แค่3เดือนมันมีอิทธิพลต่อความรู้สึกขนาดนั้นเลยหรอ มันก็แค่หลงแต่ทำไมมันเจ็บขนาดนี้

เรื่องของเรามันมีอยู่ว่า เราไปต่างประเทศมาประมาณ 3เดือน เราก็พบรักกับคนในชาตินั้นตอนแรกๆเราก็กะจะคบเล่นๆขำๆไม่ได้คิดจะจริงอะไรมาก คือมันเป็นความเหงาของเราด้วยแหละให้อารมณ์เหมือน friend with benefit กลับมาไทยก็คงจะจบกันเราคิดแบบนี้จริงๆตอนแรกแต่ระหว่างที่อยู่ด้วยกันในระยะเวลาอันน้อยนิดนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากๆไม่มีเรื่องทุกข์ใจเลย ก่อนกลับไทยก็คือเค้าก็บอกแค่ว่าความสัมพันธ์ให้จบแค่ที่นี่เพราะสุดท้ายเราต้องกลับไทย เราสองคนต่างกัน ในตอนแรกเราก็เหมือนจะเข้าใจทำใจได้แต่ไปๆมาๆ เห้ย ทำไมเจ็บวะ เจ็บมากเจ็บแบบไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า เจ็บไมวะ ในเมื่อตัวเองก็เข้าใจอยู่แล้วว่ากะจะไม่จริงจังกะจะเล่นๆ แล้วจะเจ็บไมไม่เข้าใจ คือมันแค่ 3 เดือนเองมันจะเป็นไปได้หรอที่จะมีความรู้สึกขนาดนี้คือคนนี้ไม่ใช่คนแรก คือเอาง่ายๆเราคิดว่าเราตัดได้มันต้องมีสักวันที่เราจะไม่รู้สึกเพราะคนก่อนๆนานสุดแค่ 2อาทิตย์ขนาด 6 ปี หรือบางคนคือก็เสียใจแต่พอบอกตัดก็คือตัดได้จริงๆไม่นาน ยังตัดได้นี่แค่ไม่กี่เดือนเอง พยายามปลอบตัวเองมาตลอด ตอนจากกันคือเราร้องไห้หนักมากจริงๆเราไม่อยากจากเค้าเลยเราอยากมีเค้าอยู่ในชีวิตอยู่แบบฐานะเพื่อนก็ได้มันเป็นความรู้สึกไม่อยากให้เค้าหายไป ตอนนั่งเครื่องกลับเราก็ซึมตลอดทาง พอกลับมาถึงไทยมันหนักมากจริงๆซึมเศร้าจะร้องก็ร้องไม่ออกเพราะร้องไปก็เท่านั้น ทั้งซึมเศร้าทั้งอาลัยอาวรณ์เพ้อทั้งวันทั้งคืน กลับมาได้ 3-4 เดือนแล้วยังคิดถึงเค้าอยู่เลยคิดถึงทุกวันเอาจริงไม่ได้เว่อนะ ทุกลมหายใจเลยก็ว่าได้คือมันเป็นแบบนั้นจริงทุกๆคืนตื่นมานั่งเพ้อเรียกชื่อ วันแรกๆที่กลับนี่นอนไม่ได้เลยทั้งเจ็ทแล็กทั้งคิดถึง อะไรกันวะเนี๊ยะอยู่ด้วยกันแค่ 3 เดือนมันมีอิทธิพลต่อใจเราขนาดนี้เลยหรอ พยายามปลอบตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้ เดี๋ยวก็ลืมทำสารพัดวิธีไม่ว่าจะเป็นบอกตัวเองว่าอยากรักรักให้สุด ร้องไห้ร้องให้สุดเดี๋ยวถึงจุดหนึ่งจะถอยออกมาเอง คนเก่าทำแบบนี้ยังประสบความสำเร็จเลย แต่คนนี้พยายามแล้วนะไม่ได้ผลเลยเป็นหนักขนาดโทรไปกรมสุขภาพจิต กลับมาไทยตอนแรกนะผลัดกันทักตลอด แต่ตอนนี้กลายเป็นเราทักก่อนเพราะว่าเราคิดถึงเค้าอยากคุยกับเค้า เราเคยคิดเล่นๆนะว่าสักวันหนึ่งถ้าอีก 10 ปีเราต่างคนต่างไม่มีใครเราอาจกลับไปหาเค้าก็ได้ ตอนนี้ได้แค่นั่งฟังเพลงเคล้าน้ำตาไปวันๆทั้งๆที่รู้ว่าเค้าไม่กลับมาแล้ว ความรู้สึกเราตอนนี้อ่าหรอสับสนเหมือนกันเอาจริงถ้าให้กลับไปอยู่ด้วยกันคงไม่เอาแล้วแต่เราอยากอยู่ใกล้เค้าอยากดูแลเค้าอยากให้ความรักความหวังดีกับเค้า แต่อีกใจหนึ่งไม่อยากกลับไปคบกัน เป็นเพื่อนกันน่าจะยืนยาวกว่าเพราะเราไม่อยากมีความรู้สึกว่าเค้าหายไปไหนถ้ากลับไปคบเรามีความรู้สึกว่าเค้าจะหายไปไม่รู้นะอันนี้น่าจะแล้วแต่คน แต่อยากอยู่ในสถานะเพื่อนที่พิเศษกว่านั้น friend with benefit ก็ได้นะคือเราไม่รู้เหมือนกันเราสับสนมากนั่งนึกถึงโมเมนต์เก่าๆแล้วยิ้มตามสุดท้ายน้ำตาก็ไหลเพราะมันย้อนกลับไปไม่ได้ ตอนแรกจะทำใจได้แล้วแต่แบบอยู่ดีก็คิดขึ้นมาว่าอยากกลับไปคิดไปเจ็บอีกเพราะอย่างน้อยเค้าก็ยังอยู่ในใจเราไม่หายไปไหน เราไม่อยากให้เค้าหายไปจากเราเหมือนคนก่อนๆ คือแค่ 3เดือนมันมีอิทธิพลขนาดนี้เลยหรอ เรายังไม่อยากจะเชื่อเลย ตอนนี้ก็แล้วแต่ว่ามันจะเป็นยังไงคิดแค่ว่าเราแค่หลงเดี๋ยวเราก็ไม่รู้สึกแล้ว