เธอไม่ใช่แฟนเก่า #กลับมายิ้ม5000+อีกครั้ง
เชื่อว่าหลายๆคนเป็นเหมือนกับเราที่ไม่ว่าจะเจอคนที่ดีกว่าเขา ลองเปิดใจให้ใครก็ต้องจบลงกับคำว่าเพื่อนไม่ก็พี่น้องทุกครั้งเลย เป็นเพราะอะไรหน่ะหรอเราคิดว่า เพราะรักคนๆหนึ่งมากมากจนยอมที่จะทนเห็นเขามีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ใช่เรา หรือเพียงเพราะเรามันเห็นแก่ตัวกลัวรักครั้งต่อไปจบด้วยการเลิกลาแบบนั้น หรือเป็นเพราะเราอยากขอโทษวันนั้นที่เราไม่เคยบอกรักเค้าเลยอยากลองทำตัวให้ดีขึ้นเพื่อคนๆนั้นใหม่ เราอยากเเชร์เรื่องราวในวัยเด็กของกัสเอง อยากจะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆในวัยเด็กของเรา ถึงมันอาจจะเป็นความทรงจำที่เป็นแผลให้เราไม่กล้าชอบใครถึงทุกวันนี้ก็ตาม55555เริ่มเลยดีว่า เราเคยมีแฟนตอนนั้นเราม.2 มันชื่อว่าออม จริงๆตอนนั้นเราก็ไม่เคยเรียกออมว่าแฟนหรอกแต่เพื่อนทุกคนจะรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน งั้นเรียกเพื่อนสนิทละกันเน้อะ ตอนเเรกเราคิดกับออมแค่เล่นๆเหมือนแต่ละวันเลิกเรียนก็จะมีเพื่อนคุยด้วยถามการบ้านได้ สามารถระบายทุกเรื่องที่มันแย่สำหรับเราให้มันฟังก็สบายใจล่ะ ไม่เคยสนใจว่าออมมันจะรู้สึกรักหรือไม่รักเรายังไงไม่เคยถามว่าเหนื่อยไหม ไม่เคยถามว่าโกรธเราไหมเวลาเราอารมณ์เสียใส่ เราไม่เคยบอกรักออมเลยไม่เคยคุยหวานๆไม่เคยแคร์ความรู้สึกออมเลย อาจจะเพราะเราเป็นพวกที่ปากแข็งมั้งและยังเด็กไปหรือเปล่า ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ คิดถึงก็บอกว่าไม่คิดถึง แต่ใจลึกๆนะเรารู้เเหละว่าเราชอบเค้ามากก เราอยากให้เค้าเป็นคนที่คอยฟังเราบ่นโน่นนี้นั้น เราคบกันก็นานพอสมควร แต่คุยกันกว่าจะคบนี่นานกว่า55555 เราสองคนคบกันมาจนถึงจบม.3 ทุกอย่างมันก็จบลงเมื่อเราเลิกกันตอนม.3 การบอกเลิกผ่านโซเชียลเป็นอะไรที่มันแย่มาก เชื่อไหมว่าออมมันบอกเลิกเรา แต่ตอนนั้นเราโครตชิวเลยนะแบบ จะเลิกก็เลิกดิวะกูไม่รู้สึกอะไรหรอกเพราะไม่เคยรักไรงี้ไง สาเหตุมาจากเราเนี่ยแหละ เราไปกดแชร์เพจหนึ่งข้อความประมาณ
"เหนื่อยไหมถ้าเดินต่อไปไม่ไหวก็หยุดพยายามได้แล้ว "
ออมมันก็ทักมาเลยสงสัยมันทนนิสัยเราไม่ไหวเเล้วมั้ง55555
ออม:แคปรูปที่เราแชร์มา หมายความว่าไงวะ?
