แฟนเรากับเราอยู่ไกลกัน เขาอยู่ไทยส่วนเราย้ายมาอยู่เมืองนอกได้หลายปีแล้ว เพิ่งตัดสินใจคบกันเมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมาหลังจากเจอกันที่งานแต่งญาติเดือนเมษา แต่ว่าเรารู้จักกันตั้งแต่ประถม แต่ไม่ค่อยสนิทอะไรกันนัก
ตอนแรกที่คุยกัน เรามีความสุขมาก เราเข้ากันได้ดีมาก เอาจริงๆนะ ความรู้สึกเหมือน เฮ้ย เราเกิดมาคู่กันอะ เราไม่เคยรู้สึกพิเศษแบบนี้กับใครมาก่อน เหมือนเราคิดด้วยกันได้ มีทัศนคติที่คล้ายกัน ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เราก็เคยคบกับใครมาแล้วหลายคน เมื่อก่อนแฟนเราจะเป็นฝ่ายทักมาก่อนตลอด ไลน์มาทุกครั้งที่มีเวลา และมีความสม่ำเสมอ เขาทำอะไรหลายๆอย่างให้เราประทับใจ ถึงอยู่ไกลกันเป็นหมื่นๆโล แต่เราก็มีความสุขมากๆ ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ใกล้กัน เขาชอยเแารูปเรามาแต่ง แล้วใส่เนื้อเพลงซึ้งๆลงไป หรือชแบส่งเพลงมาให้ฟัง แล้วบอกว่าตอนนี้เขารู้สึกแบบนี้นะ มีอะไรก็เหมือนเขาจะคิดถึงเราเป็นคนแรก เราคุยกันตลอด ถ้าเราไม่สะดวกคุยก็จะไลน์หากัน เมื่อก่อนบางทีอยู่ที่ทำงาน เขาก็แอบโทรหาเราในห้องน้ำ บอกว่าคิดถึงนะ สิ่งเล็กๆอะไรแบบนี้มันทำให้เราประทับใจ และรู้สึกว่าเราพิเศษ แต่พอช่วงหลังๆ เขาเปลี่ยนไปมาก ไม่ค่อยไลน์มา ปกติพอเราไลน์ไป เขาก็จะอ่านแล้วก็ตอบ แต่ตอนนี้ ทิ้งๆขว้างๆ อ่านบ้าง ไม่อ่านบ้าง อ่านแล้วไม่ตอบบ้าง โอเค เราจะไม่งี่เง่า เราพยายามเข้าใจ แต่มันเริ่มเยอะขึ้น จากที่ไลน์คุยกันบ่อยๆ บอกว่าไปไหนมา จะได้คอลคุยกันเมื่อไหร่ เรากลับต้องนั่งรอ 4-5 ชั่วโมง โดยไร้จุดหมาย เพราะไม่รู้เขาจะว่างคุยเมื่อไหร่ เวลามันไม่ตรงกันเท่าไหร่เลย เรารู้ช่วงนี้เขามีเรื่องกังวลใจเยอะ เราเลยไม่อยากกวน ไม่อยากพูดให้เขาคิดมากไปอีกว่าเขาเปลี่ยนไป จากเมื่อก่อนชอบส่งเพลงมาให้ฟัง แต่งรูปมาให้ดู แอบโทรมาบอกว่าคิดถึง หรือไลน์มาทันทีที่เขามีเวลา ตอนนี้ไม่มีแล้ว มีอยู่วันนึงเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เขารู้ตัวว่าเขาเปลี่ยนไป นั่นคือเรานัดโทรคุยกันตอนเราพักเที่ยง แล้วเขาก็ตอบตกลง แต่เราก็รอแล้วรออีก ไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ ไม่ไลน์ทิ้งไว้ด้วยว่าวันนี้ไม่สะดวก เขาผิดคำสัญญา นั่นแหละ พอเขากลับไปอ่านบทสนทนา เขาก็รู้ตัวว่าผิดไป แล้วก็นั่งอึ้งอยู่นาน แล้วบอกเราว่า "เราว่าเราเปลี่ยนไป" แค่นั้นแหละค่ะท่านผู้ชม เราร้องไห้โฮออกมาเลยหลังจากที่เก็บไว้นานหลายอาทิตย์ เขาถามว่าเขาเปลี่ยนไปเยอะมั้ย เราก็ตอบไปตามตรงเลย เล่าเรื่องข้างบนที่อธิบายไปเมื่อกี้ แล้วบวกกับเรื่องเฟสบุ๊ค คือความจริงเราไม่อะไรมากกับ social media แต่เราสังเกตุ 4-5 โพสต์สุดท้ายของเรา เขาไม่มาไลค์ ไม่มาคอมเม้นต์ ไม่อะไรเลย ถ้าเพื่อนนางไม่แท๊กชื่อนางมา นางก็ไม่อะไรกับเรา โอเค ไท่กดไลค์ ไม่คอมเม้นต์เรา เราไม่ว่า แต่อ้าว พอเราเปิดเฟสมา เห็นใน new feeds เพื่อนเราโพสต์รูปใหม่ ตั้งสเตตัส นางคอมเม้นต์ นางกดไลค์ก่อนเราอีก เดี๋ยวววว นี่เรางี่เง่าหรอ เราไม่โอเค
