ขอบอกก่อนว่าสิ่งที่จะพิมพ์บอกเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงทุกประการ ไม่มีการสร้างเรื่องขึ้นมาแต่อย่างใด
เมื่อประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว
ตอนนั้นตัวดิฉันยังเด็กน้อย แต่น่าจะประมาณ 5 - 6 ขวบได้
วันนั้นเป็นวันเด็ก ฉันดีใจและตื่นเต้นมากกับการที่จะได้ไปเที่ยวที่เขาดินครั้งแรก ฉันไปกับน้า 2 คนและมีพี่ชายไปด้วยอีก 1 คน
วันนั้นฉันจำได้ดี ฉันใส่ชุดลายดอก ดอกมาก ๆ ด้วย ดอกทั้งเสื้อ ทั้งกางเกง ถ้าจำไม่ผิดใส่สีเหลืองด้วย เพราะตัวฉันเกิดวันจันทร์ฉันชอบสีเหลือง
ขากลับบ้านด้วยความที่วันนั้นเป็นวันเด็ก ผู้ปกครองพาเด็กมาเขาดินเยอะแยะมากมาย รถก็หานั่งยาก Taxi ก็เต็มแทบทุกคัน น้าของฉันจึงชวนกันเดินออกมาด้านนอกเพื่อมาหารถกลับกัน ให้ไกลออกไปจากเขาดินหน่อย เราสี่คนก็เดินเลียบคลองเปรมประชากรมาเรื่อย ๆ เมื่อมาถึงแยกวัดเบญจมพิตร
มีป้อมตำรวจเล็ก ๆ อยู่ตรงหัวมุม ตำรวจเดินออกมาบอกกับน้าว่า อย่าเพิ่งไปไหน นั่งรอรับเสด็จแปบนึง โดยที่เราไม่รู้เลยว่า ใครจะเสด็จ
เราสี่คนนั่งอยู่ตรงทางเดินเท้ารอต่อไป เมื่อเวลามาถึง ก็มีรถพระที่นั่งมาจอดข้างหน้าเรา 4 คนที่นั่งอยู่
ตัวเราเองนั่งก้มหน้าและพนมมืออยู่ยังไม่รู้หรอกว่าใครเสด็จมา แต่มาตกใจและเงยหน้าขึ้นมองเพราะได้ยินเหมือนเสียงแตรเป่าเสียงดังมาก
เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ภาพที่เห็นข้างหน้าคือ มีรถพระที่นั่งสีทองจอดอยู่ตรงหน้า และด้านหน้ารถมีธงปักปลิวไปมา ด้านหน้าข้าง ๆ คนขับ
มีคนกำลังเป่าแตรออกมาจากตัวรถ และด้านหลังนั้นเองทำให้เรารู้สึกอึ้ง และ มองได้เต็มสองตาชัดอะไรขนาดนั้น นั้น "ในหลวง"
ท่านทรงมองมาที่เราและยิ้มให้ ด้วยความที่ยังเด็กเผลอพูดออกไปถึง 2 ครั้ง "นั้น ในหลวง ในหลวงไง" ท่านคงได้ยินท่านจึงยิ้มให้อีกครั้ง
สายตาที่ท่านมองเด็กคนนี้ เป็นสายตาที่อ่อนโยน และลูกรับรู้ถึงความรัก ความหวังดีของพ่อว่ามันมากมายขนาดไหน เมื่อรถผ่านหน้าไป
เด็กน้อยคนนี้ลุกขึ้นยืนและกระโดนโลดเต้นพูดกับน้ากับพี่ว่า "เมื่อกี้ในหลวง ๆ เห็นไหม ๆ นั้นในหลวงเลยนะ ท่านมองหนูด้วยนะเห็นไหม
ท่านยิ้มให้หนูด้วยนะ เห็นรึเปล่า" น้ารีบบอกทันที "เห็นสิ ๆ เห็นแล้วยัยปราง(ชื่อของเจ้ากระทู้)เปรี้ยว"
เด็กน้อยชุดลายดอกในวันนั้น คงยังไม่ทราบว่า ภาพที่เห็นข้างหน้านั้น สำคัญเพียงใด
จนทุกวันนี้กลายเป็นเหตุการณ์ในชีวิตที่มีค่ากับชีวิตและหัวใจของเด็กคนนี้มาตลอดและเป็นเหมือนสายสัมพันธ์ที่เด็กคนนี้ขอสัญญาว่าจะจงรักภักดี
และจะเป็นคนดีของพ่อไปตลอดกาล ทุกคำสอน ทุกอย่างที่พ่อทำมาตลอด 70 ปี ลูกจะสานต่อ และจะเดินตามรอยเท้าของพ่อไปตลอดชีวิตลูก
และจะกระทำแต่ความดีไปจนลมหายใจสุดท้าย เล็กน้อยลูกก็จะทำ จะไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใดเลย จะตั้งใจและจะไม่ละความพยายามที่จะทำดี
