สวัสดีคะ ก่อนอื่นต้องขอบอกเพื่อนๆทุกคนก่อนเลยนะคะว่า จขกท. เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกของพันทิปคะ โดยยืนยันตัวด้วนบัตรประชาชนคะ แต่ จขกท.เป็นแฟนคลับตัวยงของกระทู้เกี่ยวกับรักฟินๆเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเรื่อง บุพเพอาละวาดเอย พี่โฟล์คพี่มีนเอย พี่แมนพี่เน บลาๆๆๆๆ....คือเยอะจริงๆนะเธอ แต่วันนี้เราจะแชร์เรื่องราวของเราให้เพื่อนได้อ่านบ้าง เพราะเราก็มีชืวิตรักที่ฟินๆเหมือนกันนะตัวเทอ ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะคะ จขกท.ตอนนี้เรียนอยู่สาขาการท่องเที่ยวของ ม.ดังที่หนึ่งของกรุงเทพคะ อยู่ปี3แย้ววนะตัว555แก่แล้วว ขอย้อนไปเมื่อ ตอน ม.2 แล้วกันเนาะ เราชื่อเนสท์(นามสมมติ) เราเป็นคนนิสัยตรงๆนะไม่ชอบคือไม่ชอบ แสดงสีหน้าของชัดเจนมาก นี่ก็คือข้อเสียของเราแหละ แต่ข้อดีของเราก็คือเป็นคนยิ้มง่าย ไม่สตอนะจ้ะตัวเทอชอบพูดชอบคุยประมาณว่าเราเฟรนลี่อะไรประมาณนี้อ่ะ ไม่สตอนะจ้ะไม่แอ้บแบ้วนะคะะ55 จึงทำให้เรามีเพื่อนมากเลย เป็นแก๊งเลยก็ว่าได้เรามีเพื่อนในแก๊งประมาณ10คนได้คะ หู้ยยเยอะไหมหละ แต่ที่สนิทกันจริงๆเนี้ยะคือมี4คนคะ ที่เราไว้ใจคุยได้ทุกเรื่องแต่เราก็รักเพื่อนทุกคนนะ อะเข้าเรื่องของเราเลยละกันนะคือช่วงนั้น ตอนม.2 ร.รของเราเป็นช่วงกีฬาสีคะและที่สำคัญเลยคือห้องเราได้ขึ้นสแตนคะ ที่จริงก็ไม่อยากขึ้นหรอกแต่กลัวรุ่นพี่ไงคะเกรงใจ หน้าที่ของเราเราก็ต้องทำคะ ตอนนั้นเรากับเพื่อน4คนที่สนิทกันอะคะ กำลังชวนกันไปซื้อไอติมมากินกันไประหว่างทางที่จะเดินทางไปประชุมสีคะ คือพี่ม.5เรียกประชุมสีคะ แต่พวกเราก็เลยหาอะไรกินระหว่างเดินทางคะ เพื่อนในแก้งบางคนก็ไปก่อน บางคนไปเข้าห้องน้ำก่อน แต่พวกเราขอไปซื้อไอติมกินแก้ร้อนก่อนคะ555 ระหว่างที่เราเดินทางไปประชุมสีนั้น เหมือนมีลูกกลมๆพุ่งมาที่หัวเรามาอย่างแรงเลยคะ แบบเหมือนทุกอย่างมันหยุดหมุนเลย รู้สึกคือมันมึนๆงงๆคะ ขอแทนชื่อเพื่อนที่สนิทเราว่า บิว หยก ตาล จีน
บิว:เห้ยยย เนสท์ เมิงเป็นไงบ้างงง
จีน:ใครว่ะ ออกมานี่ดิทำเพื่อนตูทำไมเนี้ยะ
ตาล:เออ เตะไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนี่
หยก:ออกมานี่ดิ ตบไหมจะได้จบๆ ( หืมมม ตอนนั้นคือซึ้งกับเพื่อนมากรักนะยู้วหู้ว) และก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาคะ นางมานั่งตรงหน้าเราคะ คืออารมเราประมาณว่านี่ตูตายแล้วหรอ แค่โดนฟุตบอลอัดที่หัวแค่นี่ถึงกับตายเลยหรอว่ะ55งานมโนก็มาจ้า เพราะคนที่อยู่ต่อหน้าเราคือแบบหล่อมาก ผิวไม่ขาวไม่ดำ หุ่นนางดีมาก หน้าใสมากจ้า คือแบบนางงานดีจ้าาาาาาา
_:น้องๆเป็นไรมากไหม พี่ต้องขอโทษด้วยนะ
บิว+จีน+ตาล+หยก:อ้าวว พี่ก้องสวัสดีคะ(พี่ก้องก็รับไหว้ แล้วยิ้มกลับไปคะ)
พี่ก้อง:พี่ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เราพวกเราตกใจอ่ะ ทำให้เพื่อนน้องต้องเจ็บตัวด้วยเลย(แล้วพี่ก้องก็เอามือมาจับหัวเราคะ เรานี่แบบมองหน้าพี่เขาหืมมฟินอะ ขออยู่แบบนี้นานๆได้ไหม)
หยก:เออ ไม่เป็นไรหรอกคะ คืออิเนสท์ก็เป็นแบบนี่หละคะ ชอลเดินไม่ดูตาม้าตาเรือคะพี่ก้อง ยิ้มอ่อย(อ้าว อิเพื่อนทรยศ สึดดด)
จีน+ตาล+บิว:อ้าวไรว่ะ เมื่อดี้ยังถามตบอยู่เลย ไม่ใจว่ะ โห้ๆๆๆๆๆ
