ก่อนอื่นขอชี้แจงก่อนว่าในเรื่องราวที่ จขกท เล่าอาจมีอคติกับการเล่า เพราะเป็นคนที่ชอบฟังเพลงเป็นประจำ ทั้งหมดเป็นความรู้สึกจากประสบการณ์ที่เห็นว่ามันเปลี่ยนแปลง จึงอยากนำมาแชร์ว่าชาวพันทิปมีความเห็นด้วยหรือเห็นต่างอย่างไรกับการฟังเพลง
ทุกครั้งที่เปิดเพลงเก่า ๆ ฟังทำไมรู้สึกว่ามันเพราะกว่าเพลงทุกวันนี้เหลือเกิน แนวเพลงก็มีให้เลือกฟังได้ตามใจชอบตั้งแต่ร็อกคอแตกไปจนถึงหวานในไส้ อีกทั้งการถ่ายทอดอารมณ์โดยคนร้อง สไตล์การร้อง เสียงร้อง และลูกคอทำได้ดีแลดูเป็นธรรมชาติ ดนตรีก็เล่นได้หลากหลายอารมณ์ ปกติผมชอบฟังดนตรีกับเสียงร้องมากกว่าเนื้อเพลงอยู่แล้ว ผมก็ยังรู้สึกว่าเนื้อเพลงเดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใช้โวหารเปรียบเทียบ ทำให้ความงดงามทางภาษามันจางลงไปด้วย เปรียบรักเป็นอย่างนี้ เปรียบคนเป็นอย่างนั้น ก็นับเป็นคุณค่าทางภาษาที่มนุษย์รู้สึกกับธรรมชาติ ความหมายของเพลงยังสื่อถึงปัญหาสังคม สภาพชุมชน ที่เห็นได้จาก MV ของเพลง ซึ่งผู้ผลิตรู้สึกจะมีแนวคิดจินตนาการในการทำเพลงเพื่อกระตุ้นความสนใจและเข้าใจสังคมเป็นอย่างมาก ระหว่างช่วงปี 2535-2550 มานี้
สวนทางกับเพลงทุกวันนี้มีเหมือนที่เล่ามาค่อนข้างน้อย ทำแต่แนวคล้าย ๆ กัน ไม่มีความหลากหลาย ฟังแล้วรู้สึกมันจืดชืดอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งอาจเป็นผลจากสังคมมันเปลี่ยน สังคมแห่งเทคโนโลยีสอนคนแทบไม่ต้องทำอะไร การสื่อสารก็สะดวกสบายไร้พรมแดนและถูกเคลือบด้วยความหรูหรา ไม่มีอะไรต้องให้คิดซับซ้อนหรือทำอะไรที่มันเหนื่อยหนักเหมือนแต่ก่อน คนจึงคิดง่าย ๆ ทำง่าย ๆ ซึ่งความง่ายก็ทำให้คนเป็นคนเกียจคร้านไป (ที่จริงไม่เกี่ยวกับหัวกระทู้หรอกแต่อยากเสริมครับ) เพลงที่ได้ยินก็ตอบสนองกับความง่าย ทุกอย่างดูง่ายจนรู้สึกมันจืดชืดไปหมด แต่ที่หาฟังยากจริง ๆ คือเพลงแนวร็อกเฮฟวี่อัลเทอร์ก็แทบจะไม่มีให้ฟังแล้ว ถูกไถ่ถามกันเยอะทีเดียวตาม Youtube
ที่เล่ามาไม่ใช่ว่าเพลงยุคปัจจุบันนี้ไม่ดีนะครับ มันดี...กระตุ้นยอดขายจากยูทูปได้เยอะ เพียงแต่มันขาดความหลากหลาย (ขาดความไพเราะซึ่งเป็นความรู้สึกส่วนบุคคล) ไม่มีให้เลือกฟังได้ทุกแนวเหมือนเพลงเก่า ซึ่งเห็นได้ตามคอมเม้นท์ใต้วีดีโอยูทูปที่แสดงความเห็นหลากหลายถึงความไพเราะ ความคิดถึง ความหลังที่มีต่อเพลงเหล่านั้น จขกท ก็หนึ่งในนั้นนะฮะ 555
