ขอระบาย ขอความคิดเเห็น ขอความสบายใจ
แก้ไข
เรื่องมีอยู๋ว่า
เมื่อ 7-10-59 เราไปสัมภาษณ์งาน ไลน์คุยแฟน เราบอกว่าตอนเย็น เดวเล่าให้ฟังเรื่องสัมภาษณ์
แฟน : เคร
เราโทรไป 18.00 นะ ไม่รับสาย ไลน์ไปไม่อ่าน จน 4 ทุ่ม เราโทรไป
อธิบายก่อนว่าเมื่อวันที่ 6 แฟนบอกว่าหยุด ทำพรุ่งนี้คือ 7 ทุ่มนึง
เราเข้าใจว่าแฟนคงทำงานไม่ได้รับโทรศัพท์ แต่ปกติจะไลน์บอกว่าไม่ได้เปิด 3g แต่รอบนี้เงียบ เราเลยโทรไป 4 ทุ่ม
นางรับ เราถามว่า โทรหาป๊าไปใหน นางตอบว่าวันนี้ไม่ได้ทำงานดูตารางผิด มาหาเพื่อนกำลังกลับ ไม่ได้เปิด 3G (ไม่ได้บอกว่า 3Gหมด)
เราก็รู้สึกน้อยใจนะตอนนั้น ถามก็เหมือนอึกๆอัก แค่โทรบอกเรานิดนึง เราจะได้ไม่ห่วง เพราะที่ผ่านมาเรื่องโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกัน
นางถามว่าไง เราบอกว่าก็ที่บอกว่าจะเล่าให้ฟังเรื่องงาน นางก็บอก เออ เล่ามา เราน้อยใจเราก็เลยพูดว่าไม่เป็นไร งั้นป๊ากลับบ้านเถอะ พอวางสายเราก็มาคิด ไม่อยากงอลกันข้ามคืน ก็เลยไลน์ไป
ถามถึงบ้านยัง
นางตอบ มีไร
เรา ไม่มี ถึงบ้านแล้วจะได้ไม่ห่วง หนูรักป๊านะ
นางตอบ ขอบคุณ
เรารู้เลยว่านางโกรธเราอีกแล้ว แค่เรางอล แต่เราก็เข้าใจแล้ว แต่นางไม่หาย
วันนี้โทรไป นางก็วีนแตก ว่า บอกทุกอย่างแล้วเวลาทำงาน ไปกี่โมงถึงกี่โมง
เราอธิบายให้นางฟังดังนี้
หนูโทรหาป๊าตอน 6 โมง ป๊าไม่รับ หนูคิดว่าป๊าทำงาน หมายความว่าอาจจะมีงานเร่งด่วนหรืออะไร เพราะเคยโทรไปเวลานี้ ป๊าบอกว่าไม่ได้เปิด 3g เคลีงานด้วย อีกอย่างป๊าบอกว่าวันนี้ป๊าทำงาน แต่หนูมาร็ว่าป๊าไม่ทำงานตอนหนูโทรไปตอน 4ทุ่ม นางก็โมโหตะโกนใส่หู เคยบอกแล้วใช่มั๊ย จำใส่หัวไว้ด้วยนะ ว่าออกจากบ้านเวลานี้ถึงที่ทำงานเวลานี้ เราบอกว่าป๊าจะโมโหอะไร มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลยนะ หนูแค่น้อยใจ แต่ก็เข้าใจแล้วไง ป๊าจะโมโหทำไม
นางก็บอกว่า ป๊าก็บอกให้เล่า แต่ทำน้ำเสียงไม่พอใจ ก็คิดดิเป็นอะไรนักหนา
เราก็บอก ก็น้อยใจ แต่ไม่มีอะไรแล้ว ทำไมป๊าไม่คิดว่า เหตุการณ์มันก็น่าทำให้น้อยใจ ไม่โทรบอก ไม่อะไรสักอย่าง นางก็สวนทันทีก็บอกว่าดูตารางผิดอีกแล้ว 555 (นางรู้คนเดียว)