หยก:อ้าว ก็นี่มันพี่ก้องฉันให้อภัยคะ(แล้วมันก็ยิ้มคะ)
เรา:เออ น้องไม่เป็นอะไรคะพี่
พี่ก้อง:แน่ใจ พี่ว่าสีหน้าเราไม่น่ารอดนะน้อง
เรา:โห้แน่ใจดิพี่ แค่นี่สบายมาก น้องถึกจะตาย เนาะเมิงงงง
บิว:หึๆๆ ไม่ๆๆอ่ะ โดนบอลแรงสะขนาดนี้ไม่ใช่สมองเสื่อมแล้วหรอว่ะ เอเนสท์
จีน:เอ่อเนาะ ตูก็ว่างั้นแหละ
ตาล:ไปห้องพยาบาลเหอะเมิงงง ไปพักไปๆๆๆ
เรา:ได้ไง พี่ม.5เรียกประชุมสีนะเว้ยย เดี่ยวพี่เขาบ่น
ตาล:ออ้าวก็คนมันไปไม่ได้ เกิดอุบัติเหตุกระทันหันไง ไม่เข้าใจก็ช่างพี่เขาสิ
จีน:เออ โตๆกันแล้วพี่เขาคงเข้าใจแหละเมิงงง
เรา:เห้ยย ไม่ได้เขาบอกว่าหัวหน้าพี่สตาฟสีเราโหดมากเลยนะเว้ย ถ้าไม่ไปพี่เขาเอาตูตายแหน่เลย
หยก:ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งเมิงง ไปพักเถอะ
บิว:เออ เมิงนี่ตลอดเลยนะเนสท์ทำไมดื้อด้านจังว่ะ
เรา:เออ ไม่เป็นไรหรอกนะไปกันเถอะ ขอบคุณพี่มากนะคะ (ระหว่างที่เราหันไปขอบคุณพี่ก้องนั้น เห้ยย กำเดาเจ้าใยไหลมาเป็นสายเยี่ยงนี่55)
จีน+ตาล+หยก+บิว:เห้ย เนสท์ ชิฟหายแล้ว กำเดาไหล(พี่ก้องไม่พูดอะไรคะ แต่กลับอุ้มเราแบบไม่ถามเราสักคำ พี่ก้องรีบวื่งมาห้องพยาบาลเลยคะ ส่วนเพื่อนๆเรานะหรอคะ ยืนอึ้งเลยอะดิ55)
เรา:พี่!! ปล่อยน้อง อุ้มน้องทำไมเนี่ยะ น้องเดินเองได้ ปล่อยได้แล้วไม่อายคนบ้างหรอ
พี่ก้อง:ก็เรามันดื้ออ่ะ แบบนี้หละดีแล้ว ชกช้าว่ะพี่ไม่ชอบ!!( หืมม อิตาพี่ก้องดุเราคะ แต่ก็นะ หล่อคะ ให้อภัย555)
พอถึงห้องพยาบาลคะ พี่ก้องก็วางเรานั่งลงกับเตียงนอน พร้อมจับหน้าเราเงยขึ้นคะ หืมมโคตรฟินเลยยยยจ้าาา
พี่ก้อง:เงยไว้แบบนี้นะ ห้ามก้มเด็ดขาด เดี๋ยวพี่มา พวกน้องดูเพื่อนไว้นะเดี๋ยวพี่มา(พวกเพื่อนเราพยักหน้าแทนคำตอบรับคะ)
จีน:เห้ยยย เมิงเมื่อกี้นะ พี่ก้องโคตรเท่ว่ะ ทั้งหล่อ ดูดี เป็นกันเองแถมยังเ็นสุภาพบุรุษอีกนะเมิง ฟินอะ
ตาล:ไง อยากเป็นอิเนสท์เลยอะดิ
บิว:ไม่ว่ะตูว่าน่ากลัวออก ดูพี่ก้องนี่สิหนุ่มฮอตของ ร.ร เราเลย สาวๆพี่เขาเยอะจะตาย กลัวว่ะ(หืม กลัวเป็นด้วยหรอคะ เอบิว55 คือต้องบอกก่อนว่าบิวนี่เซียนตบเลยนะคะ มันมักจะมีเรื่องเป็นประจำเพราะนิสัยที่ไม่ยอมคนของนางคะ เราก็ติดนิสัยมากับนางนั่นแหละคะ นางบอกว่าถ้าเราไม่ผิดอย่าไปยอม เลยว่านางมีเรื่องที่ไหนเราก็ต้องตามไปด้วย เวลาเรามีเรื่องจะมีนางตามไปตลอดเหมือนกันจ้าาา)
หยก:เออ ก็จริงนะ นี่เมื่อกี่ที่พี่ก้องอุ้มเมิงมานะเนสท์ คนนี้กันตรึมเลยหละ เหมือนพร้อมตบยังไงยังงั้น สยองว่ะ
เรา:เออว่าแต่ พี่ก้องอะไรเนี้ยะเป็นใครว่ะ(เราพูดไปเหมือนคนหายใจไม่ออก เพราะพี่ก้องสั่งห้ามก้มหน้าคะเลยต้องเงยไว้แบบนั้น หายใจเข้าก็ไม่ได้ด้วยสิ)
จีน:อ้าว อินี่ โง่จริงหรือแกล้งโง่วะ พี่ก้องนี่คือสมาชิกหนุ่มฮอตของ ร.รเราเลยนะ เป็นทั้งนักกีฬา ทั้งนักดนตรีของ ร.ร เลยนะเว้ย
ตาล:นี่อิเนสท์ มันจะไปรู้จักใครหละ ซื่อบื่อจะตาย
เรา:ไม่นะเมิงงง ตูว่าพี่เขาน่ารักดี ตูชอบพี่เขาว่ะ
หยก:ห่ะ ชอบพี่เขาหวังสูงไปป่าวเมิงง พี่เขาสาวเยอะนะเว้ย แต่ละคนน่ากลัวขนาด
บิว:แล้วจะทำไมเนาะเนสท์ ชอบพี่ก้องไม่ได้ชอบแฟนเขาสักหน่อย เอาดิ ตูช่วยเอง(บิวนี่ นางชอบสนับสนุนเราทุกเรื่องคะ คอยช่วยเหลือเราตลอดเพราะ เรานี่คือคนที่ซื่อบื่อที่สุดในแก้งเลยก็ว่าได้คะ เพื่อนเลยจะเป็นห่วงหน่อยคะ)