กัส:ก็อย่างที่เห็นไง มันโดนจ๋ายไง๊เลยแชร์เล่นๆ55555 *นั้นยังขำอี๊กนี่จะโดนบอกเลิกยังไม่รู้ตัว
ออม:...กัส อยากเลิกมากใช่ป่ะ เคยคิดถึงใจเค้าบ้างป่าวว่ะ นี่ออมว่าออมแพ้แล้วว่ะ ออมเหนื่อยแล้ว ออมทำทุกอย่างก็เพราะรัก กัสยังไม่เข้าใจคำว่า แฟน สำหรับออมสินะ เหนื่อยแล้วว่ะ งั้นออมจะกลับมาเป็นเพื่อนกัสอย่างที่กัสบอกคนอื่นว่าเราเป็นเพื่อนกันไง กัสน่าจะสบายใจกว่านี้
กัส:อื้ม เลิกก็เลิก *ความรู้สึกตอนนั้น หน้าแบบนี้เลย😁😁 คือชิวอ่ะจะเลิกก็เลิกดิ กูไม่รู้สึกไร
จากนั้นมันช่วงปิดเทอมเราก็เรียนซัมเมอร์เตรียมตัวม.4ด้วยแหละ ช่วงมีนาคม อาทิตย์แรกๆที่เลิกกันก็ไม่ได้อะไรนะ ชิวเพราะเพื่อนเยอะเป็นกันไหมเวลาปิดเทอมใหม่ๆมันจะขยันเเชทกันทุกวันทั้งที่เพิ่งปิด 5555 พอเข้าอาทิตย์ที่2 ต้องเรียนพิเศษในเมืองก็เลยมาอยู่คอนโดกับพี่กัน (พี่ชายเราเอง) มหาลัยเค้าไม่ปิดกันไง เรียนเสร็จก็นอนหงิกๆคนเดียวอยู่ห้อง บางวันพี่กันกลับดึกเราก็อยู่คนเดียว มันเหงาแหละเน้อะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเริ่มHzเเล้วแหละ คิดถึงคนที่คอยคุยกันทุกวัน คนที่คอยถามว่าเหนื่อยไหมวันนี้เป็นไงบ้าง แล้วจู้ๆวันนั้นเราก็ร้องไห้เฉยเลย ภาพทุกอย่างที่ออมคอยช่วยเรามันกลับมา เรารู้ตัวว่าเรารักมันมาก แต่เราเป็นพวกฟอร์มจัดไง ไม่ชอบง้อใคร เพื่อนก็ทักมาบ้างแหละว่า เป็นอะไรกัน ทะเลาะกันหนักหรอออมมันลบดิสเฟสลบหน้าปกด้วย ไลน์มันก็ดิสดำนะ มันเพ้อมากด้วย ด่าเราบลาๆๆๆ แต่เราก็ตอบพวกมันไปว่า "ก็เรื่องของออมดิ จะเป็นอะไรก็ชั่งมันดิ เลิกกันเเล้ววะ😢😢😢"
เธอไม่ใช่แฟนเก่า #กลับมายิ้ม5000+อีกครั้ง
เชื่อว่าหลายๆคนเป็นเหมือนกับเราที่ไม่ว่าจะเจอคนที่ดีกว่าเขา ลองเปิดใจให้ใครก็ต้องจบลงกับคำว่าเพื่อนไม่ก็พี่น้องทุกครั้งเลย เป็นเพราะอะไรหน่ะหรอเราคิดว่า เพราะรักคนๆหนึ่งมากมากจนยอมที่จะทนเห็นเขามีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ใช่เรา หรือเพียงเพราะเรามันเห็นแก่ตัวกลัวรักครั้งต่อไปจบด้วยการเลิกลาแบบนั้น หรือเป็นเพราะเราอยากขอโทษวันนั้นที่เราไม่เคยบอกรักเค้าเลยอยากลองทำตัวให้ดีขึ้นเพื่อคนๆนั้นใหม่ เราอยากเเชร์เรื่องราวในวัยเด็กของกัสเอง อยากจะเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆในวัยเด็กของเรา ถึงมันอาจจะเป็นความทรงจำที่เป็นแผลให้เราไม่กล้าชอบใครถึงทุกวันนี้ก็ตาม55555เริ่มเลยดีว่า เราเคยมีแฟนตอนนั้นเราม.2 มันชื่อว่าออม จริงๆตอนนั้นเราก็ไม่เคยเรียกออมว่าแฟนหรอกแต่เพื่อนทุกคนจะรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน งั้นเรียกเพื่อนสนิทละกันเน้อะ ตอนเเรกเราคิดกับออมแค่เล่นๆเหมือนแต่ละวันเลิกเรียนก็จะมีเพื่อนคุยด้วยถามการบ้านได้ สามารถระบายทุกเรื่องที่มันแย่สำหรับเราให้มันฟังก็สบายใจล่ะ ไม่เคยสนใจว่าออมมันจะรู้สึกรักหรือไม่รักเรายังไงไม่เคยถามว่าเหนื่อยไหม ไม่เคยถามว่าโกรธเราไหมเวลาเราอารมณ์เสียใส่ เราไม่เคยบอกรักออมเลยไม่เคยคุยหวานๆไม่เคยแคร์ความรู้สึกออมเลย อาจจะเพราะเราเป็นพวกที่ปากแข็งมั้งและยังเด็กไปหรือเปล่า ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ คิดถึงก็บอกว่าไม่คิดถึง แต่ใจลึกๆนะเรารู้เเหละว่าเราชอบเค้ามากก เราอยากให้เค้าเป็นคนที่คอยฟังเราบ่นโน่นนี้นั้น เราคบกันก็นานพอสมควร แต่คุยกันกว่าจะคบนี่นานกว่า55555 เราสองคนคบกันมาจนถึงจบม.3 ทุกอย่างมันก็จบลงเมื่อเราเลิกกันตอนม.3 การบอกเลิกผ่านโซเชียลเป็นอะไรที่มันแย่มาก เชื่อไหมว่าออมมันบอกเลิกเรา แต่ตอนนั้นเราโครตชิวเลยนะแบบ จะเลิกก็เลิกดิวะกูไม่รู้สึกอะไรหรอกเพราะไม่เคยรักไรงี้ไง สาเหตุมาจากเราเนี่ยแหละ เราไปกดแชร์เพจหนึ่งข้อความประมาณ
"เหนื่อยไหมถ้าเดินต่อไปไม่ไหวก็หยุดพยายามได้แล้ว "
ออมมันก็ทักมาเลยสงสัยมันทนนิสัยเราไม่ไหวเเล้วมั้ง55555
ออม:แคปรูปที่เราแชร์มา หมายความว่าไงวะ?
กัส:ก็อย่างที่เห็นไง มันโดนจ๋ายไง๊เลยแชร์เล่นๆ55555 *นั้นยังขำอี๊กนี่จะโดนบอกเลิกยังไม่รู้ตัว
ออม:...กัส อยากเลิกมากใช่ป่ะ เคยคิดถึงใจเค้าบ้างป่าวว่ะ นี่ออมว่าออมแพ้แล้วว่ะ ออมเหนื่อยแล้ว ออมทำทุกอย่างก็เพราะรัก กัสยังไม่เข้าใจคำว่า แฟน สำหรับออมสินะ เหนื่อยแล้วว่ะ งั้นออมจะกลับมาเป็นเพื่อนกัสอย่างที่กัสบอกคนอื่นว่าเราเป็นเพื่อนกันไง กัสน่าจะสบายใจกว่านี้
กัส:อื้ม เลิกก็เลิก *ความรู้สึกตอนนั้น หน้าแบบนี้เลย😁😁 คือชิวอ่ะจะเลิกก็เลิกดิ กูไม่รู้สึกไร
จากนั้นมันช่วงปิดเทอมเราก็เรียนซัมเมอร์เตรียมตัวม.4ด้วยแหละ ช่วงมีนาคม อาทิตย์แรกๆที่เลิกกันก็ไม่ได้อะไรนะ ชิวเพราะเพื่อนเยอะเป็นกันไหมเวลาปิดเทอมใหม่ๆมันจะขยันเเชทกันทุกวันทั้งที่เพิ่งปิด 5555 พอเข้าอาทิตย์ที่2 ต้องเรียนพิเศษในเมืองก็เลยมาอยู่คอนโดกับพี่กัน (พี่ชายเราเอง) มหาลัยเค้าไม่ปิดกันไง เรียนเสร็จก็นอนหงิกๆคนเดียวอยู่ห้อง บางวันพี่กันกลับดึกเราก็อยู่คนเดียว มันเหงาแหละเน้อะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเริ่มHzเเล้วแหละ คิดถึงคนที่คอยคุยกันทุกวัน คนที่คอยถามว่าเหนื่อยไหมวันนี้เป็นไงบ้าง แล้วจู้ๆวันนั้นเราก็ร้องไห้เฉยเลย ภาพทุกอย่างที่ออมคอยช่วยเรามันกลับมา เรารู้ตัวว่าเรารักมันมาก แต่เราเป็นพวกฟอร์มจัดไง ไม่ชอบง้อใคร เพื่อนก็ทักมาบ้างแหละว่า เป็นอะไรกัน ทะเลาะกันหนักหรอออมมันลบดิสเฟสลบหน้าปกด้วย ไลน์มันก็ดิสดำนะ มันเพ้อมากด้วย ด่าเราบลาๆๆๆ แต่เราก็ตอบพวกมันไปว่า "ก็เรื่องของออมดิ จะเป็นอะไรก็ชั่งมันดิ เลิกกันเเล้ววะ😢😢😢"