เราพ๔ดเรืาองที่เขาเปลี่ยนไปทั้งหมดที่เรารู้สึกได้ พูดไปร้องไห้ไป เราไม่อยากเป็นผู้หญิงงี่เง่าและคิดมาก แต่เราก็อดไม่ได้ เราไม่ได้คิดนะว่าเขามีคนอื่น เราเชื่อใจเขา เขาทำให้เราเชื่อมั่นในตัวเขา แต่เราคิดมากเพราะเราเฝ้าถามตัวเอง เราทำอะไรผิดหรอ เรางี่เง่าหรอ เราไม่ดีตรงไหน ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไป ทำไมมันไม่เหมือนเดิม เรายังรักเธอมากๆ เราตื่นมาคุยกับเธอตีสองและเจ็ดโมงเช้าทุกวัน (เพราะเวลาต่างกัน) เราคงความสม่ำเสมอของเรา ไม่ว่าวันถัดไปต้องตื่นตีห้า หรือต้องนอนดึกแค่ไหน เราก็ตื่นมาคุย เพราะเราอยากคุย แค่ห่างไกลกันมันก็แย่พอแล้ว เมื่อมีโอกาสได้คุย เราก็จะไม่ปล่อยโอกาสนั้นไป
หลังจากที่คุยกันวันนั้นเรื่องที่เขาเปลี่ยนไป เขาก็สัญญาจะพยายามทำมห้เหมือนเดิม เขาบอกว่า เขาไม่มีคนอื่น แต่อาจจะเครียด ทั้งเรื่องงาน เรื่องย้ายที่พัก ซึ่งเราก็พยายามทำความเข้าใจ แต่เขาบอกว่า ถึงจะเปลี่ยนไป แต่ยังรักเท่าเดิม
หลังจากวันนั้น เราก็ทำคลิปวีดีโอ ความทรงจำของเราทั้งสอง ส่งไปให้เขส แล้วก็อัดคลิปที่เราร้องเพลงส่งไป แต่จนถึงวันนี้ เขาก็ไม่ได้อะไร บอกแค่ว่า ที่ไม่ตอบเพราะจะรออัดคลิปส่งกลับมา แต่ถึงตอนนี้ผ่านมาเป็นอาทิตย์ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางทีเรารู้สึกว่าเราทุ่มเทให้เขามาก แต่เขาแค่เฉยๆกับสิ่งที่เราทำ เขาไม่ได้รู้สึก appreciate กับมันซักเท่าไหร่เลย ล่าสุดเราส่งพัสดุไปให้เขา มีช็อกโกแลต มีเสื้อเชิร์ต เขาก็ไม่ได้อะไรเท่าใหร่กับมัน มันเหมือนการตีลูกเทนนิสใส่ผนัง แทนที่ลูกมันจะเด้งกลับมา แต่มันกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เราคิดว่าการคบกัน ความสม่ำเสมอสำคัญมาก มากพอๆกับความซื่อสัตย์ทั้งสองคนควรมีให้กัน สิ่งเล็กๆที่เขาเคยทำให้เรา มันไม่ต้องมากมาย มันไม่ต้องเป็นสิ่งของราคาแพง แต่มันก็ทำให้เรามีความสุขมากและจำไปตลอด แต่พอมาวันนี้ เราปรึกษา เรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า สงสัยหมดโปร เราเกลียดคำนี้มาก เราคิดว่าเจาจะเป็นคนที่ใช่ และความสัมพันธ์มันควรจะสม่ำเสมอ ไม่ใช่ว่าอยู่ที่เงินคุณจ่ายว่าคุณจ่ายเท่าไหร่ หรือ อยู่ที่ว่ามันคือช่วงข้าวใหม่ปลามัน นี่เรางอแงหรอ? ทำไมทุกคนบอกว่าตอนนี้เรางอแง เราผิดหรอที่เราต้องการความสม่ำเสมอในชีวิตรัก ไม่มช่แความหวือหวาอย่างที่จีบกันแรกๆเท่านั้น แฟนเราบอกว่าเขาหนักใจ เขาพยายามแล้ว แต่มันไม่ดีพอหรอ เราขอมากไปใช่มั้ย ขอผู้ชายที่เรารัก คนเดิม ขอให้เขากลับมา...