สุดท้ายนางก็โมโหโกรธ ว่าเราพูดไม่ตรงกัน เขาทำงานทุ่มนึง จะมาทำ 6โมงได้ไง (อย่างที่บอกเราไม่รู้ว่าเขาหยุดและคิดว่าเขาทำงานอย่างที่บอกไปแล้ว) แต่นางไม่ยอม คือเรื่องมันคนละเรื่องนางก็มาโยงกันอยู่อย่างนั้น แล้วก็ตะโกนๆๆใส่หู
เราก็บอกว่าเข้าใจแล้ว
เราเข้าใจนะ ว่าคำพูดที่มันทำร้ายจิตใจกันไม่มีใครรู้สึกดี แต่เราไม่ได้พูดอะไรที่มันกระทบความรู้สึกเลยนะ มันเป็นเรื่องที่เราอธิบายกันได้ถูกป่ะค่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ชีวิตอีกคนนึง มันพัง ไม่ใช่เรื่องผิดร้ายแรงอะไร แต่เหมือนว่าเราผิดทุกอย่าง
ถามอะไรก็ไม่ได้ พูดอะไรก็ไม่ได้ นางจริงจังทุกเรื่อง จนเราไม่กล้าที่จะคุยไลน์ คุยโทรศัพท์ เพราะไม่อยากทะเลาะ แต่ชีวิตคนเรามันไม่ใช่แบบนี้ใช่ป่ะค่ะ
คนเป็นแฟนกัน ถามกันไม่ได้เลยเหรอ เวลาเค้าถามเรา เราต้องบอกทุกอย่าง ไปใหนทำอะไร
เวลาเราถามเขา ทำธุระอะไรอ่ะ นางก็โมโห ตอบมาว่าบอกว่าธุระต้องรู้ทุกเรื่องเลยเหรอ เฮ๊ยยยอะไรวะเนี่ย
เราบอกว่าป๊า ที่ถามไม่ได้อยากร็ทุกเรื่อง ร็ว่าธุระ แต่แค่ตอบธุระที่ใหนก็แค่นั้น หนูไม่ได้ว่าไร มันถามกันได้ จะโกหก หรือบอกจริงเราก็ไม่ได้คิดอะไร เราถามแบบขำๆ แต่คนฟังไม่เคยขำเลย
ตั้งแต่คบกันมา ไม่ว่าจะผิดหรือจะถูกเราง้อเขาอย่างเดียว
เราไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องจริงจังกับคำพูดคำถาม ทุกอย่างเลย ทุกคนคิดไม่เหมือนกันเราเข้าใจ แต่ไม่ใช่ทุกคำที่ไม่เข้าใจแบบนี้ ตีความเราไปต่างๆนาๆ เวลาอยู่ด้วยกันเราคุยกันเข้ากันได้ดี แต่นางก็จะเอาเรื่องเดิมมาสอนเราว่า เขาคิดถูก เขาเข้าใจถูก
เราให้เวลาตัวเองแต่สินปีนี้ ในส่วนดีเขาก็มี ปรึกษาได้ทุกเรื่องอยู๋ด้วยแล้วมีความสุข เขาเคยบอกว่าคบเราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ
แต่เราไม่เข้าใจเวาลาที่เราไม่ได้อยู๋ด้วยกันทำไม ต้องทะเลาะกันเรื่องคำพูดตลอด เกือบทุกเดือน เราเลยให้โอกาสตัวเองว่าทนได้มั๊ย ที่จริงเรามองแฟนเรามากกว่า ที่คบกันเราทำให้ทุกอย่าง มันยังดีไม่พอ มันเอามาหักล้างกันไม่ได้ ปรับทัศนคติไม่ได้เลยเหรอ เราปรับจนเราทำได้
