โรคซึมเศร้า...เท่าที่ไหว # ตอนที่ 1

เราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เราหาหมอและกินยารักษาอยู่
บางช่วงก็อยากจะระบายออกไปบ้าง คงสบายใจดี

       ตื่นขึ้นมาในแต่ละวัน แค่มีความคาดหวังทีว่า
วันนี้เราจะไม่ตกในภาวะซึมเศร้า ใช่มั้ย ?
กิจวัตรประจำวันที่เป็นเรื่องง่าย
ก็กลับเป็นเรื่องยากสำหรับเรา
แค่จะลุกไปอาบน้ำ ยังยากเลย
บางวันตื่นมาใส่ชุดนอนทั้งวัน
จนกลางคืนอาบน้ำใส่ชุดนอนเดิมแล้วนอนต่อ
ตื่นขึ้นมาก็ไม่รู้จะทำอะไร
จะดูหนังก็เลือกไปเรื่อยเปื่อย
เลือกตั้งแต่เช้ายังเย็น
ยังไม่รู้จะดูเรื่องอะไร
เลือกมันทั้งวัน
จนบางทีคิดว่าช่วงเวลาที่ตัดสินเลือกหนังเนี่ย
เราคงดูหนังจบไปสามสี่เรื่องแล้ว
เฮ้อ...

    ตอนกินข้าวก็ไม่รู้สึกว่าอยากกิน ไม่อยากคิด
เบื่ออาหาร เวลาที่บ้านถามว่าอยากกินอะไร
คิดไม่ออกเลยว่าอยากอะไร
จริงๆแค่มีข้าวคลุกซีอิ๊วอยู่ข้างหน้า ก็กินได้อ่ะ
พยายามฝืนกินให้มีอะไรลงท้องไป
ไม่อยากให้ร่างกายทรุดลง
แค่จิตใจก็แย่พออยู่แล้ว
ของอร่อยที่เราเคยชอบ
ก็รู้สึกว่ามันไม่อร่อยเหมือนเดิม
บางครั้งซื้อของกินที่เราชอบมาก
ตั้งใจว่าจะกินให้สุดๆไปเลย
สรุป...กินไปได้ไม่ถึงครึ่ง  
เดี๋ยวนี้กินคำสองคำก็อิ่ม
เคยกินข้าวได้เป็นจานพูนๆ
เดี๋ยวนี้ตักข้าวหนึ่งทัพพี
ยังกินแทบไม่หมด

    ไปกินยาแล้วเข้านอนแล้วดีกว่า ขอให้พรุ่งนี้ตื่นมาอาบน้ำได้ก็พอแล้ว

                                                            22/9/2016  
                                                            # B@UR