6โมงเช้าวันเสาร์ ที่ 8 ตุลาคม 2559 ฉันตื่นนอน พร้อมสายฝนที่โปรยปรายอยู่ในเมืองหลวง แล้วก็คิด"เสาร์อาทิตย์ ไปเที่ยวไหนดี เสิรทgoogle มาเจอรีวิวที่เขาไปเที่ยวสังขละบุรี ก็เลยสนใจ ไปที่นี่แหละเรายังไม่เคยไป" จากนั้นก็จัดแจงเก็บเสื้อผ้าของใช้ที่จำเป็นใส่กระเป๋าเป้ 1 ใบ แล้วอาบน้ำแต่งตัวเกงยีนเสื้อยืดรองเท้าผ้าใบ เดินออกมาหน้าปากซอย นั่งรถเมล์ไปอนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิเพื่อไปขึ้นรถตู้จะได้ไปถึงเร็วๆมีเวลาเที่ยวเยอะๆ นี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทาง.....
8.30 ลงรถเมล์ที่อนุเสาวรีย์ หาถามคนแถวนั้นว่า จะไปกาญซื้อตั๋วที่ไหน เขาก็บอกให้เดินไปหน้าร้านก๊วยจั๊บน้ำข้นตรงนู้น เราก็เดินไป เจอที่ขายตั๋วก็ถามเขา "หนูจะไปสังขละ ไปยังไงค่ะ"
"นั่งรถตู้ ไปลงเมืองกาญ แล้วก็ไปนั่งรถเมืองกาญไปสังขละ" "ไปกี่คน"
"คนเดียวคะ"
"110บาท 9 โมง มารอขึ้นรถตรงนี้นะ"
จากนั้นก็ไปหาที่นั่งรอในร้านก๊วยจั๊บ สั่งก๊วยจั๊บกิน 1 ชาม น้ำเปล่า 1 ขวด 50บาท
9.15 ได้ขึ้นรถ ออกจาก กทม.
ถึง บขส. เมืองกาญ ประมาณ 12.00 ก็หาถามคนแถวนั้นว่า
"จะไปสังขละไปยังไงค่ะ"
"เดินไปข้างหลัง ตรงนั้นมีรถตู้สังขละจอดอยู่ก็เข้าไปซื้อตั๋วข้างใน"
"ขอบคุณค่ะ" ก็รีบวิ่งมาซื้อเพื่อจะได้รอบรถที่เร็วๆ
ได้ตั๋วรอบ 12.35 ค่าตั๋ว 175 บาท ใกล้ๆเวลาเขาก็เรียกขึ้นรถ ด้วยความโชคดี ลุงคนขับเรียกให้ไปนั่งหน้า เลยสบายหน่อย
นั่งรถมาได้สักพัก ลุงก็แวะเติมน้ำมัน แวะบอกให้ลงเข้าห้องน้ำได้.....เติมน้ำมันเสร็จ คนก็ขึ้นครบ รถก็ขับต่อไป....ทางไปสังขละ บรรยากาศเหมือนไปแถวภาคเหนือเลย มีโค้ง มีขึ้นมอ ลงมอ ภูเขา แม่น้ำ ต้นไม้
ลุงแกก็แวะพักบ่อยเหลือเกิน ขับก็ใจเย็น ฝนก็ตกๆหยุดๆตลอดทาง มีด่านตรวจด้วยประมาณ 2-3 ด่าน เขาก็จะขอดูบัตรประชาชน เผอิ๊ญ!!!! บัตรประชาชนไม่ได้พกไป แต่พกพาสปอตมาแทน เพราะคิดว่าจะต้องใช้ ทุกคนในรถชูบัตรประชาชน แต่เราชูพาสปอต ทหารตำรวจก็พากัน งง
"คนที่ไหน มาจากไหน แล้วบัตรประชาชนหละ"
"คนไทยค่ะ บัตรประชาชนไม่ได้พกมา ใช้พาสปอตแทนก็ได้ไม่ใช่หรอค่ะ"
