ขอเมนต์กันตรงๆก่อนคือเป็นผลกรรมของน้องที่ต้องเกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่ยึดถือปฏิบัติอย่างคร่ำครึโบราณแล้วส่งผลให้น้องเกิดภาวะเครียดเก็บกดมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งเป็นเรื่องน่าสงสารเห็นใจ  และในส่วนนี้ถือว่าพ่อแม่นั้นน่าตำหนิที่ได้ก่อบาปต่อน้องไปตามความเขลา ทั้งยังไม่อาจเป็นที่ปรึกษาแก่น้องได้อย่างเหมาะสม (แต่ถึงอย่างไรแล้วพ่อแม่อาจไม่ใช่คนเลวหรือมีจิตใจเลวต่อเรา และท่านอาจมีส่วนที่ดีน่ายกย่องด้วยก็เป็นได้ แต่ปัญหาคือท่านยังยึดถือนึกคิดแบบโบราณตามกันมาโดยไม่สงสัยใคร่ครวญพัฒนาเปลี่ยนแปลง ซึ่งจะยังมีส่วนที่ผิดอยู่ เพราะส่งผลให้ลูกเกิดความทุกข์เก็บกดอย่างหนักโดยไม่สมควร)

และน่าเชื่อได้ว่าวิถีการปฏิบัติของพ่อแม่นั้นส่งผลให้น้องเกิดอาการทางจิตในระดับที่ส่งผลเสียต่อบุคลิกภาพ เช่น ส่งผลให้มีบุคลิกที่เซี่องๆรับสภาพต่อสิ่งต่างๆโดยไม่ฝืนไม่ต้าน(ซึ่งจะยิ่งยั่วยวนให้คนที่นิสัยไม่ดีมากลั่นแกล้งหรือระบายอารมณ์ใส่) , มีบุคลิกที่ไม่แจ่มใสสมวัย ฯลฯ


การแก้ไข
ก็คือขอให้เปลี่ยนทิฏฐิตัวตนของเราใหม่,หรือมีทัศนะความคิดใหม่ๆ  แล้วจะสามารถหยุดสิ่งยึดถือในใจเดิมๆ ในที่สุดก็จะคลายปมหรือภาวะจิตใจที่กลัดกลุ้ม,เครียด,กลัวเกรง ฯลฯ เดิมๆได้ (เปลี่ยนได้มากน้อยตามแต่ทิฏฐิหรือตัวตนจิตใจของเรา) แล้วจะเกิดบุคลิกภาพที่ผ่องใสสง่างามยิ่งขึ้นตลอดจนสามารถวางตัวโดยเหมาะสมแก่สถานการณ์ต่างๆตามมาได้เอง  นอกจากนี้ก็ขอให้น้องหนักแน่นในจุดยืนที่ประเสริฐถูกต้องของมนุษย์ตามหลักพระโอวาทของพระพุทธเจ้าอีก 2 ข้อ คือ ไม่มุ่งกระทำในแง่ร้ายต่อตัวเองและใครๆ  และมีกุศลจิตช่วยสร้างสรรค์สังคม(ช่วยให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ร้อน,พ้นบาปสมุทัย เท่าที่ช่วยได้อย่างสร้างสรรค์)