มีวิธีปล่อยวางเรื่องเกรดกันยังไงหรือคะ

เกริ่นเบื้องต้น
จขกท.เป็นนศพ.ค่ะ อยู่กับการสอบเข้ามาทั้งชีวิต ติวพิเศษ สอบทำคะแนนดีๆ ได้เกรดดีๆ ทำข้อสอบเยอะๆ จะได้เข้าโรงเรียนดัง ถึงจะไม่ได้เกรดวิเศษขนาด 4.00 ทุกเทอมแต่ก็ภูมิใจในตัวเองมาตลอด เพราะเป็นคนสุขภาพแย่ค่ะ เข้ารพ.บ่อยๆ คิดกับตัวเองในใจว่าสู้เต็มที่แล้ว

เพราะฉะนั้น ตอนเข้าแพทย์มาก็ไม่ได้ตั้งเป้าสูงอะไร กะว่าบีบวกบ้าง เอบ้าง มีบีบ้างก็ไม่เป็นไร แต่พอปัจจุบันนี้กำลังจะขึ้นคลินิค ย้อนมองเกรดตัวเองแล้วก็ร้องไห้หลายครั้งมากค่ะ เกรดมีแต่บีบวกกับบีล้วนๆ เอมีแต่วิชาที่ไม่ใช่วิชาแพทย์ รู้ตัวว่าเกรดก็ไม่ได้แย่อะไร บีบวกก็ดีโขแล้วในคณะแพทย์ แต่ทุกครั้งที่เห็นตารางสรุปเกรดที่มีแต่บีบวกเรียงกันทุกวิชาเป็นสิบๆ ตัวแล้วอยากร้องไห้ตลอดเลยค่ะ ทั้งขยันขึ้นแล้ว ลดเกมส์ ลดงานอดิเรก เที่ยวน้อยลง แต่ก็ยังได้เกรดเดิม อย่าว่าแต่เกรดเดิมเลยค่ะ คะแนนเท่าเดิมด้วยซ้ำ

ถือว่าตลกอยู่นะคะ ที่สอบเปลี่ยนบล็อคแต่ได้คะแนนเท่าเดิม55555

เราลองพยายามเปลี่ยนวิธีอ่านว่าตัวเองผิดจุดรึเปล่า มีปัญหากับการทำข้อสอบรึเปล่า แต่ปรับยังไง คะแนนก็ไม่พ้นขึ้นไปถึงเอซักที จนตอนนี้กลายเป็นคนร้องไห้ง่ายไปซะแล้วค่ะ ไม่อยากเปิดแอปมหาลัยมาดูเกรดเลย

จะปรึกษาเพื่อนก็ไม่กล้าบอกใครกลัวชาวบ้านจะหาว่าอวดเกรด ได้บีบวกแล้วยังไม่พอใจ 🥹 แต่ความเป็นจริงเพื่อนที่ได้ เอบ้างซีบ้างมันเหมือนเราเห็นว่าเขามีอะไรที่เก่งค่ะ แต่เราที่ได้บีบวกไปซะหมดมันรู้สึกเหมือนว่าเราไม่มีอะไรที่ทำได้ดีที่สุดเลย แค่พอผ่านไปซะทุกอย่าง เลยรู้สึกแย่มากค่ะ ครอบครัวก็ไม่ได้คาดหวังอะไร แต่เรานี่สิเศร้าเองว่าทำไมทำเกรดเอไม่ได้ซักที

มีใครพอมีวิธีหรือคำพูดเตือนสติดีๆ ไหมคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่