หากคุณโดนหาเรื่องคุณจะทำยังไง

คือเรื่องของเรื่องผมไปเดินเล่นกับเพื่อนๆที่ ห้างดังย่านรัชดา และก็แยกย้ายกันเดินดูของตามประสา และผมก็เดินมาเจอ ชายวันฉกรรจ์คนหนึ่ง แต่งตัวแบบเด็กแนว ถือสเก็ตบอร์ดมาด้วย ก็เจอกันตรงทางขึ้นบรรไดเลื่อน ผมก็ไม่ได้อะไรก็ขึ้นบรรได้เลื่อนโดยเขาอยู่ด้านหน้า ผมอยู่ด้านหลัง เขาก็หันมามองผมบ่อยๆ จนผมผิดสังเกตุ พอสุดบรรได้เลื่อน เขาก็หยุด แล้วก็หันมามองผมจ้องหน้าผม ส่วนผมก็อดสงสัยไม่ได้ก็เลยมองหน้าเขากลับ และก็เดินจากเขามาและก็หันมาเดินตามปกติ แล้วเขาก็เดินตามผมมาติดๆ ผมก็เดินไปหันคอยดูไปเพราะเริ่มไม่ไว้ใจแล้ว และก็ตัดสินใจหยุดเดิน และหันหลังเข้าบูธสินค้า และก็หันหน้าไปทางเขาและก็ฟอร์มยกโทรศัพท์ขึ้นมาแต่สายตาผมก็คอยดูเขาอยู่ว่าเขาจะทำอะไร สรุปคือเขาเดินเข้ามาถามผมว่า "มีอะไร มีปัญหาอะไรป่าว" ผมนี่หูร้อนเลยครับความรู้สึกตอนนั้น คือ ทั้งโกรธ ทั้ง งง ก็ตอบเขาไปว่า "ไม่มีอะไร" เขาก็ถามผมว่า "ผมมองเขาทำไม" (ในใจผมคิดก็มองหน้ากูก่อนนี่หว่า) แต่ก็กลั้นใจตอบไปแบบกัดฟันว่าว่า "ก็เห็นแต่งชุดสวยดี" คือถ้าผมไม่ลดทิฎฐิตัวเองง คงมีเรื่องแน่นอน ในใจก็คิดนี่กูยอมเขาทำไมวะ
     และก็คิดไปคิดมา ถ้าผมตัดสินใจปะทะไปตอนนั้น ปัญหามันคงจะเกิดกับตัวผมไม่น้อยเลย เพราะการมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งมันก็ต้องมีการเสียค่าปรับ ค่าเสียหาย ถ้ารุนแรง ก็อาจจะลามไปถึงเป็นคดี อาจจะถึงขั้นพยายามฆ่าเพราะผมรู้ตัวผมดีว่าเวลาผมทำถ้าไม่นิ่งผมไม่หยุด เพราะตัวผมก็นักมวยเก่า และผ่านการเปนทหารมาแล้ว เพราะฉนั้นเรื่องความกลัวผมไม่มีแน่นอน กังวลแต่ว่าเรื่องปัญหาที่จะตามมาทีหลัง มิหนำซ้ำเมียผมก็ตั้งท้องอ่อนๆ เงินผมก็ไม่ค่อนจะมี จึงไม่ต้องคิดเลยว่าจะมีเงินไปจ่ายปรับหรือชำระค่าอะไรต่างๆในการดำเนินคดี รวมถึงตัวผมไม่มีเวลาว่างเลย เสาร์-อาทิตย์ ก็ต้องไปหารายได้พิเศษ ไหนจะงานก็ต้องทำ เงินก็ต้องใช้ บลาๆๆๆๆ คิดไปคิดมา มีแต่เสียกับเสีย
     ที่เอามาเล่าให้ฟังก็เพราะจะแชร์ความรู้สึก และอยากจะแชร์ประสบการณ์ว่า บางทีเราอยู่ของเราดีๆเรื่องมันก็มาหา การคนดีมีชีวิตที่สงบนี่มันก็ไม่ง่ายเลย สำหรับผม
    เพื่อนๆ อ่านแล้วมีอะไรอยากจะแนะนำหรือให้คำปรึกษาก็เชิญเลยนะครับ ไม่รู้จะเอาไปปรึกษาใครเหมือนกัน ขอบคุณมากๆนะครับ

     หากแท็กห้องผิดก็ขออภัยนะครับ