เป็นมนุษย์เงินเดือนกับบริษัทนี้มา 13 ปี > แต่สิ่งที่มีตอนนี้ "เท่ากับ0"
- เราเริ่มทำงานจากเงินเดือน 6,000฿ จากนั้นก็เพิ่มมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ 20,000฿ เมื่อ 6 ปีที่แล้ว
- เราเริ่มจากธุรการ > มาเป็นจัดซื้อ >แล้วมาเป็นเลขา > ปัจจุบันเป็นคนคีย์เอกสาร (งานที่เด็กม.3ก็ทำได้)
- เราเคยเป็นคนมีหน้ามีตาในองค์กร แต่ ปัจจุบัน เงาหัวแทบจะยังไม่มี
- เราพลาดตรงที่ทำให้เจ้านายโกรธ (เรากับเจ้านายสนิทกันมาก เจ้านายใจดีมาก อยู่ดีดีวันนึงเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน
และกับทุกคนไม่ใช่กับเราคนเดียว แค่เราโดนเยอะสุด เพราะใกล้นายที่สุด) อ่อ...ไม่ใช่เรื่องชู้สาวนะคะ
- หลังจากวันนั้น เจ้านายก็ไม่เคยพูดหรือคุยอะไรกับเราอีกเลย ไม่แม้แต่จะมองหน้า ...
- เรารู้ว่าเราควรต้องหางานใหม่ถ้าเราอยากมีอนาคตในสายงานบริหาร แต่อายุเราเกิน30แล้ว เราหางานใหม่ยาก
- เรามีลูกที่กำลังเรียน (2คน) มีบ้านที่ยังผ่อนไม่หมด เคยมีเงินเก็บเป็นก้อนแต่ญาติๆๆๆๆๆๆๆก็มายืมไปแล้วไม่เคยมาคืน
- เราก็ทนทำต่อมาเรื่อยๆนะ พยายามคิดบวก เขาลดงานเรา ย้ายโต๊ะทำงานเรา แต่เงินเดือนเรายังเท่าเดิม+++++นะ
- ระหว่างนั้น ก็ค่อยๆ มองหาลู่ทาง - และแอบทำธุรกิจส่วนตัวคู่ขนานกันไป
***** 3 ปีผ่านมา *****
** เราแอบไปเรียนภาษา ** เราแอบไปเรียนShipping ** เราแอบไปเรียน MBA (เริ่มเรียนปี58) **
***** เราไม่กลัวกับการต้องเปลี่ยนงานอีกแล้ว *****
+ บริษัทเราเปิดมา 2 ปี เข้าปีที่ 3 มีผลประกอบการที่ดีพอสมควร มีกำไรต่อเนื่อง
+ ถึงเวลาแล้วที่เราจะลาออกจากงานประจำ (ที่ไม่ได้ใช้ความสามารถและสมองเลย)
+ ถึงเวลาแล้วที่เราจะมาบริหารธุรกิจของตัวเองแบบเต็มตัว...
ตอนนี้... อยู่รอแค่โบนัส ... แค่นั้น
อยากบอกทุกๆคนว่า "ครอบครัวสำคัญมาก" เรามีพวกเขาเป็นกำลังใจให้เราเสมอมา
วันที่เราร้องไห้แทบบ้า (ตอนนั้นทำใจรับความเปลี่ยนแปลงไม่ได้) ก็มีพวกเขานี่แหล่ะที่คอยเช็ดน้ำตาให้เรา
องค์กรนี้ > (เราเป็นTalent) ที่เคยทุ่มเททำงานให้อย่างเต็มที่ (เราเต็มที่มากๆๆ)
บัดนี้...เราเห็นเป็นเพียงผงธุลี ไม่มีค่า ไม่มีความหมาย และไม่มีตัวตน
เราไม่เหลือความทรงจำดีดีกับที่นี่ มันเลวร้ายมากกว่า กับประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา 13 ปี คือเราเสียศุนย์มาก...
แต่เรายังเหลือคุณค่าสำหรับตัวเองอยู่ >> เราจะขอสู้ >> ในวิถีของเรา
เป็นกำลังใจให้เรานะ...
