มีเรื่องจะมาถามถ้าคุณเป็นฉัน คุณจะรู้สึกเท่าฉันมั้ย? คุณจะเสียใจเท่าฉันรึป่าว? แล้วคุณจะทำยังไง?
ฉันอกหักจากแฟนคนแรกคบกันได้เกือบ2 ปี หรือสองปีก็นับจากเวลาที่คุยกัน เค้าเป็นคนแรกของฉัน(ฉันคบทอม) ตอนนั้นฉันยังไม่รู้หรอกว่าความรักจริงๆมันเป็นแบบไหน เค้าเข้ามาในวันที่จิตใจฉันแย่ทางเรื่องครอบครัว ที่อยู่แค่นั้นที่ฉันพึ่งพิงเค้าไม่ใช่เพราะฉันไม่มีที่ไป แต่เพราะเค้าดีกับฉัน แต่...นั่นไม่ใช่ตัวตนของเค้าพอเราคบกันมาเรื่อยจนถึงเดือนที่มันจะสิ้นสุดลง ฉันเห็นตัวตนของเค้าคนที่ไม่รู้จักพอ แต่เค้าเป็นคนที่ทำให้ฉันทักอย่างทุกเรื่องตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าคงพยายามทำให้ พยายามมากไปจนเหนื่อย วันนั้นที่รู้เรื่องถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจน่ะแต่ถามความรู้สึกตัวเองลึกๆแล้วว่าเราบอกตัวเองไม่ใช่หรอว่าเค้าไม่ใช่สำหรับเราที่เสียใจก้คงเป็นเพราะ เราไม่เคยคิดจะนอกใจเลยสักครั้ง ถึงมันจะแย่ขนาดไหนฉันก้ยังอยู่กับเค้าเขาเค้าก้ยังอยูาแค่นั้นเอง เวลารู้ว่าโดนนอกใจ คนเราเสียใจอยู่แล้วแต่ควไม่มีใครอยากกลับไปเหมือนเดิมหรอก ตอนนั้นที่เสียใจ ไม่ได้อยากให้เค้ากลับมาแล้ว แต่เสียใจว่าที่ผ่านมาความดีที่เราทำให้เค้า มันไม่พอ ไม่ได้อยากให้กลับมาเลยแล้วก็ไม่อยากกลับไปเพราะเค้าไม่ใช่ไปแล้ว เอาจริงๆใช้เวลาแค่ไม่ถึงอาทิตย์ในการออกมาจากจุดนั้น เที่ยวกิน อยู่กับเพื่อน เค้าตามมาง้อเราน่ะ วันนั้นที่หนักที่สุด เราเดินร้องไห้หลายกิโล อยู่คนเดียว เค้าตามมาง้อ ขอให้กลับไปกับเค้าแต่ความรู้สึกของเรามันแย่แล้วอ้ะ ตอนนั้นร้องไห้หนักมากแต่ไม่คิดจะกลับไปเลยน่ะ ไม่อยากเจอหน้าเลยความรู้สึกตอนนั้นคือหมดแล้ว แต่เราเป็นคนที่เสียใจเสียความรู้สึกง่ายอยู่แล้ว แล้วเค้าก็ขับรถไปต่างคนต่างแยกทาง ฉันมีสิทธิ์จะขึ้นรถกลับไปกับเค้าแต่คิดว่าถึงเค้าจะเลือกฉันในตอนนี้แน่มันไม่ทันแล้วเพราะถึงกลับไปความรู้สึกของฉันที่มีกับเค้าก้ไม่เหมือนเดิม เพราะฉันเป็นคนคิดมาก อีกอย่างนึงถ้าเค้าเลือกฉันเค้าคงไม่เอาคนอื่นเข้ามา เคยได้ยินมั้ย ว่าถ้าต้องเลือกใครต้องเลือกคนที่สองเพราะถ้าเขารักคนแรกคนที่สองก็คงไม่มี นั่นแหละ เค้าไม่ได้เลือกฉันและฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่เลือกเค้าเช่นกัน