"อ๋อ นี่พาสปอตหรอ โอเค ได้ๆ"
นึกในใจ.....เขาไม่รู้จักพาสปอต รึ คนไทยเขาไม่พกกัน
ด้วยระยะทางจากเมืองกาญมาถึงสังขละเกือบ 200 กิโล ทางคดเคี้ยวและโชเฟอร์ลุงหวานเย็น(หมายถึงขับรถช้าใจเย็น)กว่าจะถึงสังขละ ก็เกือบ 5 โมงเย็น
พอถึงลุงก็ให้ลงรถบอกว่าถึง "สังขละแล้ว" ลงรถแล้วก็มองซ้ายมองขวาไม่รู้จะไปทางไหนต่อดีฝนก็ตกปรอยๆ มองไปเห็นพี่วินมอไซ ก็เลยเดินเข้าไปบอกเขาว่า "ช่วยพาไปหาที่พักถูกๆหน่อยคะ" พี่วินก็พาไปที่พักชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ อยู่ใกล้ๆสะพานมอญ มองเห็นวิวแม่น้ำ พอไปถามราคา เขาบอกคืนละ 500ห้องแอร์ เราว่ามันแพงไปมันต้องมีถูกกว่านี้สิ ก็บอกพี่วินว่าไปหาอีกอันนี้แพงไป พี่วินก็พาไปอีกที่เป็นโรงแรมเก่าๆ อยู่ใกล้ตลาด อยู่ใกล้เซเว่น ก็ลองไปดูห้อง คืนละ300 ห้องพัดลม ก็มีเตียงเก่าๆ 5 ฟุต ทีวีเก่าๆ ห้องน้ำ ชักโครก เก่าๆ ผ้าม่านบางๆ คือมันไม่น่าอยู่เลย กำลังจะคืนกุญแจ ก็มีผู้หญิง 2 คนวิ่งตัวเปียกมา ว่าเช่าห้องหน่อยค่ะ เราก็คิด เออ.....มีคนมาเช่า ก็คงไม่น่ากลัวแล้วหละ ถ้ามัวหาที่พักก็จะเสียเวลาเที่ยว พักมันที่นี่แหละ!!! (เสียดายลืมถ่ายรูปห้องพัก) ก็เลยจ่ายเงินพี่วินไปทั้งหมด 40 บาท เพราะไปทางสะพานมอญ20 กลับมาทางตลาดก็อีก20 พี่วินก็ให้เบอโทรไว้ ถ้าจะออกไปไหนโทรให้แกมารับได้ จากนั้นก็ขึ้นห้องเอาของไปเก็บ เอนหลังสักแปป ดูนาฬิกา จะ 5 โมงเย็นแล้ว ก็รีบ เตรียมตัว แล้วก็โทรเรียกพี่วินมารับ ให้พาไปสะพานมอญ แลนด์มาร์คหลักๆ ของที่นั่น ก็นั่งวินไป พร้อมกับเม็ดฝนน้อยๆที่ตกลงมาให้พอเย็นๆ
เพียงไม่ถึง 5 นาที ก็มาถึงสะพานมอญ โห!!!!มันสวยงามมาก วิว อากาศ คือดีอะ
เดินบนสะพาน ชมวิว ถ่ายรูป ก็ไปเจอเพื่อนตัวน้อย เดินเข้ามาคุยด้วย มาเล่าประวัติสะพาน มาเสนอให้ปะแป้ง แบบคนมอญ เราก็ปฏิเสธหมด (ดูใจร้าย 55555)
ระหว่างเดินบนสะพาน ฝนก็ได้ตกแรงขึ้น ก็หยิบร่มในกระเป๋ามากาง เดินต่อไปฝั่งมอญ เราเห็นป้ายแนะนำที่เที่ยวมีวัด อยู่วัดหนึ่ง มีเจดีย์สีทอง สวยๆ ก็เลยจะไปที่นั่น เลยถามแม่ค้าแถวนั้นว่า
