สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน เราเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ อยากจะมาเล่าเรื่องความรัก 2ปีที่ผ่านมาเเล้วให้เพื่อนๆฟัง
ว่ามันเจ็บขนาดไหนกับความรักครั้งเเรก ที่ตอนจบเหมือนโดนเเทงข้างหลัง
เรามีแฟนคนเเรกตอนอยู่ ม.3 ค่ะ เรียนที่เดียวกันห้องเดียวกัน ตอนเเรกเราก็ไม่รู้ตัวเองหรอกค่ะ ว่าเราชอบเขาเเต่พอมารู้อีกทีเราก็ชอบเขาไปแล้ว จนเขารู้ตัวเลยมาคุยกับเราเเล้วมาขอคบกับเราค่ะ เเรกๆเราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะโดยที่ไม่มีใครรู้ พอสักอาทิตย์นึงความเเตกค่ะ เพื่อนในห้องสงสัยเลยถาม เราก็บอกความจริง เพื่อนก็ไม่ได้อะไรมาก เพื่อนก็คอยช่วยทุกอย่างค่ะ ในตอนที่คบกันมันก็มีอุปสรรคบ้าง ทั้งเรื่องโน้นเรื่องนี้ เราก็ฝ่าฟันมาได้หมดค่ะ เเต่ก็มีเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมันบอกค่ะว่า เขาคบกับเราเพื่อหลอกใช้ เราก็ได้เเต่นิ่ง ไม่ได้พูดอะไร ก็เข้าใจว่าเพื่อนมันหวังดีมันเป็นห่วงเราเพราะเป็นความรักครั้งเเรก เรายอมรับเลยค่ะว่าเรารักเขามาก วันเกิดเขาเราก็เซอร์ไพรส์เค้กให้ แต่ว่าเขาไม่ได้มาหรอกค่ะ ซึ่งเราก็รู้อยู่เเล้วว่าเขามาไม่ได้เพราะติดทำงานเสาร์อาทิตย์ เราก็ฝากให้เพื่อนเอาไปให้เขาที่บ้าน พอตกเย็นเราก็โทรหาเขา ว่าได้เค้กที่เพื่อนเอาไปให้มั้ย เขาก็บอกค่ะว่าได้ พอตกกลางคืนเขาก็โพสต์รูปขอบคุณเราที่เราซื้อเค้กให้เขาเเต่ไม่ได้เเท็กให้เรานะ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ก็คบกันมาเรื่อยๆพอเริ่มมีเรื่องราวต่างๆเข้ามา เพื่อนก็ตัดสินใจมาบอกเราค่ะว่า วันนั้นที่เอาเค้กไปให้เขานั้น ตอนเเรกเขาจะไม่รับค่ะ เเต่เพื่อนเราก็ยังส่งให้เเล้วบอกเขาไปว่า เราตั้งใจซื้อมาให้ถ้าไม่รับเราจะเสียใจ พอเราได้ยินเเบบนี้ก็เงียบค่ะไม่ได้ถามอะไรเขาต่อ
ตลอดเวลาที่เราคบกันเขาให้สมุดเรามาเล่มนึงค่ะ ให้เราเขียนถึงเขา อยากเขียนอะไรก็เขียน เเล้วเขาก็จะเอากลับไปอ่านค่ะ เราก็เขียนนะเขียนความรู้สึกบ้างอะไรบ้าง เเต่พอได้มารู้อีกว่า สิ่งที่เราเขียนไปนั้นเขาไม่เคยอ่านเลย จุกค่ะ พูดไม่ออก เเต่ก็ไม่เคยถามค่ะ ยังคงไว้ใจเเละเชื่อเขาต่อไปจนปิดเทอม เราไม่ได้เจอกันเลยค่ะเพราะเขากลับบ้านเขาต่างจังหวัด นานมากค่ะ ไม่ได้คุยไรกันเลย เรานี่อยู่เเต่กับเพื่อนค่ะ พอเปิดเทอมมาเขาก็บอกว่า เขาเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนไลน์เเล้วเบอร์เราหาย เขาเลยไม่ได้ติดต่อเรา เราก็ไม่ได้ว่าอะไร วันลอยกระทงเราก็ไปด้วยกัน เเต่ไม่ได้ลอยกระทงนะคะ เเค่ปล่อยโคมลอยเฉยๆ เเต่ช่วงนั้นก็จำได้ค่ะว่า มีความสุขมาก เเต่สุดท้ายเเล้ว เราก็ยิ้มได้ไม่นานค่ะ เราเริ่มคุยกันน้อยลง เขาเริ่มไม่ตอบไลนืเรา พอเพื่อนไปถามเขา เขาก็บอกว่าเขาไม่ว่าง เขาช่วยเเม่ทำงาน เราก็เงียบค่ะ คิดว่าเขาคงมีเหตุผลของเขา จนอยู่มาวันนึงจากที่ยิ้มเเละหัวเราะอยู่ดีๆกับเพื่อนในห้องสมุด เราก็ต้องหยุดความสุขทุกอย่างทันทีเเบบไม่ทันตั้งตัว ไม่ทันได้เตรียมใจ
.......................................................................................................................................................................................................
