ปัญหามีอยู่ว่า แม่แฟนมาขอยืมตังค์บ่อยมาก ยืมไปแล้วยังไม่คืนแล้วยังยืมอีก เหมือนให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
บางทีก็อยากช่วยนะ แต่เรายังเรียนอยู่เลย เงินก็มีไม่มาก เป็นแค่นักศึกษา งานก็ยังไม่ได้ทำ เรายังขอเงินแม่ใช้อยู่เลย แม่เราเองแท้ๆยังไม่เคยขอเงินเลยสักบาท
เงินที่เราให้แม่แฟนยืมก็คือเงินมาจากแม่เรา บางทีเรารู้สึกว่ามันไม่สมควรเท่าไหร่เพราะเป็นเงินที่แม่เราหามาเพื่อส่งเราเรียน แต่ก็เพราะเห็นใจ เวลาที่บอกว่าไม่มีเงินซื้อกับข้าวกิน
แต่มาลองคิดดูอีกที เรารู้สึกว่าไม่แฟร์เลยคือ เขาก็ไม่เคยให้อะไรเราเลยนะ ไม่เคยหาเลี้ยงเหมือนแม่ของเรา และเราไม่เคยขอตังค์เขาเลยสักบาทเพราะเราเกรงใจไม่อยากรบกวน ละไม่อยากให้คิดว่าเรามาเกาะขอเงินใช้อะไรทำนองนี้
เวลามาขอยืมเงินทีไรเขาจะพูดจาน่าสงสาร บอกไม่อยากรบกวนเลย แต่ไม่มีจริงๆ เดี๋ยวหามาได้แล้วจะคืน พูดอะไรทำนองนี้มาตลอด
มีครั้งนึงเราตกใจมาก มาขอยืมเราเป็นหมื่นๆ จะบ้าตาย จะมีเงินมาจากไหนวะเนี่ย บ้าไปแล้ว เห็นเราเป็นอะไรทำไมถึงคิดว่าเราจะมีเงินถึงหมื่น ก่อนที่จะมาพูดขอยืมแบบนี้ เขาก็บอกให้แฟนเรามาช่วยคุยให้หน่อย ซึ่งแฟนเราปฏิเสธไปบอกว่าเกรงใจเรา แต่นี้แบบพูดออกมาจากปากเลยว่า ไม่เกรงใจหรอกถึงขั้นนี้แล้ว ละก็เดินมาถามเราเลย เราตกใจมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกแย่กับเขาสุดๆ
มีอยู่วันนึงแฟนขอให้ไปกินด้วยกันบอกว่าแม่เรียกไปกินข้าว เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เลยเออๆ ไปๆ ตอนเรากินข้าวเขาบอกว่าหิวข้าวมากเพราะทำงานมาเหนื่อย พอเราจะกินก็เหมือนหวงกับข้าว เอากับข้าวไปไว้อีกฝั่งบ้างจะได้ให้เราหยิบไม่ถึง คือมันเป็นการกระทำที่โจ่งแจ้งมาก ณ ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก ดูออกเลยว่าเขาจะสื่ออะไร เราก็ไม่อยากพูดหรือแสดงออกอะไร ปกติเราไม่กินข้าวกับเขานะ เพราะเรารู้สึกว่าเรากินด้วยทีไรมันเกร็งๆอึดอัดยังไงไม่รู้ แต่พอเจอแบบนี้แล้วไม่อยากกินด้วยอีกเลย คือเราไม่ชอบเหตุการแบบเอามากๆ
