. เราเเละเขาชอบมองกันตอนต่างคนต่างเผลอ เเต่จะมีช่วงนึงที่เราสบตากัน มันไม่ใช่เเค่ครั้งเเรก เเต่เขาไม่ได้ชอบเราเขามีคนในใจของเขาอยู่เเล้ว เขามาให้ความหวังเราทำไม
. เราพยายามถามตัวเองว่าเราคิดไปเองมั้ยว่าเขามองเรา คำตอบนี้เราก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน เขามองเราตอนที่อยู่ไกลๆเท่านั้น บางครั้งก็เเอบมอง เเต่ตอนเดินใกล้ๆเเทบชนเขายังไม่สนใจด้วยซ้ำ เเต่เขามองเราตลอด ที่เรารู้เพราะเราก็มองเขาเหมือนกัน เราชอบเขา เเต่เขามาทำงี้กับเรา มาให้ความหวังคนที่ชอบเขาอยู่เเล้วทำไม
. เราไม่เคยคุยกัน เเค่สบตาความรู้สึกเราที่มีให้เขามันมากอยู่นะถ้าเทียบกับเวลาหนึ่งเทอม ทั้งๆที่อยู่โรงเรียนเดียวกันเเท้ๆเรายังไม่กล้าเเอดเฟสเขาไปเลย
. ก่อนที่โรงเรียนจะเปิดเราเจอกันที่โรงหนัง นั่นเป็นครั้งที่สองที่ได้เจอ เคยเจอกันครั้งเเรกที่โรงเรียนตอนมอบตัว ครั้งที่เราเจอกันที่โรงหนังเราคงไปจ้องเขาเเหละ เขาเลยมองกลับมา มันเหมือนทุกอย่างหยุดจริงๆนะ หลายคนอาจว่าเราเวอร์เเต่เรารู้สึกเเบบนั้นจริงๆ มันประมาณ 30 วินาทีที่ทำให้เราลืมเขาไม่ได้จนมาถึงทุกวันนี้มั้ง
...ใครเคยเจอเเบบนี้มั้ยคะ เเชร์หน่อยค่ะ ไม่ใช่เราคนเดียวใช่มั้ยที่เจอกับเหตุการณ์เเบบนี้...