"เจดีย์สีทองๆไปทางไหน ไกลมั้ย"
"เดินตรงไป 3 แยก ก็เลี้ยวซ้ายแล้วก็เดินตรงไปเรื่อยๆตรงอย่างเดียวเลย แต่ไกลนะ เดินไปประมาณ 20 นาทีมั้ง น่าจะถึง"
เอาวะ แค่20นาที ฝนตก อากาศเย็นๆ เดินชิวๆ เดี๋ยวก็ถึง
เดินไปสักพัก ฝนก็เริ่มแรงขึ้น ก็ยังมองไม่เห็นวัด เอาไงดีว่ะ! จะเดินกลับก็เสียดาย จะไปต่อก็ไม่รู้อีกไกลเท่าไร หยุดคิดสักพัก.... ไหนๆก็มาแล้ว ไปให้มันถึง ก็เดินต่อไป เดินมาแล้วประมาณเกือบ 2 กิโล ฝนก็ยังไม่หยุดตก
ความโชคดีก็ได้เกิดขึ้น เมื่อมีผู้ชายคนนึง เป็นวัยรุ่นน่าจะอายุใกล้ๆเราตัวเล็กๆ ใส่ชุดกันฝน กางร่ม ขี่มอไซ มาจอดถาม "น้องจะไปเจดีย์พุทธคยารึป่าว"
"ใช่คะ"
"ไปกับพี่ไหม พี่จะไปที่นั่นพอดี ไว้ใจพี่ได้"
(เอาไงดีวะ!! ไว้ใจได้ไหมก็ไม่รู้ แต่ฝนมันตก มือนึงเขากางร่ม มือนึงเขาขับรถ ถ้าเขาเลี้ยวเข้าซอยแสดงว่าเขาคิดไม่ดี เพราะที่ถามแม่ค้ามาคือตรงตลอด เรานั่งข้างหลังเขา เราก็บีบคอเขาได้ เอาหละ ไปก็ไป)
ก็ซ้อนมอไซต์ไปกับพี่เขา เขาก็ขับช้าๆ เพราะฝนมันตก แล้วกางร่มด้วย ประมาณเกือบ 10 นาที ก็ถึงวัด เราก็โล่งใจ ก็ลงรถ แล้วก็ขอบคุณพี่เขา
"น้องไหว้พระนานมั้ย สัก10นาที เนอะ พี่จะรอแถวนี้นะ"
"ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวขากลับขอติดรถ คนแถวนี้ไปได้"
"ไม่เป็นไร พี่จะมาหาเพื่อนพอดี"
"แล้วแต่พี่ละกัน"
เราก็ไม่ได้คิดไร ก็เดินขึ้นวัดไปไหว้พระ
เดินชมวัด
ดูเวลา จะ6โมงเย็นแล้ว กลับไปฝั่งไทยดีกว่า ..... พี่เขาก็มารอรับ จะไปส่งกลับฝั่งไทย
ขึ้นรถไป ฝนก็ยังตกอยู่ ร่มก็ยังต้องกาง
"พี่ส่งน้องตรงสะพานมอญนะค่ะ เดี๋ยวน้องเดินข้ามไปฝั่งไทย"
"อ๋อ พอดีผมจะไปฝั่งไทยพอดี ไปจ่ายค่าไฟที่เซเว่น ติดรถไปได้เลย"
(คิดอีกละ เอาไงดีวะ จะกระโดดลงหรอ แต่เอ๊ะ!!! เมื่อกี๊ที่วัดพี่เขาก็รู้จักคน หลายคนอยู่นะ ขับมานี่ก็ทักทายคน ตลอดทางเลย พี่เขาคงไว้ใจได้ ไปต่อละกัน ยังพร้อมจะบีบคอแกได้)
