เราเอง ที่เป็นคนออกมา เพราะ เรา ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว เราบอกลาทั้งน้ำตา กลั้นใจบอกลา มันหลายครั้งที่เราต้องมาทนอะไรๆหลายๆอย่าง เราเจ็บแต่ต้องเก็บไว้เพราะ เราคิดว่าเรารักเขา เราอยากจะคบกันนานๆ แต่แล้ว เราเจ็บมามาก เราถึงเลือกรักตัวเองโดยที่เราออกมา ตอนนี้ เราคิดถึงเขามาก เราเสียดายเวลา อะไรที่เราตั้งใจกลับไม่เป็นดั่งหวัง 'เราขอโทดนะ' เราเชื่อนะ ถ้าเขารักเราจริง เขาจะพยายามทำทุกอย่างให้เรากลับมา แต่นี่เขาไม่พยายามเลย ไม่ทำไรเลย มีแต่ตัวเราที่มีแต่คิดถึงเขา โดยที่ไม่รู้เลยว่า เขาคิดถึงเราหรือเปล่า หรือเขากำลังมีความสุขกับใคร
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใครจะไปรู้....บางทีคนบอกลาคือคนที่เจ็บที่สุด
ทำไงดี ในเมื่อเราเลือกเดินออกมาเอง แต่เรากลับคิดถึงเขามาก ไม่รู้จะทำไงดี