ก่อนอื่นขอบอกเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนก่อนนะคะ นี่เป็นครั้งแรกของเราที่ได้ลองตั้งกระทู้ หากมีขอผิดพลาดประการใดต้องขออภัยล่วงหน้า
......เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ชั้นม.6 โรงเรียนแห่งหนึ่ง ซึ่งทุกคนรู้ดีว่าปีนี้จะเป็นปีสุดท้ายของระบบแอดมิชชั่น ส่วนตัวเราเราคิดว่า "เราเหมือนหนูทดลองของผู้ใหญ่ที่ไม่รู้ว่าเค้าจะทดลองยาตัวไหนกับเรา" การเรียน วิชา ความรู้ สิ่งที่ชอบ ความถนัดทุกๆอย่างก้อเหมือนยาตัวหนึ่งที่กระตุ้น และทำให้เราตายได้ในเวลาเดียวกัน วันหนึ่งเราได้เล่นเฟส และเจอวีดีโอหนึ่งที่พูดถึงการศึกษา เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่เรารู้ว่าเราชอบทำอะรัย ชอบวิชาอะรัย อยากเป็นอะรัย เพียงแต่ทุกอย่างขัดแย้งกันหมด อย่างเช่น A เป็นคนชอบเรียนอังกิด แต่อนาคต A อยากเป็นวิศวะ ซึ่ง A ไม่ชอบเรียนฟิสิกและคณิต ทุกอย่างล้วนขัดแย้งไปหมด มีผู้ปกครองบางคนชอบมาถามเราว่าอยากเป็นอะรัย อยากเรียนอะรัย จนเราถามเค้าว่าแล้วลูกเค้าละจะเรียนอะรัย จะทำงานอะรัย เค้าตอบได้เพียงแค่ว่า "ขอแค่ให้สอบติดมหาลัยก้อพอ คณะอะรัยก้อได้ สาขาไหนก้อได้ ติดที่ไหนก้อได้ มีที่เรียนก้อพอแล้ว" นี้คือคำตอบของผู้ใหญ่ เค้าเคยคิดไหมว่าถ้าลูกเค้าติดไปจะเรียนได้ไหม ลูกเค้าชอบไหม นี้คือปัญหาสำหรับคนที่ไม่รู้อะรัยเลย หรือทุกอย่างขัดแย้งแบบเรา จนมีคนๆหนึ่งบอกเราว่า "จงเลือกสิ่งที่ชอบ อยู่แล้วมีความสุข อย่าเลือกสิ่งที่อยากจะเป็นถ้าหากอยู่แล้วไม่มีความสุข" ทำให้เราได้รู้ว่าเราชอบสิ่งไหนและมีความสุขกับสิ่งไหน แต่มารู้ตัวอีกทีก้อสายไปแล้ว....
เราเลยอยากให้เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยว่า จะดีกว่าไหมถ้าให้เด็กค้นหาตัวเอง...ตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆ? เพื่อที่จะไม่สายเกินไป
ปล. 1 เด็กมักจะซื่อตรงกับความรู้สึกและมีความสุขกับสิ่งที่เค้าชอบเสมอ ชอบอะรัยก้อมีความสุข ไม่ชอบก้อร้องไห้ เสียใจ อารมณ์เสีย เป็นความรู้สึกที่ชัดเจนกว่าผู้ใหญ่หลายๆคน
ปล.2 วัยรุ่นหลายๆคนชอบตัดพ้อว่า ตอนเด้กอยากเป็นหมอ โตขึ้นมาอยากเรียวิศวะ ม.1 อยากเรียนถาปัต ม.4อยากเรียนบริหาร และม.6 กูมีที่เรียนก้อพอใจแล้ว!!! มันเลยเป็นปัญหาในระบบการศึกษา
ปล.3 นี่เป็นวีดีโอที่เราได้ดู
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/PrinceEa/posts/10154985395839769?hc_location=ufi
Cr.facebook 
การศึกษาในอนาคต จะดีกว่าไหมถ้าให้เด็กค้นหาตัวเอง...ตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆ?
......เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ชั้นม.6 โรงเรียนแห่งหนึ่ง ซึ่งทุกคนรู้ดีว่าปีนี้จะเป็นปีสุดท้ายของระบบแอดมิชชั่น ส่วนตัวเราเราคิดว่า "เราเหมือนหนูทดลองของผู้ใหญ่ที่ไม่รู้ว่าเค้าจะทดลองยาตัวไหนกับเรา" การเรียน วิชา ความรู้ สิ่งที่ชอบ ความถนัดทุกๆอย่างก้อเหมือนยาตัวหนึ่งที่กระตุ้น และทำให้เราตายได้ในเวลาเดียวกัน วันหนึ่งเราได้เล่นเฟส และเจอวีดีโอหนึ่งที่พูดถึงการศึกษา เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่เรารู้ว่าเราชอบทำอะรัย ชอบวิชาอะรัย อยากเป็นอะรัย เพียงแต่ทุกอย่างขัดแย้งกันหมด อย่างเช่น A เป็นคนชอบเรียนอังกิด แต่อนาคต A อยากเป็นวิศวะ ซึ่ง A ไม่ชอบเรียนฟิสิกและคณิต ทุกอย่างล้วนขัดแย้งไปหมด มีผู้ปกครองบางคนชอบมาถามเราว่าอยากเป็นอะรัย อยากเรียนอะรัย จนเราถามเค้าว่าแล้วลูกเค้าละจะเรียนอะรัย จะทำงานอะรัย เค้าตอบได้เพียงแค่ว่า "ขอแค่ให้สอบติดมหาลัยก้อพอ คณะอะรัยก้อได้ สาขาไหนก้อได้ ติดที่ไหนก้อได้ มีที่เรียนก้อพอแล้ว" นี้คือคำตอบของผู้ใหญ่ เค้าเคยคิดไหมว่าถ้าลูกเค้าติดไปจะเรียนได้ไหม ลูกเค้าชอบไหม นี้คือปัญหาสำหรับคนที่ไม่รู้อะรัยเลย หรือทุกอย่างขัดแย้งแบบเรา จนมีคนๆหนึ่งบอกเราว่า "จงเลือกสิ่งที่ชอบ อยู่แล้วมีความสุข อย่าเลือกสิ่งที่อยากจะเป็นถ้าหากอยู่แล้วไม่มีความสุข" ทำให้เราได้รู้ว่าเราชอบสิ่งไหนและมีความสุขกับสิ่งไหน แต่มารู้ตัวอีกทีก้อสายไปแล้ว....
เราเลยอยากให้เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยว่า จะดีกว่าไหมถ้าให้เด็กค้นหาตัวเอง...ตั้งแต่ยังเป็นเด็กๆ? เพื่อที่จะไม่สายเกินไป
ปล. 1 เด็กมักจะซื่อตรงกับความรู้สึกและมีความสุขกับสิ่งที่เค้าชอบเสมอ ชอบอะรัยก้อมีความสุข ไม่ชอบก้อร้องไห้ เสียใจ อารมณ์เสีย เป็นความรู้สึกที่ชัดเจนกว่าผู้ใหญ่หลายๆคน
ปล.2 วัยรุ่นหลายๆคนชอบตัดพ้อว่า ตอนเด้กอยากเป็นหมอ โตขึ้นมาอยากเรียวิศวะ ม.1 อยากเรียนถาปัต ม.4อยากเรียนบริหาร และม.6 กูมีที่เรียนก้อพอใจแล้ว!!! มันเลยเป็นปัญหาในระบบการศึกษา
ปล.3 นี่เป็นวีดีโอที่เราได้ดู [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้