เรื่องมันเริ่มต้นจากการที่เราและเขาเรียนกันคนละคณะกันนะคะ แต่บังเอิญว่าต้องมาเรียนคลาสเดียวกัน ทีนี้ที่นั่งของเรามันจะเป็นทางที่ต้องเดินผ่านไปยังที่นั่งของเขา ซึ่งเขาจะต้องเดินผ่านไปตลอด ปัญหามันอยู่ที่ตรงที่เราและเขาชอบบังเอิญหันมาสบตากันพอดี ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาเดินไปนั่งหรือตอนที่เลิกเรียน คือตัวเราน่ะก็ไม่ได้กระโตกกระตากนะคะว่าแบบ เออ กูชอบนะ จะเป็นอารมณ์ที่เหมือนหันมาสบตากันพอดี แล้วต่างฝ่ายต่างก็ละสายตา จะเป็นแบบนี้ตลอดเลยนะคะ
แล้วเราบังเอิญเจอเขาแถวถนนซึ่งเขายืนซื้อของอยู่ เราก็เดินมองไปทั่ว พอสายตาหันไปเจอะเขาพอดี ก็สบตากัน แล้วก็ละสายตาเดินต่อไป เจอกันสองวันติดเลยนะคะ
คือเราน่ะก็ไม่รู้หรอกนะว่าแบบใครจ้องใครก่อน แต่ในมุมของเราคือถ้าเห็นใครเดินผ่านหรือเดินมองไปเรื่อยๆ เราก็ชอบมองแบบมองผ่านๆไปเรื่อย แต่กับคนนี้ตอนแรกเราก็คิดว่าเฮ้ยบังเอิญสบตากันบ่อยจังวะ แต่คิดไปคิดมา มันไม่บังเอิญแล้ว เป็นทุกครั้งที่เจอกันเลย ตอนแรกก็เฉยๆ หรอก ไปๆมาๆ กลายเป็นไปแอบชอบเขาเฉยเลย
ช่วยแนะนำเราทีว่าควรจะทำตัวยังไงดี เราน่ะคิดไว้นะว่าถ้าเจออีกเราจะยิ้มให้ อย่างน้อยก็ผูกมิตรไว้ก็ดีกว่าไม่รู้จักกันเลย
รบกวนเพื่อนๆ ช่วยเข้ามาแสดงความคิดเห็นเรื่องนี้การแอบรักครั้งนี้ทีน้าาาา
แล้วเราบังเอิญเจอเขาแถวถนนซึ่งเขายืนซื้อของอยู่ เราก็เดินมองไปทั่ว พอสายตาหันไปเจอะเขาพอดี ก็สบตากัน แล้วก็ละสายตาเดินต่อไป เจอกันสองวันติดเลยนะคะ
คือเราน่ะก็ไม่รู้หรอกนะว่าแบบใครจ้องใครก่อน แต่ในมุมของเราคือถ้าเห็นใครเดินผ่านหรือเดินมองไปเรื่อยๆ เราก็ชอบมองแบบมองผ่านๆไปเรื่อย แต่กับคนนี้ตอนแรกเราก็คิดว่าเฮ้ยบังเอิญสบตากันบ่อยจังวะ แต่คิดไปคิดมา มันไม่บังเอิญแล้ว เป็นทุกครั้งที่เจอกันเลย ตอนแรกก็เฉยๆ หรอก ไปๆมาๆ กลายเป็นไปแอบชอบเขาเฉยเลย
ช่วยแนะนำเราทีว่าควรจะทำตัวยังไงดี เราน่ะคิดไว้นะว่าถ้าเจออีกเราจะยิ้มให้ อย่างน้อยก็ผูกมิตรไว้ก็ดีกว่าไม่รู้จักกันเลย