สวัสดีค่ะ เพิ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ
คือเรากับแฟนคบกันมา 8 เดือนแล้วค่ะ ตอนแรกก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ เริ่มจากเป็นเพื่อนกัน สนิทสนมกันจนได้มาเป็นแฟนกันค่ะ ไอ้ช่วงตอนที่ยังไม่มีใครกล้าบอกชอบก็น่ารักๆฟินๆดีค่ะ พอได้เป็นแฟนกันก็มีการทะเลาะกันมากขึ้น (ไม่ใช่ physical นะคะ จะเป็น verbal ซะมากกว่าค่ะ) ตอนแรกเราก็คิดว่าการทะเลาะนั้นก็คงเป็นเรื่องปกติ แต่เพื่อนๆหลายคนโดยทั้งหลายคนก็ต่างบอกว่ามันไม่ปกติ ยิ่งช่วงที่เจอกันบ่อยๆนี่ทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยค่ะ แค่เรื่องจ่ายตังค่าอาหารก็ทะเลาะกันค่ะ (คือเราจะจ่ายแยกกันอยู่แล้ว แต่เหมือนเขาคิดว่าเราจะเอาเปรียบเขาโดยการให้เขาจ่ายมากกว่าอ่ะค่ะ โดยที่จริงแล้วเราก็ขี้เกียจอธิบายว่าเรามีบัตรเงินสดอะไรอยู่แล้วค่ะ) แล้วไปทะเลาะกันหน้าเคาน์เตอร์จ่ายตังอ่ะค่ะ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมาขึ้นเสียงอะไรตรงนั้น
เขาเป็นคนที่ดูแล้วเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเรื่องเราซักเท่าไหร่อ่ะค่ะ ดูไม่ค่อย appreciate ในการที่มีเราเป็นแฟน (จนบางทีเราก็แอบมาคิดว่าเขาอาจจะเป็นแฟนเราเพราะเราชอบเขาก่อนก็ได้) ดูไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่ เราเป็นไงมาไงอยู่ไหนที่ใดเขาก็ไม่เคยถาม ชอบคิดว่าตนเองถูกตลอดทั้งที่เขาก็เป็นคนที่มีเหตุผลแต่เวลาทะเลาะกันทีไร เขาก็หาว่าเราผิดทุกทีค่ะ จนสุดท้ายเราก็ต้องเป็นฝ่ายตัดใจยอมขอโทษทุกทีเพราะไม่อยากโกรธกันค่ะ บางทีเขาก็โมโหร้าย เรียกเรานู่นนี่บ้างแต่เราก็ไม่เคยเอาเก็บไปคิดใดๆทั้งสิ้น เราให้อภัยเขาตลอดค่ะ จนบางทีเราก็แอบมาคิดว่าเขาอาจจะยังไม่พร้อมที่จะมีแฟนก็ได้ค่ะ...