จีน:เอาจริงป่ะเนสท์ พวกตูช่วยเอง ไม่ต้องห่วง (พวกมันทุกคนมองหน้าเราแบบกดดันมากคะ)สักพักพี่ก้องก็เดินมาพร้อม น้ำแข็ง ผ้าเย็น2ผืน ยาดม น้ำเปล่า พี่ก้อง:น้อง4คนอ่ะ ไปประชุมได้แล้วนะ เพื่อนเราเดี่ยวพี่ดูแลให้ ตอนเลิกเรียนค่อยมารับ
เรา:ห่ะ ห่ะ ไม่คะ!!!(เราตะโตนขึ้นทันทันที พี่ก้องเลยมองหน้าเรา)
พี่ก้อง:ในฐานะที่พี่เป็นหัวหน้าพี่สตาฟสีน้ำเงิน พี่ขอสั่งให้พวกน้อง4คนไปประชุม ส่วนน้องนอนพักอยู่นี้ ไปก็เกะกะป่าวๆ
(พวกเรามองหน้ากันเลยคะ ห่ะ หัวหน้าพี่สตาฟ)
พี่ก้อง:ไปได้ยังครับบบบ
หยก:แหะๆๆ ไปก่อนนะคะ พี่ก้องหัวหน้าพี่สตาฟ
ตาล:เออๆ ไปได้แล้วพวกเราอ่ะ ให้เนสท์มันพักผ่อนเถอะ เนอะๆๆ
จีน:เออใช่ๆ เดี๋ยวตอนเลิกเรียนมารับกลับบ้านนะ(แล้วบิวก็เดินมาหาเราคะ)
บิว:เข้าทางแล้วนะเมิง อ่อยให้เต็มที่นะเพื่อนตูเอาใจช่วย(แล้วพวกมันก็ยื้มให้เราคะ หืมมมแผนร้ายกันจริงงง แต่เรานี่สิกดดันชอบก็ชอบนะแต่เขินมากกว่า)
พี่ก้องจับผ้าที่ใส่น้ำแข็งมาประคบที่จมูกให้เรา พร้อมกับจับหน้าเราลงปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือพี่เขาเอาหน้ามาให้เรามากเลยคะ เรานี่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยคะ มาเล่นให้ใจฉันเป็นแบบนี้ฉันว่าเธอก็มีอาการใช่ไหมมม หืมมมไม่ใช่แล้วเนสท์55) เรารีบจับผ้าออกจากมือพี่ก้องเลยคะ พร้อมกับถอยออกจากพี่ก้องคะ ก็คนมันเขินนี่ ใครเคยเป็นบ้างคะ ไอ่ชอบก็ชอบอยู่หรอกแต่มันเขินมากกว่าเว้ยยย (เราแอบเห็นพี่ก้องยิ้มด้วยคะ หืมใจจะละลายแย้ววว)
พี่ก้อง:เราชื่ออะไรนะ
เรา:เนสท์ คะ
พี่ก้อง:อืมม อยู่สีน้ำเงินหรอเราอ่ะ
เรา:คะ (ถามคำตอบคำ ก็มันเขินนี่)
พี่ก้อง:ไงเรา ดีขึ้นยัง
เรา:น้องไม่ได้เป็นไรสักหน่อย แค่กำเดาไหลเอง
พี่ก้อง:หะ ไม่เป็นไร อย่าอวดเก่งหน่อยเลยนะน้อง เจ็บก็บอกว่าเจ็บดิครับบบ(แล้วพี่เขาก็เอามือมาขยี้ผมเราคะ โอ้ยยยเขินอ่ะ) พี่ต้องขอโทษเราด้วยนะ
เรา:ไม่เป็นไรหรอกคะ น้องพักแป๊ปเดียวเดี่ยวก็หายแล้ว
พี่ก้อง:นอนพักไหมหละเดี่ยวพี่เฝ้าเราเอง(เรามองหน้าพี่เขาคะ)
เรา:อ้าวพี่ก้องไม่ไปประชุมหรอคะ (พี่เขาแบบอ้ำๆอึ้งๆ)
พี่ก้อง:ไม่อ่ะ พี่ต้องดูแลเราดิ พี่ทำเราเจ็บนะ อยากนอนก็นอนเถอะพี่ไม่ทำอะไรเราหรอกนะ กลัวพี่ทำอะไรเราหรอไงห่ะ
เรา:ป่าวสักหน่อย น้องจะกลัวทำไมกลางวันแสกๆคนก็เยอะเเยะออก น้องไม่กลัวหรอก
พี่ก้อง:หราาาาา (พี่ก้องยิ้มให้เราคะ โห้ยยยละลายเลยเทอเอ้ยย)ถ้าไม่กลัวก็นอนพักเถอะเดี่ยวพี่เฝ้าเอง
หลังจากนั้นเราก็หลับคะ ไม่รู้เผลอหลับตอนไหนไม่รู้ สงสัยมึนมาก ตื่นมาอีกทีเพื่อนๆแก้งเรานี่เต็มห้องพยาบาลเยคะ แต่ไม่เห็นพี่ก้องนะคะ
1:เห้ยเนสท์ เห็นหยกมันเเล่าว่าพี่ก้องอุ้มแกมาห้องพยาบาลหรอว่ะ
2:เป็นแบบงี้ดิ ไปอ่อยผู้ชายใช่ไหมหละถึงไปกันแค่5คนไม่ให้พวกเราไปด้วยเนาะ
จีน:เห้ย มานี่ตูก็นึกว่าเป็นห่วง อิเนสท์มันหรอกนะ ที่ไหนอิจเพื่อนที่ผู้ชายหล่อมาอุ้มแค่เนี้ยะ
3:ก็มันจริงป่าวว่ะ ไปไหนก็ไปกันแค่5คน แล้วก็ไปอ่อยผ.ทุกครั้ง ทำไมว่ะกลัวพวกฉันไปอ่อยผ.แกหรอวะ อิจีน
จีน:อ้าว พูดแบบนี้ตบกะตูป่ะ
บิว:พอๆ จีนหยุด พวกเมิงก็เถอะ กลับบ้านไปเลยไป อิเนสท์มันยังมึนๆอยู่มาเสียงดังกวนมันน่ารำคาญว่ะ หนวกหู!!
