คือ ย่าที่บ้านเป็นคนเลี้ยงเรามาแทนพ่อแม่ แต่ไม่ปล่อยเราเลย
ตั้งแต่เล็กจนโต เคยไปเที่ยวกับเพื่อนแค่ 2 ครั้ง ขอไปกินข้าวตอนเย็นยังยากเลย
การแต่งตัว ถ้าเราซื้อเสื้อผ้าเอง แล้วย่าไม่ชอบก็จะเอาไปให้คนอื่นทันที ไม่ให้ใส่
ย่าจะเป็นคนให้ช่างตัดเสื้อผ้าให้เราใส่ หรือไม่ก็พาไปซื้อเอง ทั้งกระเป๋า รองเท้า
แล้วเสื้อผ้าแต่ล่ะตัว เชยมาก ไม่อยากแต่จำใจต้องใส่ นับครั้งได้ที่จะซื้อเสื้อมาถูกใจท่าน
ทรงผมก็ต้องให้เรียบร้อย ตรงใจย่า เท่านั้นถึงจะพอใจ ถ้าไม่พอใจก็ไม่คุยด้วย ทำไม่พอใจใส่ตลอด
แล้วอายุจะ27 แล้ว ยังไม่เคยทำงานเลย อยุ่แต่บ้านเฉยๆ เราเลยขอไปทำงานแต่ต้องทำงานใกล้บ้าน
หรือที่ทำงานคนที่บ้านรู้จักเท่านั้น เวลาเราคุยโทรศัพท์ก็จะมานั่งฟังว่าเราคุยอะไรบ้าน
ห้องเราก็จะมาค้นของในห้องตลอด ล็อคห้องก็ไม่ได้ ทุกวันนี้ อึกอัดมาก
พอเราพุดก็ไม่พอใจ เราไม่รุ้จะทำยังไงแล้ว รู้สึกว่าใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย
อยากเที่ยวกับเพื่อน อยากแต่งตัวแบบที่ชอบ หรือ แต่งหน้าทำผม ตามใจตัวเองบ้าง
ต้องแอบใส่ บ่อยครั้ง จนทุกวันนี้ไม่มีเพื่อนแล้ว โดนตัดขาดจากเพื่อนจนไม่ได้ติดต่อใครเลย
ตัวคนเดียว
ทำยังไง อายุ 26 แล้ว แต่ที่บ้านยังไม่ปล่อยเลย
ตั้งแต่เล็กจนโต เคยไปเที่ยวกับเพื่อนแค่ 2 ครั้ง ขอไปกินข้าวตอนเย็นยังยากเลย
การแต่งตัว ถ้าเราซื้อเสื้อผ้าเอง แล้วย่าไม่ชอบก็จะเอาไปให้คนอื่นทันที ไม่ให้ใส่
ย่าจะเป็นคนให้ช่างตัดเสื้อผ้าให้เราใส่ หรือไม่ก็พาไปซื้อเอง ทั้งกระเป๋า รองเท้า
แล้วเสื้อผ้าแต่ล่ะตัว เชยมาก ไม่อยากแต่จำใจต้องใส่ นับครั้งได้ที่จะซื้อเสื้อมาถูกใจท่าน
ทรงผมก็ต้องให้เรียบร้อย ตรงใจย่า เท่านั้นถึงจะพอใจ ถ้าไม่พอใจก็ไม่คุยด้วย ทำไม่พอใจใส่ตลอด
แล้วอายุจะ27 แล้ว ยังไม่เคยทำงานเลย อยุ่แต่บ้านเฉยๆ เราเลยขอไปทำงานแต่ต้องทำงานใกล้บ้าน
หรือที่ทำงานคนที่บ้านรู้จักเท่านั้น เวลาเราคุยโทรศัพท์ก็จะมานั่งฟังว่าเราคุยอะไรบ้าน
ห้องเราก็จะมาค้นของในห้องตลอด ล็อคห้องก็ไม่ได้ ทุกวันนี้ อึกอัดมาก
พอเราพุดก็ไม่พอใจ เราไม่รุ้จะทำยังไงแล้ว รู้สึกว่าใช้ชีวิตไม่คุ้มเลย
อยากเที่ยวกับเพื่อน อยากแต่งตัวแบบที่ชอบ หรือ แต่งหน้าทำผม ตามใจตัวเองบ้าง
ต้องแอบใส่ บ่อยครั้ง จนทุกวันนี้ไม่มีเพื่อนแล้ว โดนตัดขาดจากเพื่อนจนไม่ได้ติดต่อใครเลย
ตัวคนเดียว