ผมรู้สึกเสียใจมากครับที่ผมไม่สามารถช่วยเหลือเด็กคนหนึ่งให้รอดชีวิตจากการทำแท้งใด้

เรื่องนี้ผ่านมา2ปีแล้วครับ ตั้งแต่สมัยผมอยู่ ม.3 เรื่องก็คือผมมักจะเอาโน๊ตบุ๊คไปโรงเรียนเสมอ ผมยังจำเหตุการณ์วันนั้นใด้ดี คือเพื่อนผมคนหนึ่งซึ่งไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ใด้ยืมโน๊ตบุคผมไปอ้างว่าจะทำงานซึ่งผมก็ให้ยืมน่ะจนนาง้อามาคืนแต่แบตหมดแล้วซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะแบตมันเหลือน้อยอยู่แล้วจนผมกลับบ้านชาจแบตกำลังเปิดเครื่องผมกำลังเข้าเฟสบุ๊คแต่เห็นล็อคอินของเพื่อนค้างอยู่กำลังจะออกจากระบบผมก็เห็นข้อความที่แฟนนางส่งเด้งเข้ามา"เอาเด็กออกเถอะพี่ยังไม่พร้อม" ประมาณนี้แหละครับผมจำไม่ค่อยใด้แต่ความหมายตรงเป๊ะ ผมใจไม่ค่อยดีล่ะจนผมทนไม่ไหวยอมเสียมารยาทเข้าไปอ่านข้อความของนางจนรู้ว่านางท้องนางเถียงกับแฟนนางอยู่ว่าจะเอาเด็กออกดีมั้ย จนรุ่งเช้าผมไปโรงเรียนแล้วก็คิดจะช่วยเหลือเด็กน้อยโดยการชวนเพื่อนๆเล่าเรื่องผี ผมจึงเล่าเรื่องว่า พวดรู้ป่ะว่าการทำแท้งเป็นบาปหนัก คนที่ทำแท้งไม่มีวันเจริญหรอกดีไม่ดีจะโดนวิญญาณลูกตัวเองตามเอาคืนด้วยซ้ำ(พูดดังๆเพื่อให้นางใด้ยิน)แต่ความพยายามของผมไร้ผลซึ่งเวลาผ่านไป6เดือนนางมาโรงเรียนทุกวันท้องนางไม่ป่องซักนิดจนปิดเทอมจะขึ้น ม.4 ผมย้ายโรงเรียนมาใด้3เดือนเลยโทรถามเพื่อนเด่าว่าเพื่อนคนนั้นใด้ลาหรือขาดบ้างมั้ยปรากฎว่าไม่มีซึ่งถ้านางท้องนางก็ต้องมีลาไปคลอดแต่นี่ไม่มีมันทำให้ผมมั่นใจว่านางทำแท้งซึ่งถ้าวันนั้นผมกล้าที่จะบอกนางตรงนางอาจจะเปลี่ยนใจไมีทำแท้ง ทุกวันนี้ผมยังรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถช่วยเหลือเด็กใด้มัยเป็นเหมือนตราบาปที่ติดตัวผมไปตลอดชีวิต ใครที่คิดจะทำแท้งหยุดคิดซะเถอะน่ะครับการที่เด็กคนหนึ่งจะเกิดมันไม่ใช่เรื่องง่ายหรือถ้าคุณยังไม่พร้อมคุณก็ควรเซฟตัวเองถุงยางมียาคุมมี อย่ารักสนุกจนต้องทำลายชีวิตของเด็กจากน้ำมือของคนที่ใด้ชื่อว่าพ่อและแม่