สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา มีหลายอย่างที่เรารู้สึกอึดอัดมาเป็นเวลานาน ว่าเวลาเรารักใครคนหนึ่งทำไมเราต้องพยายามทุ่มเท พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ทำตัวให้คนที่เรารักพอใจและมีความสุข เราคบกับแฟนมา4ปีแล้วค่ะ คู่รักของเราก็เหมือนคู่รักคู่อื่นๆ มียิ้ม หัวเราะและร้องไห้เป็นธรรมดา เราห่างกับแฟน6-7 ปี ตั้งแต่คบกันมาแฟนของเราสม่ำเสมอดีค่ะ วันแรกเป็นยังไง ปัจจุบันแฟนเรายังคงเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือพยายามทำทุกอย่างเพื่อเรามากขึ้นมาโดยตลอด เท่าที่ฟังมาทั้งหมด แฟนเราก็ดีกับเราใช่ไหมคะ แต่ว่านิสัยส่วนตัวของเรา อาจจะเป็นเพราะว่าเราถูกตามใจ เอาใจมาตั้งแต่เล็กๆ เราเป็นหลานคนโต และคนแรก ทุกคนที่บ้าน ตามใจและเอาใจมาตลอด นิสัยของเราอาจจะงี่เง่าบ้าง เอาแต่ใจ แต่นั่นมันคือนิสัยส่วนสตัวของผู้หญิงทุกคนอยู่แล้ว จนเรามีแฟน เราก็สังเกตุมาตลอดว่า ช่วงหลังเรารู้สึกว่าเราเอาแต่ใจมาก มากซะจนมันทำให้แฟนของเราเคยเอยปากบอกเลิก เพราะว่าบอกว่าเราไม่พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเลย อันนี้เราเข้าใจค่ะ ยอมรับความผิดทั้งหมด5555+ ตั้งแต่เราทะเลาะกันครั้งนั้น เราพยายามทำทุกอย่างเพิ่มมากขึ้น ลดทุกอย่างที่ไม่ดี และเพิ่มบางอย่างที่ขาดหายไป เรียนรุ้เข้าใจ เอาใจมาตลอด ตอนแรกยอมรับค่อว่ามันขัดลูกตา มันขัดใจตัวเรามาก เพระาโดยส่วนตัวแล้ว เราชอบให้แฟนเอาใจมากกว่า แต่อย่างว่าคนเป็นแฟนกัน อย่างน้อยๆ ก็คนละครึ่งทาง แต่เราก็ไม่เข้าใจอารมณ์ของผู้ชายนะคะ อาจจะเป็นเพราะว่าแฟนเราแคร์เรามากเกินไปรึเปล่า เค้าจะคิดแทนเราตลอด กลัวเราโกรธไม่พอใจนู้นนี่นั่น กลัวเรางอน  อะไรๆก็คิดแต่ว่าเราจะไปว่าเค้าตลอด และนี่แหละค่ะมันคือเหตุผลที่ออกมาระบายความในใจในวันนี้ เราพยายามทำตัวเป็นเด็กดีที่น่ารักของแฟนเรามาตลอด เข้าใจ มีเหตุผลมากขึ้นมากกกกกกกกจิงๆ เรารุ้สึกตัวเองได้เลย แต่ทำไมไม่เข้าใจ บางที่ที่พยายามมันต้องได้ทุกอย่างแบบนี้ ทำดีเท่าไหร่มันถึงจะพอคะ เราเข้าใจเอาใจทุกอย่าง ทำไมแฟนจ้องแต่จะคิดว่าเราไม่เข้าใจเค้าเลย หรืออาจจะเป็นเพราะว่าความเอาแต่ใจ งี่เง่าของเราเมื่อก่อน เลยส่งผลให้เค้าแคร์เรามากเกินไปจนคิดแทนแบบนี้ มีใครเคยเป็นแบบเราบ้าง แล้วเราควรทำไงดีคะ ทั้งๆที่เรา2 คนรักกันมาก แต่ทำไมแค่เรื่องเล็กน้อย เราต้องไม่เข้าใจกันด้วย