ราศวงศ์พระร่วง พระเจ้าตาก
สมเด็จพระนเรศวร สงครามโลก และอีกหลายๆเนื้อหาที่เป็นความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรไทย
ความเป็นมาดั้งเดิมทั้งสิ้น แต่ก็คงมีแต่เรื่องราชวงศ์จักรี ที่เราต้องเรืยนว่า รัชกาลที่ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ คือใคร
แต่ละพระองค์ทรงทำความดีความชอบอะไรให้แก่บ้านเมือง แต่ละพระองค์ทรงมีพระปรีชาความสามารถในด้านใด
แน่นอน เราไม่ได้เกิดในสมัยของแต่ละพระองค์ เราได้แต่เรียนรู้ ได้ศึกษาจากหนังสือเรียน คำบอกเล่าผู้ใหญ่
ครูบาอาจารย์ที่เล่าให้เราฟัง ซึ่งกว่าจะเป็นประเทศไทยวันนี้ เหล่าวีระบุรุษทั้งหลาย คนสมัยก่อน
เค้าทำเพื่อรุ่นลูกรุ่นหลานจนมาเป็นไทยได้ทุกวันนี้ จนเราเรียกประเทศไทยว่าแผ่นดินเกิด
ถึงแม้เราเองจะเกิดมาไม่ทันในสมัยรัชกาล ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ หรือก่อนจะมีสมัยราชวงศ์
เราก็รักและภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานของคนไทย ได้เกิดบนผืนแผ่นดินไทย ได้เกิดมาในสมัยรัชกาลที่ ๙
พระราชกรณียกิจต่างๆที่เคยได้เรียน ที่เคยได้ฟัง ถึงแม้ไม่ได้ไปอยู่ในแต่ละเหตุการณ์
แต่ก็ได้เห็นได้รู้ว่าท่านทรงทำเพื่อพสกนิกรชาวไทย
ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนท่านก็เสด็จไปทุกที่
อาจจะมีคนไทยหลายคนที่เคยไปทุกจังหวัดในประเทศแล้ว
แต่จะมีใครที่ไปทุกจังหวัดเพียงเพื่อทำงาน ไม่ได้ไปพักผ่อน
มีใครที่ยอมลำบาก เพื่อให้ผู้อื่นสบาย
มีใครที่ยอมเสียสละเวลาทั้งหมด เพื่อปวงชน
คือจะพูดยังไงก็คงบรรยายไม่หมด....แล้วมันมีเหตุผลอะไรที่เราจะไม่รักพ่อ!!!!
พ่อที่มีลูกเป็นล้านๆคน
พ่อที่คอยเป็นห่วงเป็นใยลูกทุกๆคน
พ่อที่คอยช่วยเหลือให้ลูกสุขสบาย
พ่อที่ทำให้ลูกไม่ลำบาก
พ่อที่คอยปกป้องให้ลูกปลอดภัย
พ่อที่คอยให้กำลังใจลูกๆอยู่เสมอ
พ่อที่คอยผลักดันให้ลูกเข้มแข็ง
พ่อที่คอยอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของลูก
พ่อที่ไม่เคยลำเอียงกับลูกไม่ว่าลูกจะอยู่ข้างไหน
พ่อที่อยากให้ลูกทุกคนรักกัน
พ่อคนนี้แหละที่เป็นฮีโร่ของฉัน
I have a "hero" I call him "DAD"
พ่อจ๋า หนูคิดถึงพ่อสุดหัวใจ...