4:เออ กลับก็ได้ว่ะ ระวังนะเนสท์ ไปยุงกับพี่ก้องแฟนพี่ก้องจะมาตบเอานะ(บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจนะว่าทไมพวกนี่ชอบพูดกับเราแบบนี่ แต่วันนี้เราเข้าใจแล้วหละ ติดตามต่อไปนะเพื่อนๆ)
บิว:ปะ จีน หยก ไปส่งเนสท์กันเถอะ ตูหละรำคาญพวกนั้นจริงๆ
หยก:เออ ตูก็นึกว่าเป็นห่วงเพื่อน
เรา:เออนะ ช่างมันเถอะ แล้วตาลหละ
จีน:กลับรถสายไปแล้ว มันบอกว่ารีบไปเลยไม่ได้มารับ
เรา:พวกเมิงงง ขอบใจมากนะ รักนะ(เราส่งสายตาหวานหามันคะ)
หยก:หืมมม พอเลยอิเนสท์ สยองว่ะ555
บิว:เออเนสท์ พวกตูไปเอาเบอพี่ก้องมาให้แล้วนะ(เรานี่ตกใจมากเลยคะ) วันนี้เมิงต้องโทรไปด้วย
เรา:จะให้ตูโทรไปว่าไรว่ะ
หยก:อ้าวอินี่ ก็บอกว่าขอบคุณพี่ก้องมากนะคะเรื่องวันนี้ไรงี้ไง สายอ่อยอะเข้าใจป่ะ
จีน:ใจๆหน่อยเพื่อน อย่าป้อดหน่อยเหอะ อุตส่าไปเอามาให้เห็นว่าเพื่อนชอบ(เรามองหน้าพวกมัน พวกมันเลยกอดคอเราคะ)
บิว:ปะๆกลับบ้าน เมิงจะได้ไปพักด้วยอิเนสท์ จะได้เตรียมใจโทรหาพี่ก้องด้วยไง555
เรา:เมิงอ่ะ อย่าล้อดิว่ะ(พอกลับถึงบ้านเราก็เปิดดูกระดาษเบอโทรพี่ก้องคะ เราตัดสินใจกดเบอพี่ก้องใส่โทรศัพท์คะ จากนั้นหายใจเข้าออกประมานสักพักเราตัดสินใจโทรเลยจ้าา)ตู้ดดดดด....ง
พี่ก้อง:ฮัลโหลครับ(หืมมพี่ก้องรับไวมากจ้าาา แต่พูดเพราะมากสงสัยนางอ่อยสาวบ่อย ชิๆ)
เรา:หะ ห่ะ ฮัลโหลคะพี่ก้อง นี่เนสท์เองนะคะ
พี่ก้อง:....
