สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ อยากมาแชร์ประสบการณ์เจอคนโรคจิต ตอนนี้เจ้าของกระทู้อายุ 30 + แล้วค่ะ เจอมาตั้งแต่เด็กๆ จนโต และคิดว่าคนอื่นๆ คงจะเจอมาบ้างเช่นกัน ไม่มากก็น้อย เกิดได้จากทั้งคนใกล้และไกลตัวเรา เริ่มเลยนะคะ
1. อายุประมาณ 5 ขวบ: เป็นเหตุการณ์ที่ฝังใจจำมาถึงทุกวันนี้....ที่บ้านเป็นตึก 4 ชั้น ข้างล่างทำงาน ชั้นบนไว้พักผ่อน เราก็นอนหลับอยู่บนชั้นสอง โดนคนงาน (น่าจะพม่าไม่ก็อินเดีย) ลวนลาม โดยการเอานิ้วมาแหย่เล่นที่อวัยวะเพศของเรา!! ตอนนั้นเด็กมาก ไม่รู้เรื่องอะไรนึกว่าฝัน แต่เขาเล่นจนเราตื่นอ่ะค่ะ ด้วยความตกใจก็วิ่งไปฟ้องแม่ แต่ไม่รู้เขาได้ทำโทษไหม รู้แค่ว่าโดนไล่ออกค่ะ (คนนี้เป็นคนงานที่แม่ไว้ใจมาก เขาชอบพาเราไปเดินเล่นซื้อขนม ซื้อของให้กินบ่อยๆ ด้วย) น่ากลัวไหมหละ? ถ้าตอนนั้นไม่มีคนอยู่บ้านด้วย จะเกิดอะไรขึ้น?
2. ประถม - ปวช.: เจอโรคจิตบนรถเมล์ อันนี้คิดว่าหลายคนคงโดนกันเยอะ เราก็เช่นกันค่ะ เจอหมดตั้งแต่เด็กยันคนแก่หัวหงอก ยืนเบียดก้นเอาจู๋อันน้อยนิดมาเบียดบ้างไรบ้าง 555
นั่งๆ อยู่ เอามือเอื้อมมาจากเบาะหลังสกิดแขน สักพักสกิดก้น คือ..มันเป็นอะไรกัน? คนแก่ก็ไม่เว้น ตามจับมือเรา ย้ายไปจับราวอื่นก็ยังตามมาจับมือเราอีก...อะไรจะขนาดนั้น -_-*
ส่วนเหตุการณ์นี่พีคสุด เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เรากลัวผู้ชายไปสักพักใหญ่ๆ เลยค่ะ เกิดบนรถเมล์เหมือนกัน น่าจะม.3 ได้ เราเลิกเรียนและเดินทางกลับบ้าน ได้นั่งเบาะเดี่ยว ก็นั่งอ่านการ์ตูนชินจังไปเรื่อยๆ รถก็ค่อนข้างแน่น อยู่ดีๆ มีคนเอามือมาโดนไหล่เราค่ะ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะคนเยอะก็มีโดนกันบ้าง แต่คราวนี้มือมาโดนอีก เกือบโดนหน้าอก เป็นแบบนี้ 2-3 รอบ จนเราคิดว่าไม่ปกติละ ก็นั่งเอามือปิดหน้าอกเลย แต่มันไม่หยุดแค่นี้ค่ะ สักพักถกกางเกงโชว์จู๋ต่อหน้าเราเลย!! ตกใจมาก ช็อคเลย มันมาระดับสายตาระยะประชิดสุดๆๆๆ จนเราอียงตัวหนีหัวแทบจะออกนอกหน้าต่างละ กลัวก็กลัว ทำยังไงดีเงินค่ารถก็หมดแล้ว เหลือติดตัวห้าบาทเอง รถก็คนเยอะ แต่ทำไมไม่มีใครเห็นหรือคิดจะช่วยเราเลย จนสุดท้ายทนไม่ไหว เราลงก่อนถึงบ้าน ก็หันไปดูหน้าไอ้โรคจิต...พระเจ้า!...มันหล่อมากกกก....ขาว ตี๋ หน้าตาดี แต่ทำไมโรคจิตวะ จากเหตุการณ์นี้ทำให้เรากลัวและสะดุ้งทุกครั้งที่มีผู้ชายเข้ามาใกล้ๆ ค่ะ
ส่วนอีกเหตุการณ์นึงเกิดจากการนัดเจอเพื่อนผ่านโปรแกรม Pirch (โปรแกรมแชทสมัยก่อน 555) เป็นผู้ชายค่ะ นัดเจอกันและจะไปทานข้าวที่ห้าง สมัยนั้นมันไม่มีรูปให้ดูหน้าตาอ่ะ ก็คุยกันนานพอสมควรก่อนนัดเจอกัน พอได้เจอตัวจริงละอยากวิ่งหนีมากกกก (หน้าแบบตี๋หื่นๆ อ่ะ) เขามองเราหัวจรดเท้าเลย แต่ก็พยายามไม่คิดอะไร ก็นั่งรถเมล์ไปห้างด้วยกันค่ะ เราได้นั่งเบาะคู่กัน ความพีคอยู่ตรงที่เขานั่งลูบขาเราเล่น!! คือไรอ่ะ?...เพิ่งเจอกันครั้งแรกมาทำแบบนี้ใส่ ตอนนั้นเราใส่กระโปรงยีนส์เท่าเข่าค่ะ ไม่สั้น เราตกใจมากและปัดมือเขาออก สักพักมันเอาอีก! จนทนไม่ไหวเราเลยลงรถเมล์หนีมันค่ะ 555
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอทำงานก่อน.....
