เรื่องมีอยู่ว่า
วันนี้ไปทำธุระใกล้ๆบ้านเสร็จแล้ว
เดินไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าปัญหา
พิกัด...ตีนสะพานสถานีรถไฟฟ้าบีทีเอสสนามเป้า
ฝั่งไปสะพานควายใกล้ธนาคารกสิกร
นั่งหน้าสุดเลยสั่งก๋วยเตี๋ยวกับเป็บซี่อีก1 ขวด
กินไปได้2-3 คำพอดีว่ามีรถจักรยานขาย
ล็อตเตอรี่มาจอดหน้าร้านเราก็สนใจอยากดู
แต่หน้าร้านจอดไม่ได้เกะกะหน้าร้าน
คนขายเลยเลื่อนรถไปทางซ้ายมือนิดนึงเยื้องๆกัน
เราก็ลุกไปดูใช้เวลาไม่นาน 2-3 นาทีก็กลับมา
อ้าววว!!! ก๋วยเตี๋ยว&เป็บซี่หายไปไหน???
รวมทั้งสมุดกับร่มที่วางไว้ก็หายไปด้วย
เลยเดินไปถามคนที่เหมือนจะเป็นเจ้าของร้าน
ว่าของหายไปไหนหมด ยังกินไม่เสร็จเลย
เพิ่งกินไปนิดเดียว. นางตอบว่าไงรู้มั้ย
นางบอกว่าลูกน้องเอาไปทิ้งแล้ว???
คืออะไรอ่ะ คนยังกินไม่เสร็จ ของก็วางอยู่
แล้วเดินออกไปหน้าร้านแป้บเดียว
ทำไมไม่รอถามก่อน น่าจะมีเมคเซ้นส์นะ
พนักงานก็ยืนอยู่หน้าร้าน ตู้ก๋วยเตี๋ยวก็อยู่หน้าร้าน
ที่สำคัญ ไม่ขอโทษซักคำ
ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เราเลยถามจะเอาไง
นางตอบกลับมาแบบเหวี่ยงๆจะกินอะไรล่ะ
จะทำให้ใหม่ ก็บอกเหมือนเดิม
สรุปนางทำมาให้ แต่สิ่งที่ได้คือ
เส้นที่กินได้ประมาณ2-3 คำ ลูกชิ้น 2ลูก
กับน้ำแห้งขอด เฮ้ยย!! ประชดนี่หว่า
อะไรยังไง??? คือก่อนเอาไปทิ้ง
มันเยอะกว่านี้นะ ไม่เอาเป็ปซี่มาใช้คืนด้วย
ดูดไปนิดเดียวเหมือนกัน
ตอนนั้นโมโหมาก อยากคว่ำโต๊ะแล้วเดินไปด่ามัน
แต่พยายามสงบสติอารมณ์ จ่ายเงินมันไป
แล้วเดินออกมาโดยที่ไม่ได้แตะก๋วยเตี๋ยว
ถ้วยใหม่เลย อยากจะแช่งมัน
ให้ร้านมันเจ๊ง คิดไปคิดมาไ่ม่เอาดีกว่า
เดี๋ยวเข้าตัว 5555 ให้เวรกรรมตามสนองมันเอง
พวกเห็นแก่ตัวชอบเอาเปรียบคนอื่น
แปลกนะคนแบบนี้มีที่ยืนในสังคมได้ยังไง
ป.ล เอามาเล่าสู่กันฟัง บางคนอาจจะเห็นว่า
มันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับเรามันเรื่องใหญ่
เกลียดไอ้พวกเห็นแก่ตัว
ชอบเอาเปรียบคนอื่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
เลยรับไม่ได้อ่ะ 😬😬
ความเห็นแก่ตัวของร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่ง เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเจอ
วันนี้ไปทำธุระใกล้ๆบ้านเสร็จแล้ว
เดินไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าปัญหา
พิกัด...ตีนสะพานสถานีรถไฟฟ้าบีทีเอสสนามเป้า
ฝั่งไปสะพานควายใกล้ธนาคารกสิกร
นั่งหน้าสุดเลยสั่งก๋วยเตี๋ยวกับเป็บซี่อีก1 ขวด
กินไปได้2-3 คำพอดีว่ามีรถจักรยานขาย
ล็อตเตอรี่มาจอดหน้าร้านเราก็สนใจอยากดู
แต่หน้าร้านจอดไม่ได้เกะกะหน้าร้าน
คนขายเลยเลื่อนรถไปทางซ้ายมือนิดนึงเยื้องๆกัน
เราก็ลุกไปดูใช้เวลาไม่นาน 2-3 นาทีก็กลับมา
อ้าววว!!! ก๋วยเตี๋ยว&เป็บซี่หายไปไหน???
รวมทั้งสมุดกับร่มที่วางไว้ก็หายไปด้วย
เลยเดินไปถามคนที่เหมือนจะเป็นเจ้าของร้าน
ว่าของหายไปไหนหมด ยังกินไม่เสร็จเลย
เพิ่งกินไปนิดเดียว. นางตอบว่าไงรู้มั้ย
นางบอกว่าลูกน้องเอาไปทิ้งแล้ว???
คืออะไรอ่ะ คนยังกินไม่เสร็จ ของก็วางอยู่
แล้วเดินออกไปหน้าร้านแป้บเดียว
ทำไมไม่รอถามก่อน น่าจะมีเมคเซ้นส์นะ
พนักงานก็ยืนอยู่หน้าร้าน ตู้ก๋วยเตี๋ยวก็อยู่หน้าร้าน
ที่สำคัญ ไม่ขอโทษซักคำ
ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เราเลยถามจะเอาไง
นางตอบกลับมาแบบเหวี่ยงๆจะกินอะไรล่ะ
จะทำให้ใหม่ ก็บอกเหมือนเดิม
สรุปนางทำมาให้ แต่สิ่งที่ได้คือ
เส้นที่กินได้ประมาณ2-3 คำ ลูกชิ้น 2ลูก
กับน้ำแห้งขอด เฮ้ยย!! ประชดนี่หว่า
อะไรยังไง??? คือก่อนเอาไปทิ้ง
มันเยอะกว่านี้นะ ไม่เอาเป็ปซี่มาใช้คืนด้วย
ดูดไปนิดเดียวเหมือนกัน
ตอนนั้นโมโหมาก อยากคว่ำโต๊ะแล้วเดินไปด่ามัน
แต่พยายามสงบสติอารมณ์ จ่ายเงินมันไป
แล้วเดินออกมาโดยที่ไม่ได้แตะก๋วยเตี๋ยว
ถ้วยใหม่เลย อยากจะแช่งมัน
ให้ร้านมันเจ๊ง คิดไปคิดมาไ่ม่เอาดีกว่า
เดี๋ยวเข้าตัว 5555 ให้เวรกรรมตามสนองมันเอง
พวกเห็นแก่ตัวชอบเอาเปรียบคนอื่น
แปลกนะคนแบบนี้มีที่ยืนในสังคมได้ยังไง
ป.ล เอามาเล่าสู่กันฟัง บางคนอาจจะเห็นว่า
มันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับเรามันเรื่องใหญ่
เกลียดไอ้พวกเห็นแก่ตัว
ชอบเอาเปรียบคนอื่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
เลยรับไม่ได้อ่ะ 😬😬