ส่วนตัวคิดว่าอย่างหนึ่งที่ทำให้พีเรียดเรื่องนี้น่าประทับใจคือการที่ไม่ใช่ละครรีเมค
มีกลิ่นอายสูตรละครน้ำเน่าเดิมๆ เรื่องลูกโจร แย่งสมบัติ แต่เล่าด้วยจังหวะเร็วแบบละครรุ่นใหม่
มีเฉือนคม หักเหลี่ยม เชือดเฉือน แซ่บ ชิงไหวชิงพริบ แต่ก็มีความละมุนละไมของยุคสมัย
เลยรู้สึกว่าเป็นพีเรียดที่ให้ความรู้สึกทันสมัย ไม่เชย ทันใจคนดูยุคปัจจุบัน



ชอบที่ตัวละครทุกตัวมีอะไรให้เล่น พระนางไม่อุดมคติแบบพระนางเรื่องอื่นๆ ทั่วไป
ทุกตัวละครน่าจดจำ แม้แต่คุณพระศานต์ที่ตายไปตั้งแต่ครึ่งเรื่อง ที่น่าจะเป็นตัวละครคุณพระโง่ๆ
เรื่องนี้ยังมีมุมให้เห็นความน่าชื่นชม น่าเห็นใจ แม้ตัวจะไม่อยู่แล้วแต่ยังมีผลต่อเรื่อง
ที่สำคัญ ทุกตัวดูมีบทบาท มีบทสนทนาที่ยอกย้อนให้คิด ไม่ว่าจัน ชบา เสือโม่
บางทีตัวพวกนี้ยังมีคำพูดแทงใจและแทนใจคนดูได้ถูกที่ถูกเวลาเสมอ
มันทำให้คนรักและผูกพันกับตัวละครทุกตัว ยืนในฉากแล้วไม่ตาย
คร้าม โทชิ อรชร ทุกตัวมีฉากจำของเขาถึงจะออกแค่ไม่นาน

พอความเฟรช สดใหม่หลายอย่างมารวมตัวกันมันทำให้คนเดาทางไม่ค่อยถูก
คือ ไม่รู้แล้วว่าจะเล่นตามขนบหรือแหวกขนบ มันไม่ใช่แค่การตีความใหม่เอามัน
แต่รู้สึกเหมือนกับการจับทางและเล่นกับใจคนดูอยู่ตลอด  เลยทำให้ตรึงคนดูเอาไว้ได้
แต่ก็ไม่ทรยศคนดูด้วยการยังขยี้รสชาติของพีเรียดๆ แบบเดิมๆ ไว้อยู่ เป็นการผสมที่ลงตัวดีค่ะ