เรา:คนที่พี่ก้องช่วยเมื่อตอนกลางวันนี่ไงคะ
พี่ก้อง:...จำได้ครับ ว่าไงเราอ่ะดีขึ้นยัง
เรา:ก็ดีขึ้นบ้างแล้วคะ เนสท์ขอบคุณพี่มากนะคะวันนี้ที่ช่วย
พี่ห้อง:เห้ย ไม่เปนไร พี่ทำเราเจ็บนะ พี่ต้องขอโทษเราดิใช่ปะ555 อย่าลืมกินยานะ พักผ่อนด้วยหละ
เรา:555 คะๆ
พีก้อง:แล้วเราทำอะไรอยู่หละ
เรา:เพิ่งถึงบ้านคะ แล้วพี่ก้องทำอะไรอยู่คะ
พี่ก้อง:พี่กำลังจะไปเตะบอลครับ
เรา:งั้นพี่ก้องไปเตะบอลเถอะคะ เนสท์ก็จะไปทำการบ้านเหมือนกัน
พี่ก้อง:ครับๆ อย่าลืมกินยานะ ยัยเด็กดื้อ
เรา:555ค่าาาาาา(พอวางสายไป เรานี่ร้องลั่นบ้านเลยคะ มันดีใจแบบบอกไม่ถูก เป็นคืนที่หลับฝันดีมากกกเลย พอตื่นเช้ามาเราเปิดดูเฟสบุ้คตามปกติของเรา แต่ที่ไม่ปกติคือ พี่ก้อง!!! พี่ก้อง!! นางมาขอเราเป็นเพื่อนในเฟสนะสิ รออะไรคะกดรับไปเส้!!!555
พี่ก้อง:ทักครับ น้องเนสท์
เรา:คะ พี่ก้องว่าไงคะ
พี่ก้อง:ตื่นยังเราอ่ะ
เรา:ตื่นแล้วคะ
พี่ก้อง:ไปเรียนไหวไหม ดีขึ้นยัง
เรา:555ดีขึ้นแล้วคะ กำลังจะไปอาบน้ำ
พี่ก้อง:ว่าแล้ว กลิ่นไรตุ่ๆ ที่ไหนได้กลิ่นเนสท์นี่เอง แหะๆ
เรา:เวอร์ไปและ ไม่ขนาดนั้นมั้งคะ
พี่ก้อง:55พี่ล้อเล่นนะ ไปเราไปอาบน้ำเถอะ พี่ก็จะไปอาบเหมือนกัน กลิ่นไม่ไหวแล้วนี่
เรา:555คะๆ
พี่ก้อง:ไว้เจอกันนะ เด็กดื้อของพี่
เรา:พี่ก้องอ่ะ555 ไว้เจอกันคะ(พอจบบทสนทนา เรานี่ดีใจมากเลยรีบไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ไป ร.ร ไวๆเลยจ้า)
เดี๋ยวมาต่อให้นะคะ
คนนี้ใช่ไหมที่ฉันตามหา "รัก ฟินๆ"
บิว:เห้ยยย เนสท์ เมิงเป็นไงบ้างงง
จีน:ใครว่ะ ออกมานี่ดิทำเพื่อนตูทำไมเนี้ยะ
ตาล:เออ เตะไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนี่
หยก:ออกมานี่ดิ ตบไหมจะได้จบๆ ( หืมมม ตอนนั้นคือซึ้งกับเพื่อนมากรักนะยู้วหู้ว) และก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาคะ นางมานั่งตรงหน้าเราคะ คืออารมเราประมาณว่านี่ตูตายแล้วหรอ แค่โดนฟุตบอลอัดที่หัวแค่นี่ถึงกับตายเลยหรอว่ะ55งานมโนก็มาจ้า เพราะคนที่อยู่ต่อหน้าเราคือแบบหล่อมาก ผิวไม่ขาวไม่ดำ หุ่นนางดีมาก หน้าใสมากจ้า คือแบบนางงานดีจ้าาาาาาา
_:น้องๆเป็นไรมากไหม พี่ต้องขอโทษด้วยนะ
บิว+จีน+ตาล+หยก:อ้าวว พี่ก้องสวัสดีคะ(พี่ก้องก็รับไหว้ แล้วยิ้มกลับไปคะ)
พี่ก้อง:พี่ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เราพวกเราตกใจอ่ะ ทำให้เพื่อนน้องต้องเจ็บตัวด้วยเลย(แล้วพี่ก้องก็เอามือมาจับหัวเราคะ เรานี่แบบมองหน้าพี่เขาหืมมฟินอะ ขออยู่แบบนี้นานๆได้ไหม)
หยก:เออ ไม่เป็นไรหรอกคะ คืออิเนสท์ก็เป็นแบบนี่หละคะ ชอลเดินไม่ดูตาม้าตาเรือคะพี่ก้อง ยิ้มอ่อย(อ้าว อิเพื่อนทรยศ สึดดด)
จีน+ตาล+บิว:อ้าวไรว่ะ เมื่อดี้ยังถามตบอยู่เลย ไม่ใจว่ะ โห้ๆๆๆๆๆ
หยก:อ้าว ก็นี่มันพี่ก้องฉันให้อภัยคะ(แล้วมันก็ยิ้มคะ)
เรา:เออ น้องไม่เป็นอะไรคะพี่
พี่ก้อง:แน่ใจ พี่ว่าสีหน้าเราไม่น่ารอดนะน้อง
เรา:โห้แน่ใจดิพี่ แค่นี่สบายมาก น้องถึกจะตาย เนาะเมิงงงง
บิว:หึๆๆ ไม่ๆๆอ่ะ โดนบอลแรงสะขนาดนี้ไม่ใช่สมองเสื่อมแล้วหรอว่ะ เอเนสท์