และเป็นคนดีของพ่อตลอดไป
ครั้งนึงในชีวิตที่ได้รับเสด็จ "พ่อหลวง" แบบไม่คาดฝัน
เมื่อประมาณ 20 กว่าปีที่แล้ว
ตอนนั้นตัวดิฉันยังเด็กน้อย แต่น่าจะประมาณ 5 - 6 ขวบได้
วันนั้นเป็นวันเด็ก ฉันดีใจและตื่นเต้นมากกับการที่จะได้ไปเที่ยวที่เขาดินครั้งแรก ฉันไปกับน้า 2 คนและมีพี่ชายไปด้วยอีก 1 คน
วันนั้นฉันจำได้ดี ฉันใส่ชุดลายดอก ดอกมาก ๆ ด้วย ดอกทั้งเสื้อ ทั้งกางเกง ถ้าจำไม่ผิดใส่สีเหลืองด้วย เพราะตัวฉันเกิดวันจันทร์ฉันชอบสีเหลือง
ขากลับบ้านด้วยความที่วันนั้นเป็นวันเด็ก ผู้ปกครองพาเด็กมาเขาดินเยอะแยะมากมาย รถก็หานั่งยาก Taxi ก็เต็มแทบทุกคัน น้าของฉันจึงชวนกันเดินออกมาด้านนอกเพื่อมาหารถกลับกัน ให้ไกลออกไปจากเขาดินหน่อย เราสี่คนก็เดินเลียบคลองเปรมประชากรมาเรื่อย ๆ เมื่อมาถึงแยกวัดเบญจมพิตร
มีป้อมตำรวจเล็ก ๆ อยู่ตรงหัวมุม ตำรวจเดินออกมาบอกกับน้าว่า อย่าเพิ่งไปไหน นั่งรอรับเสด็จแปบนึง โดยที่เราไม่รู้เลยว่า ใครจะเสด็จ
เราสี่คนนั่งอยู่ตรงทางเดินเท้ารอต่อไป เมื่อเวลามาถึง ก็มีรถพระที่นั่งมาจอดข้างหน้าเรา 4 คนที่นั่งอยู่
ตัวเราเองนั่งก้มหน้าและพนมมืออยู่ยังไม่รู้หรอกว่าใครเสด็จมา แต่มาตกใจและเงยหน้าขึ้นมองเพราะได้ยินเหมือนเสียงแตรเป่าเสียงดังมาก
เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ภาพที่เห็นข้างหน้าคือ มีรถพระที่นั่งสีทองจอดอยู่ตรงหน้า และด้านหน้ารถมีธงปักปลิวไปมา ด้านหน้าข้าง ๆ คนขับ
มีคนกำลังเป่าแตรออกมาจากตัวรถ และด้านหลังนั้นเองทำให้เรารู้สึกอึ้ง และ มองได้เต็มสองตาชัดอะไรขนาดนั้น นั้น "ในหลวง"
ท่านทรงมองมาที่เราและยิ้มให้ ด้วยความที่ยังเด็กเผลอพูดออกไปถึง 2 ครั้ง "นั้น ในหลวง ในหลวงไง" ท่านคงได้ยินท่านจึงยิ้มให้อีกครั้ง
สายตาที่ท่านมองเด็กคนนี้ เป็นสายตาที่อ่อนโยน และลูกรับรู้ถึงความรัก ความหวังดีของพ่อว่ามันมากมายขนาดไหน เมื่อรถผ่านหน้าไป
เด็กน้อยคนนี้ลุกขึ้นยืนและกระโดนโลดเต้นพูดกับน้ากับพี่ว่า "เมื่อกี้ในหลวง ๆ เห็นไหม ๆ นั้นในหลวงเลยนะ ท่านมองหนูด้วยนะเห็นไหม
ท่านยิ้มให้หนูด้วยนะ เห็นรึเปล่า" น้ารีบบอกทันที "เห็นสิ ๆ เห็นแล้วยัยปราง(ชื่อของเจ้ากระทู้)เปรี้ยว"
เด็กน้อยชุดลายดอกในวันนั้น คงยังไม่ทราบว่า ภาพที่เห็นข้างหน้านั้น สำคัญเพียงใด
จนทุกวันนี้กลายเป็นเหตุการณ์ในชีวิตที่มีค่ากับชีวิตและหัวใจของเด็กคนนี้มาตลอดและเป็นเหมือนสายสัมพันธ์ที่เด็กคนนี้ขอสัญญาว่าจะจงรักภักดี
และจะเป็นคนดีของพ่อไปตลอดกาล ทุกคำสอน ทุกอย่างที่พ่อทำมาตลอด 70 ปี ลูกจะสานต่อ และจะเดินตามรอยเท้าของพ่อไปตลอดชีวิตลูก
และจะกระทำแต่ความดีไปจนลมหายใจสุดท้าย เล็กน้อยลูกก็จะทำ จะไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใดเลย จะตั้งใจและจะไม่ละความพยายามที่จะทำดี
และเป็นคนดีของพ่อตลอดไป