ลาออกจากงาน กับ ทนทำต่อไป > เพื่อเงิน? เพื่อตัวเอง? หรือ เพื่อใคร?
- เราเริ่มทำงานจากเงินเดือน 6,000฿ จากนั้นก็เพิ่มมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ 20,000฿ เมื่อ 6 ปีที่แล้ว
- เราเริ่มจากธุรการ > มาเป็นจัดซื้อ >แล้วมาเป็นเลขา > ปัจจุบันเป็นคนคีย์เอกสาร (งานที่เด็กม.3ก็ทำได้)
- เราเคยเป็นคนมีหน้ามีตาในองค์กร แต่ ปัจจุบัน เงาหัวแทบจะยังไม่มี
- เราพลาดตรงที่ทำให้เจ้านายโกรธ (เรากับเจ้านายสนิทกันมาก เจ้านายใจดีมาก อยู่ดีดีวันนึงเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน
และกับทุกคนไม่ใช่กับเราคนเดียว แค่เราโดนเยอะสุด เพราะใกล้นายที่สุด) อ่อ...ไม่ใช่เรื่องชู้สาวนะคะ
- หลังจากวันนั้น เจ้านายก็ไม่เคยพูดหรือคุยอะไรกับเราอีกเลย ไม่แม้แต่จะมองหน้า ...
- เรารู้ว่าเราควรต้องหางานใหม่ถ้าเราอยากมีอนาคตในสายงานบริหาร แต่อายุเราเกิน30แล้ว เราหางานใหม่ยาก
- เรามีลูกที่กำลังเรียน (2คน) มีบ้านที่ยังผ่อนไม่หมด เคยมีเงินเก็บเป็นก้อนแต่ญาติๆๆๆๆๆๆๆก็มายืมไปแล้วไม่เคยมาคืน
- เราก็ทนทำต่อมาเรื่อยๆนะ พยายามคิดบวก เขาลดงานเรา ย้ายโต๊ะทำงานเรา แต่เงินเดือนเรายังเท่าเดิม+++++นะ
- ระหว่างนั้น ก็ค่อยๆ มองหาลู่ทาง - และแอบทำธุรกิจส่วนตัวคู่ขนานกันไป
***** 3 ปีผ่านมา *****
** เราแอบไปเรียนภาษา ** เราแอบไปเรียนShipping ** เราแอบไปเรียน MBA (เริ่มเรียนปี58) **
***** เราไม่กลัวกับการต้องเปลี่ยนงานอีกแล้ว *****
+ บริษัทเราเปิดมา 2 ปี เข้าปีที่ 3 มีผลประกอบการที่ดีพอสมควร มีกำไรต่อเนื่อง
+ ถึงเวลาแล้วที่เราจะลาออกจากงานประจำ (ที่ไม่ได้ใช้ความสามารถและสมองเลย)
+ ถึงเวลาแล้วที่เราจะมาบริหารธุรกิจของตัวเองแบบเต็มตัว...
ตอนนี้... อยู่รอแค่โบนัส ... แค่นั้น
อยากบอกทุกๆคนว่า "ครอบครัวสำคัญมาก" เรามีพวกเขาเป็นกำลังใจให้เราเสมอมา
วันที่เราร้องไห้แทบบ้า (ตอนนั้นทำใจรับความเปลี่ยนแปลงไม่ได้) ก็มีพวกเขานี่แหล่ะที่คอยเช็ดน้ำตาให้เรา
องค์กรนี้ > (เราเป็นTalent) ที่เคยทุ่มเททำงานให้อย่างเต็มที่ (เราเต็มที่มากๆๆ)
บัดนี้...เราเห็นเป็นเพียงผงธุลี ไม่มีค่า ไม่มีความหมาย และไม่มีตัวตน
เราไม่เหลือความทรงจำดีดีกับที่นี่ มันเลวร้ายมากกว่า กับประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา 13 ปี คือเราเสียศุนย์มาก...
แต่เรายังเหลือคุณค่าสำหรับตัวเองอยู่ >> เราจะขอสู้ >> ในวิถีของเรา
เป็นกำลังใจให้เรานะ...