ละส่วนมากที่เราสังเกตเห็นก็คือ เขาเป็นหนี้เยอะมาก ทั้งบอกให้แฟนไปยืมตังค์เพื่อนมาก็หลายบาทอยู่ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีจ่ายคืนเขา เราบอกกับแฟนเลยว่าไม่ชอบให้ไปยืมคนนู้นคนนี้ แล้วอีกอย่างคือแกชอบเล่นหวย เล่นไพ่ คือเราไม่ชอบอยู่แล้วเรื่องการพนัน เราไม่ชินเท่าไหร่เพราะแม่เราก็ไม่ยุ่งกับพวกนี้ เราคิดว่ามันไม่ใช่ทางออกในการหาเงิน เราลองนึกไปถึงแม่ แม่เราหาเงินได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง แต่พามาเปรียบดูกับเขาแล้วมันคนละแบบกันเลย เงินส่วนมากที่หามาก็เอาไปใช้หนี้ต่างๆนาๆ ไม่รู้หนี้หวยหรืออะไรบ้าง ถูกหวยบ้างแต่ก็ไม่เคยเห็นว่าจะมีเงินเหลือใช้หรืออะไร พอเขามีเงินพอใช้จ่ายเขาก็ไม่เคยเห็นดีเห็นงามจากเราเท่าไหร่นัก ไม่เคยเอ็นดูหรือใส่ใจอะไรเราเลย เราว่าเขาทำไม่ถูกต้อง แล้วเราไม่ชอบพวกที่เกาะคนอื่นกินไปวันๆ โดยที่ไม่ทำอะไรเลย
มาถึงจุดนี้เราก็เริ่มมองเห็นอนาคตแล้วว่าต่อไปจะเป็นยังไง เขาต้องเป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆแน่เลย นี่ขนาดเรายังไม่ทำงานเลยนะ ถ้าแต่งงานกับลูกเขาไปทำงานแล้วจะขนาดไหน ต้องไม่ปล่อยแน่ๆ
แฟนเราเขาเป็นคนรักแม่เขานะ มีอะไรก็ให้ เงินที่หามาส่วนมากก็ให้แม่เขาแหละ แต่เราไม่เข้าใจเลยว่าเงินหายไปไหนหมด เท่าไหร่ๆก็ไม่พอ ไม่มีเหลือใช้บ้างเลย
เวลาเราชวนแฟนไปกินข้าวข้างนอก หรือวันสำคัญๆเช่นวันเกิดเรางี้ เราก็ชวนตลอดว่าไปกินนี่มั้ย อยากไปกิน พาไปกินหน่อย นานๆทีก็ได้ไม่ต้องบ่อย ซึ่งเราไม่ได้ขาให้เขาเลี้ยงเลย ที่ชวนไปเพราะอยากไปกินอะไรดีๆด้วยกัน เราออกเองก็ได้ แต่แฟนเราเขาจะปฏิเสธตลอด บอกไม่มีตังค์ ไม่อยากขอตังค์แม่ และเป็นแบบนี้หลายต่อหลายครั้งจนเราอดน้อยใจไม่ได้ แล้วเวลากินข้าวด้วยกันก็ต่างคนต่างจ่ายหรือส่วนมากเราจะออกก่อนตลอด เขาก็ช่วยออกบ้างแต่นั่นมันเป็นแค่เศษตังค์ เราก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวกินด้วยกันเก็บไว้เถอะ แต่เขาก็ควักมาหมดกระเป๋าก็มีเท่านั้น เราก็เครๆ รับไว้ก็ได้ ถือว่าออกเงินกินด้วยกัน ..