พี่เขาก็พาขับมาทางสะพานที่ให้รถวิ่งข้ามได้ ชื่อสะพานซองกาเลีย พอมาถึงฝั่งไทย พี่เขาก็ถามพักที่ไหน เราก็ไม่ได้ตอบ เรายังไม่ไว้ใจเท่าไร เลยบอกว่าจะลงที่ตลาด หิวข้าวพอดี พี่เขาเลยแนะนำให้ลองกินหมูจุ่มพม่านะ อร่อย เสร็จแล้วก็แยกกัน ก็ขอบคุณพี่เขา (เราจะเจอคนดีดี แบบนี้ได้สักเท่าไรกัน ขอบคุณคุณพระคุณเจ้าที่คุ้มครอง)
จากนั้นเราก็มาหาของกิน อย่างแรกเลย หมูจุ่มพม่า ไม้ละ 1 บาท มีน้ำจิ้มให้ 2 ถ้วย ถ้วยเปล่า 1 ถ้วย ช้อน 1 คัน กินได้2ไม้ ก็ขอแตงกวาจานนึง เพราะมันทะ
ยังไงไม่รู้ ต้องมีเครื่องเคียง กินได้ 10 ไม้ ก็พอเพราะจะไปกินอย่างอื่นอีก ก็คิดเงิน ทั้งหมด 15 บาท อ้าว!!! แตงกวา จานละ 5 บาท นึกว่าฟรี
แล้วก็ไปกินต่อ ร้านน้องซู
สั่ง ยำกระเหรี่ยง มากิน รสชาติแบบพอกินได้ แต่คงอร่อยสำหรับคนที่นั่น มีผักอะไรไม่รู้ มีมะเขือเทศ มีถั่วปากอ้าทอด กินได้ครึ่งนึงก็เลี่ยน ไม่ไหว จ่ายเงินไป 30 บาท
ก็ยังไม่อิ่ม (ก็กินแต่ก๊วยจั๊บที่อนุมา ก็ไม่ได้กินอะไรอีกเลยก็เลยหิวมาก) มาสั่งโรตีไข่กล้วยหอม ต่ออีก
จากนั้นก็เดินกลับห้อง ที่อยู่ใกล้ๆตลาด แล้วก็อาบน้ำ นอนดูทีวี ก็รู้สึกหวิวๆ เลยเปิดทีวีไว้เป็นเพื่อน แล้วก็เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
***จบวันที่ 1 ใช้เงิน***
ค่ารถเมมาอนุ 9 บาท
ค่าก๊วยจั๊บ+น้ำเปล่า 50 บาท ซื้อขนมติดกระเป๋าด้วย 50 บาท
ค่ารถ กทม - กาญ 110 บาท
ค่ารถ กาญ - สังขละ 175 บาท
ค่าวินหาห้องพัก 40 บาท
ค่าห้องพัก 300 บาท
ค่าวินไปสะพาน 20 บาท
หยอดตู้บริจาคค่าดอกไม้ธูปเทียน 10 บาท
ค่าหมูจุ่มพม่า 15 บาท
ค่ายำกระเหรี่ยง 30 บาท
ค่าโรตี 40 บาท
ค่าน้ำชาเขียว 25 บาท
รวมทั้งหมด 874 บาท
[CR] บันทึกการเดินทางของชะนีตัวน้อย ตอน "สังขละบุรี"
8.30 ลงรถเมล์ที่อนุเสาวรีย์ หาถามคนแถวนั้นว่า จะไปกาญซื้อตั๋วที่ไหน เขาก็บอกให้เดินไปหน้าร้านก๊วยจั๊บน้ำข้นตรงนู้น เราก็เดินไป เจอที่ขายตั๋วก็ถามเขา "หนูจะไปสังขละ ไปยังไงค่ะ"
"นั่งรถตู้ ไปลงเมืองกาญ แล้วก็ไปนั่งรถเมืองกาญไปสังขละ" "ไปกี่คน"
"คนเดียวคะ"
"110บาท 9 โมง มารอขึ้นรถตรงนี้นะ"
จากนั้นก็ไปหาที่นั่งรอในร้านก๊วยจั๊บ สั่งก๊วยจั๊บกิน 1 ชาม น้ำเปล่า 1 ขวด 50บาท
9.15 ได้ขึ้นรถ ออกจาก กทม.