แต่เราก็ไม่ได้ perfect ซะทีเดียวค่ะ บางที่เราก็งี่เง่าบ้างอะไรบ้าง แต่เราก็เป็นคนที่มีเหตุผลทั้งที่บางทีอาจจะใช้อารมณ์ตัดสินใจอะไรบ้าง แต่ถ้าเรารู้ว่าเราผิดเราก็ขอโทษตลอดไม่ว่าจะมีความรู้สึกเคืองเล็กน้อยอยู่ข้างในก็ตาม เขาก็บอกเราหลายทีว่าเขารู้สึกว่าเราเข้ากันไม่ได้ ทั้งที่เราก็มีความชอบตรงกันอยู่มาก บางทีเราก็พูดในสิ่งที่เขาคิดออกมาโดยที่เขาไม่บอกเรามาก่อนและเขาก็ทำสิ่งเดียวกันเช่นกัน พอมีเขาเราก็รู้สึกมีความสุข มีปัญหาอะไรก็คุยได้ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนคุยด้วยตลอด แต่เขาก็ชอบปิดเสียงมือถืออยู่บ่อยๆจนการติดต่อเขาด้วยมือถือเป็นอะไรที่เกือบจะเป็นไปไม่ได้เลย จนทำให้บางทีเรารู้สึกว่าถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเรา เราก็คงจะพึ่งพาอาศัยอะไรเขาไม่ได้ค่ะ นอกจากนี้แล้วเขาเป็นคนที่ชอบนอนมาก นอนไม่รู้สักกี่ครั้งในวันเดียว ติดต่อก็ไม่ค่อยได้ และทุกๆครั้งที่เราทะเลาะกัน เราก็จะกลับมาคืนดีกัน แต่ cycle แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยมากจนทำให้เรารู้สึกท้อกับ relationship นี้มากอีกต่อไปแล้วอ่ะค่ะ
สรุปแล้วคือมันมีหลาย factors มากที่ทำให้เราคิดว่าเราควรจะเลิกกับเขา แต่มันก็มีหลาย factors อีกเช่นกันที่ทำให้เราคิดว่าเราควรจะสู้ต่อไป... คือถ้าไม่เลิกก็ไม่รู้ว่าอนาคตเราจะเป็นยังไง เราอาจจะเข้าใจกันมากขึ้นหรือเปล่า (คือยังแอบมีหวังอยู่ค่ะทั้งที่มันอาจจะริบหรี่ก็ตาม) หรือเราควรจะเลิกกับเขาไป แต่ถ้าเลิกเราก็ไม่รู้ว่าเราจะตัดใจจากเขาได้ยังไงอ่ะค่ะ...
ขอโทษนะคะที่มีภาษาอังกฤษปนๆอยู่บ้าง และประโยคอาจจะถูกจัดรูปแปลกๆอ่ะค่ะ คือการเขียนภาษาไทยไม่ค่อยแข็งค่ะ บางทีก็นึกคำไทยไม่ออกอ่ะค่ะ ขออภัยจริงๆคะ
สับสนหัวใจตัวเองค่ะ...
คือเรากับแฟนคบกันมา 8 เดือนแล้วค่ะ ตอนแรกก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ เริ่มจากเป็นเพื่อนกัน สนิทสนมกันจนได้มาเป็นแฟนกันค่ะ ไอ้ช่วงตอนที่ยังไม่มีใครกล้าบอกชอบก็น่ารักๆฟินๆดีค่ะ พอได้เป็นแฟนกันก็มีการทะเลาะกันมากขึ้น (ไม่ใช่ physical นะคะ จะเป็น verbal ซะมากกว่าค่ะ) ตอนแรกเราก็คิดว่าการทะเลาะนั้นก็คงเป็นเรื่องปกติ แต่เพื่อนๆหลายคนโดยทั้งหลายคนก็ต่างบอกว่ามันไม่ปกติ ยิ่งช่วงที่เจอกันบ่อยๆนี่ทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยค่ะ แค่เรื่องจ่ายตังค่าอาหารก็ทะเลาะกันค่ะ (คือเราจะจ่ายแยกกันอยู่แล้ว แต่เหมือนเขาคิดว่าเราจะเอาเปรียบเขาโดยการให้เขาจ่ายมากกว่าอ่ะค่ะ โดยที่จริงแล้วเราก็ขี้เกียจอธิบายว่าเรามีบัตรเงินสดอะไรอยู่แล้วค่ะ) แล้วไปทะเลาะกันหน้าเคาน์เตอร์จ่ายตังอ่ะค่ะ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมาขึ้นเสียงอะไรตรงนั้น
เขาเป็นคนที่ดูแล้วเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเรื่องเราซักเท่าไหร่อ่ะค่ะ ดูไม่ค่อย appreciate ในการที่มีเราเป็นแฟน (จนบางทีเราก็แอบมาคิดว่าเขาอาจจะเป็นแฟนเราเพราะเราชอบเขาก่อนก็ได้) ดูไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่ เราเป็นไงมาไงอยู่ไหนที่ใดเขาก็ไม่เคยถาม ชอบคิดว่าตนเองถูกตลอดทั้งที่เขาก็เป็นคนที่มีเหตุผลแต่เวลาทะเลาะกันทีไร เขาก็หาว่าเราผิดทุกทีค่ะ จนสุดท้ายเราก็ต้องเป็นฝ่ายตัดใจยอมขอโทษทุกทีเพราะไม่อยากโกรธกันค่ะ บางทีเขาก็โมโหร้าย เรียกเรานู่นนี่บ้างแต่เราก็ไม่เคยเอาเก็บไปคิดใดๆทั้งสิ้น เราให้อภัยเขาตลอดค่ะ จนบางทีเราก็แอบมาคิดว่าเขาอาจจะยังไม่พร้อมที่จะมีแฟนก็ได้ค่ะ...
