อยากหาวิธีเลิกคิดฟุ้งซ่านเเละกลัวไปเอง

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ม.เเห่งหนึ่ง ชั้นปีสี่แล้วค่ะ ในกลุ่มมีกันอยู่5คน มีเพื่อนสองคนเเยกไปเรียนที่อื่น เหลือเพื่อนอีกสามคน เราสนิทกันมากค่ะ คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง-ปีสี่ เราสามคนสนิทกันมาก ช่วยเหลือกันทุกอย่าง ดูแลกันตลอด จนมาวันนึงช่วงขึ้นปีสี่เทอมหนึ่ง ตอนต้นๆเทอมค่ะเพื่อนสองคนเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตค่ะ ตอนนี้รู้สึกเหมือนคนไม่มีสติ คือรู้ตัวว่าต้องทำหน้าที่ตัวเองคือเรียนให้จบ แต่เหมือนเราอยู่คนเดียว มันเหงา มันเคว้ง ที่สำคัญคือ เวลานั้งคนเดียวจะมีภาพเพื่อนที่เส้ยชีวิตเข้ามาในหัวตลอดเวลา ไม่ว่าจะตอนนอน นั่งอ่านหนังสือ สรุปตอนนี้อยู่คนเดียวไม่ได้เลย เป็นคนกลัวผี เเต่ไม่มีสัมผัสอะไรเลย ไม่เคยเจอไม่เคยรู้สึก ไม่เคยไม่กลิ่น เเต่ตั้งเเต่เพื่อนเสียไป ทั้งได้กลิ่น มีหมาหอนหลังจากเพื่อนเสียไปจนรู้สึกกลัวมากค่ะ ยอมรับว่ากลัวด้วย คิดถึงด้วย มันผสมปนเปกันไปหมดเลยค่ะ อยากหายจากอาการนี้. ไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง อยากให้ตัวเองกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมได้ค่ะ เพราะเมื่อก่อนสามารถอยู่คนเดียวได้ คือ อยู่ในห้องคนเดียวสบายมาก ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทำไม่ได้จริงๆ ทางด้านคุณพ่อคุณเเม่ก็เป็นห่วงจนถึงขนาดจะลางานมาอยู่เป็นเพื่อนในช่วงที่สอบ แต่ตัวเราเองก็ไม่อยากให้ท่านต้องมาลำบากเพราะหอค่อนข้างแคบ ไม่สะดวกสบายเหมือนที่บ้าน อีกอย่างคือ จะรู้สึกไม่กีทุกครั้งที่มีคนพูดถึงเพื่อนที่เสียไป มันจะทำให้เรารู้สึกกังวลว่าเค้าไปดีหรือยัง ยังต้องการอะไรมั้ย สภาพจิตใจตอนนี้มันแย่มากเลยค่ะ หนูอยากกลับมาเป็นคนเดิมที่ไม่ฟุ้งซ่านแบบนี้. พยายามตั้งสติอยูากับตัวเองมาหลายครั้ง แต่ก็ทำไม่ได้เสียที มีใครพอมีวิธีให้รู้สึกดีขึ้นกว่านี้อีกซักนิด หรือเลิกฟุ้งซ่าน คิดมากได้มั้ยคะ ? อยากเลิกกลัวผีด้วยค่ะ กลัวเพื่อนเสียใจที่กลัวเค้า ช่วงนี้สอบด้วย เครียดมากกว่าเดิมอีกค่ะ ช่วยหนูหน่อยนะค่ะ. หนูไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ไม่รู้จะปรึกษาใครดี