คือผมเกิดมาจากครอบครัวที่มีพื้นฐานในการสอนค่อนข้างดีน่ะครับตอนเด็กๆไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอก(ในสังคม)

พ่อกับเเม่ผมมักสอนให้ผมทำดีอย่างเดียวเสมอต่อให้โลกภายนอกโจรจะปล้นจะจี้กันจะเลวร้ายยังไงพวกเขาก็จะสั่งสอนให้ทำเเต่สิ่งที่เป็นคนดีพึงจะทำเสมอ

จนผมติดนิสัย กลายเป็นว่าเรื่องอะไรก็ตามที่ผิดทั้งที่ผมไม่ใช่คนทำ ไม่ใช่คนผิดเเม่ชอบมักบอกว่าผมผิด ผมเถียงก็ถือว่าผิดเพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ดี จึงทำให้รับ

ผิดชอบเรื่องโน้นเรื่องนี้ตลอดทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำ ผมโตมาตอนนี้เริ่มจะเป็นวัยผู้ใหญ่เเล้ว ผมลองนึกดูตั้งเเต่อนุบาลยันมหาลัยผมโดนผู้อื่นเอาเปรียบโดนเเกล้ง

โดยที่ผมตอกกลับบ้างไม่ตอกกลับบ้างเวลาไปฟ้องครูผมก็กลายเป็นคนผิดตลอดจนผมเบื่อใครทำอะไรผม ผมก้อไม่ค่อยทำเขากลับ อิกอย่างตอนเด็กผมไม่

กล้าฟ้องเเม่เพราะผมรู้ว่าเเม่ชอบโทษผมผิดเสมอ ผมควรจะทำยังไง? ผมกลายเป็นคนที่เถียงคนไม่เป็นเเล้วเวลาที่ตัวเองไม่ได้ทำผิด

ยอมให้คนอื่นเอาเเปรียบอยู่เรื่อยกลายเป็นคนที่เครียดเเทนคนอื่นไปหมดทุกเรื่องเเถมโดนเพื่อนทักบ่อยๆว่าเครียดอิกล่ะ

ผมมักเห็นอกเห็นใจผุ้อื่นทั้งที่ผู้อื่นไม่เคยเห็นใจผมเลย ผมเคยช่วยคนนึงเเต่เวลาผมขอความช่วยเหลือเขาไไม่เคยเห็นหัวเลย ผมเหนื่อยครับ

ตอนนี้ทุกอย่างขัดเเย้งกันครอบครัวสอนให้ผมเชื่อมั่นเเละเป็นคนดี ในขณะที่สังคมมันกลับด้านการเป็นเเบบนี้รังเเต่จะเสียเปรียบคนอื่น

เป็นคุณจะทำยังไงดี?