แต่เราแค่เหนื่อยที่จะง้อ เพราะเขาไม่เคยง้อเรา เขาเคยบอกว่าเราเยอะ เราก็อืม หากเขารักเราเท่าๆที่เรารักเขา เขาคงพยายามเหมือนเรา เพราะอยู่ด้วยกันแล้วมีแต่ความสุข เราเป็นคนอารมณ์ดี แยกแยะ เป็น แต่แฟนเราไม่เคยแยกอะไรเลย แต่อยู่ด้วยเขาชอบทำให้เรายิ้ม
ช่วยบอกเราหน่อย เราต้องปรับตัว หรือจะทำยังไงให้เขา จริงจังกับคำพูดน้อยลง คำพูดที่มันไม่ได้ทำลายความรู้สึกกัน หรือเขารักเราไม่มากพอที่จะปรับตัวเอง หรือเราเองที่ผิด หรือเรารักเขามากเกินไป ง้อเขามากเกินไป เราไม่ได้อยากเลิกเลยนะ กว่าเราจะเจอคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขไม่ได้เจอกันง่ายๆ แต่สุดท้ายถ้ามันไม่ไหวเราก็ต้องปล่อยเขาไป ให้เขาไปเจอคนที่ถูกใจเขา อีกอย่างเขาเองก็ยังไม่เคยไปบ้านเขา เพราะเพิ่งคบกันได้ 8 เดือน
เราเองก็ไม่เคยเรียกร้องอะไร คือเราแฟร์ๆ แมนๆเหมือนผู้ชาย แต่แฟน นิสัยเหมือนผู้หญิง การรับใครสักคนเข้ามาก็ยากอยู่แล้ว แต่ยากยิ่งกว่าคือจะทำยังไงจะรักษาความรักไว้ให้นานที่สุด บลาๆๆๆ
ใครมีไอเดียมั๊ยยยย ตกงานแถมแฟนก็ขี้งอล ชีวิตฉ้านนนนน ทำไมฉันต้องเข้าใจแต่คนอื่น แงแง แงแง
ขอระบาย ขอความคิดเเห็น ขอความสบายใจ
แก้ไข
เรื่องมีอยู๋ว่า
เมื่อ 7-10-59 เราไปสัมภาษณ์งาน ไลน์คุยแฟน เราบอกว่าตอนเย็น เดวเล่าให้ฟังเรื่องสัมภาษณ์
แฟน : เคร
เราโทรไป 18.00 นะ ไม่รับสาย ไลน์ไปไม่อ่าน จน 4 ทุ่ม เราโทรไป
อธิบายก่อนว่าเมื่อวันที่ 6 แฟนบอกว่าหยุด ทำพรุ่งนี้คือ 7 ทุ่มนึง
เราเข้าใจว่าแฟนคงทำงานไม่ได้รับโทรศัพท์ แต่ปกติจะไลน์บอกว่าไม่ได้เปิด 3g แต่รอบนี้เงียบ เราเลยโทรไป 4 ทุ่ม
นางรับ เราถามว่า โทรหาป๊าไปใหน นางตอบว่าวันนี้ไม่ได้ทำงานดูตารางผิด มาหาเพื่อนกำลังกลับ ไม่ได้เปิด 3G (ไม่ได้บอกว่า 3Gหมด)
เราก็รู้สึกน้อยใจนะตอนนั้น ถามก็เหมือนอึกๆอัก แค่โทรบอกเรานิดนึง เราจะได้ไม่ห่วง เพราะที่ผ่านมาเรื่องโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกัน
นางถามว่าไง เราบอกว่าก็ที่บอกว่าจะเล่าให้ฟังเรื่องงาน นางก็บอก เออ เล่ามา เราน้อยใจเราก็เลยพูดว่าไม่เป็นไร งั้นป๊ากลับบ้านเถอะ พอวางสายเราก็มาคิด ไม่อยากงอลกันข้ามคืน ก็เลยไลน์ไป
ถามถึงบ้านยัง
นางตอบ มีไร