ถึง บขส. เมืองกาญ ประมาณ 12.00 ก็หาถามคนแถวนั้นว่า
"จะไปสังขละไปยังไงค่ะ"
"เดินไปข้างหลัง ตรงนั้นมีรถตู้สังขละจอดอยู่ก็เข้าไปซื้อตั๋วข้างใน"
"ขอบคุณค่ะ" ก็รีบวิ่งมาซื้อเพื่อจะได้รอบรถที่เร็วๆ
ได้ตั๋วรอบ 12.35 ค่าตั๋ว 175 บาท ใกล้ๆเวลาเขาก็เรียกขึ้นรถ ด้วยความโชคดี ลุงคนขับเรียกให้ไปนั่งหน้า เลยสบายหน่อย
นั่งรถมาได้สักพัก ลุงก็แวะเติมน้ำมัน แวะบอกให้ลงเข้าห้องน้ำได้.....เติมน้ำมันเสร็จ คนก็ขึ้นครบ รถก็ขับต่อไป....ทางไปสังขละ บรรยากาศเหมือนไปแถวภาคเหนือเลย มีโค้ง มีขึ้นมอ ลงมอ ภูเขา แม่น้ำ ต้นไม้
ลุงแกก็แวะพักบ่อยเหลือเกิน ขับก็ใจเย็น ฝนก็ตกๆหยุดๆตลอดทาง มีด่านตรวจด้วยประมาณ 2-3 ด่าน เขาก็จะขอดูบัตรประชาชน เผอิ๊ญ!!!! บัตรประชาชนไม่ได้พกไป แต่พกพาสปอตมาแทน เพราะคิดว่าจะต้องใช้ ทุกคนในรถชูบัตรประชาชน แต่เราชูพาสปอต ทหารตำรวจก็พากัน งง
"คนที่ไหน มาจากไหน แล้วบัตรประชาชนหละ"
"คนไทยค่ะ บัตรประชาชนไม่ได้พกมา ใช้พาสปอตแทนก็ได้ไม่ใช่หรอค่ะ"
"อ๋อ นี่พาสปอตหรอ โอเค ได้ๆ"
นึกในใจ.....เขาไม่รู้จักพาสปอต รึ คนไทยเขาไม่พกกัน
ด้วยระยะทางจากเมืองกาญมาถึงสังขละเกือบ 200 กิโล ทางคดเคี้ยวและโชเฟอร์ลุงหวานเย็น(หมายถึงขับรถช้าใจเย็น)กว่าจะถึงสังขละ ก็เกือบ 5 โมงเย็น
พอถึงลุงก็ให้ลงรถบอกว่าถึง "สังขละแล้ว" ลงรถแล้วก็มองซ้ายมองขวาไม่รู้จะไปทางไหนต่อดีฝนก็ตกปรอยๆ มองไปเห็นพี่วินมอไซ ก็เลยเดินเข้าไปบอกเขาว่า "ช่วยพาไปหาที่พักถูกๆหน่อยคะ" พี่วินก็พาไปที่พักชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ อยู่ใกล้ๆสะพานมอญ มองเห็นวิวแม่น้ำ พอไปถามราคา เขาบอกคืนละ 500ห้องแอร์ เราว่ามันแพงไปมันต้องมีถูกกว่านี้สิ ก็บอกพี่วินว่าไปหาอีกอันนี้แพงไป พี่วินก็พาไปอีกที่เป็นโรงแรมเก่าๆ อยู่ใกล้ตลาด อยู่ใกล้เซเว่น ก็ลองไปดูห้อง คืนละ300 ห้องพัดลม ก็มีเตียงเก่าๆ 5 ฟุต ทีวีเก่าๆ ห้องน้ำ ชักโครก เก่าๆ ผ้าม่านบางๆ คือมันไม่น่าอยู่เลย กำลังจะคืนกุญแจ ก็มีผู้หญิง 2 คนวิ่งตัวเปียกมา ว่าเช่าห้องหน่อยค่ะ เราก็คิด เออ.....