คุณเป็นกันไหมครับ ผมสัมผัสได้ถึงสายใยความรัก ความอบอุ่น จากในหลวงสู่เราผ่านใจ

ผมมีอายุ 17 ปี ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอท่านตัวเป็นๆเลย เคยเห็นแต่ในทีวี ตอนผมเด็กๆประมาณประถมผมเคยดูข่าวท่านแล้วอยู่ดีๆก็น้ำตาไหลแบบหยุดไม่ได้ และเป็นแบบนี้เป็นระยะๆ ทุกครั้งที่ผมไปดูหนังเวลาเพลงสรรเสริญพระบารมีขึ้น น้ำตาก็จะไหลตลอด มันคือความผูกผันแบบบอกไม่ลูก และวันหนึ่งก็มาถึง วันที่ 13 ต.ค 59 เวลาประมาณเกือบ 2 ทุ่ม ผมรีบวิ่งขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงละครเงียบไป เมื่อเห็นรูปท่านขึ้นเป็นภาพขาวดำผมก็พยายามบอกตัวเองว่าต้องไม่ใช่ ต้องไม่ใช่ แต่แล้ววันนั้นก็มาถึงวันที่หัวใจผมแตกสลายเป็นครั้งแรกเป็นความรู้สึกว่าสูญเสียบุคคนสำคัญทั้งทางกายและทางใจ มันทำให้ผมลงไม่คลุกเข่านั้งกับพื้นน้ำตาก็ไหลออกมาโดยอัตโนมัติแบบหยุดไม่ได้ ผมไม่คิดเลยว่าจะมีผลต่อจิตใจขนาดนี้ และเมื่อวันที่ 14 ต.ค 59 ผมกับเพื่อนได้มีโอกาสไปกราบส่งท่านสู่สรรคาลัยที่โรงบาลศิริราช เมื่อท่านผ่านเพียงไม่กี่วินาที กลางหน้าอกผมก็มีอาการตื่นตันใจ อบอุ่น ซาบซึ่ง ความรัก และการสูญเสีย เข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัวเหมือนมีสัมผัสทางใจที่พ่อสร้างไว้กับคนที่จงรักภัครดีขอชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ไทย ความรักที่พ่อมีต่อลูกทุกคนนั้นมันสื่อถึงใจถึงแม้ไม่เห็นก็สัมผัสได้ซึ่งมันลึกซึ่งกว่าการเห็นด้วยตาซะอีก ขอบคุณที่มารับฟังนะครับ กระทู้แรกเขียนผิดผมขอโทษนะครับ รักพ่อหลวงตลอดไปทันจะเป็นแนวทางของลูกและอยู่ในใจและเหนือหัวลูกตลอดไป ❤