(ปล. นี่เป็นจุดที่เราพิมพ์แล้วน้อยใจที่สุดเลย)
แฟนเราตอนนี้ก็ยังไม่ได้ทำงานประจำอะไร เป็นช่วงที่กำลังจะจบมหาลัย และรับงานบ้างบางครั้ง ซึ่งสายอาชีพที่ทำอยู่ก็ไม่ได้เงินเยอะอะไร หามาได้ก็จ่ายไป แม่ขอยืมบ้าง แล้วก็ไม่คืน
.... ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆpantip หรือใครก็ตามที่เคยมีเหตุการณ์คล้ายๆกันนี้ มาแชร์ให้ฟังหน่อยว่าเราควรแก้ปัญหานี้ได้ยังไร มันพอจะมีทางออกดีดีบ้างรึเปล่าคะ
แม่แฟนมาขอยืมตังค์บ่อยมาก ยืมไปแล้วยังไม่คืนแล้วยังยืมอีก เหมือนให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
บางทีก็อยากช่วยนะ แต่เรายังเรียนอยู่เลย เงินก็มีไม่มาก เป็นแค่นักศึกษา งานก็ยังไม่ได้ทำ เรายังขอเงินแม่ใช้อยู่เลย แม่เราเองแท้ๆยังไม่เคยขอเงินเลยสักบาท
เงินที่เราให้แม่แฟนยืมก็คือเงินมาจากแม่เรา บางทีเรารู้สึกว่ามันไม่สมควรเท่าไหร่เพราะเป็นเงินที่แม่เราหามาเพื่อส่งเราเรียน แต่ก็เพราะเห็นใจ เวลาที่บอกว่าไม่มีเงินซื้อกับข้าวกิน
แต่มาลองคิดดูอีกที เรารู้สึกว่าไม่แฟร์เลยคือ เขาก็ไม่เคยให้อะไรเราเลยนะ ไม่เคยหาเลี้ยงเหมือนแม่ของเรา และเราไม่เคยขอตังค์เขาเลยสักบาทเพราะเราเกรงใจไม่อยากรบกวน ละไม่อยากให้คิดว่าเรามาเกาะขอเงินใช้อะไรทำนองนี้
เวลามาขอยืมเงินทีไรเขาจะพูดจาน่าสงสาร บอกไม่อยากรบกวนเลย แต่ไม่มีจริงๆ เดี๋ยวหามาได้แล้วจะคืน พูดอะไรทำนองนี้มาตลอด
มีครั้งนึงเราตกใจมาก มาขอยืมเราเป็นหมื่นๆ จะบ้าตาย จะมีเงินมาจากไหนวะเนี่ย บ้าไปแล้ว เห็นเราเป็นอะไรทำไมถึงคิดว่าเราจะมีเงินถึงหมื่น ก่อนที่จะมาพูดขอยืมแบบนี้ เขาก็บอกให้แฟนเรามาช่วยคุยให้หน่อย ซึ่งแฟนเราปฏิเสธไปบอกว่าเกรงใจเรา แต่นี้แบบพูดออกมาจากปากเลยว่า ไม่เกรงใจหรอกถึงขั้นนี้แล้ว ละก็เดินมาถามเราเลย เราตกใจมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกแย่กับเขาสุดๆ
มีอยู่วันนึงแฟนขอให้ไปกินด้วยกันบอกว่าแม่เรียกไปกินข้าว เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เลยเออๆ ไปๆ ตอนเรากินข้าวเขาบอกว่าหิวข้าวมากเพราะทำงานมาเหนื่อย พอเราจะกินก็เหมือนหวงกับข้าว เอากับข้าวไปไว้อีกฝั่งบ้างจะได้ให้เราหยิบไม่ถึง คือมันเป็นการกระทำที่โจ่งแจ้งมาก ณ ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก ดูออกเลยว่าเขาจะสื่ออะไร เราก็ไม่อยากพูดหรือแสดงออกอะไร ปกติเราไม่กินข้าวกับเขานะ เพราะเรารู้สึกว่าเรากินด้วยทีไรมันเกร็งๆอึดอัดยังไงไม่รู้ แต่พอเจอแบบนี้แล้วไม่อยากกินด้วยอีกเลย คือเราไม่ชอบเหตุการแบบเอามากๆ
