เอาจริง ๆ คือการขายของบนทางเท้านี่มันผิดวัตถุประสงค์บาทวิถีและละเมิดสิทธิผู้อื่น (เว้นจุดผ่อนผัน) ในการเข้าถึงการใช้ประโยชน์ของทรัพย์สินสาธารณะครับ บางทีเห็นกับตาเลยว่าคนรอรถเม บาทีมีคนแก่ถือไม้เท้า เด็ก ต้องมายืนรอบนถนน เพราะหาบเร่บล็อคพื้นที่ขายเกือบหมด อีกอย่างคือเอาเปรียบเพื่อนร่วมอาชีพค้าขายที่เค้าเช่าที่ถูกต้องไม่ละเมิดผู้อื่นเพราะมีต้นทุนต่ำกว่า ของบางอย่างขายเหมือนกันก็ทำให้ต้นทุนถูกกว่าได้
               หลัง ๆ พอได้ยินข่าวอยู่บ้างที่ กทม. กับ คสช. จัดระเบียบปัญหาหาบเร่แผงลอยขายผิดที่ผิดทาง ซึ่งจุดอื่น ๆ เช่น ปากคลองตลาด ท่าพระจันทร์ สะพานเหล็ก รัชดาภิเษก ก็ยอมเลิกขายโดยดีอาจจะมีงอแงนิดหน่อยตามปกติของผู้เสียประโยชน์
               แต่ที่โคตรสงสัยคือตรงสยามสแควร์ทำไมไล่ยากเย็นแสนเข็ญมาก คือรู้สึก 5-6 ปีแล้วที่พยายามไล่ไม่ให้ขาย จำได้ว่าทางจุฬาฯ ที่เป็นเจ้าของพื้นที่เอากระถางต้นไม้มาวางเพื่อกั้นไว้ไม่ให้ขายแต่บรรดาพ่อค้าแม่ค้าก็ไม่เข้าใจว่าใหญ่โตมาจากไหนเขวี้ยงทุบทำลายไม่เหลือชิ้นดี ครั้งที่ 2 จำไม่ได้ว่ายุคไหนก็พยายามจัดเป็นข่าวอยู่พักหนึ่งก็จัดไม่ได้ และตอนหลังให้ขายตั้งแต่ 1 ทุ่ม แต่ไปเดินสยาม 5 โมงเย็น นี่ขายกันแล้ว แล้วตอนนี้ กทม. กำลังไม่ให้ขายนี่รู้สึกก็เลื่อนมา 2-3 รอบแล้ว ก็ยังจัดการไม่ได้สักที เลยอยากรู้ว่าใครเป็นแบ็คให้พ่อค้าแม่ค้าพวกนี้ ซึ่งต้องใหญ่มาก ๆ หรือมีอย่างอื่นที่ทำให้ไล่ไม่ได้ คือไม่เข้าใจว่าเรื่องแค่นี้จัดการ 5-6 ปี ไม่เสร็จมันเกิดอะไรขึ้น ?????