ฝากเพื่อนๆอ่านด้วยนะคะ เเสดงความคิดเห็นได้ค่ะ เเล้วจะมาเล่าต่อ เรื่องยังมีอีกยาว เเละเจ็บสุดๆเลยค่ะ
เดี๋ยวมาเล่าต่อน้าาาา
เจ้าของกระทู้ขอไปอ่านหนังสือก่อน ฝากด้วยน้าาาาาา
รักไปเจ็บไป
ว่ามันเจ็บขนาดไหนกับความรักครั้งเเรก ที่ตอนจบเหมือนโดนเเทงข้างหลัง
เรามีแฟนคนเเรกตอนอยู่ ม.3 ค่ะ เรียนที่เดียวกันห้องเดียวกัน ตอนเเรกเราก็ไม่รู้ตัวเองหรอกค่ะ ว่าเราชอบเขาเเต่พอมารู้อีกทีเราก็ชอบเขาไปแล้ว จนเขารู้ตัวเลยมาคุยกับเราเเล้วมาขอคบกับเราค่ะ เเรกๆเราก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะโดยที่ไม่มีใครรู้ พอสักอาทิตย์นึงความเเตกค่ะ เพื่อนในห้องสงสัยเลยถาม เราก็บอกความจริง เพื่อนก็ไม่ได้อะไรมาก เพื่อนก็คอยช่วยทุกอย่างค่ะ ในตอนที่คบกันมันก็มีอุปสรรคบ้าง ทั้งเรื่องโน้นเรื่องนี้ เราก็ฝ่าฟันมาได้หมดค่ะ เเต่ก็มีเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมันบอกค่ะว่า เขาคบกับเราเพื่อหลอกใช้ เราก็ได้เเต่นิ่ง ไม่ได้พูดอะไร ก็เข้าใจว่าเพื่อนมันหวังดีมันเป็นห่วงเราเพราะเป็นความรักครั้งเเรก เรายอมรับเลยค่ะว่าเรารักเขามาก วันเกิดเขาเราก็เซอร์ไพรส์เค้กให้ แต่ว่าเขาไม่ได้มาหรอกค่ะ ซึ่งเราก็รู้อยู่เเล้วว่าเขามาไม่ได้เพราะติดทำงานเสาร์อาทิตย์ เราก็ฝากให้เพื่อนเอาไปให้เขาที่บ้าน พอตกเย็นเราก็โทรหาเขา ว่าได้เค้กที่เพื่อนเอาไปให้มั้ย เขาก็บอกค่ะว่าได้ พอตกกลางคืนเขาก็โพสต์รูปขอบคุณเราที่เราซื้อเค้กให้เขาเเต่ไม่ได้เเท็กให้เรานะ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ก็คบกันมาเรื่อยๆพอเริ่มมีเรื่องราวต่างๆเข้ามา เพื่อนก็ตัดสินใจมาบอกเราค่ะว่า วันนั้นที่เอาเค้กไปให้เขานั้น ตอนเเรกเขาจะไม่รับค่ะ เเต่เพื่อนเราก็ยังส่งให้เเล้วบอกเขาไปว่า เราตั้งใจซื้อมาให้ถ้าไม่รับเราจะเสียใจ พอเราได้ยินเเบบนี้ก็เงียบค่ะไม่ได้ถามอะไรเขาต่อ
ตลอดเวลาที่เราคบกันเขาให้สมุดเรามาเล่มนึงค่ะ ให้เราเขียนถึงเขา อยากเขียนอะไรก็เขียน เเล้วเขาก็จะเอากลับไปอ่านค่ะ เราก็เขียนนะเขียนความรู้สึกบ้างอะไรบ้าง เเต่พอได้มารู้อีกว่า สิ่งที่เราเขียนไปนั้นเขาไม่เคยอ่านเลย จุกค่ะ พูดไม่ออก เเต่ก็ไม่เคยถามค่ะ ยังคงไว้ใจเเละเชื่อเขาต่อไปจนปิดเทอม เราไม่ได้เจอกันเลยค่ะเพราะเขากลับบ้านเขาต่างจังหวัด นานมากค่ะ ไม่ได้คุยไรกันเลย เรานี่อยู่เเต่กับเพื่อนค่ะ พอเปิดเทอมมาเขาก็บอกว่า เขาเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนไลน์เเล้วเบอร์เราหาย เขาเลยไม่ได้ติดต่อเรา เราก็ไม่ได้ว่าอะไร วันลอยกระทงเราก็ไปด้วยกัน เเต่ไม่ได้ลอยกระทงนะคะ เเค่ปล่อยโคมลอยเฉยๆ เเต่ช่วงนั้นก็จำได้ค่ะว่า มีความสุขมาก เเต่สุดท้ายเเล้ว เราก็ยิ้มได้ไม่นานค่ะ เราเริ่มคุยกันน้อยลง เขาเริ่มไม่ตอบไลนืเรา พอเพื่อนไปถามเขา เขาก็บอกว่าเขาไม่ว่าง เขาช่วยเเม่ทำงาน เราก็เงียบค่ะ คิดว่าเขาคงมีเหตุผลของเขา จนอยู่มาวันนึงจากที่ยิ้มเเละหัวเราะอยู่ดีๆกับเพื่อนในห้องสมุด เราก็ต้องหยุดความสุขทุกอย่างทันทีเเบบไม่ทันตั้งตัว ไม่ทันได้เตรียมใจ
.......................................................................................................................................................................................................
ฝากเพื่อนๆอ่านด้วยนะคะ เเสดงความคิดเห็นได้ค่ะ เเล้วจะมาเล่าต่อ เรื่องยังมีอีกยาว เเละเจ็บสุดๆเลยค่ะ
เดี๋ยวมาเล่าต่อน้าาาา
เจ้าของกระทู้ขอไปอ่านหนังสือก่อน ฝากด้วยน้าาาาาา