จีน:เอ่อเนาะ ตูก็ว่างั้นแหละ
ตาล:ไปห้องพยาบาลเหอะเมิงงง ไปพักไปๆๆๆ
เรา:ได้ไง พี่ม.5เรียกประชุมสีนะเว้ยย เดี่ยวพี่เขาบ่น
ตาล:ออ้าวก็คนมันไปไม่ได้ เกิดอุบัติเหตุกระทันหันไง ไม่เข้าใจก็ช่างพี่เขาสิ
จีน:เออ โตๆกันแล้วพี่เขาคงเข้าใจแหละเมิงงง
เรา:เห้ยย ไม่ได้เขาบอกว่าหัวหน้าพี่สตาฟสีเราโหดมากเลยนะเว้ย ถ้าไม่ไปพี่เขาเอาตูตายแหน่เลย
หยก:ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งเมิงง ไปพักเถอะ
บิว:เออ เมิงนี่ตลอดเลยนะเนสท์ทำไมดื้อด้านจังว่ะ
เรา:เออ ไม่เป็นไรหรอกนะไปกันเถอะ ขอบคุณพี่มากนะคะ (ระหว่างที่เราหันไปขอบคุณพี่ก้องนั้น เห้ยย กำเดาเจ้าใยไหลมาเป็นสายเยี่ยงนี่55)
จีน+ตาล+หยก+บิว:เห้ย เนสท์ ชิฟหายแล้ว กำเดาไหล(พี่ก้องไม่พูดอะไรคะ แต่กลับอุ้มเราแบบไม่ถามเราสักคำ พี่ก้องรีบวื่งมาห้องพยาบาลเลยคะ ส่วนเพื่อนๆเรานะหรอคะ ยืนอึ้งเลยอะดิ55)
เรา:พี่!! ปล่อยน้อง อุ้มน้องทำไมเนี่ยะ น้องเดินเองได้ ปล่อยได้แล้วไม่อายคนบ้างหรอ
พี่ก้อง:ก็เรามันดื้ออ่ะ แบบนี้หละดีแล้ว ชกช้าว่ะพี่ไม่ชอบ!!( หืมม อิตาพี่ก้องดุเราคะ แต่ก็นะ หล่อคะ ให้อภัย555)
พอถึงห้องพยาบาลคะ พี่ก้องก็วางเรานั่งลงกับเตียงนอน พร้อมจับหน้าเราเงยขึ้นคะ หืมมโคตรฟินเลยยยยจ้าาา
พี่ก้อง:เงยไว้แบบนี้นะ ห้ามก้มเด็ดขาด เดี๋ยวพี่มา พวกน้องดูเพื่อนไว้นะเดี๋ยวพี่มา(พวกเพื่อนเราพยักหน้าแทนคำตอบรับคะ)
จีน:เห้ยยย เมิงเมื่อกี้นะ พี่ก้องโคตรเท่ว่ะ ทั้งหล่อ ดูดี เป็นกันเองแถมยังเ็นสุภาพบุรุษอีกนะเมิง ฟินอะ
ตาล:ไง อยากเป็นอิเนสท์เลยอะดิ
บิว:ไม่ว่ะตูว่าน่ากลัวออก ดูพี่ก้องนี่สิหนุ่มฮอตของ ร.ร เราเลย สาวๆพี่เขาเยอะจะตาย กลัวว่ะ(หืม กลัวเป็นด้วยหรอคะ เอบิว55 คือต้องบอกก่อนว่าบิวนี่เซียนตบเลยนะคะ มันมักจะมีเรื่องเป็นประจำเพราะนิสัยที่ไม่ยอมคนของนางคะ เราก็ติดนิสัยมากับนางนั่นแหละคะ นางบอกว่าถ้าเราไม่ผิดอย่าไปยอม เลยว่านางมีเรื่องที่ไหนเราก็ต้องตามไปด้วย เวลาเรามีเรื่องจะมีนางตามไปตลอดเหมือนกันจ้าาา)
หยก:เออ ก็จริงนะ นี่เมื่อกี่ที่พี่ก้องอุ้มเมิงมานะเนสท์ คนนี้กันตรึมเลยหละ เหมือนพร้อมตบยังไงยังงั้น สยองว่ะ
เรา:เออว่าแต่ พี่ก้องอะไรเนี้ยะเป็นใครว่ะ(เราพูดไปเหมือนคนหายใจไม่ออก เพราะพี่ก้องสั่งห้ามก้มหน้าคะเลยต้องเงยไว้แบบนั้น หายใจเข้าก็ไม่ได้ด้วยสิ)
จีน:อ้าว อินี่ โง่จริงหรือแกล้งโง่วะ พี่ก้องนี่คือสมาชิกหนุ่มฮอตของ ร.รเราเลยนะ เป็นทั้งนักกีฬา ทั้งนักดนตรีของ ร.ร เลยนะเว้ย
ตาล:นี่อิเนสท์ มันจะไปรู้จักใครหละ ซื่อบื่อจะตาย
เรา:ไม่นะเมิงงง ตูว่าพี่เขาน่ารักดี ตูชอบพี่เขาว่ะ
หยก:ห่ะ ชอบพี่เขาหวังสูงไปป่าวเมิงง พี่เขาสาวเยอะนะเว้ย แต่ละคนน่ากลัวขนาด
บิว:แล้วจะทำไมเนาะเนสท์ ชอบพี่ก้องไม่ได้ชอบแฟนเขาสักหน่อย เอาดิ ตูช่วยเอง(บิวนี่ นางชอบสนับสนุนเราทุกเรื่องคะ คอยช่วยเหลือเราตลอดเพราะ เรานี่คือคนที่ซื่อบื่อที่สุดในแก้งเลยก็ว่าได้คะ เพื่อนเลยจะเป็นห่วงหน่อยคะ)