เรา ไม่มี ถึงบ้านแล้วจะได้ไม่ห่วง หนูรักป๊านะ
นางตอบ ขอบคุณ
เรารู้เลยว่านางโกรธเราอีกแล้ว แค่เรางอล แต่เราก็เข้าใจแล้ว แต่นางไม่หาย
วันนี้โทรไป นางก็วีนแตก ว่า บอกทุกอย่างแล้วเวลาทำงาน ไปกี่โมงถึงกี่โมง
เราอธิบายให้นางฟังดังนี้
หนูโทรหาป๊าตอน 6 โมง ป๊าไม่รับ หนูคิดว่าป๊าทำงาน หมายความว่าอาจจะมีงานเร่งด่วนหรืออะไร เพราะเคยโทรไปเวลานี้ ป๊าบอกว่าไม่ได้เปิด 3g เคลีงานด้วย อีกอย่างป๊าบอกว่าวันนี้ป๊าทำงาน แต่หนูมาร็ว่าป๊าไม่ทำงานตอนหนูโทรไปตอน 4ทุ่ม นางก็โมโหตะโกนใส่หู เคยบอกแล้วใช่มั๊ย จำใส่หัวไว้ด้วยนะ ว่าออกจากบ้านเวลานี้ถึงที่ทำงานเวลานี้ เราบอกว่าป๊าจะโมโหอะไร มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลยนะ หนูแค่น้อยใจ แต่ก็เข้าใจแล้วไง ป๊าจะโมโหทำไม
นางก็บอกว่า ป๊าก็บอกให้เล่า แต่ทำน้ำเสียงไม่พอใจ ก็คิดดิเป็นอะไรนักหนา
เราก็บอก ก็น้อยใจ แต่ไม่มีอะไรแล้ว ทำไมป๊าไม่คิดว่า เหตุการณ์มันก็น่าทำให้น้อยใจ ไม่โทรบอก ไม่อะไรสักอย่าง นางก็สวนทันทีก็บอกว่าดูตารางผิดอีกแล้ว 555 (นางรู้คนเดียว)
สุดท้ายนางก็โมโหโกรธ ว่าเราพูดไม่ตรงกัน เขาทำงานทุ่มนึง จะมาทำ 6โมงได้ไง (อย่างที่บอกเราไม่รู้ว่าเขาหยุดและคิดว่าเขาทำงานอย่างที่บอกไปแล้ว) แต่นางไม่ยอม คือเรื่องมันคนละเรื่องนางก็มาโยงกันอยู่อย่างนั้น แล้วก็ตะโกนๆๆใส่หู
เราก็บอกว่าเข้าใจแล้ว
เราเข้าใจนะ ว่าคำพูดที่มันทำร้ายจิตใจกันไม่มีใครรู้สึกดี แต่เราไม่ได้พูดอะไรที่มันกระทบความรู้สึกเลยนะ มันเป็นเรื่องที่เราอธิบายกันได้ถูกป่ะค่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ชีวิตอีกคนนึง มันพัง ไม่ใช่เรื่องผิดร้ายแรงอะไร แต่เหมือนว่าเราผิดทุกอย่าง
ถามอะไรก็ไม่ได้ พูดอะไรก็ไม่ได้ นางจริงจังทุกเรื่อง จนเราไม่กล้าที่จะคุยไลน์ คุยโทรศัพท์ เพราะไม่อยากทะเลาะ แต่ชีวิตคนเรามันไม่ใช่แบบนี้ใช่ป่ะค่ะ
คนเป็นแฟนกัน ถามกันไม่ได้เลยเหรอ เวลาเค้าถามเรา เราต้องบอกทุกอย่าง ไปใหนทำอะไร
เวลาเราถามเขา ทำธุระอะไรอ่ะ นางก็โมโห ตอบมาว่าบอกว่าธุระต้องรู้ทุกเรื่องเลยเหรอ เฮ๊ยยยอะไรวะเนี่ย
