คิดถึงคนไกล

สวัสดีค่ะ
           เริ่มต้นเลยแล้วกันเนอะ เราอะมีแฟนคนหนึ่งเราเจอกันด้วยความบังเอิญเขาเป็นเพื่อนของเพื่อน เจอกันครั้งแรกฉันไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ ผ่านไปประมาน 1 อาทิตย์เขาทักมาหาเรา คุยกันแทบทุกวันจน โทรหาเราตลอด เบื่อมาก เบื่อสุดๆ ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไรกับเขา ขอคบหลายรอบเลยค่ะ เพราะเราก็มีคนที่เราชอบอยู่แล้วเราคบกันคนนั้นได้ประมานเกือบ 1 เดือน เหมือนเขาก็ไม่ละความพยายามเลย ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมเรียกว่าตามติดชีวิตเลยก็ว่าได้ จนเรากับแฟนเราเฉยๆ เราเลยขอเลิกดีกว่าก่อนที่จะแย่ไปมากกว่านี้
           พอสักพักเราก็คุยกับเขาเหมือนเดิมนี่ละค่ะ ไอ้เราตอนแรกคิดว่าเราไม่คิดอะไรกับเขาหรอกยังไงก็เพื่อนกัน อีกอย่างเราไม่ค่อยอยากคบกับเพื่อนเท่าไหร่ กลัวเสียเพื่อนหน่ะ จนมีวันหนึ่งเขาเหมือนเริ่มหายไป หรืออาจจะไม่หาย แต่เราคงการอยากคุยมากกว่าเดิม ทำให้เรารู้สึกแปลกๆ ใจเต้นแปลกๆ กระวนกระวายมาก ตัดสินใจเอาก็เอาว่ะ ลองดู ไม่เสียหาย แล้วเราก็ได้คบกันมา ผิดคลาดมากค่ะ เรานึกว่าจะไปกันไม่รอดกลับกลายเป็นเรารักเขามาก ตามใจ เอาใจแทบทุกอย่าง ติดเขาสุดๆ รักก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา.. ใช่มั้ยค่ะ เวลาผ่านไปเรารักเขามากขึ้น ขี้หึง ขี้หวง จู้จี้ จุกจิก ตามสารพัด แน่นอนค่ะ เขาเบื่อ ทำไงได้ล่ะค่ะ รักไปแล้วทำไงได้ ยอมเจ็บมาไม่รู้กี่รอบ สุดท้ายเราก็เลิกกัน. เราก็ง้อเขาจนกลับมาคบใหม่  คราวนี้กลับเป็นเขาที่นอกใจ เราเลิกกันเรื่องนี้บ่อยมาก ตอนนั้นเขาไม่เคยรู้จักคำว่า "พอ" เลยสักนิด ให้เราทำไงละค่ะ ก็ยอมอีกเหมือนเดิม รู้ทั้งรู้ว่ากลับมาคบเขาก็เลิกนิสัยนี้ไม่ได้แน่นอน ที่เรายอมทุกอย่าง ตามง้อ ทุกครั้ง เพราะรักคำเดียวเลย พอทุกอย่างเริ่มลงตัว มันก็ต้องมีเหตุให้เราต้องแยกจากกัน เป็นการห่างที่ห่างสุดๆไปเลย เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เราก็ทำใจไม่ได้เลยตอนแรก คิดว่ายังไงก็เลิกแน่ๆ อยากบอกเลิกมาก แต่ทำไม่ลงพูดออกมาไม่ได้เลยสักครั้ง ด้วยความที่เขาเด็กกว่าเรา เวลาเขาทำอะไรเขาไม่ค่อยคิด คิดน้อยมาก ทำให้เราต้องเสียใจหลายรอบจนนับครั้งไม่ได้ การเลิกของเราหรอ 4-6 ครั้งเลยค่ะ ก่อนจะไปฉันพยายามเก็บความทรงจำดีๆเวลาอยู่กับเขาเยอะที่สุด ถือว่าเป็นเวลาที่ดีมากสำหรับฉันเลยแหละ มีวันหนึ่งฉันอยู่กับเขาจนทั้งวันเลยก็ว่าได้ ตอนเย็นค่ะเราก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆปกติ ดึกมากๆแล้ว ตัวเราเองก็จะไปเที่ยวต่อกับเพื่อน แต่อีกใจก็อยากอยู่กับเขา เราก็ตัดสินใจไปกับเขา ขับรถไปไกลมากๆ เป็นการอยู่ด้วยกันที่นานที่สุดแล้ว ตอนกลับ เปิด FM 93.00 ฟังอยู่พอดีเลย เพลงคู่ชีวิตก็ขึ้นมา..  
