จากการที่..
-ปลื้มพี่เค้ามาตั้งแต่อยู่ป.6 (ปี2554) พี่เค้าอยู่ม.6 ตอนนั้นอารมณ์ประมาณปลื้มรุ่นพี่ทั่วๆไปน่ะค่ะ ปลื้มมาก เพื่อนในห้องรู้หมด แซวด้วยตอนเดินผ่านแบบตะโกนเรียกชื่อพี่ เวลาไปเรียนว่ายน้ำก็เดินผ่านห้องเรียนของพี่เค้าก็มองตลอดเลย ขนาดทิชชู่ที่พี่เค้าเช็ดเหงื่อเรายังเอามาดม หอมมมากๆ(เพื่อนที่รู้จักขอมาให้ค่ะ โรคจิตมากก)
-ทักเฟสพี่เค้าไป พูดคุย เรื่อยเปื่อย ชวนคุยนั่นนี่ คุยแบบพี่น้องนะคะ เพราะตอนนั้นพี่เค้าก็มีแฟนแล้วอยู่ม.1 55555แล้วเราก็รู้จักด้วย
-พอขึ้นม.1-2 พี่เค้าก็จบ แล้วกำลังจะสอบโควต้า(แต่ไม่ติดนะคะติดรอบแอดมิทชั่น) ยังคุยกันถามไถ่สารทุกข์สุกดิบอยู่นะคะ พี่เค้าก็คิดกับเราแค่น้องคนนึงแหละค่ะ แต่เรานี่สิชอบไปแล้วจริงๆ อยากคุยทุกวัน หาเรื่องไปบ่นให้ฟัง ไปปรึกษาเรื่องความรัก ไปถามว่าชีวิตมหาลัยเป็นไงบ้าง นู่นนี่ สาารพัดเลยค่ะ พี่เค้าก็ให้คำปรึกษาดีมาก เฟรนด์ลี่มากๆ ไม่รำคาญเลย บางทีก็ทักเรามาคุยบ้าง ถามว่ามีแฟนรึยัง แซวว่าโตเป็นสาวแล้วนะ5555(เรานี่คิดไปไกลเลยค่ะ)
-ตอนอยู่ม.2 พี่เค้าเลิกกับแฟนเพราะแฟนมีคนอื่นค่ะ สงสารมาก พี่เค้าเสียใจมากๆ เพ้อเต็มเฟส เราก็ทักไป ว่าเสียดายเนอะคบกันตั้ง2ปี ตอนนั้นเราก็เด็กมากด้วยค่ะ(ตอนนี้ก็เด็กอยู่ค่ะ5555)เลยไม่รู้จะพูดยังไง ตอนนั้นเราก็คุยกับพี่ม.5ค่ะ แล้วก็คิดว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอก ได้แต่เก็บไว้ในใจ แต่ก็รอ รอบอกว่าชอบแต่ก็ไม่กล้าสักที พอถึงวันที่พร้อมจะบอก พี่เค้าก็มีแฟนใหม่ อายุห่างกัน2-3ปีนี่แหละค่ะ น่ารัก เรียนเก่ง นิสัยดีมากๆ เราก็ดีใจที่เค้าเจอคนที่ดีนะคะแต่ก็เสียใจมากเหมือนกัน
-ขึ้นม.3 พี่เค้าก็มาเยี่ยมครูที่ร.ร. วันสงกรานต์ค่ะ (รดน้ำ ดำหัวครู) เพื่อนก็รีบมาบอกเลยว่าเห็นนะ เรานี่ดีใจมากก น้ำตาไหลลเลยจริงค่ะ ความรู้สึกมันมากจริงๆตอนนั้น เราได้เดินผ่านพี่เค้าแล้วก็ได้สาดน้ำด้วยค่ะ55555สะใจ
พอเดือนพฤษภาเราตัดสินใจให้เพื่อนไปบอกพี่เค้าในเฟส ว่าเราชอบพี่เค้ามาตลอด 3 ปี ค่ะ แล้วเราก็ตีเนียนไปถามพี่เค้าในเฟสว่า "พี่รู้แล้วใช่ไหม"
เค้าก็ตอบว่า "รู้อะไรหรอ มีความลับอะไรจะบอกพี่ป่าว" ประมาณนี้ค่ะ เราก็บอกว่า "ที่จริงไม่อยากบอกหรอกเพราะพี่เองก็มีแฟนอยู่แล้วมันยังไงไม่รู้"
พี่เค้าก็ตอบว่า "เราเป็นน้องคนสนิท ทีหลังถ้าเจอห้ามหลบ เป็นสีสันในชีวิตพี่ " เราก็น้ำตาไหลพรากก ร้องไห้