ถึงแม้วันนี้พ่อจะไม่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่พ่อทำไว้จะอยู่ในใจลูกเสมอ
ขอเป็นข้ารองธุลีพระบาททุกชาติไป
เราแค่มีความตั้งใจเพื่อที่จะไปถวายอาลัย"พ่อ" ให้ครบ ๗ วัน
เพื่อเราจะพูดได้ว่า.... "๗ วันที่มา ไม่เท่า ๗๐ ปี ที่ในหลวงทำให้"
ตั้งแต่วันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๙ เราไปกราบพ่อทุกวันที่พระบรมมหาราชวัง
เราแค่โชคดีที่เรามีโอกาสได้ไปทุกวัน เราเองก็เชื่อว่าทุกคนก็อยากไป
เราเดินทางไปกราบพ่อทุกวัน เราเองไม่เคยว่าเราพระองค์มากกว่าใครใคร
ไม่เคยคิดอะไรเลย นอกจากใช้โอกาสนี้ให้เต็มที่ เราตั้งใจจะมากราบพ่อทุกวันให้ครบ ๗ วัน
อยากมาในทุกทุกวันเพราะใจอยากมา ไม่มีใครบังคับ
เรามากราบพ่อ มาแทนพ่อ แทนแม่ แทนญาติพี่น้องที่อยู่ต่างจังหวัด ที่มาไม่ได้
ไปคนเดียว เราก็ไปได้ ไปถึงก็มีเพื่อนเอง เพราะคนที่อยู่ข้างเราก็คือ ลูกของพ่อทั้งนั้น
ทุกคนใจดี ทุกคนหยิบยื่นสิ่งดีๆให้กัน บ้างก็แจกน้ำ แจกข้าว แจกดาดม ยาลม ยาหม่อง แอมโมเนีย ยากันยุง ลูกอม โบว์ดำ
มอเตอไซด์คันเล็กยันคันใหญ่รับส่งฟรีไม่มีเลือกที่ ไปไหนไปกัน แค่เราเอาใจมาหาพ่อ แล้วก็มีอีกหลายหน่วยงาน เจ้าหน้าที่ทุกหน่วยงาน
ทุกคนมาเพื่อพ่อ ใครไม่ได้มาก็ไม่เป็นไร ใจทุกคนส่งถึงพ่อ คนไทยในต่างแดนก็ส่งถึงพ่อ ไม่มาก็ส่งใจมา
นอกจากจะภูมิใจที่เกิดมาอยู่บนแผ่นดินไทย มาเป็นลูกของพ่อ
เราควรภูมิใจที่คนไทยรักกัน
เราจะรักกันช่วยเหลือกันเพราะเราคือพี่น้องชาวไทยด้วยกัน
เชื่อเถอะ ไม่มีลูกคนไหนไม่รักพ่อ
ฉะนั้นเองพี่น้องก็ต้องไม่ทะเลาะกัน
ทำให้พ่อเห็นว่าเรารักกัน
ถ้าใครไม่รักพ่อ ก็แค่เพราะเค้าไม่ใช่ลูกพ่อ
ปล่อยพวก "อกตัญญู"
ให้ได้รับผลกรรมกับที่ทำกับแผ่นดินเกิดเถอะ
ภูมิใจแค่ไหนที่เกิดเป็นคนไทย "ใครจะรู้"
๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๙
ณ สนามหลวง ประเทศไทย
๑๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ณ สนามหลวง ประเทศไทย
๑๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ณ สนามหลวง ประเทศไทย
๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ประตูวิเศษไชยศรี ประเทศไทย
๑๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
วัดพระแก้ว ประเทศไทย
๑๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ศาลาสหทัยสมาคมพระบรมมหาราชวัง ประเทศไทย
๒๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ประตูวิมานเทเวศร์ ประเทศไทย
ขออภัยทุกคนถ้าเราใช้คำผิด
ขอบคุณค่ะ