มีคนมาเช่า ก็คงไม่น่ากลัวแล้วหละ ถ้ามัวหาที่พักก็จะเสียเวลาเที่ยว พักมันที่นี่แหละ!!! (เสียดายลืมถ่ายรูปห้องพัก) ก็เลยจ่ายเงินพี่วินไปทั้งหมด 40 บาท เพราะไปทางสะพานมอญ20 กลับมาทางตลาดก็อีก20 พี่วินก็ให้เบอโทรไว้ ถ้าจะออกไปไหนโทรให้แกมารับได้ จากนั้นก็ขึ้นห้องเอาของไปเก็บ เอนหลังสักแปป ดูนาฬิกา จะ 5 โมงเย็นแล้ว ก็รีบ เตรียมตัว แล้วก็โทรเรียกพี่วินมารับ ให้พาไปสะพานมอญ แลนด์มาร์คหลักๆ ของที่นั่น ก็นั่งวินไป พร้อมกับเม็ดฝนน้อยๆที่ตกลงมาให้พอเย็นๆ
เพียงไม่ถึง 5 นาที ก็มาถึงสะพานมอญ โห!!!!มันสวยงามมาก วิว อากาศ คือดีอะ
เดินบนสะพาน ชมวิว ถ่ายรูป ก็ไปเจอเพื่อนตัวน้อย เดินเข้ามาคุยด้วย มาเล่าประวัติสะพาน มาเสนอให้ปะแป้ง แบบคนมอญ เราก็ปฏิเสธหมด (ดูใจร้าย 55555)
ระหว่างเดินบนสะพาน ฝนก็ได้ตกแรงขึ้น ก็หยิบร่มในกระเป๋ามากาง เดินต่อไปฝั่งมอญ เราเห็นป้ายแนะนำที่เที่ยวมีวัด อยู่วัดหนึ่ง มีเจดีย์สีทอง สวยๆ ก็เลยจะไปที่นั่น เลยถามแม่ค้าแถวนั้นว่า
"เจดีย์สีทองๆไปทางไหน ไกลมั้ย"
"เดินตรงไป 3 แยก ก็เลี้ยวซ้ายแล้วก็เดินตรงไปเรื่อยๆตรงอย่างเดียวเลย แต่ไกลนะ เดินไปประมาณ 20 นาทีมั้ง น่าจะถึง"
เอาวะ แค่20นาที ฝนตก อากาศเย็นๆ เดินชิวๆ เดี๋ยวก็ถึง
เดินไปสักพัก ฝนก็เริ่มแรงขึ้น ก็ยังมองไม่เห็นวัด เอาไงดีว่ะ! จะเดินกลับก็เสียดาย จะไปต่อก็ไม่รู้อีกไกลเท่าไร หยุดคิดสักพัก.... ไหนๆก็มาแล้ว ไปให้มันถึง ก็เดินต่อไป เดินมาแล้วประมาณเกือบ 2 กิโล ฝนก็ยังไม่หยุดตก
ความโชคดีก็ได้เกิดขึ้น เมื่อมีผู้ชายคนนึง เป็นวัยรุ่นน่าจะอายุใกล้ๆเราตัวเล็กๆ ใส่ชุดกันฝน กางร่ม ขี่มอไซ มาจอดถาม "น้องจะไปเจดีย์พุทธคยารึป่าว"
"ใช่คะ"
"ไปกับพี่ไหม พี่จะไปที่นั่นพอดี ไว้ใจพี่ได้"
(เอาไงดีวะ!! ไว้ใจได้ไหมก็ไม่รู้ แต่ฝนมันตก มือนึงเขากางร่ม มือนึงเขาขับรถ ถ้าเขาเลี้ยวเข้าซอยแสดงว่าเขาคิดไม่ดี เพราะที่ถามแม่ค้ามาคือตรงตลอด เรานั่งข้างหลังเขา เราก็บีบคอเขาได้ เอาหละ ไปก็ไป)
ก็ซ้อนมอไซต์ไปกับพี่เขา เขาก็ขับช้าๆ เพราะฝนมันตก แล้วกางร่มด้วย ประมาณเกือบ 10 นาที ก็ถึงวัด เราก็โล่งใจ ก็ลงรถ แล้วก็ขอบคุณพี่เขา
"น้องไหว้พระนานมั้ย สัก10นาที เนอะ พี่จะรอแถวนี้นะ"
"ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวขากลับขอติดรถ คนแถวนี้ไปได้"