แต่เราก็ไม่ได้ perfect ซะทีเดียวค่ะ บางที่เราก็งี่เง่าบ้างอะไรบ้าง แต่เราก็เป็นคนที่มีเหตุผลทั้งที่บางทีอาจจะใช้อารมณ์ตัดสินใจอะไรบ้าง แต่ถ้าเรารู้ว่าเราผิดเราก็ขอโทษตลอดไม่ว่าจะมีความรู้สึกเคืองเล็กน้อยอยู่ข้างในก็ตาม เขาก็บอกเราหลายทีว่าเขารู้สึกว่าเราเข้ากันไม่ได้ ทั้งที่เราก็มีความชอบตรงกันอยู่มาก บางทีเราก็พูดในสิ่งที่เขาคิดออกมาโดยที่เขาไม่บอกเรามาก่อนและเขาก็ทำสิ่งเดียวกันเช่นกัน พอมีเขาเราก็รู้สึกมีความสุข มีปัญหาอะไรก็คุยได้ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนคุยด้วยตลอด แต่เขาก็ชอบปิดเสียงมือถืออยู่บ่อยๆจนการติดต่อเขาด้วยมือถือเป็นอะไรที่เกือบจะเป็นไปไม่ได้เลย จนทำให้บางทีเรารู้สึกว่าถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเรา เราก็คงจะพึ่งพาอาศัยอะไรเขาไม่ได้ค่ะ นอกจากนี้แล้วเขาเป็นคนที่ชอบนอนมาก นอนไม่รู้สักกี่ครั้งในวันเดียว ติดต่อก็ไม่ค่อยได้ และทุกๆครั้งที่เราทะเลาะกัน เราก็จะกลับมาคืนดีกัน แต่ cycle แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยมากจนทำให้เรารู้สึกท้อกับ relationship นี้มากอีกต่อไปแล้วอ่ะค่ะ
สรุปแล้วคือมันมีหลาย factors มากที่ทำให้เราคิดว่าเราควรจะเลิกกับเขา แต่มันก็มีหลาย factors อีกเช่นกันที่ทำให้เราคิดว่าเราควรจะสู้ต่อไป... คือถ้าไม่เลิกก็ไม่รู้ว่าอนาคตเราจะเป็นยังไง เราอาจจะเข้าใจกันมากขึ้นหรือเปล่า (คือยังแอบมีหวังอยู่ค่ะทั้งที่มันอาจจะริบหรี่ก็ตาม) หรือเราควรจะเลิกกับเขาไป แต่ถ้าเลิกเราก็ไม่รู้ว่าเราจะตัดใจจากเขาได้ยังไงอ่ะค่ะ...
ขอโทษนะคะที่มีภาษาอังกฤษปนๆอยู่บ้าง และประโยคอาจจะถูกจัดรูปแปลกๆอ่ะค่ะ คือการเขียนภาษาไทยไม่ค่อยแข็งค่ะ บางทีก็นึกคำไทยไม่ออกอ่ะค่ะ ขออภัยจริงๆคะ