เราบอกว่าป๊า ที่ถามไม่ได้อยากร็ทุกเรื่อง ร็ว่าธุระ แต่แค่ตอบธุระที่ใหนก็แค่นั้น หนูไม่ได้ว่าไร มันถามกันได้ จะโกหก หรือบอกจริงเราก็ไม่ได้คิดอะไร เราถามแบบขำๆ แต่คนฟังไม่เคยขำเลย
ตั้งแต่คบกันมา ไม่ว่าจะผิดหรือจะถูกเราง้อเขาอย่างเดียว
เราไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องจริงจังกับคำพูดคำถาม ทุกอย่างเลย ทุกคนคิดไม่เหมือนกันเราเข้าใจ แต่ไม่ใช่ทุกคำที่ไม่เข้าใจแบบนี้ ตีความเราไปต่างๆนาๆ เวลาอยู่ด้วยกันเราคุยกันเข้ากันได้ดี แต่นางก็จะเอาเรื่องเดิมมาสอนเราว่า เขาคิดถูก เขาเข้าใจถูก
เราให้เวลาตัวเองแต่สินปีนี้ ในส่วนดีเขาก็มี ปรึกษาได้ทุกเรื่องอยู๋ด้วยแล้วมีความสุข เขาเคยบอกว่าคบเราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ
แต่เราไม่เข้าใจเวาลาที่เราไม่ได้อยู๋ด้วยกันทำไม ต้องทะเลาะกันเรื่องคำพูดตลอด เกือบทุกเดือน เราเลยให้โอกาสตัวเองว่าทนได้มั๊ย ที่จริงเรามองแฟนเรามากกว่า ที่คบกันเราทำให้ทุกอย่าง มันยังดีไม่พอ มันเอามาหักล้างกันไม่ได้ ปรับทัศนคติไม่ได้เลยเหรอ เราปรับจนเราทำได้
แต่เราแค่เหนื่อยที่จะง้อ เพราะเขาไม่เคยง้อเรา เขาเคยบอกว่าเราเยอะ เราก็อืม หากเขารักเราเท่าๆที่เรารักเขา เขาคงพยายามเหมือนเรา เพราะอยู่ด้วยกันแล้วมีแต่ความสุข เราเป็นคนอารมณ์ดี แยกแยะ เป็น แต่แฟนเราไม่เคยแยกอะไรเลย แต่อยู่ด้วยเขาชอบทำให้เรายิ้ม
ช่วยบอกเราหน่อย เราต้องปรับตัว หรือจะทำยังไงให้เขา จริงจังกับคำพูดน้อยลง คำพูดที่มันไม่ได้ทำลายความรู้สึกกัน หรือเขารักเราไม่มากพอที่จะปรับตัวเอง หรือเราเองที่ผิด หรือเรารักเขามากเกินไป ง้อเขามากเกินไป เราไม่ได้อยากเลิกเลยนะ กว่าเราจะเจอคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขไม่ได้เจอกันง่ายๆ แต่สุดท้ายถ้ามันไม่ไหวเราก็ต้องปล่อยเขาไป ให้เขาไปเจอคนที่ถูกใจเขา อีกอย่างเขาเองก็ยังไม่เคยไปบ้านเขา เพราะเพิ่งคบกันได้ 8 เดือน
เราเองก็ไม่เคยเรียกร้องอะไร คือเราแฟร์ๆ แมนๆเหมือนผู้ชาย แต่แฟน นิสัยเหมือนผู้หญิง การรับใครสักคนเข้ามาก็ยากอยู่แล้ว แต่ยากยิ่งกว่าคือจะทำยังไงจะรักษาความรักไว้ให้นานที่สุด บลาๆๆๆ
ใครมีไอเดียมั๊ยยยย ตกงานแถมแฟนก็ขี้งอล ชีวิตฉ้านนนนน ทำไมฉันต้องเข้าใจแต่คนอื่น แงแง แงแง