ใครฟังเพลงเก่าแล้วรู้สึกว่าเพราะกว่าเพลงสมัยนี้มากบ้างครับ
ทุกครั้งที่เปิดเพลงเก่า ๆ ฟังทำไมรู้สึกว่ามันเพราะกว่าเพลงทุกวันนี้เหลือเกิน แนวเพลงก็มีให้เลือกฟังได้ตามใจชอบตั้งแต่ร็อกคอแตกไปจนถึงหวานในไส้ อีกทั้งการถ่ายทอดอารมณ์โดยคนร้อง สไตล์การร้อง เสียงร้อง และลูกคอทำได้ดีแลดูเป็นธรรมชาติ ดนตรีก็เล่นได้หลากหลายอารมณ์ ปกติผมชอบฟังดนตรีกับเสียงร้องมากกว่าเนื้อเพลงอยู่แล้ว ผมก็ยังรู้สึกว่าเนื้อเพลงเดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใช้โวหารเปรียบเทียบ ทำให้ความงดงามทางภาษามันจางลงไปด้วย เปรียบรักเป็นอย่างนี้ เปรียบคนเป็นอย่างนั้น ก็นับเป็นคุณค่าทางภาษาที่มนุษย์รู้สึกกับธรรมชาติ ความหมายของเพลงยังสื่อถึงปัญหาสังคม สภาพชุมชน ที่เห็นได้จาก MV ของเพลง ซึ่งผู้ผลิตรู้สึกจะมีแนวคิดจินตนาการในการทำเพลงเพื่อกระตุ้นความสนใจและเข้าใจสังคมเป็นอย่างมาก ระหว่างช่วงปี 2535-2550 มานี้
สวนทางกับเพลงทุกวันนี้มีเหมือนที่เล่ามาค่อนข้างน้อย ทำแต่แนวคล้าย ๆ กัน ไม่มีความหลากหลาย ฟังแล้วรู้สึกมันจืดชืดอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งอาจเป็นผลจากสังคมมันเปลี่ยน สังคมแห่งเทคโนโลยีสอนคนแทบไม่ต้องทำอะไร การสื่อสารก็สะดวกสบายไร้พรมแดนและถูกเคลือบด้วยความหรูหรา ไม่มีอะไรต้องให้คิดซับซ้อนหรือทำอะไรที่มันเหนื่อยหนักเหมือนแต่ก่อน คนจึงคิดง่าย ๆ ทำง่าย ๆ ซึ่งความง่ายก็ทำให้คนเป็นคนเกียจคร้านไป (ที่จริงไม่เกี่ยวกับหัวกระทู้หรอกแต่อยากเสริมครับ) เพลงที่ได้ยินก็ตอบสนองกับความง่าย ทุกอย่างดูง่ายจนรู้สึกมันจืดชืดไปหมด แต่ที่หาฟังยากจริง ๆ คือเพลงแนวร็อกเฮฟวี่อัลเทอร์ก็แทบจะไม่มีให้ฟังแล้ว ถูกไถ่ถามกันเยอะทีเดียวตาม Youtube
ที่เล่ามาไม่ใช่ว่าเพลงยุคปัจจุบันนี้ไม่ดีนะครับ มันดี...กระตุ้นยอดขายจากยูทูปได้เยอะ เพียงแต่มันขาดความหลากหลาย (ขาดความไพเราะซึ่งเป็นความรู้สึกส่วนบุคคล) ไม่มีให้เลือกฟังได้ทุกแนวเหมือนเพลงเก่า ซึ่งเห็นได้ตามคอมเม้นท์ใต้วีดีโอยูทูปที่แสดงความเห็นหลากหลายถึงความไพเราะ ความคิดถึง ความหลังที่มีต่อเพลงเหล่านั้น จขกท ก็หนึ่งในนั้นนะฮะ 555