-ม.4 ไม่ได้คุยเลยค่ะ ตั้งแต่สารภาพรัก พี่เค้าก็เหมือนเฉยๆ เวลามาเยี่ยมร.ร.เพื่อนเรียกชื่อพี่เค้าก็ไม่หันมา เรานี่เจ็บมาก
-ม.5 (ปัจจุบัน) เราทักไปในไอจีเพราะพี่เค้ามาไลค์รูป บวกกับการอยากคุย อยากถาม ยังรู้สึกคิดถึง เราก็ถามไปว่าชีวิตการทำงานเป็นยังไง อยากรู้ชีวิตเค้าเป็นยังไง งานหนักมั้ย มีความสุขทุกครั้งที่ได้คุย
**ตั้งแต่คุยกับพี่เค้ามา เวลาเรามีเรื่องอะไรก็ไปบ่นให้ฟัง อยากเล่าให้ฟัง ตอนอยู่ป.6-ม.1 พี่เค้าก็มีถามเราว่าเป็นไงบ้าง เราก็คุยแบบไม่มีอะไรเกินเลยคำว่าพี่น้องจริงๆค่ะ แต่ก็รู้สึกมากกว่านั้น ช่วงม.3-ม.4 นี่ไม่ได้คุยเลย เราก็ตัดใจ ลืม เพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่จะเก็บเป็นความทรงจำที่ดีแทน
พอตอนนี้ม.5เราก็ไม่ได้รู้สึกชอบแบบตอนนั้นแล้วนะคะ แต่ทำไมพอคิดถึงเหตุการณ์เก่าๆ คำพูดต่างๆ น้ำตามันก็ไหลอ่ะค่ะ เวลามีอะไรก็อยากไปคุยให้ฟังแบบตอนนั้นมากๆๆๆ แต่ก็รู้ว่าตอนนี้พี่เค้าก็มีหน้าที่ มีงาน มีแฟน เราก็ไม่อยากไปทำตัวเหมือนเด็กๆแล้วล่ะค่ะ แต่ก็ยังรู้สึกแบบนี้อยู่ดี
***ควรหักห้ามใจยังไงดีคะ ไม่ให้รู้สึก ทำไมต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วยคะ ขอบคุณค่ะ (ขอโทษถ้าผิดพลาดนะคะ)
ทำไมอยากให้เค้ารับรู้เรื่องราวของเรา
-ปลื้มพี่เค้ามาตั้งแต่อยู่ป.6 (ปี2554) พี่เค้าอยู่ม.6 ตอนนั้นอารมณ์ประมาณปลื้มรุ่นพี่ทั่วๆไปน่ะค่ะ ปลื้มมาก เพื่อนในห้องรู้หมด แซวด้วยตอนเดินผ่านแบบตะโกนเรียกชื่อพี่ เวลาไปเรียนว่ายน้ำก็เดินผ่านห้องเรียนของพี่เค้าก็มองตลอดเลย ขนาดทิชชู่ที่พี่เค้าเช็ดเหงื่อเรายังเอามาดม หอมมมากๆ(เพื่อนที่รู้จักขอมาให้ค่ะ โรคจิตมากก)
-ทักเฟสพี่เค้าไป พูดคุย เรื่อยเปื่อย ชวนคุยนั่นนี่ คุยแบบพี่น้องนะคะ เพราะตอนนั้นพี่เค้าก็มีแฟนแล้วอยู่ม.1 55555แล้วเราก็รู้จักด้วย
-พอขึ้นม.1-2 พี่เค้าก็จบ แล้วกำลังจะสอบโควต้า(แต่ไม่ติดนะคะติดรอบแอดมิทชั่น) ยังคุยกันถามไถ่สารทุกข์สุกดิบอยู่นะคะ พี่เค้าก็คิดกับเราแค่น้องคนนึงแหละค่ะ แต่เรานี่สิชอบไปแล้วจริงๆ อยากคุยทุกวัน หาเรื่องไปบ่นให้ฟัง ไปปรึกษาเรื่องความรัก ไปถามว่าชีวิตมหาลัยเป็นไงบ้าง นู่นนี่ สาารพัดเลยค่ะ พี่เค้าก็ให้คำปรึกษาดีมาก เฟรนด์ลี่มากๆ ไม่รำคาญเลย บางทีก็ทักเรามาคุยบ้าง ถามว่ามีแฟนรึยัง แซวว่าโตเป็นสาวแล้วนะ5555(เรานี่คิดไปไกลเลยค่ะ)
