สวัสดีครับ ผมเป็นมือใหม่เเละเพิ่งสมัคร id นี้เข้ามาเพื่อที่จะมาระบายความรู้สึกและความเคลียดหลายๆอย่าง ถ้าผมทำอะไรผิดพลาดไปก็ขออภัยด้วยนะครับ
ก่อนอื่นออกตัวก่อนเลยว่าผมยังเด็กมาก อายุไม่เยอะ และย้ายมาอยู่อเมริกาได้3ปี แต่ภาษากลับไม่ได้เลย และดูเหมือนจะคืบหน้าแค่นิดเดียว ส่วนทางด้านการเรียนที่เคยคิดว่าตัวเองพอใช่ได้มาตลอด แต่พอย้ายมาอยู่ที่นี้ กลับดูเหมือนจะกลับตาลปัตรไปหมด มันไม่ง่ายเลย ผมยังจำวันแรกที่ไปโรงเรียนได้ มันแย่มาก แต่พออยู่ไปได้สักพักก็พอถูไถไปได้บ้างเลยพอเบาใจลงมาเล็กน้อย แต่ทีนี้ปัญหามันมาหนักตอนต้องขึ้น high school นี่ละครับ งานช้างเลย ครูเขาแถบจะไม่สนเลยว่าภาษาเราไม่ได้ เราตามไม่ทันสิ่งที่เขาพูดไม่ทัน ไม่รอ ไม่แคร์ วิชาอื่นไม่เท่าไหร่ แต่ผมเจอวิชา biology นี้ถึงกับไปไม่เป็น ตอนเข้าเรียนแรกๆเข้าเเจกชีทมาให้ทำ ผมทำไม่ได้เลย นั่งจมอยู่ที่ข้อเเรก 2 ชั่วโมงเต็ม หนังสือก็กลางอยู่ข้างหน้า แต่ไม่เข้าใจเอาเสียเลย อ่านแล้วอ่านอีกอยู่อย่างนั้น พอจบคลาสนั้น ผมเลยเข้าไปคุยกับคุณครู แต่ดูเหมือนเขาจะช่วยอะไรไม่ได้เลย ผมไม่สามารถตำหนิอะไรเขาได้ เพราะจะว่ากันจริงๆ เขาก็สอนดีมากๆสำหรับเด็กทั่วไป มันจะมีก็แต่คนโง่ๆอย่างผมเนี่ยแหละ ที่ไม่เข้าใจ พอคลาสต่อๆมาก็ต้องเอาตัวรอด ถูไถไป แต่ไม่ว่าจะอ่านแค่ไหนก็ตัน พี่ๆครับ ผมอ่านหนังสือมาหลายวัน พรุ่งนี้จะมีtestใหญ่ แต่ผมกลับจำใจความอะไรไม่ได้เลย ผมควรต้องทำยังไงดี ยิ่งเมื่อสักครู่ ผมเปิดเข้าไปดูเกรดตัวเองในเน็ตผมยิ่งท้อ ทั้งๆที่ผมตั้งใจขนาดนี้ มากกว่าเด็กฝรั่งพวกนั้นหลายๆคนด้วยซ้ำ พูดในห้องสักคำก็แทบไม่เคย ไม่เคยรบกวนการสอน ตั้งใจฟังที่ครูพูด ผมได้เกรด D ซึ่งถ้านับเป็นของบ้านเราก็คือเกรดหนึ่ง ผมไม่เคยได้เกรด แย่ขนาดนี้มาก่อน มันยิ่งทำให้ท้อ รู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้ดีสักอย่าง สุขภาพก็แย่ วิชาพละก็ห่วย กีฬาก็บรมห่วย แล้วตอนนี้การเรียนก็ห่วยตามไปอีก ผมละอยากรู้จริงๆว่าผมยังพยายามไม่เพียงพออีกหรือ? ผมต้องทำยังไงอีก ผมสงสารแม่ที่ต้องมาส่งเด็กโง่อย่างผมเรียน ผมออกไปทำงานดีมั้ย แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อย ผมควรต้องทำอย่างไร?