พอเริ่มอาทิตย์ที่สองฉันได้พูดคุยกับคนนึงในเฟสบุ๊ค เค้าแอดฉันมาโดยที่ไม่มีเพื่อนร่วมกัน ฉันไม่เคยรับคนที่ไม่มีเพื่อนร่วมกับฉันในเฟส แต่ฉันรับเค้าเข้ามา เค้าเข้ามาในวันที่ฉันยืนได้แล้ว ไม่ใช่ในวันที่ฉันไม่มีใคร แต่ถึงมีคนมากมายความรู้สึกฉันเลือกเค้า เราคุยกันมันเร็วมากกับความรู้สึกที่ฉันมีให้เค้า เวลาคุยกันวิดีโอ ฉันเห็นแต่หน้าเค้า เค้าไม่เห็นหน้าฉัน คุยกันไปมันก้มีหวง หึงบ้าง แต่เค้าไม่ค่อยชัดเจนในตอนแรกแต่ก็อย่างว่าแหละ มันเร็วมากสำหรับเรา แล้วอีกอย่างความรู้สึกคนเราก้ไม่เหมือนกันด้วยสิ ฉันเลยรับรู้ถึงความรู้สึกเค้าไม่ได้ เค้ามีแฟนที่คบกันมา7ปี ฉันเป็นคนที่สอง แน่นอนเค้าก้เป็นคนที่สองของฉัน เรื่องราวมันเยอะแยะมากมายอาจจะเล่าไม่หมด เอาคร่าวๆ เราอยู่ห่างกัน 7ร้อยกว่าโล ไม่เคยเห้นหน้ากันคุยกันผ่านโทรศัพท์และเฟสบุ๊คแต่เขาเลือกที่จะมาหาฉัน ฉันไม่รุ้ว่าเค้าเข้ามาค้นหาความพิเศษในตัวฉันรึป่าว แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันคิดว่ามันพิเศษที่เค้ามาหาฉัน ได้มีเวลาที่ดีด้วยกัน ฉันคิดแค่ว่าถ้าเค้ากลับไปเราอาจจะไม่เหมือนเดิม ฉันเลือกที่จะตามเค้ากลับไป แต่ก็ไม่ได้ไปที่บ้านเค้าน่ะ ฉันไปบ้านพ่อ พ่อของฉันทำงานที่นั่น เค้ามีอะไรที่ปิดบังฉันที่ฉันรู้สึก ไม่ว่าจะเรื่องแฟนเก่าเค้า เรื่องที่บ้าน ฉันรู้อะไรเองหมด เค้าไม่เคยบอกฉัน ถึงบอกก้ไม่ตรงกับที่ฉันเห้นและสิ่งที่เค้าเป็น แต่ฉันรักเค้าไปแล้ว ตอนนั้นความรู้สึกมันถล่ำมากแล้ว จากนั้นเค้าก็มาอยู่กับฉันที่บ้าน มันก็มีทั้งช่วงเวลาที่ดีและไม่ดีฉันรับรู้ได้ว่าเค้าไม่ได้จริงจังกับฉันในตอนนั้น หรือเค้าฟรอมจัดหรืออะไรฉันไม่รู้ พอนานเขาก่ดีขึ้น ทำนั่นทำนี่เพื่อฉัน ง้อฉัน ทำเหมือนฉันเป็นคนพิเศษสำหรับเค้าจริงๆ เขาอยากให้ฉันไปอยู่ที่บ้านกับเค้า ทำงานช่วยกัน ฉันก้ช่วยเค้าที่บ้าน คือเราห่างกัน7ปี ฉันคิดว่าความคิดของฉันกับเค้ามันอาจจะส่วนทางกัน เลยทำให้อะไรๆมันยุ่งยาก ฉันจริงจังกับเค้ามากๆ ตอนคบกันฉันร้องไห้ทุกวัน ฉันอยากให้เค้ารักฉัน ตอนฉันไปอยู่ที่บ้านเค้า เค้าดูแลฉันดีทำตัวน่ารักดีทุกอย่าง เค้าคงเป็นคนเย็นชาด้วยแหละ เลยทำให้ฉันเสียใจเสียใจความรู้สึกทุกวัน ฉันเรียกร้องนู่นนั่นนี้ เหมือนฉันต้องการความรัก แต่เค้าต้องการคู่ชีวิต ที่รับผิดชอบอะไรด้วยกัน ส่วนฉันก้ไม่ไม่คิดว่าเด็กหรอก แต่7ปีก็เด็กแหละ มีปัญหามาตลอดคบกันมาทะเลาะกันตลอด เสียใจ ร้องไห้ โกดกันทุกวัน เสียความรู้สึก อยากถามว่า เรารักเค้าน่ะรักจริง ความรู้สึกมันมากขึ้น เราเลยไม่เข้าใจกันหรอ ตอนนี้เราห่างกันอยู่คนล่ะที่คนล่ะจังหวัด คบกันได้ปีสองเดือน ครั้งแรกที่ห่างกัน ฉันอยู่ไม่ได้เลยเลย คิดถึงตลอด ร้องไห้ทุกวัน พอได้เจอกันก้รู้สึกดี เดี๋ยวเจอกันบ้างไกลกันบ้าง อยู่ด้วยกันบ้าง ตามเวลาที่มันจะให้เป็นเพราะฉันมีหน้าที่ดูแลที่บ้าน วันนึงคุยกันไม่ค่อยบ่อย พอมีเวลาได้คุยเค้าก้เหมือนไม่อยากคุย เค้าอาจจะรักอยู่ หรือเค้าเบื่อรึเปล่า เหมือนฉันเรียกร้องจนเหนื่อยแล้ว ฉันเลยไม่อยากเรียกร้องอีกแล้ว ฉันอยากให้เค้าอยู่ข้างๆฉัน เอามุมดีๆที่เค้าเคยเป้นกลับมาให้ฉันเหมือนเดิม ฉันเสียใจมาตลอดเลย แต่ฉันยังรักเค้าอยู่ ฉันอยากให้เป็นเค้าที่อยู่ตรงนี้ เราจะรู้ได้ไงว่าเค้าไม่รักเราแล้ว เค้าเบื่อเรา หรือมันควรจะจบ ฉันควรจะทำไงดี😢
เวลา
ฉันอกหักจากแฟนคนแรกคบกันได้เกือบ2 ปี หรือสองปีก็นับจากเวลาที่คุยกัน เค้าเป็นคนแรกของฉัน(ฉันคบทอม) ตอนนั้นฉันยังไม่รู้หรอกว่าความรักจริงๆมันเป็นแบบไหน เค้าเข้ามาในวันที่จิตใจฉันแย่ทางเรื่องครอบครัว ที่อยู่แค่นั้นที่ฉันพึ่งพิงเค้าไม่ใช่เพราะฉันไม่มีที่ไป แต่เพราะเค้าดีกับฉัน แต่...นั่นไม่ใช่ตัวตนของเค้าพอเราคบกันมาเรื่อยจนถึงเดือนที่มันจะสิ้นสุดลง ฉันเห็นตัวตนของเค้าคนที่ไม่รู้จักพอ แต่เค้าเป็นคนที่ทำให้ฉันทักอย่างทุกเรื่องตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าคงพยายามทำให้ พยายามมากไปจนเหนื่อย วันนั้นที่รู้เรื่องถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจน่ะแต่ถามความรู้สึกตัวเองลึกๆแล้วว่าเราบอกตัวเองไม่ใช่หรอว่าเค้าไม่ใช่สำหรับเราที่เสียใจก้คงเป็นเพราะ เราไม่เคยคิดจะนอกใจเลยสักครั้ง ถึงมันจะแย่ขนาดไหนฉันก้ยังอยู่กับเค้าเขาเค้าก้ยังอยูาแค่นั้นเอง เวลารู้ว่าโดนนอกใจ คนเราเสียใจอยู่แล้วแต่ควไม่มีใครอยากกลับไปเหมือนเดิมหรอก