-ตอนอยู่ม.2 พี่เค้าเลิกกับแฟนเพราะแฟนมีคนอื่นค่ะ สงสารมาก พี่เค้าเสียใจมากๆ เพ้อเต็มเฟส เราก็ทักไป ว่าเสียดายเนอะคบกันตั้ง2ปี ตอนนั้นเราก็เด็กมากด้วยค่ะ(ตอนนี้ก็เด็กอยู่ค่ะ5555)เลยไม่รู้จะพูดยังไง ตอนนั้นเราก็คุยกับพี่ม.5ค่ะ แล้วก็คิดว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอก ได้แต่เก็บไว้ในใจ แต่ก็รอ รอบอกว่าชอบแต่ก็ไม่กล้าสักที พอถึงวันที่พร้อมจะบอก พี่เค้าก็มีแฟนใหม่ อายุห่างกัน2-3ปีนี่แหละค่ะ น่ารัก เรียนเก่ง นิสัยดีมากๆ เราก็ดีใจที่เค้าเจอคนที่ดีนะคะแต่ก็เสียใจมากเหมือนกัน
-ขึ้นม.3 พี่เค้าก็มาเยี่ยมครูที่ร.ร. วันสงกรานต์ค่ะ (รดน้ำ ดำหัวครู) เพื่อนก็รีบมาบอกเลยว่าเห็นนะ เรานี่ดีใจมากก น้ำตาไหลลเลยจริงค่ะ ความรู้สึกมันมากจริงๆตอนนั้น เราได้เดินผ่านพี่เค้าแล้วก็ได้สาดน้ำด้วยค่ะ55555สะใจ
พอเดือนพฤษภาเราตัดสินใจให้เพื่อนไปบอกพี่เค้าในเฟส ว่าเราชอบพี่เค้ามาตลอด 3 ปี ค่ะ แล้วเราก็ตีเนียนไปถามพี่เค้าในเฟสว่า "พี่รู้แล้วใช่ไหม"
เค้าก็ตอบว่า "รู้อะไรหรอ มีความลับอะไรจะบอกพี่ป่าว" ประมาณนี้ค่ะ เราก็บอกว่า "ที่จริงไม่อยากบอกหรอกเพราะพี่เองก็มีแฟนอยู่แล้วมันยังไงไม่รู้"
พี่เค้าก็ตอบว่า "เราเป็นน้องคนสนิท ทีหลังถ้าเจอห้ามหลบ เป็นสีสันในชีวิตพี่ " เราก็น้ำตาไหลพรากก ร้องไห้
-ม.4 ไม่ได้คุยเลยค่ะ ตั้งแต่สารภาพรัก พี่เค้าก็เหมือนเฉยๆ เวลามาเยี่ยมร.ร.เพื่อนเรียกชื่อพี่เค้าก็ไม่หันมา เรานี่เจ็บมาก
-ม.5 (ปัจจุบัน) เราทักไปในไอจีเพราะพี่เค้ามาไลค์รูป บวกกับการอยากคุย อยากถาม ยังรู้สึกคิดถึง เราก็ถามไปว่าชีวิตการทำงานเป็นยังไง อยากรู้ชีวิตเค้าเป็นยังไง งานหนักมั้ย มีความสุขทุกครั้งที่ได้คุย
**ตั้งแต่คุยกับพี่เค้ามา เวลาเรามีเรื่องอะไรก็ไปบ่นให้ฟัง อยากเล่าให้ฟัง ตอนอยู่ป.6-ม.1 พี่เค้าก็มีถามเราว่าเป็นไงบ้าง เราก็คุยแบบไม่มีอะไรเกินเลยคำว่าพี่น้องจริงๆค่ะ แต่ก็รู้สึกมากกว่านั้น ช่วงม.3-ม.4 นี่ไม่ได้คุยเลย เราก็ตัดใจ ลืม เพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่จะเก็บเป็นความทรงจำที่ดีแทน
พอตอนนี้ม.5เราก็ไม่ได้รู้สึกชอบแบบตอนนั้นแล้วนะคะ แต่ทำไมพอคิดถึงเหตุการณ์เก่าๆ คำพูดต่างๆ น้ำตามันก็ไหลอ่ะค่ะ เวลามีอะไรก็อยากไปคุยให้ฟังแบบตอนนั้นมากๆๆๆ แต่ก็รู้ว่าตอนนี้พี่เค้าก็มีหน้าที่ มีงาน มีแฟน เราก็ไม่อยากไปทำตัวเหมือนเด็กๆแล้วล่ะค่ะ แต่ก็ยังรู้สึกแบบนี้อยู่ดี
***ควรหักห้ามใจยังไงดีคะ ไม่ให้รู้สึก ทำไมต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วยคะ ขอบคุณค่ะ (ขอโทษถ้าผิดพลาดนะคะ)