I have a "hero" I call him "DAD"
ประเทศไทย
"น้ำตานองแผ่นดิน"
เราเป็นคนธรรมดาที่มีอายุ 29 ปี และจำได้ว่าตั้งแต่เล็กจนโต เราเกิดมาในสมัยรัชกาลที่ ๙
และแน่นอนสิ่งนี้คือสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
ตอนเด็กถ้ายังจำความได้ เราว่าเพื่อนๆสมัยที่เรียนรุ่นเดียวกับเรา ต้องเคยเรียนเรื่องราชวงศ์ต่างๆ
ราชวงศ์จักรีเรื่องอาณาจักรไทย กรุงศรีฯ กรุงรัตนโกสินทร์ ราศวงศ์พระร่วง พระเจ้าตาก
สมเด็จพระนเรศวร สงครามโลก และอีกหลายๆเนื้อหาที่เป็นความรู้เกี่ยวกับอาณาจักรไทย
ความเป็นมาดั้งเดิมทั้งสิ้น แต่ก็คงมีแต่เรื่องราชวงศ์จักรี ที่เราต้องเรืยนว่า รัชกาลที่ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ คือใคร
แต่ละพระองค์ทรงทำความดีความชอบอะไรให้แก่บ้านเมือง แต่ละพระองค์ทรงมีพระปรีชาความสามารถในด้านใด
แน่นอน เราไม่ได้เกิดในสมัยของแต่ละพระองค์ เราได้แต่เรียนรู้ ได้ศึกษาจากหนังสือเรียน คำบอกเล่าผู้ใหญ่
ครูบาอาจารย์ที่เล่าให้เราฟัง ซึ่งกว่าจะเป็นประเทศไทยวันนี้ เหล่าวีระบุรุษทั้งหลาย คนสมัยก่อน
เค้าทำเพื่อรุ่นลูกรุ่นหลานจนมาเป็นไทยได้ทุกวันนี้ จนเราเรียกประเทศไทยว่าแผ่นดินเกิด
ถึงแม้เราเองจะเกิดมาไม่ทันในสมัยรัชกาล ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘ หรือก่อนจะมีสมัยราชวงศ์
เราก็รักและภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานของคนไทย ได้เกิดบนผืนแผ่นดินไทย ได้เกิดมาในสมัยรัชกาลที่ ๙
พระราชกรณียกิจต่างๆที่เคยได้เรียน ที่เคยได้ฟัง ถึงแม้ไม่ได้ไปอยู่ในแต่ละเหตุการณ์
แต่ก็ได้เห็นได้รู้ว่าท่านทรงทำเพื่อพสกนิกรชาวไทย
ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนท่านก็เสด็จไปทุกที่
อาจจะมีคนไทยหลายคนที่เคยไปทุกจังหวัดในประเทศแล้ว
แต่จะมีใครที่ไปทุกจังหวัดเพียงเพื่อทำงาน ไม่ได้ไปพักผ่อน
มีใครที่ยอมลำบาก เพื่อให้ผู้อื่นสบาย
มีใครที่ยอมเสียสละเวลาทั้งหมด เพื่อปวงชน
คือจะพูดยังไงก็คงบรรยายไม่หมด....แล้วมันมีเหตุผลอะไรที่เราจะไม่รักพ่อ!!!!
พ่อที่มีลูกเป็นล้านๆคน
พ่อที่คอยเป็นห่วงเป็นใยลูกทุกๆคน
พ่อที่คอยช่วยเหลือให้ลูกสุขสบาย
พ่อที่ทำให้ลูกไม่ลำบาก
พ่อที่คอยปกป้องให้ลูกปลอดภัย
พ่อที่คอยให้กำลังใจลูกๆอยู่เสมอ
พ่อที่คอยผลักดันให้ลูกเข้มแข็ง
พ่อที่คอยอยู่เบื้องหลังความสำเร็จของลูก
พ่อที่ไม่เคยลำเอียงกับลูกไม่ว่าลูกจะอยู่ข้างไหน
พ่อที่อยากให้ลูกทุกคนรักกัน
พ่อคนนี้แหละที่เป็นฮีโร่ของฉัน
I have a "hero" I call him "DAD"
พ่อจ๋า หนูคิดถึงพ่อสุดหัวใจ...