ตอนนั้นที่เสียใจ ไม่ได้อยากให้เค้ากลับมาแล้ว แต่เสียใจว่าที่ผ่านมาความดีที่เราทำให้เค้า มันไม่พอ ไม่ได้อยากให้กลับมาเลยแล้วก็ไม่อยากกลับไปเพราะเค้าไม่ใช่ไปแล้ว เอาจริงๆใช้เวลาแค่ไม่ถึงอาทิตย์ในการออกมาจากจุดนั้น เที่ยวกิน อยู่กับเพื่อน เค้าตามมาง้อเราน่ะ วันนั้นที่หนักที่สุด เราเดินร้องไห้หลายกิโล อยู่คนเดียว เค้าตามมาง้อ ขอให้กลับไปกับเค้าแต่ความรู้สึกของเรามันแย่แล้วอ้ะ ตอนนั้นร้องไห้หนักมากแต่ไม่คิดจะกลับไปเลยน่ะ ไม่อยากเจอหน้าเลยความรู้สึกตอนนั้นคือหมดแล้ว แต่เราเป็นคนที่เสียใจเสียความรู้สึกง่ายอยู่แล้ว แล้วเค้าก็ขับรถไปต่างคนต่างแยกทาง ฉันมีสิทธิ์จะขึ้นรถกลับไปกับเค้าแต่คิดว่าถึงเค้าจะเลือกฉันในตอนนี้แน่มันไม่ทันแล้วเพราะถึงกลับไปความรู้สึกของฉันที่มีกับเค้าก้ไม่เหมือนเดิม เพราะฉันเป็นคนคิดมาก อีกอย่างนึงถ้าเค้าเลือกฉันเค้าคงไม่เอาคนอื่นเข้ามา เคยได้ยินมั้ย ว่าถ้าต้องเลือกใครต้องเลือกคนที่สองเพราะถ้าเขารักคนแรกคนที่สองก็คงไม่มี นั่นแหละ เค้าไม่ได้เลือกฉันและฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่เลือกเค้าเช่นกัน
พอเริ่มอาทิตย์ที่สองฉันได้พูดคุยกับคนนึงในเฟสบุ๊ค เค้าแอดฉันมาโดยที่ไม่มีเพื่อนร่วมกัน ฉันไม่เคยรับคนที่ไม่มีเพื่อนร่วมกับฉันในเฟส แต่ฉันรับเค้าเข้ามา เค้าเข้ามาในวันที่ฉันยืนได้แล้ว ไม่ใช่ในวันที่ฉันไม่มีใคร แต่ถึงมีคนมากมายความรู้สึกฉันเลือกเค้า เราคุยกันมันเร็วมากกับความรู้สึกที่ฉันมีให้เค้า เวลาคุยกันวิดีโอ ฉันเห็นแต่หน้าเค้า เค้าไม่เห็นหน้าฉัน คุยกันไปมันก้มีหวง หึงบ้าง แต่เค้าไม่ค่อยชัดเจนในตอนแรกแต่ก็อย่างว่าแหละ มันเร็วมากสำหรับเรา แล้วอีกอย่างความรู้สึกคนเราก้ไม่เหมือนกันด้วยสิ ฉันเลยรับรู้ถึงความรู้สึกเค้าไม่ได้ เค้ามีแฟนที่คบกันมา7ปี ฉันเป็นคนที่สอง แน่นอนเค้าก้เป็นคนที่สองของฉัน เรื่องราวมันเยอะแยะมากมายอาจจะเล่าไม่หมด เอาคร่าวๆ เราอยู่ห่างกัน 7ร้อยกว่าโล ไม่เคยเห้นหน้ากันคุยกันผ่านโทรศัพท์และเฟสบุ๊คแต่เขาเลือกที่จะมาหาฉัน ฉันไม่รุ้ว่าเค้าเข้ามาค้นหาความพิเศษในตัวฉันรึป่าว แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันคิดว่ามันพิเศษที่เค้ามาหาฉัน ได้มีเวลาที่ดีด้วยกัน