จีน:เอาจริงป่ะเนสท์ พวกตูช่วยเอง ไม่ต้องห่วง (พวกมันทุกคนมองหน้าเราแบบกดดันมากคะ)สักพักพี่ก้องก็เดินมาพร้อม น้ำแข็ง ผ้าเย็น2ผืน ยาดม น้ำเปล่า พี่ก้อง:น้อง4คนอ่ะ ไปประชุมได้แล้วนะ เพื่อนเราเดี่ยวพี่ดูแลให้ ตอนเลิกเรียนค่อยมารับ
เรา:ห่ะ ห่ะ ไม่คะ!!!(เราตะโตนขึ้นทันทันที พี่ก้องเลยมองหน้าเรา)
พี่ก้อง:ในฐานะที่พี่เป็นหัวหน้าพี่สตาฟสีน้ำเงิน พี่ขอสั่งให้พวกน้อง4คนไปประชุม ส่วนน้องนอนพักอยู่นี้ ไปก็เกะกะป่าวๆ
(พวกเรามองหน้ากันเลยคะ ห่ะ หัวหน้าพี่สตาฟ)
พี่ก้อง:ไปได้ยังครับบบบ
หยก:แหะๆๆ ไปก่อนนะคะ พี่ก้องหัวหน้าพี่สตาฟ
ตาล:เออๆ ไปได้แล้วพวกเราอ่ะ ให้เนสท์มันพักผ่อนเถอะ เนอะๆๆ
จีน:เออใช่ๆ เดี๋ยวตอนเลิกเรียนมารับกลับบ้านนะ(แล้วบิวก็เดินมาหาเราคะ)
บิว:เข้าทางแล้วนะเมิง อ่อยให้เต็มที่นะเพื่อนตูเอาใจช่วย(แล้วพวกมันก็ยื้มให้เราคะ หืมมมแผนร้ายกันจริงงง แต่เรานี่สิกดดันชอบก็ชอบนะแต่เขินมากกว่า)
พี่ก้องจับผ้าที่ใส่น้ำแข็งมาประคบที่จมูกให้เรา พร้อมกับจับหน้าเราลงปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือพี่เขาเอาหน้ามาให้เรามากเลยคะ เรานี่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยคะ มาเล่นให้ใจฉันเป็นแบบนี้ฉันว่าเธอก็มีอาการใช่ไหมมม หืมมมไม่ใช่แล้วเนสท์55) เรารีบจับผ้าออกจากมือพี่ก้องเลยคะ พร้อมกับถอยออกจากพี่ก้องคะ ก็คนมันเขินนี่ ใครเคยเป็นบ้างคะ ไอ่ชอบก็ชอบอยู่หรอกแต่มันเขินมากกว่าเว้ยยย (เราแอบเห็นพี่ก้องยิ้มด้วยคะ หืมใจจะละลายแย้ววว)
พี่ก้อง:เราชื่ออะไรนะ
เรา:เนสท์ คะ
พี่ก้อง:อืมม อยู่สีน้ำเงินหรอเราอ่ะ
เรา:คะ (ถามคำตอบคำ ก็มันเขินนี่)
พี่ก้อง:ไงเรา ดีขึ้นยัง
เรา:น้องไม่ได้เป็นไรสักหน่อย แค่กำเดาไหลเอง
พี่ก้อง:หะ ไม่เป็นไร อย่าอวดเก่งหน่อยเลยนะน้อง เจ็บก็บอกว่าเจ็บดิครับบบ(แล้วพี่เขาก็เอามือมาขยี้ผมเราคะ โอ้ยยยเขินอ่ะ) พี่ต้องขอโทษเราด้วยนะ
เรา:ไม่เป็นไรหรอกคะ น้องพักแป๊ปเดียวเดี่ยวก็หายแล้ว
พี่ก้อง:นอนพักไหมหละเดี่ยวพี่เฝ้าเราเอง(เรามองหน้าพี่เขาคะ)
เรา:อ้าวพี่ก้องไม่ไปประชุมหรอคะ (พี่เขาแบบอ้ำๆอึ้งๆ)
พี่ก้อง:ไม่อ่ะ พี่ต้องดูแลเราดิ พี่ทำเราเจ็บนะ อยากนอนก็นอนเถอะพี่ไม่ทำอะไรเราหรอกนะ กลัวพี่ทำอะไรเราหรอไงห่ะ
เรา:ป่าวสักหน่อย น้องจะกลัวทำไมกลางวันแสกๆคนก็เยอะเเยะออก น้องไม่กลัวหรอก
พี่ก้อง:หราาาาา (พี่ก้องยิ้มให้เราคะ โห้ยยยละลายเลยเทอเอ้ยย)ถ้าไม่กลัวก็นอนพักเถอะเดี่ยวพี่เฝ้าเอง
หลังจากนั้นเราก็หลับคะ ไม่รู้เผลอหลับตอนไหนไม่รู้ สงสัยมึนมาก ตื่นมาอีกทีเพื่อนๆแก้งเรานี่เต็มห้องพยาบาลเยคะ แต่ไม่เห็นพี่ก้องนะคะ
1:เห้ยเนสท์ เห็นหยกมันเเล่าว่าพี่ก้องอุ้มแกมาห้องพยาบาลหรอว่ะ
2:เป็นแบบงี้ดิ ไปอ่อยผู้ชายใช่ไหมหละถึงไปกันแค่5คนไม่ให้พวกเราไปด้วยเนาะ
จีน:เห้ย มานี่ตูก็นึกว่าเป็นห่วง อิเนสท์มันหรอกนะ ที่ไหนอิจเพื่อนที่ผู้ชายหล่อมาอุ้มแค่เนี้ยะ
3:ก็มันจริงป่าวว่ะ ไปไหนก็ไปกันแค่5คน แล้วก็ไปอ่อยผ.ทุกครั้ง ทำไมว่ะกลัวพวกฉันไปอ่อยผ.แกหรอวะ อิจีน
จีน:อ้าว พูดแบบนี้ตบกะตูป่ะ
บิว:พอๆ จีนหยุด พวกเมิงก็เถอะ กลับบ้านไปเลยไป อิเนสท์มันยังมึนๆอยู่มาเสียงดังกวนมันน่ารำคาญว่ะ หนวกหู!!