เขา : ก็พูดว่า "เค้าชอบเพลงนี้มากเลย" พร้อมดึงมือเราขึ้นไปจับ
เขา : คิดว่าเป็นคู่ชีวิตหรือเปล่า
ยอมรับเลยว่าเวลานั้นมีความสุขมาก ตอนนั้นก็ตี 3 แล้ว เราก็ได้แวะไปนั่งเล่นที่สะพานพระราม 8 กัน ถ่ายรูปกัน วิวสวยมาก ถึงจะเป็นตอนกลางคืนก็เถอะ กว่าจะขับกลับถึงบ้านก็เช้าพอดีเลย    

            วันสุดท้ายสำหรับเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน 31.03.15
      ใจหายเลยสิเราวันนี้หรอ เวลาผ่านไปเร็วมากๆ เราก็ส่งเขาที่สนามบิน นั่งจับมือกันตลอดทางเลย(ใจจริงไม่อยากปล่อยไปไหนเลย) นั่งฟังเพลงกันในรถ เพลง ยินดี ค่ะ หลังจากนั้นน้ำตาก็ไหลอัตโนมัติเลย เศร้าจริงๆ เรายืนมองเขา ความรู้สึกสุดท้ายเราอยากเข้าไปกอดมาก ไม่อยากให้ไป แต่กอดไม่ได้ ทรมานมาก ในความรู้สึกตรงที่นั้น ยืนมองเขาเดินเขาไปขึ้นเครื่อง..  
      เวลาผ่านไป เราได้คุยกันแค่เสาร์ - อาทิตย์ ค่ะ ยอมรับเลยจริงๆว่าทรมานมากในการรอ จะร้องไห้แค่ไหน ร้องไห้กี่รอบ พอเราได้คุยกันเรามีความสุขลืมความเศร้าทุกอย่างเลยจริง เราเป็นคนขี้น้อยใจอะนะ อยากคุย จนงี่เง่าบ่อยมาก แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะความคิดโตขึ้นเยอะเลย ความอดทนมากขึ้น ใจเย็นลง พูดดีขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมหรืออะไรเปลี่ยนเขาได้ ยอมเราแทบทุกอย่าง มีเหตุผล จนบางครั้งเรากลับกลายเป็นเด็กในสายตาเขาไปเลย ตอนนี้เราห่างกันมา 6 เดือนแล้ว
      วันนี้แค่อยากบอกความในใจเฉยๆค่ะว่า จะครบ1ปีแล้วที่เราครบกันมา ถึงแม้มันจะมีเรื่องแย่ๆผ่านเข้ามาระหว่างครบกัน เค้าเสียใจนะ แต่เวลาอยู่ด้วยกัน เค้ามีความสุขมากกว่า เค้าไม่ได้บอกว่าตัวเค้าดี เค้าแย่มากด้วยซ้ำ ขอโทษที่เคยทำผิด ขอโทษที่งี่เง่า จู้จี้ จุกจิก ขี้หึง ขี้งอน ขอโทษในสิ่งที่เธอไม่รู้ "อยากบอกว่าเราจะห่างกันนานแค่ไหนยังไงก็รอนะ"