ฉันคิดแค่ว่าถ้าเค้ากลับไปเราอาจจะไม่เหมือนเดิม ฉันเลือกที่จะตามเค้ากลับไป แต่ก็ไม่ได้ไปที่บ้านเค้าน่ะ ฉันไปบ้านพ่อ พ่อของฉันทำงานที่นั่น เค้ามีอะไรที่ปิดบังฉันที่ฉันรู้สึก ไม่ว่าจะเรื่องแฟนเก่าเค้า เรื่องที่บ้าน ฉันรู้อะไรเองหมด เค้าไม่เคยบอกฉัน ถึงบอกก้ไม่ตรงกับที่ฉันเห้นและสิ่งที่เค้าเป็น แต่ฉันรักเค้าไปแล้ว ตอนนั้นความรู้สึกมันถล่ำมากแล้ว จากนั้นเค้าก็มาอยู่กับฉันที่บ้าน มันก็มีทั้งช่วงเวลาที่ดีและไม่ดีฉันรับรู้ได้ว่าเค้าไม่ได้จริงจังกับฉันในตอนนั้น หรือเค้าฟรอมจัดหรืออะไรฉันไม่รู้ พอนานเขาก่ดีขึ้น ทำนั่นทำนี่เพื่อฉัน ง้อฉัน ทำเหมือนฉันเป็นคนพิเศษสำหรับเค้าจริงๆ เขาอยากให้ฉันไปอยู่ที่บ้านกับเค้า ทำงานช่วยกัน ฉันก้ช่วยเค้าที่บ้าน คือเราห่างกัน7ปี ฉันคิดว่าความคิดของฉันกับเค้ามันอาจจะส่วนทางกัน เลยทำให้อะไรๆมันยุ่งยาก ฉันจริงจังกับเค้ามากๆ ตอนคบกันฉันร้องไห้ทุกวัน ฉันอยากให้เค้ารักฉัน ตอนฉันไปอยู่ที่บ้านเค้า เค้าดูแลฉันดีทำตัวน่ารักดีทุกอย่าง เค้าคงเป็นคนเย็นชาด้วยแหละ เลยทำให้ฉันเสียใจเสียใจความรู้สึกทุกวัน ฉันเรียกร้องนู่นนั่นนี้ เหมือนฉันต้องการความรัก แต่เค้าต้องการคู่ชีวิต ที่รับผิดชอบอะไรด้วยกัน ส่วนฉันก้ไม่ไม่คิดว่าเด็กหรอก แต่7ปีก็เด็กแหละ มีปัญหามาตลอดคบกันมาทะเลาะกันตลอด เสียใจ ร้องไห้ โกดกันทุกวัน เสียความรู้สึก อยากถามว่า เรารักเค้าน่ะรักจริง ความรู้สึกมันมากขึ้น เราเลยไม่เข้าใจกันหรอ ตอนนี้เราห่างกันอยู่คนล่ะที่คนล่ะจังหวัด คบกันได้ปีสองเดือน ครั้งแรกที่ห่างกัน ฉันอยู่ไม่ได้เลยเลย คิดถึงตลอด ร้องไห้ทุกวัน พอได้เจอกันก้รู้สึกดี เดี๋ยวเจอกันบ้างไกลกันบ้าง อยู่ด้วยกันบ้าง ตามเวลาที่มันจะให้เป็นเพราะฉันมีหน้าที่ดูแลที่บ้าน วันนึงคุยกันไม่ค่อยบ่อย พอมีเวลาได้คุยเค้าก้เหมือนไม่อยากคุย เค้าอาจจะรักอยู่ หรือเค้าเบื่อรึเปล่า เหมือนฉันเรียกร้องจนเหนื่อยแล้ว ฉันเลยไม่อยากเรียกร้องอีกแล้ว ฉันอยากให้เค้าอยู่ข้างๆฉัน เอามุมดีๆที่เค้าเคยเป้นกลับมาให้ฉันเหมือนเดิม ฉันเสียใจมาตลอดเลย แต่ฉันยังรักเค้าอยู่ ฉันอยากให้เป็นเค้าที่อยู่ตรงนี้ เราจะรู้ได้ไงว่าเค้าไม่รักเราแล้ว เค้าเบื่อเรา หรือมันควรจะจบ ฉันควรจะทำไงดี😢