ละส่วนมากที่เราสังเกตเห็นก็คือ เขาเป็นหนี้เยอะมาก ทั้งบอกให้แฟนไปยืมตังค์เพื่อนมาก็หลายบาทอยู่ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีจ่ายคืนเขา เราบอกกับแฟนเลยว่าไม่ชอบให้ไปยืมคนนู้นคนนี้ แล้วอีกอย่างคือแกชอบเล่นหวย เล่นไพ่ คือเราไม่ชอบอยู่แล้วเรื่องการพนัน เราไม่ชินเท่าไหร่เพราะแม่เราก็ไม่ยุ่งกับพวกนี้ เราคิดว่ามันไม่ใช่ทางออกในการหาเงิน เราลองนึกไปถึงแม่ แม่เราหาเงินได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง แต่พามาเปรียบดูกับเขาแล้วมันคนละแบบกันเลย เงินส่วนมากที่หามาก็เอาไปใช้หนี้ต่างๆนาๆ ไม่รู้หนี้หวยหรืออะไรบ้าง ถูกหวยบ้างแต่ก็ไม่เคยเห็นว่าจะมีเงินเหลือใช้หรืออะไร พอเขามีเงินพอใช้จ่ายเขาก็ไม่เคยเห็นดีเห็นงามจากเราเท่าไหร่นัก ไม่เคยเอ็นดูหรือใส่ใจอะไรเราเลย เราว่าเขาทำไม่ถูกต้อง แล้วเราไม่ชอบพวกที่เกาะคนอื่นกินไปวันๆ โดยที่ไม่ทำอะไรเลย
มาถึงจุดนี้เราก็เริ่มมองเห็นอนาคตแล้วว่าต่อไปจะเป็นยังไง เขาต้องเป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆแน่เลย นี่ขนาดเรายังไม่ทำงานเลยนะ ถ้าแต่งงานกับลูกเขาไปทำงานแล้วจะขนาดไหน ต้องไม่ปล่อยแน่ๆ
แฟนเราเขาเป็นคนรักแม่เขานะ มีอะไรก็ให้ เงินที่หามาส่วนมากก็ให้แม่เขาแหละ แต่เราไม่เข้าใจเลยว่าเงินหายไปไหนหมด เท่าไหร่ๆก็ไม่พอ ไม่มีเหลือใช้บ้างเลย
เวลาเราชวนแฟนไปกินข้าวข้างนอก หรือวันสำคัญๆเช่นวันเกิดเรางี้ เราก็ชวนตลอดว่าไปกินนี่มั้ย อยากไปกิน พาไปกินหน่อย นานๆทีก็ได้ไม่ต้องบ่อย ซึ่งเราไม่ได้ขาให้เขาเลี้ยงเลย ที่ชวนไปเพราะอยากไปกินอะไรดีๆด้วยกัน เราออกเองก็ได้ แต่แฟนเราเขาจะปฏิเสธตลอด บอกไม่มีตังค์ ไม่อยากขอตังค์แม่ และเป็นแบบนี้หลายต่อหลายครั้งจนเราอดน้อยใจไม่ได้ แล้วเวลากินข้าวด้วยกันก็ต่างคนต่างจ่ายหรือส่วนมากเราจะออกก่อนตลอด เขาก็ช่วยออกบ้างแต่นั่นมันเป็นแค่เศษตังค์ เราก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวกินด้วยกันเก็บไว้เถอะ แต่เขาก็ควักมาหมดกระเป๋าก็มีเท่านั้น เราก็เครๆ รับไว้ก็ได้ ถือว่าออกเงินกินด้วยกัน ..
(ปล. นี่เป็นจุดที่เราพิมพ์แล้วน้อยใจที่สุดเลย)
แฟนเราตอนนี้ก็ยังไม่ได้ทำงานประจำอะไร เป็นช่วงที่กำลังจะจบมหาลัย และรับงานบ้างบางครั้ง ซึ่งสายอาชีพที่ทำอยู่ก็ไม่ได้เงินเยอะอะไร หามาได้ก็จ่ายไป แม่ขอยืมบ้าง แล้วก็ไม่คืน
.... ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆpantip หรือใครก็ตามที่เคยมีเหตุการณ์คล้ายๆกันนี้ มาแชร์ให้ฟังหน่อยว่าเราควรแก้ปัญหานี้ได้ยังไร มันพอจะมีทางออกดีดีบ้างรึเปล่าคะ