อยู่ต่างประเทศมา3ปีแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เรื่องสักอย่าง
ก่อนอื่นออกตัวก่อนเลยว่าผมยังเด็กมาก อายุไม่เยอะ และย้ายมาอยู่อเมริกาได้3ปี แต่ภาษากลับไม่ได้เลย และดูเหมือนจะคืบหน้าแค่นิดเดียว ส่วนทางด้านการเรียนที่เคยคิดว่าตัวเองพอใช่ได้มาตลอด แต่พอย้ายมาอยู่ที่นี้ กลับดูเหมือนจะกลับตาลปัตรไปหมด มันไม่ง่ายเลย ผมยังจำวันแรกที่ไปโรงเรียนได้ มันแย่มาก แต่พออยู่ไปได้สักพักก็พอถูไถไปได้บ้างเลยพอเบาใจลงมาเล็กน้อย แต่ทีนี้ปัญหามันมาหนักตอนต้องขึ้น high school นี่ละครับ งานช้างเลย ครูเขาแถบจะไม่สนเลยว่าภาษาเราไม่ได้ เราตามไม่ทันสิ่งที่เขาพูดไม่ทัน ไม่รอ ไม่แคร์ วิชาอื่นไม่เท่าไหร่ แต่ผมเจอวิชา biology นี้ถึงกับไปไม่เป็น ตอนเข้าเรียนแรกๆเข้าเเจกชีทมาให้ทำ ผมทำไม่ได้เลย นั่งจมอยู่ที่ข้อเเรก 2 ชั่วโมงเต็ม หนังสือก็กลางอยู่ข้างหน้า แต่ไม่เข้าใจเอาเสียเลย อ่านแล้วอ่านอีกอยู่อย่างนั้น พอจบคลาสนั้น ผมเลยเข้าไปคุยกับคุณครู แต่ดูเหมือนเขาจะช่วยอะไรไม่ได้เลย ผมไม่สามารถตำหนิอะไรเขาได้ เพราะจะว่ากันจริงๆ เขาก็สอนดีมากๆสำหรับเด็กทั่วไป มันจะมีก็แต่คนโง่ๆอย่างผมเนี่ยแหละ ที่ไม่เข้าใจ พอคลาสต่อๆมาก็ต้องเอาตัวรอด ถูไถไป แต่ไม่ว่าจะอ่านแค่ไหนก็ตัน พี่ๆครับ ผมอ่านหนังสือมาหลายวัน พรุ่งนี้จะมีtestใหญ่ แต่ผมกลับจำใจความอะไรไม่ได้เลย ผมควรต้องทำยังไงดี ยิ่งเมื่อสักครู่ ผมเปิดเข้าไปดูเกรดตัวเองในเน็ตผมยิ่งท้อ ทั้งๆที่ผมตั้งใจขนาดนี้ มากกว่าเด็กฝรั่งพวกนั้นหลายๆคนด้วยซ้ำ พูดในห้องสักคำก็แทบไม่เคย ไม่เคยรบกวนการสอน ตั้งใจฟังที่ครูพูด ผมได้เกรด D ซึ่งถ้านับเป็นของบ้านเราก็คือเกรดหนึ่ง ผมไม่เคยได้เกรด แย่ขนาดนี้มาก่อน มันยิ่งทำให้ท้อ รู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้ดีสักอย่าง สุขภาพก็แย่ วิชาพละก็ห่วย กีฬาก็บรมห่วย แล้วตอนนี้การเรียนก็ห่วยตามไปอีก ผมละอยากรู้จริงๆว่าผมยังพยายามไม่เพียงพออีกหรือ? ผมต้องทำยังไงอีก ผมสงสารแม่ที่ต้องมาส่งเด็กโง่อย่างผมเรียน ผมออกไปทำงานดีมั้ย แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อย ผมควรต้องทำอย่างไร?