ถึงแม้วันนี้พ่อจะไม่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่พ่อทำไว้จะอยู่ในใจลูกเสมอ
ขอเป็นข้ารองธุลีพระบาททุกชาติไป
เราแค่มีความตั้งใจเพื่อที่จะไปถวายอาลัย"พ่อ" ให้ครบ ๗ วัน
เพื่อเราจะพูดได้ว่า.... "๗ วันที่มา ไม่เท่า ๗๐ ปี ที่ในหลวงทำให้"
ตั้งแต่วันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๙ เราไปกราบพ่อทุกวันที่พระบรมมหาราชวัง
เราแค่โชคดีที่เรามีโอกาสได้ไปทุกวัน เราเองก็เชื่อว่าทุกคนก็อยากไป
เราเดินทางไปกราบพ่อทุกวัน เราเองไม่เคยว่าเราพระองค์มากกว่าใครใคร
ไม่เคยคิดอะไรเลย นอกจากใช้โอกาสนี้ให้เต็มที่ เราตั้งใจจะมากราบพ่อทุกวันให้ครบ ๗ วัน
อยากมาในทุกทุกวันเพราะใจอยากมา ไม่มีใครบังคับ
เรามากราบพ่อ มาแทนพ่อ แทนแม่ แทนญาติพี่น้องที่อยู่ต่างจังหวัด ที่มาไม่ได้
ไปคนเดียว เราก็ไปได้ ไปถึงก็มีเพื่อนเอง เพราะคนที่อยู่ข้างเราก็คือ ลูกของพ่อทั้งนั้น
ทุกคนใจดี ทุกคนหยิบยื่นสิ่งดีๆให้กัน บ้างก็แจกน้ำ แจกข้าว แจกดาดม ยาลม ยาหม่อง แอมโมเนีย ยากันยุง ลูกอม โบว์ดำ
มอเตอไซด์คันเล็กยันคันใหญ่รับส่งฟรีไม่มีเลือกที่ ไปไหนไปกัน แค่เราเอาใจมาหาพ่อ แล้วก็มีอีกหลายหน่วยงาน เจ้าหน้าที่ทุกหน่วยงาน
ทุกคนมาเพื่อพ่อ ใครไม่ได้มาก็ไม่เป็นไร ใจทุกคนส่งถึงพ่อ คนไทยในต่างแดนก็ส่งถึงพ่อ ไม่มาก็ส่งใจมา
นอกจากจะภูมิใจที่เกิดมาอยู่บนแผ่นดินไทย มาเป็นลูกของพ่อ
เราควรภูมิใจที่คนไทยรักกัน
เราจะรักกันช่วยเหลือกันเพราะเราคือพี่น้องชาวไทยด้วยกัน
เชื่อเถอะ ไม่มีลูกคนไหนไม่รักพ่อ
ฉะนั้นเองพี่น้องก็ต้องไม่ทะเลาะกัน
ทำให้พ่อเห็นว่าเรารักกัน
ถ้าใครไม่รักพ่อ ก็แค่เพราะเค้าไม่ใช่ลูกพ่อ
ปล่อยพวก "อกตัญญู"
ให้ได้รับผลกรรมกับที่ทำกับแผ่นดินเกิดเถอะ
ภูมิใจแค่ไหนที่เกิดเป็นคนไทย "ใครจะรู้"
๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๙
ณ สนามหลวง ประเทศไทย
๑๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ณ สนามหลวง ประเทศไทย
๑๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ณ สนามหลวง ประเทศไทย
๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ประตูวิเศษไชยศรี ประเทศไทย
๑๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
วัดพระแก้ว ประเทศไทย
๑๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ศาลาสหทัยสมาคมพระบรมมหาราชวัง ประเทศไทย
๒๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
ประตูวิมานเทเวศร์ ประเทศไทย
ขออภัยทุกคนถ้าเราใช้คำผิด
ขอบคุณค่ะ