คบกันได้ 5 เดือน ทั้งอยูไกลกัน ทั้งแฟนเปลี่ยนไป หมดโปรแล้วหรอ
ตอนแรกที่คุยกัน เรามีความสุขมาก เราเข้ากันได้ดีมาก เอาจริงๆนะ ความรู้สึกเหมือน เฮ้ย เราเกิดมาคู่กันอะ เราไม่เคยรู้สึกพิเศษแบบนี้กับใครมาก่อน เหมือนเราคิดด้วยกันได้ มีทัศนคติที่คล้ายกัน ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เราก็เคยคบกับใครมาแล้วหลายคน เมื่อก่อนแฟนเราจะเป็นฝ่ายทักมาก่อนตลอด ไลน์มาทุกครั้งที่มีเวลา และมีความสม่ำเสมอ เขาทำอะไรหลายๆอย่างให้เราประทับใจ ถึงอยู่ไกลกันเป็นหมื่นๆโล แต่เราก็มีความสุขมากๆ ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ใกล้กัน เขาชอยเแารูปเรามาแต่ง แล้วใส่เนื้อเพลงซึ้งๆลงไป หรือชแบส่งเพลงมาให้ฟัง แล้วบอกว่าตอนนี้เขารู้สึกแบบนี้นะ มีอะไรก็เหมือนเขาจะคิดถึงเราเป็นคนแรก เราคุยกันตลอด ถ้าเราไม่สะดวกคุยก็จะไลน์หากัน เมื่อก่อนบางทีอยู่ที่ทำงาน เขาก็แอบโทรหาเราในห้องน้ำ บอกว่าคิดถึงนะ สิ่งเล็กๆอะไรแบบนี้มันทำให้เราประทับใจ และรู้สึกว่าเราพิเศษ แต่พอช่วงหลังๆ เขาเปลี่ยนไปมาก ไม่ค่อยไลน์มา ปกติพอเราไลน์ไป เขาก็จะอ่านแล้วก็ตอบ แต่ตอนนี้ ทิ้งๆขว้างๆ อ่านบ้าง ไม่อ่านบ้าง อ่านแล้วไม่ตอบบ้าง โอเค เราจะไม่งี่เง่า เราพยายามเข้าใจ แต่มันเริ่มเยอะขึ้น จากที่ไลน์คุยกันบ่อยๆ บอกว่าไปไหนมา จะได้คอลคุยกันเมื่อไหร่ เรากลับต้องนั่งรอ 4-5 ชั่วโมง โดยไร้จุดหมาย เพราะไม่รู้เขาจะว่างคุยเมื่อไหร่ เวลามันไม่ตรงกันเท่าไหร่เลย เรารู้ช่วงนี้เขามีเรื่องกังวลใจเยอะ เราเลยไม่อยากกวน ไม่อยากพูดให้เขาคิดมากไปอีกว่าเขาเปลี่ยนไป จากเมื่อก่อนชอบส่งเพลงมาให้ฟัง แต่งรูปมาให้ดู แอบโทรมาบอกว่าคิดถึง หรือไลน์มาทันทีที่เขามีเวลา ตอนนี้ไม่มีแล้ว มีอยู่วันนึงเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เขารู้ตัวว่าเขาเปลี่ยนไป นั่นคือเรานัดโทรคุยกันตอนเราพักเที่ยง แล้วเขาก็ตอบตกลง แต่เราก็รอแล้วรออีก ไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ ไม่ไลน์ทิ้งไว้ด้วยว่าวันนี้ไม่สะดวก เขาผิดคำสัญญา นั่นแหละ พอเขากลับไปอ่านบทสนทนา เขาก็รู้ตัวว่าผิดไป แล้วก็นั่งอึ้งอยู่นาน แล้วบอกเราว่า "เราว่าเราเปลี่ยนไป" แค่นั้นแหละค่ะท่านผู้ชม เราร้องไห้โฮออกมาเลยหลังจากที่เก็บไว้นานหลายอาทิตย์ เขาถามว่าเขาเปลี่ยนไปเยอะมั้ย เราก็ตอบไปตามตรงเลย เล่าเรื่องข้างบนที่อธิบายไปเมื่อกี้ แล้วบวกกับเรื่องเฟสบุ๊ค คือความจริงเราไม่อะไรมากกับ social media แต่เราสังเกตุ 4-5 โพสต์สุดท้ายของเรา เขาไม่มาไลค์ ไม่มาคอมเม้นต์ ไม่อะไรเลย ถ้าเพื่อนนางไม่แท๊กชื่อนางมา นางก็ไม่อะไรกับเรา โอเค ไท่กดไลค์ ไม่คอมเม้นต์เรา เราไม่ว่า แต่อ้าว พอเราเปิดเฟสมา เห็นใน new feeds เพื่อนเราโพสต์รูปใหม่ ตั้งสเตตัส นางคอมเม้นต์ นางกดไลค์ก่อนเราอีก เดี๋ยวววว นี่เรางี่เง่าหรอ เราไม่โอเค