แชร์ประสบการณ์เจอคนโรคจิต ตั้งแต่เล็กจนโต
1. อายุประมาณ 5 ขวบ: เป็นเหตุการณ์ที่ฝังใจจำมาถึงทุกวันนี้....ที่บ้านเป็นตึก 4 ชั้น ข้างล่างทำงาน ชั้นบนไว้พักผ่อน เราก็นอนหลับอยู่บนชั้นสอง โดนคนงาน (น่าจะพม่าไม่ก็อินเดีย) ลวนลาม โดยการเอานิ้วมาแหย่เล่นที่อวัยวะเพศของเรา!! ตอนนั้นเด็กมาก ไม่รู้เรื่องอะไรนึกว่าฝัน แต่เขาเล่นจนเราตื่นอ่ะค่ะ ด้วยความตกใจก็วิ่งไปฟ้องแม่ แต่ไม่รู้เขาได้ทำโทษไหม รู้แค่ว่าโดนไล่ออกค่ะ (คนนี้เป็นคนงานที่แม่ไว้ใจมาก เขาชอบพาเราไปเดินเล่นซื้อขนม ซื้อของให้กินบ่อยๆ ด้วย) น่ากลัวไหมหละ? ถ้าตอนนั้นไม่มีคนอยู่บ้านด้วย จะเกิดอะไรขึ้น?
2. ประถม - ปวช.: เจอโรคจิตบนรถเมล์ อันนี้คิดว่าหลายคนคงโดนกันเยอะ เราก็เช่นกันค่ะ เจอหมดตั้งแต่เด็กยันคนแก่หัวหงอก ยืนเบียดก้นเอาจู๋อันน้อยนิดมาเบียดบ้างไรบ้าง 555
ส่วนเหตุการณ์นี่พีคสุด เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เรากลัวผู้ชายไปสักพักใหญ่ๆ เลยค่ะ เกิดบนรถเมล์เหมือนกัน น่าจะม.3 ได้ เราเลิกเรียนและเดินทางกลับบ้าน ได้นั่งเบาะเดี่ยว ก็นั่งอ่านการ์ตูนชินจังไปเรื่อยๆ รถก็ค่อนข้างแน่น อยู่ดีๆ มีคนเอามือมาโดนไหล่เราค่ะ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะคนเยอะก็มีโดนกันบ้าง แต่คราวนี้มือมาโดนอีก เกือบโดนหน้าอก เป็นแบบนี้ 2-3 รอบ จนเราคิดว่าไม่ปกติละ ก็นั่งเอามือปิดหน้าอกเลย แต่มันไม่หยุดแค่นี้ค่ะ สักพักถกกางเกงโชว์จู๋ต่อหน้าเราเลย!! ตกใจมาก ช็อคเลย มันมาระดับสายตาระยะประชิดสุดๆๆๆ จนเราอียงตัวหนีหัวแทบจะออกนอกหน้าต่างละ กลัวก็กลัว ทำยังไงดีเงินค่ารถก็หมดแล้ว เหลือติดตัวห้าบาทเอง รถก็คนเยอะ แต่ทำไมไม่มีใครเห็นหรือคิดจะช่วยเราเลย จนสุดท้ายทนไม่ไหว เราลงก่อนถึงบ้าน ก็หันไปดูหน้าไอ้โรคจิต...พระเจ้า!...มันหล่อมากกกก....ขาว ตี๋ หน้าตาดี แต่ทำไมโรคจิตวะ จากเหตุการณ์นี้ทำให้เรากลัวและสะดุ้งทุกครั้งที่มีผู้ชายเข้ามาใกล้ๆ ค่ะ
ส่วนอีกเหตุการณ์นึงเกิดจากการนัดเจอเพื่อนผ่านโปรแกรม Pirch (โปรแกรมแชทสมัยก่อน 555) เป็นผู้ชายค่ะ นัดเจอกันและจะไปทานข้าวที่ห้าง สมัยนั้นมันไม่มีรูปให้ดูหน้าตาอ่ะ ก็คุยกันนานพอสมควรก่อนนัดเจอกัน พอได้เจอตัวจริงละอยากวิ่งหนีมากกกก (หน้าแบบตี๋หื่นๆ อ่ะ) เขามองเราหัวจรดเท้าเลย แต่ก็พยายามไม่คิดอะไร ก็นั่งรถเมล์ไปห้างด้วยกันค่ะ เราได้นั่งเบาะคู่กัน ความพีคอยู่ตรงที่เขานั่งลูบขาเราเล่น!! คือไรอ่ะ?...เพิ่งเจอกันครั้งแรกมาทำแบบนี้ใส่ ตอนนั้นเราใส่กระโปรงยีนส์เท่าเข่าค่ะ ไม่สั้น เราตกใจมากและปัดมือเขาออก สักพักมันเอาอีก! จนทนไม่ไหวเราเลยลงรถเมล์หนีมันค่ะ 555
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอทำงานก่อน.....