"ไม่เป็นไร พี่จะมาหาเพื่อนพอดี"
"แล้วแต่พี่ละกัน"
เราก็ไม่ได้คิดไร ก็เดินขึ้นวัดไปไหว้พระ
เดินชมวัด
ดูเวลา จะ6โมงเย็นแล้ว กลับไปฝั่งไทยดีกว่า ..... พี่เขาก็มารอรับ จะไปส่งกลับฝั่งไทย
ขึ้นรถไป ฝนก็ยังตกอยู่ ร่มก็ยังต้องกาง
"พี่ส่งน้องตรงสะพานมอญนะค่ะ เดี๋ยวน้องเดินข้ามไปฝั่งไทย"
"อ๋อ พอดีผมจะไปฝั่งไทยพอดี ไปจ่ายค่าไฟที่เซเว่น ติดรถไปได้เลย"
(คิดอีกละ เอาไงดีวะ จะกระโดดลงหรอ แต่เอ๊ะ!!! เมื่อกี๊ที่วัดพี่เขาก็รู้จักคน หลายคนอยู่นะ ขับมานี่ก็ทักทายคน ตลอดทางเลย พี่เขาคงไว้ใจได้ ไปต่อละกัน ยังพร้อมจะบีบคอแกได้)
พี่เขาก็พาขับมาทางสะพานที่ให้รถวิ่งข้ามได้ ชื่อสะพานซองกาเลีย พอมาถึงฝั่งไทย พี่เขาก็ถามพักที่ไหน เราก็ไม่ได้ตอบ เรายังไม่ไว้ใจเท่าไร เลยบอกว่าจะลงที่ตลาด หิวข้าวพอดี พี่เขาเลยแนะนำให้ลองกินหมูจุ่มพม่านะ อร่อย เสร็จแล้วก็แยกกัน ก็ขอบคุณพี่เขา (เราจะเจอคนดีดี แบบนี้ได้สักเท่าไรกัน ขอบคุณคุณพระคุณเจ้าที่คุ้มครอง)
จากนั้นเราก็มาหาของกิน อย่างแรกเลย หมูจุ่มพม่า ไม้ละ 1 บาท มีน้ำจิ้มให้ 2 ถ้วย ถ้วยเปล่า 1 ถ้วย ช้อน 1 คัน กินได้2ไม้ ก็ขอแตงกวาจานนึง เพราะมันทะ
แล้วก็ไปกินต่อ ร้านน้องซู
สั่ง ยำกระเหรี่ยง มากิน รสชาติแบบพอกินได้ แต่คงอร่อยสำหรับคนที่นั่น มีผักอะไรไม่รู้ มีมะเขือเทศ มีถั่วปากอ้าทอด กินได้ครึ่งนึงก็เลี่ยน ไม่ไหว จ่ายเงินไป 30 บาท
ก็ยังไม่อิ่ม (ก็กินแต่ก๊วยจั๊บที่อนุมา ก็ไม่ได้กินอะไรอีกเลยก็เลยหิวมาก) มาสั่งโรตีไข่กล้วยหอม ต่ออีก
จากนั้นก็เดินกลับห้อง ที่อยู่ใกล้ๆตลาด แล้วก็อาบน้ำ นอนดูทีวี ก็รู้สึกหวิวๆ เลยเปิดทีวีไว้เป็นเพื่อน แล้วก็เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
***จบวันที่ 1 ใช้เงิน***
ค่ารถเมมาอนุ 9 บาท
ค่าก๊วยจั๊บ+น้ำเปล่า 50 บาท ซื้อขนมติดกระเป๋าด้วย 50 บาท
ค่ารถ กทม - กาญ 110 บาท
ค่ารถ กาญ - สังขละ 175 บาท
ค่าวินหาห้องพัก 40 บาท
ค่าห้องพัก 300 บาท
ค่าวินไปสะพาน 20 บาท
หยอดตู้บริจาคค่าดอกไม้ธูปเทียน 10 บาท
ค่าหมูจุ่มพม่า 15 บาท
ค่ายำกระเหรี่ยง 30 บาท
ค่าโรตี 40 บาท
ค่าน้ำชาเขียว 25 บาท
รวมทั้งหมด 874 บาท
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น