เราพ๔ดเรืาองที่เขาเปลี่ยนไปทั้งหมดที่เรารู้สึกได้ พูดไปร้องไห้ไป เราไม่อยากเป็นผู้หญิงงี่เง่าและคิดมาก แต่เราก็อดไม่ได้ เราไม่ได้คิดนะว่าเขามีคนอื่น เราเชื่อใจเขา เขาทำให้เราเชื่อมั่นในตัวเขา แต่เราคิดมากเพราะเราเฝ้าถามตัวเอง เราทำอะไรผิดหรอ เรางี่เง่าหรอ เราไม่ดีตรงไหน ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไป ทำไมมันไม่เหมือนเดิม เรายังรักเธอมากๆ เราตื่นมาคุยกับเธอตีสองและเจ็ดโมงเช้าทุกวัน (เพราะเวลาต่างกัน) เราคงความสม่ำเสมอของเรา ไม่ว่าวันถัดไปต้องตื่นตีห้า หรือต้องนอนดึกแค่ไหน เราก็ตื่นมาคุย เพราะเราอยากคุย แค่ห่างไกลกันมันก็แย่พอแล้ว เมื่อมีโอกาสได้คุย เราก็จะไม่ปล่อยโอกาสนั้นไป
หลังจากที่คุยกันวันนั้นเรื่องที่เขาเปลี่ยนไป เขาก็สัญญาจะพยายามทำมห้เหมือนเดิม เขาบอกว่า เขาไม่มีคนอื่น แต่อาจจะเครียด ทั้งเรื่องงาน เรื่องย้ายที่พัก ซึ่งเราก็พยายามทำความเข้าใจ แต่เขาบอกว่า ถึงจะเปลี่ยนไป แต่ยังรักเท่าเดิม
หลังจากวันนั้น เราก็ทำคลิปวีดีโอ ความทรงจำของเราทั้งสอง ส่งไปให้เขส แล้วก็อัดคลิปที่เราร้องเพลงส่งไป แต่จนถึงวันนี้ เขาก็ไม่ได้อะไร บอกแค่ว่า ที่ไม่ตอบเพราะจะรออัดคลิปส่งกลับมา แต่ถึงตอนนี้ผ่านมาเป็นอาทิตย์ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางทีเรารู้สึกว่าเราทุ่มเทให้เขามาก แต่เขาแค่เฉยๆกับสิ่งที่เราทำ เขาไม่ได้รู้สึก appreciate กับมันซักเท่าไหร่เลย ล่าสุดเราส่งพัสดุไปให้เขา มีช็อกโกแลต มีเสื้อเชิร์ต เขาก็ไม่ได้อะไรเท่าใหร่กับมัน มันเหมือนการตีลูกเทนนิสใส่ผนัง แทนที่ลูกมันจะเด้งกลับมา แต่มันกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เราคิดว่าการคบกัน ความสม่ำเสมอสำคัญมาก มากพอๆกับความซื่อสัตย์ทั้งสองคนควรมีให้กัน สิ่งเล็กๆที่เขาเคยทำให้เรา มันไม่ต้องมากมาย มันไม่ต้องเป็นสิ่งของราคาแพง แต่มันก็ทำให้เรามีความสุขมากและจำไปตลอด แต่พอมาวันนี้ เราปรึกษา เรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า สงสัยหมดโปร เราเกลียดคำนี้มาก เราคิดว่าเจาจะเป็นคนที่ใช่ และความสัมพันธ์มันควรจะสม่ำเสมอ ไม่ใช่ว่าอยู่ที่เงินคุณจ่ายว่าคุณจ่ายเท่าไหร่ หรือ อยู่ที่ว่ามันคือช่วงข้าวใหม่ปลามัน นี่เรางอแงหรอ? ทำไมทุกคนบอกว่าตอนนี้เรางอแง เราผิดหรอที่เราต้องการความสม่ำเสมอในชีวิตรัก ไม่มช่แความหวือหวาอย่างที่จีบกันแรกๆเท่านั้น แฟนเราบอกว่าเขาหนักใจ เขาพยายามแล้ว แต่มันไม่ดีพอหรอ เราขอมากไปใช่มั้ย ขอผู้ชายที่เรารัก คนเดิม ขอให้เขากลับมา...