4:เออ กลับก็ได้ว่ะ ระวังนะเนสท์ ไปยุงกับพี่ก้องแฟนพี่ก้องจะมาตบเอานะ(บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจนะว่าทไมพวกนี่ชอบพูดกับเราแบบนี่ แต่วันนี้เราเข้าใจแล้วหละ ติดตามต่อไปนะเพื่อนๆ)
บิว:ปะ จีน หยก ไปส่งเนสท์กันเถอะ ตูหละรำคาญพวกนั้นจริงๆ
หยก:เออ ตูก็นึกว่าเป็นห่วงเพื่อน
เรา:เออนะ ช่างมันเถอะ แล้วตาลหละ
จีน:กลับรถสายไปแล้ว มันบอกว่ารีบไปเลยไม่ได้มารับ
เรา:พวกเมิงงง ขอบใจมากนะ รักนะ(เราส่งสายตาหวานหามันคะ)
หยก:หืมมม พอเลยอิเนสท์ สยองว่ะ555
บิว:เออเนสท์ พวกตูไปเอาเบอพี่ก้องมาให้แล้วนะ(เรานี่ตกใจมากเลยคะ) วันนี้เมิงต้องโทรไปด้วย
เรา:จะให้ตูโทรไปว่าไรว่ะ
หยก:อ้าวอินี่ ก็บอกว่าขอบคุณพี่ก้องมากนะคะเรื่องวันนี้ไรงี้ไง สายอ่อยอะเข้าใจป่ะ
จีน:ใจๆหน่อยเพื่อน อย่าป้อดหน่อยเหอะ อุตส่าไปเอามาให้เห็นว่าเพื่อนชอบ(เรามองหน้าพวกมัน พวกมันเลยกอดคอเราคะ)
บิว:ปะๆกลับบ้าน เมิงจะได้ไปพักด้วยอิเนสท์ จะได้เตรียมใจโทรหาพี่ก้องด้วยไง555
เรา:เมิงอ่ะ อย่าล้อดิว่ะ(พอกลับถึงบ้านเราก็เปิดดูกระดาษเบอโทรพี่ก้องคะ เราตัดสินใจกดเบอพี่ก้องใส่โทรศัพท์คะ จากนั้นหายใจเข้าออกประมานสักพักเราตัดสินใจโทรเลยจ้าา)ตู้ดดดดด....ง
พี่ก้อง:ฮัลโหลครับ(หืมมพี่ก้องรับไวมากจ้าาา แต่พูดเพราะมากสงสัยนางอ่อยสาวบ่อย ชิๆ)
เรา:หะ ห่ะ ฮัลโหลคะพี่ก้อง นี่เนสท์เองนะคะ
พี่ก้อง:....
เรา:คนที่พี่ก้องช่วยเมื่อตอนกลางวันนี่ไงคะ
พี่ก้อง:...จำได้ครับ ว่าไงเราอ่ะดีขึ้นยัง
เรา:ก็ดีขึ้นบ้างแล้วคะ เนสท์ขอบคุณพี่มากนะคะวันนี้ที่ช่วย
พี่ห้อง:เห้ย ไม่เปนไร พี่ทำเราเจ็บนะ พี่ต้องขอโทษเราดิใช่ปะ555 อย่าลืมกินยานะ พักผ่อนด้วยหละ
เรา:555 คะๆ
พีก้อง:แล้วเราทำอะไรอยู่หละ
เรา:เพิ่งถึงบ้านคะ แล้วพี่ก้องทำอะไรอยู่คะ
พี่ก้อง:พี่กำลังจะไปเตะบอลครับ
เรา:งั้นพี่ก้องไปเตะบอลเถอะคะ เนสท์ก็จะไปทำการบ้านเหมือนกัน
พี่ก้อง:ครับๆ อย่าลืมกินยานะ ยัยเด็กดื้อ
เรา:555ค่าาาาาา(พอวางสายไป เรานี่ร้องลั่นบ้านเลยคะ มันดีใจแบบบอกไม่ถูก เป็นคืนที่หลับฝันดีมากกกเลย พอตื่นเช้ามาเราเปิดดูเฟสบุ้คตามปกติของเรา แต่ที่ไม่ปกติคือ พี่ก้อง!!! พี่ก้อง!! นางมาขอเราเป็นเพื่อนในเฟสนะสิ รออะไรคะกดรับไปเส้!!!555
พี่ก้อง:ทักครับ น้องเนสท์
เรา:คะ พี่ก้องว่าไงคะ
พี่ก้อง:ตื่นยังเราอ่ะ
เรา:ตื่นแล้วคะ
พี่ก้อง:ไปเรียนไหวไหม ดีขึ้นยัง
เรา:555ดีขึ้นแล้วคะ กำลังจะไปอาบน้ำ
พี่ก้อง:ว่าแล้ว กลิ่นไรตุ่ๆ ที่ไหนได้กลิ่นเนสท์นี่เอง แหะๆ
เรา:เวอร์ไปและ ไม่ขนาดนั้นมั้งคะ
พี่ก้อง:55พี่ล้อเล่นนะ ไปเราไปอาบน้ำเถอะ พี่ก็จะไปอาบเหมือนกัน กลิ่นไม่ไหวแล้วนี่
เรา:555คะๆ
พี่ก้อง:ไว้เจอกันนะ เด็กดื้อของพี่
เรา:พี่ก้องอ่ะ555 ไว้เจอกันคะ(พอจบบทสนทนา เรานี่ดีใจมากเลยรีบไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ไป ร.ร ไวๆเลยจ้า)
เดี๋ยวมาต่อให้นะคะ